|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 1 ΑΑΔ 551
14 Ιουλίου, 1993
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
αναφορικα με αγγηση τησ a.m. toy αρχιεπισκοπου κυπρου κ.κ. χρυσοστομου (αρ.3), καθ' ου η αιτηση στην αιτήση ημερ. 31.1.92 στην αγωγη 6103/89 επαρχιακου δικστηριου λευκωσιασ, για εκδοση διαταγματος ή/και ενταλματος ακυρωτικου (certiorari) ή/και ενταλματοσ απαγορευσησ (writ of prohibition).
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡ. 14.10.92 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 31.1.92 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 6103/89.
(Αίτηση Αρ. 163/92)
Προνομιακά Εντάλματα — Έφεση εναντίον πρωτοδίκης απόφασης τον Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία απορρίφθηκε αίτηση για έκδοση εντάλματος certiorari εναντίον απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου— Κατά πόσο ο πρωτόδικος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει δικαιοδοσία να εκδώσει διάταγμα που να αναστέλλει την εφαρμογή της εκκαλούμενης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου μέχρι την εκδίκαση της υποβληθείσας έφεσης.
Έφεση εναντίον πρωτόδικης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία είχε απορριφθεί αίτηση του εφεσείοντα για έκδοση εντάλματος certiorari που να ακυρώνει απόφαση Επαρχιακού Δικαστηρίου — Αίτηση για αναστολή εκτέλεσης μέχρι την ακρόαση της έφεσης, δυνάμει της Δ.35, θ.18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας— Κατά πόσο το δικαίωμα του Δικαστηρίου να διατάξει αναστολή εκτέλεσης περιλαμβάνει και εξουσία να διατάξει αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Αναστολή εκτέλεσης απόφασης μέχρι την ακρόαση έφεσης — Αίτηση, δυνάμει της Δ.35, θ. 18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, για αναστολή εκτέλεσης πρωτόδικης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία είχε απορριφθεί αίτημα του εφεσείοντα για έκδοση εντάλματος certiorari που να ακυρώνει απόφαση Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Μετά από άδεια του Δικαστηρίου, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου είχε καταχωρήσει αίτηση για έκδοση εντάλματος certiorari για ακύρωση απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία διατάσσετο η προσωπική παρουσία του αιτητή σε διαδικασία ενώπιόν του. Το Ανώτατο Δικαστήριο, αφού άκουσε την αίτηση πρωτόδικα, την απέρριψε στις 23.2.93. Εναντίον της απόρριψης αυτής ασκήθηκε η έφεση αριθμός 8894. Στις 28.4.93, μετά από μονομερή αίτηση του εφεσείοντα, ο ίδιος πρωτόδικος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου εξέδωσε μονομερές διάταγμα με το οποίο διατάχθηκε η αναστολή κάθε διαδικασίας στην υπόθεση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας μέχρι την εκδίκαση της έφεσης 8894. Με αίτηση με κλήση ο Καθ' ου η αίτηση στην αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος ζήτησε την ακύρωση του εκδοθέντος μονομερούς διατάγματος αναστολής, υποβάλλοντας ότι ο πρωτόδικος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, από τη στιγμή που απόρριψε την αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος, δεν είχε πλέον δικαιοδοσία να εκδώσει οποιοδήποτε διάταγμα αναστολής της διαδικασίας ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ότι εν πάση περιπτώσει η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου έπρεπε να είχε ασκηθεί εναντίον του αιτητή και ότι υπήρχε πολλαπλότης διαδικασιών, διότι η επίδικη απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου είχε επίσης προσβληθεί με έφεση.
Αποφασίσθηκε ότι:
(α) Εφόσον με την έφεση εναντίον της απορριπτικής πρωτόδικης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου επιδιώκεται, στην, ουσία όχι μόνο η ανατροπή της εν λόγω πρωτόδικης απόφασης αλλά και η ακύρωση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ο πρωτόδικος Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην άσκηση της δικαιοδοσίας του δυνάμει της Δ.35, θ. 18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, έχει δικαιοδοσία να διατάξει την αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου, διότι διαφορετικά το δικαίωμα έφεσης θα καθίστατο χωρίς αντικείμενο.
(β) Υπό τις περιστάσεις, οι εισηγήσεις σχετικά με την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου και την πολλαπλότητα των διαδικασιών δεν ευσταθούσαν.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Christophi v. Icovidou (1985) 1 C.L.R. 713·
Re A.P. Lanitis Ltd (1983) 1 C.L.R. 809·
Orion Property Trust Ltd v. Du Cane Court Ltd [1962] 3 All E.R. 466·
Erinford Properties Ltd v. Cheshire County Council [1974] 2 All E.R. 448.
Αίτηση.
Αίτηση με την οποία ο Αιτητής ζητά τον παραμερισμό του μονομερούς διατάγματος αναστολής ημερομηνίας 28 Απριλίου, 1993.
Χρ. Κληρίδης, για τον αιτητή.
Π. Ιωαννίόης, για τον καθ' ου η αίτηση.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Σαν αποτέλεσμα της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερ. 14.10.92 στην αίτηση του αιτητή, για παρακοή διατάγματος του Δικαστηρίου, ημερ. 31.1.92 στην αγωγή 6103/83, διά της οποίας το Δικαστήριο αποφάσισε ότι είχε δικαιοδοσία να την εκδικάσει και ζήτησε σε καθορισμένη ημερομηνία την προσωπική παρουσία στο Δικαστήριο της Α. Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου, καθ' ου η αίτηση, καταχωρήθηκε από μέρους της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου, αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο αρ. 155/92, με την οποία ζητούσε άδεια να καταχωρήσει αίτηση για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων Certiorari και Prohibition, για να ακυρωθεί η απόφαση ότι ο καθ' ου η αίτηση υποχρεούται να παρουσιασθεί προσωπικά στο Δικαστήριο και να απαγορευθεί η εκδίκαση της πιο πάνω αίτησης στην αγωγή από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας.
Στις 29.10.92 έδωσα την αιτούμενη άδεια και παράλληλα διάταξα την αναστολή της εκδίκασης της αίτησης ημερ. 31.1.92, μέχρι την εκδίκαση και τελική απόφαση στην αίτηση για έκδοση των ενταλμάτων Certiorari και Prohibition που θα καταχωρείτο.
Ακολούθως καταχωρήθηκε η αίτηση αρ. 163/92, σύμφωνα με την άδεια που δόθηκε και μετά από ακροαματική διαδικασία, με την απόφαση μου ημερ. 23.2.93, την απέρριψα.
Εναντίον της απορριπτικής μου απόφασης καταχωρήθηκε η έφεση αρ.8894 και στις 28.4.93, μετά από αίτηση ex parte από μέρους της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου, εξέδωσα μονομερές διάταγμα με το οποίο διατάχθηκε η αναστολή κάθε διαδικασίας στην προαναφερθείσα αίτηση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, μέχρι την εκδίκαση της έφεσης αρ. 8894.
Στις 29.4.93 ο Αιτητής, που είναι ένας από τους ενάγοντες στην πιο πάνω αγωγή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, καταχώρησε την υπό κρίση αίτηση, με την οποία ζητά τον παραμερισμό του μονομερούς διατάγματος αναστολής της 28.4.93. Ο καθ' ου η Αίτηση καταχώρησε ένσταση και η αίτηση προχώρησε στην ακροαματική διαδικασία.
Ο δικηγόρος του Αιτητή κατά την ακρόαση αναφέρθηκε στους λόγους πάνω στους οποίους βασίζεται η αίτηση και που εμπεριέχονται στην ένορκη δήλωση που την υποστηρίζει.
Ο πρώτος λόγος, που είναι και ο σημαντικότερος, είναι πως το Δικαστήριο αυτό, δεν έχει δικαιοδοσία να αναστείλει την εκδίκαση της αίτησης ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στο παρόν στάδιο, δεδομένου ότι η αίτηση για την έκδοση των προνομιακών ενταλμάτων που εζητούντο, απορρίφθηκε και η απόφαση του εφεσιβλήθηκε. Η αναστολή, ανάφερε ο Δικηγόρος του αιτητή, δίδεται στο στάδιο της παραχώρησης της άδειας για καταχώρηση της αίτησης μέχρι την εκδίκαση της και όταν η αίτηση απορριφθεί, όπως στην προκειμένη περίπτωση, δεν μπορεί το Δικαστήριο να επαναφέρει την αναστολή που δόθηκε. Προς τεκμηρίωση της εισήγησης του, αναφέρθηκε στην υπόθεση Christophi and Others v. Iacovidou (1985) 1 C.L.R. 713 και ισχυρίστηκε πως αυτή συγκρούεται με την υπόθεση A.P. Lanitis Ltd (1983) 1 C.L.R. 809.
Ο δικηγόρος του καθ' ου η Αίτηση αντέκρουσε την εισήγηση του δικηγόρου του Αιτητή και υποστήριξε την άποψη πως το Δικαστήριο ορθά εξέδωσε το διάταγμα αναστολής. Η βασική του θέση είναι πως το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να εκδώσει το διάταγμα αναστολής και η αναστολή της διαδικασίας ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, είναι επιβεβλημένη εκρεμούσης της αποπεράτωσης της έφεσης, προκειμένου να καταστεί αποτελεσματική η άσκηση του δικαιώματος έφεσης από τον εφεσείοντα. Προς τεκμηρίωση της εισήγησης του, ο δικηγόρος του καθ' ου η Αίτηση βασίστηκε στην υπόθεση In re A.P. Lanitis Ltd (supra), καθώς επίσης και στις Αγγλικές υποθέσεις Orion Property Trust Ltd and Others v. Du Cane Court Ltd and Others [1962] 3 All E.R. 466 και Erinfond Properties Ltd v. Cheshire County Council [1974] 2 All E.R. 448.
Στην υπόθεση Christophi (supra), το Δικαστήριο έκρινε πως οι πρόνοιες του Δ.35 θ. 18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών, περιορίζονται σε διατάγματα ή αποφάσεις που εφεσιβάλλονται και πως με την έφεση στην υπόθεση εκείνη, εφεσιβλήθηκε η άρνηση του πρωτόδικου Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου να δώσει άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων και όχι η απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστή, της οποίας η ακύρωση επιδιώκετο με την έκδοση των προνομιακών ενταλμάτων. Επίσης αναφέρθηκε, πως η αναστολή που δίδεται σχετίζεται μόνο με την διαδικασία της αίτησης για έκδοση των προνομιακών ενταλμάτων.
Στην υπόθεση A.P. Lanitis (supra) κρίθηκε και πάλιν πως η δικαιοδοσία αναστολής βασίζεται στις πρόνοιες του Δ.35 θ. 18, πλην όμως θεωρήθηκε πως η έφεση αποτελούσε ένα περαιτέρω βήμα μι;aς διαδικασίας που άρχισε με την αίτηση για λήψη της άδειας και προφανώς θεωρήθηκε πως εφεσιβάλλετο και το διάταγμα του πρωτόδικου δικαστή.
Έχω την άποψη, ακολουθώντας την υπόθεση A.P. Lanitis, που
πιστεύω πως είναι ορθή, πως στην υπό κρίση αίτηση, η έφεση στην απορριπτική μου απόφαση αποτελεί μία συνέχεια της διαδικασίας που άρχισε με την αίτηση για λήψη της άδειας και πως με την έφεση αυτή εκτός από την ανατροπή της δικής μου απόφασης επιδιώκεται στην ουσία και κατ' επέκταση και η ανατροπή της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και επομένως σύμφωνα με τις πρόνοιες του Δ.35 θ. 18 είχα δικαιοδοσία να εκδώσω το διάταγμα αναστολής και ορθά το εξέδωσα.
Με βάση τα ενώπιον μου στοιχεία, έκρινα πως ήταν προς το συμφέρον της δικαιοσύνης να διαταχθεί η αιτούμενη αναστολή, για να καταστεί αποτελεσματική η άσκηση του δικαιώματος εφέσεως από μέρους του καθ' ου η αίτηση, που υπό άλλας συνθήκας δεν θα ήταν αν αργοπορούσε η έφεση να ακουστεί και ο καθ' ων η αίτηση ήταν υποχρεωμένος να παρουσιασθεί στο Δικαστήριο.
Οι ίδιες αρχές που διέπουν το υπό κρίση θέμα, με βάση τη νομολογία μας, διατυπώνονται και στις Αγγλικές αποφάσεις που αναφέρθηκαν από το συνήγορο του καθ' ου η αίτηση.
Έχοντας καταλήξει στα πιο πάνω συμπεράσματα, ο δεύτερος λόγος που υπέβαλε ο δικηγόρος του Αιτητή και που σχετίζεται με την πρόταση πως δεν θα έπρεπε να ασκηθεί η διακριτική μου ευχέρεια προς όφελος του καθ' ου η αίτηση, δεν μπορεί να ευσταθήσει. Επίσης η εισήγηση περί της πολλαπλότητας της διαδικασίας είναι ανεδαφική.
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του αιτητή και το διάταγμα αναστολής ημερ. 28.4.93 καθίσταται απόλυτο και παραμένει σε ισχύ. Τα έξοδα να υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.