|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 1 ΑΑΔ 567
22 Ιουλίου, 1993
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΡΓΥΡΟΥ (ΑΡ.3) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΚΑΙ/Η ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ PROHIBITION ΚΑΙ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Η ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 12.3.93 ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 962/93 ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ VIOKALE LTD ΚΑΙ ΝΙΚΟΥ Ε. ΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΚΙΝΗΤΩΝ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 1973/93 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ.
(Αίτηση Αρ. 118/93)
Προνομιακά Εντάλματα — Αίτηση για χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition εναντίον απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου σε πολιτική αγωγή, που είχε εκδοθεί λόγω μη καταχώρησης εμφάνισης από τον αιτητή— Ισχυρισμός του αιτητή ότι η αγωγή δεν του είχε επιδοθεί — Κρίθηκε ότι δεν υπήρχε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για χορήγηση της αιτούμενης άδειας, και εν πάση περιπτώσει υπήρχε εναλλακτική διαδικασία δυνάμει της Δ.17, θ. 10 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Ο αιτητής ζήτησε άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition εναντίον απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας σε πολιτική αγωγή, με την οποία εκδόθηκε απόφαση εναντίον του λόγω μη καταχώρησης σημειώματος εμφάνισης. Ήταν ο ισχυρισμός του αιτητή ότι το κλητήριο ένταλμα της αγωγής ουδέποτε του είχε επιδοθεί. Στον φάκελο του Επαρχιακού Δικαστηρίου υπήρχε ένορκη δήλωση του επιδότη ότι είχε επιδώσει το κλητήριο ένταλμα έναντι της υπογραφής του αιτητή στις Κεντρικές Φυλακές, όπου αυτός ευρίσκετο. Ο αιτητής ισχυρίσθηκε ότι η μονογραφή που φαινόταν στο αντίγραφο του εντάλματος δεν ήταν η δική του.
Αποφασίσθηκε ότι:
Δεν είχε καταδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση για χορήγηση της αιτούμενης άδειας και εν πάση περιπτώσει ο αιτητής είχε εναλλακτικό ένδικο μέσο για ακύρωση της εκκαλούμενης απόφασης χρησιμοποιώντας την διαδικασία της Δ.17, θ. 10 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41·
Marewave Shipping and Trading Company Ltd (1992) 1 Α.Α.Δ. 116·
Μιχαήλ Χριστάκης (1992) 1 A.Α.Δ. 472·
Λουκά (1992) 1 Α.Α.Δ. 648·
Laertis Shipping Enterprises Special Shipping S.A. (1992) 1 Α.Α.Δ. 686·
Κωνσταντινίδου (1992) 1 Α.Α.Δ. 853.
Αίτηση.
Αίτηση με την οποία ο αιτητής ζητά άδεια για να καταχωρήσει αίτηση για την έκδοση διατάγματος Certiorari για ακύρωση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερομηνίας 12 Μαρτίου 1993, εναντίον του αιτητή για το ποσό των £1.660,-.
Ο αιτητής παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτητής, εναγόμενος στην Αγωγή 962/83 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, παρέλειψε να καταχωρίσει σημείωμα εμφάνισης και στις 12 Μαρτίου 1993, μετά από ex parte αίτηση των εναγόντων, εκδόθηκε εναντίον του απόφαση για το ποσό των £1.660. Ο αιτητής ζητά άδεια για την καταχώριση αίτησης για την έκδοση διατάγματος certiorari προς ακύρωση της απόφασης και του εντάλματος κατασχέσεως κινητών που, όπως αναφέρει, εκδόθηκε στη συνέχεια. Αναφέρεται στην αίτησή του και σε αναστολή της απόφασης και προσθέτει αίτημα για παροχή άδειας για υποβολή αίτησης προς έκδοση διατάγματος prohibition.
Στην αίτηση, που είναι χειρόγραφη, γίνεται αναφορά στο Άρθρο 30 του Συντάγματος και ακόμα στους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης που κατά τη θέση του έχουν παραβιασθεί. Το παράπονο του αιτητή είναι συγκεκριμένο. Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση του αναφέρει ότι δεν του είχε επιδοθεί το κλητήριο ένταλμα και ότι πληροφορήθηκε το γεγονός της καταχώρισης του μετά την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου. Μεταξύ της 9 Οκτωβρίου 1992 και 2 Ιουνίου 1993 εξέτιε ποινή φυλάκισης στις Κεντρικές Φυλακές. Στις 20 Μαρτίου 1993 πληροφορήθηκε το γεγονός της εκκρεμότητας αγωγής εναντίον του και την ίδια μέρα απηύθυνε επιστολή προς τον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία παρακαλούσε να οριστεί η αγωγή σε μελλοντική ημερομηνία γιατί τα οικονομικά του δεν του επέτρεπαν να διορίσει δικηγόρο. Η εντύπωσή του ήταν, όπως αναφέρεται και στην επιστολή του, αντίγραφο της οποίας κατέθεσε, πως η αγωγή ήταν ορισμένη στις 2 Απριλίου 1992. Δεν υπήρξε οποιαδήποτε ανταπόκριση στην επιστολή του και καταχώρισε την παρούσα αίτηση μόλις πληροφορήθηκε την έκδοση απόφασης και του εντάλματος κατασχέσεως κινητών.
Είναι η εισήγηση του αιτητή πως δικαιολογείται η έγκριση της αίτησής του γιατί το Επαρχιακό Δικαστήριο "ενήργησε καθ' υπέρβαση της αρμοδιότητάς του και/ή αντικανονικά όπως φαίνεται καταφανώς από τη δικογραφία στο φάκελο της αγωγής".
Στο φάκελο της αγωγής υπάρχει ένορκη δήλωση του δικαστικού επιδότη Χ. Στυλιανίδη σύμφωνα με την οποία το κλητήριο ένταλμα επιδόθηκε στον αιτητή προσωπικά στις Κεντρικές Φυλακές "έναντι της υπογραφής του". Στην κορυφή του πρωτοτύπου του κλητηρίου εντάλματος, υπάρχει η χειρόγραφη σημείωση "ελήφθη 11 Φεβρουαρίου 1993" και μια μονογραφή. Ο αιτητής επέμεινε στον αρχικό ισχυρισμό του, αρνήθηκε ότι του επιδόθηκε οποτεδήποτε το κλητήριο ένταλμα και ισχυρίστηκε ότι η μονογραφή που υπάρχει σ' αυτό δεν είναι δική του. Αναφέρθηκε σε περιστατικά παρόμοια και επικαλέστηκε αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου εγκριτικές όμοιων αιτημάτων του σε άλλες υποθέσεις για τους ίδιους, όπως υποστήριξε, λόγους. Έθεσε ενώπιόν μου αντίγραφο της απόφασης στην αίτηση 82/93 της 24 Μαΐου 1993 και των πρακτικών της αίτησης 94/93 της 2 Ιουλίου 1993 που την ακολούθησε. Στην αίτηση 82/93 παραχωρήθηκε άδεια στον αιτητή για την καταχώριση αίτησης για την έκδοση διαταγμάτων prohibition και certiorari αφού διαπιστώθηκε ότι κατά το χρόνο κατά τον οποίο, σύμφωνα με την ένορκη δήλωση του δικαστικού επιδότη, διενεργήθηκε επίδοση προσωπικά στον αιτητή στην οικία του, εκείνος εκρατείτο στις Κεντρικές Φυλακές ως υπόδικος. Ακολούθησε η αίτηση 94/93. Οι καθ' ων η αίτηση συμφώνησαν πως το διάταγμα φυλακίσεως θα έπρεπε να ακυρωθεί πράγμα το οποίο και έγινε.
Στην παρούσα υπόθεση, αντίθετα προς την εισήγηση του αιτητή, δεν διαπιστώνεται στη δικογραφία οτιδήποτε απ' όσα ο αιτη-τής ισχυρίζεται. Με αυτή την παρατήρηση δε θέλω να πω ότι ο αι-τητής στερείται πλέον της ευκαιρίας να προωθήσει στα πλαίσια δικαστικής διαδικασίας τους ισχυρισμούς του ως προς τη μή επίδοση του κλητηρίου εντάλματος. Όμως το ζήτημα είναι σχετικό προς το είδος της δικαστικής διαδικασίας που προσφέρεται στην περίπτωση.
Η Δ.17 θ. 10 παρέχει τη δυνατότητα επιδίωξης παραμερισμού ή διαφοροποίησης απόφασης που εκδόθηκε λόγω παράλειψης του εναγομένου να καταχωρίσει σημείωμα εμφάνισης. Ο αιτητής είχε υπόψη του αυτή τη δυνατότητα. Εξήγησε όμως ότι προτίμησε να αξιοποιήσει τη δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων επειδή η διαδικασία προς έκδοση αυτής της φύσης των ενταλμάτων είναι ταχύτερη. Πρόσθεσε πως σε άλλες περιπτώσεις όταν επιδίωξε να παραμερίσει απόφαση για παρόμοιο λόγο ταλαιπωρήθηκε εξ αιτίας της καθυστέρησης που παρατηρήθηκε στην εκδίκαση των αιτήσεων που υπέβαλε.
Στην υπόθεση Αναφορικά με την αίτηση του Γεώργιου Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41 τονίστηκε πως και στην περίπτωση που στοιχειοθετείται εκ πρώτης όψεως υπόθεση που θα δικαιολογούσε την παροχή άδειας για την καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος, δεν θα πρέπει να παρέχεται τέτοια άδεια αν προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο προς επίτευξη του ίδιου σκοπού εκτός αν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις. Σε σειρά υποθέσεων το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε αιτήσεις για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων ακριβώς επειδή δεν είχαν καταδειχθεί εξαιρετικές περιστάσεις που θα δικαιολογούσαν την παράλειψη εξάντλησης άλλων ένδικων μέσων που προσφέρονταν στην περίπτωση. (Βλ. μεταξύ άλλων, Αναφορικά με την αίτηση της Marewave Shipping and Trading Company Ltd (1992) 1 Α.Α.Δ. 116, Αναφορικά με την αίτηση του Χριστάκη Μιχαήλ (1992) 1 Α.Α.Δ. 472, Αναφορικά με την αίτηση της Χρυστάλλας Α. Λουκά (1992) 1 Α.Α.Δ. 648, Αναφορικά με την αίτηση των Laertis Shipping Enterprises Special Shipping SA. (1992) 1 Α.Α.Δ. 686, Αναφορικά με τις αιτήσεις της Αυγής Ι. Κωνσταντινίδου και Ιωσήφ Κωνσταντινίδη (1992) 1 Α.Α.Δ. 853.
Βρίσκεται ενώπιόν μου, ως εξήγηση της μή χρησιμοποίησης του μηχανισμού που προβλέπουν οι θεσμοί περί Πολιτικής Δικονομίας, η επιθυμία του αιτητή να εξασφαλίσει σύντομη εκδίκαση του θέματος στα πλαίσια της διαδικασίας που κατά τη δική του άποψη είναι η ταχύτερη. Αυτό δεν αποτελεί εξαιρετική περίσταση. Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.