|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ. 8781.
Σύνθεση Δικαστηρίου: ΠΙΚΗΣ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ,
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΔΔ.
Ανδρέα Σαββίδη, από τη Λεμεσό,
Εφεσείων-ενάγων,
-ν-
Paul Christopher David White, από τη Δεκέλεια,
Eφεσίβλητου-εναγόμενου.
- - -
27 Μαΐου 1996.
Για τον εφεσείοντα: Ρέα Λιμνατίτου για Π. Παύλου.
Για τον εφεσίβλητο: Α. Μυριάνθης.
- - -
Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. ΠΙΚΗΣ, Π.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η έφεση στρέφεται κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου βάσει της οποίας απορρίφθηκε η αγωγή του εφεσείοντα για αποζημιώσεις για ζημιά την οποίαν είχε υποστεί ως αποτέλεσμα οδικού δυστυχήματος στο οποίο είχαν εμπλακεί τα οχήματα τα οποία οδηγούσαν αντίστοιχα οι διάδικοι, μοτοσυκλέτα ο εφεσείων και αυτοκίνητο ο εφεσίβλητος. Η σύγκρουση έγινε στην οδό Χατζηπαύλου, λεωφόρο διπλής κατευθύνσεως με δύο λωρίδες κυκλοφορίας σε κάθε πλευρά. Αρχικά και τα δύο οχήματα όδευαν προς την ίδια κατεύθυνση. Σε κάποιο σημείο ο εφεσείων αφού σηματοδότησε την πρόθεση του να στρίψει δεξιά εξήλθε από τη λωρίδα όπου κυκλοφορούσε και εισήλθε στο χώρο διάβασης προς τα δεξιά στο σημείο όπου τέμνεται η διαχωριστική νησίδα
. προδήλως για να διασχίσει την αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας και να εισέλθει στην οδό Χριστόδουλου Σώζου που βρίσκεται απέναντι. Καθ' οδόν και πριν στρίψει στα δεξιά μετέβαλε κατεύθυνση και στρίβοντας αριστερά επανήλθε στο δρόμο όπου κυκλοφορούσε νωρίτερα. Ενεργώντας με αυτό τον τρόπο έφραξε την πορεία του εφεσίβλητου προοιωνίζοντας την σύγκρουση η οποία επακολούθησε σχεδόν αμέσως. Τα μέρη των δύο οχημάτων τα οποία ήλθαν σε σύγκρουση ήταν ο έξω καθρέφτης του οδηγού του αυτοκινήτου και η άκρη του αριστερού τιμονιού της μοτοσυκλέτας. Ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης η μοτοσυκλέτα έγειρε στην αριστερή πλευρά του οδηγού.Το πρωτόδικο Δικαστήριο βάσισε τα ευρήματα του στην εκδοχή του εφεσίβλητου την οποία αποδέχθηκε ως αληθή και ακριβή και την πραγματική μαρτυρία η οποία έτεινε να την υποστηρίξει. Ο εφεσείων επικαλέστηκε τέσσερεις λόγους οι οποίοι, όπως εισηγήθηκε, καθιστούν τα ευρήματα του Δικαστηρίου επισφαλή. Ο πρώτος αφορά τη διαπίστωση ότι η εκδοχή του εφεσείοντα ότι δεν μετέβαλε κατεύθυνση ήταν αφύσικη γιατί αν αυτό συνέβαινε θα έφερνε τον εφεσείοντα να κατευθύνεται προς τη νησίδα με ορατό κίνδυνο τη σύγκρουση στο τσιμεντένιο περιτοίχισμα της. Η παρατήρηση του δικαστηρίου ήταν εύλογη, δικαιολογημένη, και καθιστούσε εξ αντικειμένου την εκδοχή του εφεσείοντα απίθανη. Και ο δεύτερος λόγος αναφέρεται σε διαπιστώσεις ή παρατηρήσεις του Δικαστηρίου που σχετίζονται με την πραγματική μαρτυρία. Όπως διαπιστώνεται "το γέρσιμο της μοτοσυκλέττας προς τα αριστερά, παρέχει και κάποια εξήγηση, κατά τη γνώμη μου, ως προς το γιατί η σύγκρουση έγινε με το αριστερό μέρος του τιμονιού της μοτοσυκλέττας και όχι με τον μπροστινό τροχό."
Ο εφεσείων εισηγήθηκε ότι το Δικαστήριο επεξηγώντας τις προεκτάσεις αυτής της πτυχής της πραγματικής μαρτυρίας ανέλαβε το ρόλο πραγματογνώμονα υπερβαίνοντας το πεδίο του κριτή. Δεν συμφωνούμε. Οι διαπιστώσεις του Δικαστηρίου συναρτώνται με τα συμπεράσματα της πραγματικής μαρτυρίας αφενός και τους στοιχειώδεις κανόνες της φυσικής ως προς την πτώση της μοτοσυκλέτας στα αριστερά, που ανάγονται στην κοινή λογική αφετέρου.
Ο τρίτος λόγος αφορά αντιφάσεις που κατ' ισχυρισμό περιέχονται στη μαρτυρία του εφεσίβλητου αποδυναμώνοντας την αποδεικτική της αξία. Δεν διαπιστώνεται οποιαδήποτε αντίφαση στη μαρτυρία του εφεσίβλητου ως προς τις συνθήκες του δυστυχήματος. Σε κανένα στάδιο της μαρτυρίας του ο εφεσίβλητος δεν απέκλινε από τη θέση ότι γενεσιουργός και μόνη αιτία της σύγκρουσης ήταν η επάνοδος του εφεσείοντα στο δρόμο όπου διακινείτο και η άνευ προειδοποιήσεως παρεμβολή του οχήματος του, (της μοτοσυκλέτας) στην πορεία του.
Τέλος ο εφεσείων εισηγήθηκε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο απέδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στη μαρτυρία του εφεσίβλητου. Ό,τι προκύπτει από την απόφαση είναι ότι δόθηκε στη μαρτυρία του εφεσείοντα η πρέπουσα βαρύτητα, εκείνη που αρμόζει σε μαρτυρία η οποία κρίνεται αξιόπιστη και γίνεται αποδεχτή.
Τα ευρήματα του δικαστηρίου δικαιολογούσαν το πόρισμα ότι ο εφεσείων έφερε αποκλειστικά την ευθύνη για το δυστύχημα. Καταλήγουμε ότι δεν τεκμηριώθηκε λόγος που να δικαιολογεί την παρέμβαση μας στα ευρήματα του Δικαστηρίου ή ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης ή οποιασδήποτε πτυχής της.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Π.
Δ.
Δ.
/ΑυΦ