|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Αίτηση αρ. 156/96
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το Άρθρο 155.4 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας
και
Αναφορικά με τα άρθρα 3 και 9 των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων 1964 ως 1991
και
Αναφορικά με την αίτηση των 1. Εταιρεία Αδελφοί ΧΕΓΚ Φιλίππου Λτδ. και 2. Πολύκαρπου Φιλίππου, για άδεια καταχώρησης αίτησης για έκδοση εντάλματος CERTIORARI
και
Αναφορικά με το διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου στην αγωγή 2424/96 ημερομηνίας 16/8/96 με το οποίο, αναβάλλοντας την ακρόαση του προσωρινού διατάγματος ημερομηνίας 7/8/96 για την 11/9/96, διατάχθηκε όπως το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 7/8/96 παραμείνει σε ισχύ μέχρι τις 11/9/96
----------------------
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 6 Σεπτεμβρίου 1996Για τους αιτητές: Ε. Κορακίδης
----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα αίτηση οι αιτητές αξιώνουν διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να του παρέχεται η άδεια καταχώρησης αίτησης για την έκδοση εντάλματος της φύσεως Certiorari. Οι αιτητές αιτούνται συγκεκριμένα:-
"Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να δίδεται άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος certiorari με το οποίο να παραμερίζεται ή/και να ακυρώνεται η απόφαση του Ε.Δ.Πάφου ημερομηνίας 16/8/96 με την οποία αναβλήθηκε η ακρόαση του προσωρινού διατάγματος ημερομηνίας 7/8/96 για την 11/9/96 και διατάχθηκε όπως το προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 7/8/
Τα γεγονότα όπως παρουσιάζονται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση καθώς και τα πρακτικά του Δικαστηρίου που επισυνάπτονται σ΄ αυτή, είναι τα ακόλουθα:-
Την 7/8/1996 Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, κατόπιν αίτησης ex parte των εναγόντων σε εκκρεμούσα αγωγή, εξέδωσε προσωρινό διάταγμα με το οποίο διατάσσοντο οι εναγομένοι να σταματήσουν πάραυτα οποιαδήποτε οικοδομική εργασία και/ή μετατροπή και/ή επέμβαση εντός δύο καταστημάτων με αρ. 7 και 8, ιδιοκτησίας των εναγόντων, τα οποία βρίσκονται στο Εμπορικό Κέντρο Δαίδαλος, στην οδό Δαιδάλου στην Κάτω Πάφο. Το Δικαστήριο όρισε την υπόθεση για επίδοση του διατάγματος στις 16/8/1996. Το προσωρινό διάταγμα είχε εκδοθεί με οδηγίες να ισχύει μέχρι πλήρους αποπεράτωσης της αγωγής ή μέχρι νεώτερης διαταγής του Δικαστηρίου, εκτός εάν οι εναγομένοι εμφανίζονταν ενώπιον του Δικαστηίου και έδειχναν λόγο γιατί το Διάταγμα να μη συνεχίσει να παραμένει σε ισχύ. Στις 16/8/
1996 οι εναγόμενοι παρουσιάστηκαν στο Δικαστήριο εκπροσωπούμενοι από δικηγόρο ο οποίος δήλωσε ότι ενίστανται οι εναγομένοι. Εν τω μεταξύ στις 14/8/1996 είχε καταχωρηθεί γραπτή ένσταση εκ μέρους των εναγομένων.Το Δικαστήριο ακολούθως όρισε την υπόθεση για ακρόαση στις 11/9/1996 με οδηγίες όπως το διάταγμα παραμείνει μέχρι τότε σε ισχύ.
Οι λόγοι για τους οποίους εκδίδονται εντάλματα της φύσεως Certiorari για ακύρωση απόφασης κατώτερου Δικαστηρίου, περιλαμβάνουν υπέρβαση ή έλλειψη εξουσίας, έκδηλη παρανομία, προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης και παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.
Και αν ακόμα ο αιτητής ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση, αυτό δεν είναι αρκετό από μόνο του για να δοθεί η αναγκαία άδεια. Όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο, και/ή διαδικασία έφεσης, το Ανώτατο Δικαστήριο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις και κάτω από εξαιρετικές περιστάσεις, παραχωρεί άδεια (βλέπε Γεώργιος Ανθίμου, Π.Ε. 7980, ημερομηνίας 17/1/1991).
Ως μόνο λόγο για τον οποίο ζητείται η άδεια για καταχώρηση της αίτησης για έκδοση του προνομιακού εντάλματος Certiorari προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να παρατείνει την ισχύ του προσωρινού διατάγματος ημερομηνίας 7/8/1996, σύμφωνα με το άρθρο 9, παράγραφος 3, του Κεφ. 6.
Η παράγραφος 3 του άρθρου 9 του Κεφ. 6 έχει ως ακολούθως:-
"Νο such order made without notice shall remain in force for a longer period than is necessary for service of no
O ισχυρισμός των αιτητών ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να παρατείνει την ισχύ προσωρινού διατάγματος μέχρι την εκδίκαση της ένστασης των εναγομένων - αιτητών στην παρούσα διαδικασία - και την απόφαση αν τελικά θα απολυτοποιήσει ή όχι το διάταγμα δεν ευσταθεί. Σύμφωνα με την παράγραφο 3 του άρθρου 9 του Κεφ. 6, το εκδόσαν το διάταγμα Δικαστήριο έχει τη διακριτική εξουσία να παρατείνει ή όχι την ισχύ του διατάγματος μέχρι πέρατος της διαδικασίας. Διαφορετικά θα ήταν παράλογο να ορίσει την υπόθεση για εκδίκαση του θέματος αν θα κάμει απόλυτο το διάταγμα ή θα τερματίσει την ισχύ του, ανάλογα με την περίπτωση, χωρίς να υπάρχει προσωρινό διάταγμα σε ισχύ
. Τα πιο πάνω ενισχύονται και από τη διατύπωση που χρησιμοποιήθηκε για το διάταγμα ημερομηνίας 7/8/1996 όπου αναφέρεται ότι το διάταγμα θα ισχύει μέχρι τελικής εκδίκασης της αγωγής ή νεώτερης διαταγής του Δικαστηρίου.Ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών βασίζει τους ισχυρισμούς του στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου Vuitton v. Δερμοσάκ Λτδ. και Άλλης (1992) 1(Β) ΑΑΔ 1453. Στην απόφαση αυτή αποφασίσθηκε ότι το προσωρινό διάταγμα το οποίο εκδίδεται χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση στον εναγόμενο, εκπνέει και χάνει την ισχύ του εκτός εάν επικυρωθεί αφού ακουστεί και ο αντίδικος (άρθρο 9(3) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου - Κεφ. 6). Η ισχύς δε διατάγματος το οποίο εκδίδεται ex parte, δεν μπορεί να παρατείνεται για περισσότερο χρόνο όσο είναι απόλυτα αναγκαίος για τη γνωστοποίηση του αιτήματος στον αντίδικο και την προετοιμασία της απάντησής του. Η παράταση του διατάγματος μετά την ορισθείσα ημερομηνία ακρόασης, επιτρέπεται μόνο εφ΄ όσον τούτο κριθεί δικαιολογημένο από το Δικαστήριο μετά την ακρόαση των διαδίκων.
Στην υπόθεση
Acropol Shipping Company Ltd. and Others v. Petros I. Rossis (1976) 1 AAΔ 38, απαντάται το ερώτημα που προέκυψε στην παρούσα διαδικασία στις σελίδες 53-55. Αναφέρεται στη σελίδα 54 της απόφασης:-"It seems to us that having regard to the object of an interlocutory or interim injunction and the way the order of the Court was so framed, on 21.11.73, one could imply that it was intended to remain in force till the hearing of the cause. Once, therefore, that order did not cease to remain in force, either during the adjournments or when the ruling was reserved, quite properly in our view, the Court ordered that the interim injunction should be continued until after judgment of the whole action or until further order to restrain the defendants from dealing or proceeding with the resolution of the respondent company, once the defendants-respondents challenged that order and applied to discharge it but have not succeeded.".
H παράγραφος 3 του άρθρου 9 του Κεφ. 6 αναφέρει ότι το προσωρινό διάταγμα παραμένει σε ισχύ μέχρι να ακουστούν τα μέρη (upon hearing the parties). Και η λέξη "hear" έχει δικαστικώς ερμηνευτεί ότι σημαίνει να ακουστεί και να αποφασιστεί το θέμα.
Στη σελίδα 54 της ίδιας απόφασης αναφέρεται:
"The taking of this view, we think, was warranted by subsection 3 of s. 9 of Cap. 6 which says: ... every such order shall at the end of that period cease to be in force, unless the Court, upon hearing the parties or anyone of them, shall otherwise direct. It seems to us, that the true construction of the word "upon" should be given its ordinary meaning, that is to say, that it means that the interim injunction ceases to remain in force after hearing the parties.".
Προς υποστήριξη δε της θέσης αυτής στην
Acropol (ανωτέρω) παρατίθενται και δύο αγγλικές αποφάσεις όσον αφορά την ερμηνεία των λέξεων "upon" και "hear", οι αποφάσεις The Queen v. Arkwright, English Reports 116 E.R. 1130 και In Re Green (1882) L.J.R. 51(1) 25.Στην παρούσα υπόθεση δεν έχω πεισθεί ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν είχε ή υπερέβη τα όρια της δικαιοδοσίας του ή τελούσε σε νομική πλάνη. Αντίθετα, εξήσκησε τη δικαιοδοσία που του παρέχει ο νόμος παρατείνοντας την ισχύ του προσωρινού διατάγματος μέχρι την ακρόαση του παρεμπίπτοντος θέματος. Και αν ακόμα δεν έδιδε οδηγίες για την παράταση της ισχύος του προσωρινού διατάγματος τούτο θα μπορούσε να υπονοηθεί λόγω της φύσης του διατάγματος, ορθά ερμηνευόμενη η παράγραφος 3 του άρθρου 9 του Κεφ. 6 όπως αποφασίσθηκε στην υπόθεση
Acropol (ανωτέρω).Είναι ορθό ότι ένταλμα της φύσεως Certiorari μπορεί να εκδοθεί σε περίπτωση όπου έχει εμφιλοχωρήσει νομική πλάνη που είναι εμφανής από τη δικογραφία, αυτό όμως δεν περιλαμβάνει τις νομικά εσφαλμένες αποφάσεις. Αναφέρεται στις περιπτώσεις όπου υπάρχει φανερά εσφαλμένη ερμηνεία νόμου ή εσφαλμένη εφαρμογή του σε δεδομένη περίπτωση. Δεν είναι αρκετό να υπήρξε σοβαρή πλάνη σε σχέση ακόμα και με καθιερωμένη νομική αρχή. Πρέπει να υπάρχει πλάνη που μπορεί αμέσως να διακριβωθεί από το Δικαστήριο και όχι κατόπιν έρευνας όλων των στοιχείων ή της μαρτυρίας (Βλέπε Αιτήσεις 189/94 και 195/94, Αναφορικά με τις αιτήσεις του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 20/2/1995 και Αναφορικά με την αίτηση Ανδρέα Γρηγορίου, Αίτηση αρ. 58/95, ημερομηνίας 3/5/1995).
Όλα τα πιο πάνω έχουν λεχθεί χωρίς να υπεισέλθουν στην ουσία της υπόθεσης και να εξετάσω την ορθότητα ή μη της απόφασης του Δικαστηρίου γιατί κάτι τέτοιο θα συνιστούσε εξέταση της απόφασης κατ΄ έφεση, έργο Δικαστηρίου δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας και όχι πεδίο εξέτασης κατά την εκδίκαση προνομιακού διατάγματος.
Εν όψει των ανωτέρω, δεν παρέχεται άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση διατάγματος Certiorari. Η αίτηση απορρίπτεται, χωρίς καμιά διαταγή ως προς τα έξοδα.
Μ. Κρονίδης,
Δ.
/Επσ