|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 1 ΑΑΔ 34
16 Ιανουαρίου, 1995.
[ΠΙΚΗΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στές]
CHRISTOUDIAS BEVERAGES AGENCIES LTD,
Εφεσείοντες,
v.
ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσίβλητων. (Πολιτική Έφεση Αρ. 8251).
Λόγοι έφεσης — Αιτιολογία λόγων έφεσης — Συστατικά έγκυρου λόγου έφεσης — Προϋποθέσεις σύμφωνα με τη Δ.35 θ.4 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας.
Παράλειψη αιτιολογίας λόγων έφεσης — Ασαφής βάση λόγω έφεσης — Θνησιγενής έφεση.
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου για τρεις λόγους: (α) Κακώς το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η σύμβαση είχε λήξει και/ή τερματιστεί, (β) Κακώς το Δικαστήριο δεν απεφάσισε ότι ο όρος περί τερματισμού και τα σχετικά δικαιώματα αφορούσαν ανανέωση και όχι ήδη υπάρχουσα σύμβαση και (γ) Κακώς το Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι ενάγοντες απώλεσαν τυχόν δικαιώματα τερματισμού.
Οι εφεσίβλητοι υπέβαλαν ότι δεν ενεργοποιείται η δευτεροβάθμια δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου επειδή, αφ' ενός οι λόγοι έφεσης δεν αιτιολογούνται και αφ'ετέρου η βάση της είναι ασαφής.
Ο δικηγόρος των εφεσειόντων παραδέχθηκε συντακτικές ατέλειες στη διατύπωση των λόγων της έφεσης και εισηγήθηκε ότι μπορούν να τροποποιηθούν για εξάλειψη των ατελειών.
Αποφασίστηκε, ότι:
(1) Κανένας από τους λόγους έφεσης δεν αιτιολογείται.
(2) To κενό δεν μπορεί να γεφυρωθεί έστω και αν κριθούν σαν μια οντότητα.
(3) Η παράλειψη αιτιολόγησης τους είναι ολεσχερής και μοιραία για την εγκυρότητα της έφεσης.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Kyriakides v. Kyriakides (1969) 1 C.L.R. 373,
Courtis v. Iasonides (1972) 1 C.L.R. 56,
Τύμβιος και Άλλοι. ν. Λιβέρα (1991) 1 Α.Α.Δ. 615,
Αλήθεια Εκδοτική Εταιρεία Λτδ και Άλλη ν. Κύρρη (1992) 1 Α.Α.Δ. 130,
I.B.S. Ltd ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1993) 1 Α.Α.Δ. 335,
Ζαχαρουδιού ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 215.
Έφεση.
Έφεση από τους εναγόμενους κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Κωνσταντινίδης, Π.Ε.Δ.) που δόθηκε στις 21.9.90 (Αρ. Αγωγής 5953/86) υπέρ της εφεσίβλητης Αρχής και εναντίον της; εφεσείουσας εταιρείας για ποσό £88.607,40σ ως αποζημιώσεις για την περίοδο από 1/1/1986 μέχρι 23/6/1990.
Π. Αγγελίδης, για τους Εφεσείοντες.
Ν. Παπαευσταθίου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Μ. Πικής.
ΠΙΚΗΣ, Δ. : Οι τρεις λόγοι στους οποίους έχει περιοριστεί η έφεση (οι υπόλοιποι εγκαταλείφθηκαν), είναι οι εξής:
"2. Κακώς το Δικαστήριο απεφάσισε ότι η σύμβασις είχε λήξει και ή τερματιστεί.
3. Κακώς το Δικαστήριο δεν απεφάσισε ότι ο όρος περί Τερματισμού και τα σχετικά δικαιώματα αφορούσαν ανανέωσιν και όχι ήδη υπάρχουσαν σύμβασιν.
4. Κακώς το Δικαστήριον απεφάσισε ότι οι Ενάγοντες απώλεσαν τυχόν δικαιώματα τερματισμού.".
Οι εφεσίβλητοι υπέβαλαν ότι η έφεση είναι άκυρη λόγω παράβασης της Δ.35 θ.4 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Οι λόγοι για τους οποίους προσβάλλεται η απόφαση, κρινόμενοι ξεχωριστά ή σε συνάρτηση, δεν αιτιολογούνται και επομένως ελλείπει, όπως εισηγήθηκε ο δικηγόρος των εφεσιβλήτων, το ένα από τα δυο συστατικά στοιχεία βάσιμου λόγου έφεσης, όπως ορίζει το κείμενο της προαναφερθείσας θεσμικής διάταξης. Όχι μόνο οι λόγοι της έφεσης δεν αιτιολογούνται αλλά και η βάση της είναι γενική και αόριστη, γεγονός που επίσης καθιστά την έφεση άκυρη. Η νομολογία στην οποία αναφέρθηκε, όντως θεμελιώνει ότι όπου ελλείπει το ένα από τα δυο συστατικά στοιχεία του λόγου έφεσης, όπως αυτά καθορίζονται στη Δ.35 θ.4 και ειδικά η αιτιολογία, η έφεση είναι θνησιγενής και δεν ενεργοποιεί τη δευτεροβάθμια δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. [Αναφέρθηκε στις υποθέσεις Kyriakides v. Kyriakides (1969) 1 C.L.R. 373, Courtis v. lasonides (1972) 1 C.L.R. 56, Τύμβιος και Άλλοι ν. Λιβέρα (1991) 1 Α.Α.Δ. 615, Αλήθεια Εκδοτική Εταιρεία Λτδ και Άλλη ν. Κύρρη (1992) 1 Α.Α.Δ. 130, I.B.S. Ltd ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1993) 1 Α.Α.Δ. 335, και Ζαχαρουδιού ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 215].
Ο δικηγόρος των εφεσειόντων υποστήριξε ότι η έφεση είναι έγκυρη παρά την ύπαρξη συντακτικών ατελειών στη διατύπωση των λόγων της έφεσης. Σ' όποιο βαθμό η έφεση είναι ατελής, αυτή μπορεί να τροποποιηθεί, όπως εισηγήθηκε και, θα τροποποιηθεί αν παρασχεθεί η ευκαιρία στους εφεσείοντες.
Είναι πρόδηλο από το περιεχόμενο των λόγων της έφεσης, ότι κανένας από αυτούς δεν αιτιολογείται. Το κενό που διαπιστώνεται δεν μπορεί να γεφυρωθεί έστω και αν οι λόγοι κριθούν ως μια οντότητα. Η παράλειψη αιτιολόγησης των λόγων της έφεσης είναι ολοσχερής και μοιραία για την εγκυρότητά της.
Διαπιστώνεται ότι η ειδοποίηση έφεσης είναι άκυρη.
Η έφεση απορρίπτεται.
Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.