|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 1 ΑΑΔ 1196
6 Νοεμβρίου, 1992
[ΣΊΎΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
L.S.P. TRADING ENGINEERING S.A.,
Ενάγοντες,
ν.
ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ M/V PALMA, ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 189/92).
Προσωρινό διάταγμα — Διάταγμα που να απαγορεύει την πώληση, υποθήκευση κλπ πλοίου — Άρθρο 30 του περί Εμπορικής Ναυτιλίας (Νηολόγησις, Πώλησις και Υποθήκευσις Πλοίων) Νόμου, 1963 (Ν. 45/63) — Μπορεί να ζητηθεί μόνο από "ενδιαφερόμενο πρόσωπο" —Η καταχώρηση αγωγής εναντίον πλοίου, από μόνη της, δεν μεταβάλλει απλό δανειστή σε "ενδιαφερόμενο πρόσωπο" σύμφωνα με το πιο πάνω άρθρο 30.
Οι αιτητές καταχώρησαν αγωγή εναντίον του πλοίου PALMA, εγγεγραμμένου στο Κυπριακό Νηολόγιο, και της πλοιοκτήτριας εταιρείας, με την οποία αξίωναν ΛΚ 10.434,02 για εξαρτήματα τα οποία είχαν πωλήσει και παραδώσει στο πιο πάνω πλοίο. Την ίδια μέρα καταχώρησαν μονομερή αίτηση, δυνάμει του άρθρου 30 του περί Εμπορικής Ναυτιλίας (Νηολόγησις, Πώλησις και Υποθήκευσις Πλοίων) Νόμου, 1963 (Ν.45/63), με την οποία ζητούσαν την έκδοση προσωρινού διατάγματος που να απαγορεύει την πώληση, υποθήκευση ή επιβάρυνση ή με άλλο τρόπο αποξένωση του εναγόμενου πλοίου για περίοδο ενός χρόνου. Για υποστήριξη της αίτησής τους οι αιτητές ανάφεραν σε ένορκη δήλωση ότι είχαν προμηθεύσει το εναγόμενο πλοίο με αναγκαία εξαρτήματα και ότι ήσαν στη θέση των necessariesmen, ότι η προς αυτούς οφειλή δεν είχε εξοφληθεί και υπήρχε πρόθεση μεταβίβασης του πλοίου σε τρίτα πρόσωπα. Ισχυρίσθηκαν ότι, εφόσον είχαν καταχωρήσει αγωγή εναντίον του πλοίου και της ιδιοκτήτριας εταιρείας, είχαν καταστεί "ενδιαφερόμενα πρόσωπα" σύμφωνα με το άρθρο 30 του Νόμου. Η αγωγή δεν είχε επιδοθεί κατά την ακρόαση της αίτησης.
Αποφασίσθηκε ότι:
Ο ορος "ενδιαφερόμενο πρόσωπο", με το νόημα του άρθρου 30 του Νόμου, περιορίζεται σε πρόσωπα που έχουν συμφέρον στο πλοίο αυτό καθ' εαυτό. Η καταχώρηση αγωγής εναντίον του πλοίου, από μόνη της, δεν μεταβάλλει τον απλό δανειστή σε ενδιαφερόμενο πρόσωπο στο νόημα του άρθρου 30, και γι' αυτό η αίτηση έπρεπε να απορροφηθεί.
Η αίτηση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Kaliakatsow v. Vasco Shipping Co Ltd (1976) 1 C.L.R. 58·
The Ship "GEORGHIOS C" v. Mitsui Sugar Ltd (1976) 1 C.L.R. 105·
Reederei Schulte and Bruns Baltic Schiffahrts K.G. v. Ismini Shipping Co Ltd (1976) 1 C.LR. 132·
Algemeen Vrachtkantoor B.V. v. Sea Spirit Navigation Co Ltd (1976) 1 C.L.R. 368·
Cyprian Seaways Agencies Ltd v. Chaldeos Shipping Co Ltd (1977) 1 C.L.R. 165·
London & Overseas Co v. Tempest Bay Shipping (1978) 1 C.L.R. 367·
Kuehlschiffahrts v. Phokis Maritime (1978) 1 C.LR. 576·
Botteghi v. Bolt Head Navigation (1985) 1 C.L.R. 114·
Camrex v. Freewind Shipping Co (1986) 1 C.L.R. 420·
Compania Maritime v. Sponsalia Shipping (1987) 1 C.L.R. 11·
Pastella Maritime v. Iranian Tanker (1987) 1 C.L.R. 583·
Γερασάκη v. Waft Shipping Co Ltd, (1989) 1 Α.Α.Δ. (E) 393·
Tokio Marine and Fire Insurance Co Ltd v. Fame Shipping Company Ltd (1976) 1 C.L.R. 333·
ABC SHIPBROKERS Ltd v. Preskott Shipping Co Ltd (1992) 1 A.A.Δ.1034·
Αίτηση.
Αίτηση σε αγωγή Ναυτοδικείου με την οποία οι ενάγοντες - αιτητές ζητούν διάταγμα του Δικαστηρίου που να απαγορεύει για περίοδον ενός χρόνου την πώληση, υποθήκευση, επιβάρυνση ή με άλλο τρόπο αποξένωση του εναγομένου πλοίου ή οποιοδήποτε μεριδίου τούτου.
Κ. Καλλής, για τους αιτητές.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Οι αιτητές στις 23 Οκτωβρίου, 1992, καταχώρισαν την αγωγή αυτή εναντίον δυο εναγομένων - του πλοίου M/V PALMA που είναι εγγεγραμμένο στο Κυπριακό Νηολόγιο και της πλοιοκτήτριας εταιρείας - με την οποία αξιώνουν:-
"Ποσό £10.434,2 για εξαρτήματα τα οποία επώλησε και παρέδωσε στο πιο πάνω εναγομένο πλοίο ιδιοκτησίας της πιο πάνω εναγομένης 2 δυνάμει τιμολογίων και/ή δυνάμει εμπορικού λογαριασμού μεταξύ της 3/2/ 92 και 16/8/92."
Την ίδια ημέρα καταχώρισαν μονομερή αίτηση με την οποία ζητούν:-
"Διάταγμα του δικαστηρίου που να απαγορεύει για περίοδον ενός χρόνου την πώληση, υποθήκευση, επιβάρυνση ή με άλλο τρόπο αποξένωση του πλοίου M/V PALMA ή οποιουδήποτε μεριδίου τούτου."
Η αίτηση βασίζεται στο Άρθρο 30 του περί Εμπορικής Ναυτιλίας (Νηολόγησις, Πώλησις και Υποθήκευσις Πλοίων) Νόμου του 1963, (Αρ. 45/63), (ο "Νόμος).
Τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η αίτηση, όπως εκτίθενται στην ένορκη ομολογία του Σταμάτη Πλατουνάρη, Διευθυντή της ενάγουσας εταιρείας, είναι:-
Οι αιτητές πώλησαν και παρέδωσαν στο εναγόμενο πλοίο, και/ή στην εταιρεία Fordwell Finance από τις Αθήνες, η οποία διαχειρίζεται και/ή διευθύνει το πιο πάνω πλοίο, δυνάμει τιμολογίων και/ή εμπορικού λογαριασμού, διάφορα εξαρτήματα συνολικής αξίας £10.434,2.
Οι ιδιοκτήτες του πλοίου, εναγόμενοι 2, παρέλειψαν να εξοφλήσουν την οφειλή τους και προτίθενται να μεταβιβάσουν την ιδιοκτησία τους πάνω στο πλοίο σε τρίτα πρόσωπα, παραγνωρίζοντας πλήρως την αξίωση των εναγόντων.
Τα εξαρτήματα ήταν αναγκαία για τη λειτουργία και συντήρηση του πλοίου.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η πιο πάνω πώληση των εξαρτημάτων τους δημιούργησε το δικαίωμα του necessariesman.
Ο δικηγόρος των αιτητών επιχειρηματολόγησε ότι, με την καταχώριση της αγωγής, αποκρυσταλλώθηκε θέσμιο δικαίωμα επισχέσεως, (statutory lien), προς όφελος των εναγόντων - αιτητών πάνω στο πλοίο και, ως εκ τούτου, είναι "ενδιαφερόμενα πρόσωπα πάνω στο πλοίο".
Το Άρθρο 30 του Νόμου είναι σχεδόν ταυτόσημο με το Άρθρο 30 του Αγγλικού Merchant Shipping Act 1894.
Το Άρθρο 30 του Νόμου 45/63 έχει:-
"30. Το Ανώτατον Δικαστήριον δύναται κατά το δοκούν (μη επηρεαζόμενης της ενασκήσεως οιασδήποτε ετέρας εξουσίας αυτού) κατόπιν αιτήσεως παντός ενδιαφερομένου προσώπου, να εκδώση διάταγμα απαγορεύον διά καθωρισμένον τινά χρόνον πάσαν δικαιοπραξίαν αφορώσαν εις πλοίον ή μερίδιον πλοίου, δύναται δε να εκδώση το διάταγμα υπό όρους ους το Δικαστήριον ήθελε κρίνει δίκαιον να επιβάλη, ή να αρνηθή την έκδοσιν του διατάγματος, ή να ακυρώση το διάταγμα εάν τούτο εξεδόθη, μετά ή άνευ εξόδων, και γενικώτερον να ενεργήση ως το δίκαιον της υποθέσεως ήθελεν απαιτήσει, η δε Νηολογούσα Αρχή καίτοι δεν είναι διάδικος, οφείλει να συμμορφούται προς αυτό ευθύς ως επιδοθή αυτή κεκυρωμένον αντίγραφον του διατάγματος τούτου." Διάταγμα με το Άρθρο 30 είναι ειδική εξειδικευμένη θεραπεία, δεν είναι μέτρο παρακολουθητικό και δίδεται με ή χωρίς συνάρτηση με αγωγή. Διαδικασία μπορεί να αρχίσει με αίτηση με κλήση, ή με μονομερή αίτηση, ή με επίδοση σε οποιοδήποτε πρόσωπο που ήθελε διατάξει το Δικαστήριο. Για την άσκηση της εξουσίας έκδοσης του διατάγματος αυτού δεν είναι αναγκαίο τα Δικαστήρια της Δημοκρατίας να έχουν δικαιοδοσία επίλυσης διαφοράς των μερών, ούτε είναι αναγκαία η παρουσία του πλοίου στα Κυπριακά χωρικά ύδατα. Ο λόγος της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου για έκδοση αυτού του διατάγματος είναι ότι το πλοίο είναι εγγεγραμμένο στο Κυπριακό Νηολόγιο και η εκτέλεση του διατάγματος μέσα στη Δημοκρατία από τη Νηολογούσα Αρχή είναι αποτελεσματική. Εξυπηρετεί τις ιδιοτυπίες της εμπορικής ναυτιλίας.
Ο Νόμος περιοριστικά καθορίζει ότι δικαιούται να αποταθεί για έκδοση του διατάγματος μόνο "ενδιαφερόμενο πρόσωπο".
Η χρονική διάρκεια του διατάγματος πρέπει να είναι καθορισμένη. Το Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια να καθορίσει το χρόνο, ανάλογα με τα περιστατικά της κάθε αίτησης.
Το Άρθρο 30 έχει εξεταστεί δικαστικά σε αριθμό Κυπριακών υποθέσεων - (βλ., μεταξύ άλλων, Christos Kaliakatsos and Others v. Vasco Shipping Co. Ltd and Another (1976) 1 C.L.R. 58· The Ship "GEORGHIOS C" and Another v. Mitsui Sugar Ltd and Another (1976) 1 C.L.R. 105· Reederei Schulte and Bruns Baltic Schiffahrts K.G. of Bremen v. Ismini Shipping Co. Ltd (1976) 1 C.L.R. 132· Algemeen Vrachtkantoor B.V. and Others v. Sea Spirit Navigation Company Limited (1976) 1 C.L.R. 368· Cyprian Seaways Agencies Ltd v. Chaldeos Shipping Co. Ltd and Another (1977) 1 C.L.R. 165, 168· London & Overseas Co. v. Tempest Bay Shipping (1978) 1 C.L.R. 367· Kuehlschiffahrts v. Phokis Maritime & Others (1978) 1 C.L.R. 576, 579· Botteghi v. Bolt Head Navigation (1985) 1 C.L.R. 114· Camrex v. Freewind Shipping Co. (1986) 1 C.L.R. 420· Compania Maritime v. Sponsalia Shipping (1987) 1 C.L.R. 11, 15· Pastella Marine v. Iranian Tanker (1987) 1 C.L.R. 583· Κωνσταντίνος Αθανασίου Γερασάκη v. Waft Shipping Company Limited, (1989) 1 Α.Α.Δ. (E) 393.
Ο όρος "ενδιαφερόμενο πρόσωπο", με το νόημα του Άρθρου 30, περιορίζεται σε πρόσωπα που έχουν συμφέρον στο πλοίο αυτό καθ' εαυτό.
Στην υπόθεση Tokio Marine and Fire Insurance Company Ltd v. Fame Shipping Company Ltd. (1976) 1 C.L.R. 333, ο Δικαστής Μαλακτός, αφού ανασκόπησε την Αγγλική και Κυπριακή Νομολογία, κατέληξε στη σελ. 340:-
"I am now, therefore, of the view that section 30 of the Merchant Shipping (Registration of Ships, Sales and Mortgages) Law, 1963, does not apply to mere creditors or claimants of damages against the owners of the ship and that 'interested person' in this section means a person who is interested in the ship herself. He may be a legatee or heir or a creditor. Whether he is an interested person within the meaning of the said section, is a question depending on the facts of the particular case."
Στην υπόθεση Algemeen Vrachtkantoor B.V. and Others v. Sea Spirit Navigation Company Limited (1976) 1 C.L.R. 368, ο Δικαστής Α. Λοΐζου, όπως ήταν τότε, είπε στη σελ. 374:-
"Examining, therefore, section 30 of our Law in its proper context and within the scope of the law itself, the words 'interested person' must be read in conjunction with the words 'ship or any share therein' to be found in the said section and they must refer to a person having interest, legal or beneficial in the ship and do not include a person who is a mere creditor seeking to preserve the status quo for the purpose of securing the execution of a judgment to be obtained."
Και στη σελ. 377 είπε:-
"Needless to say that the arrest of the ship does not make the applicants 'interested person' within the meaning of section 30 of the law, as claimed in this case. For these reasons as well, the order should be discharged."
To Δικαστήριο με συνέπεια ακολούθησε τη νομολογία αυτή. Στην υπόθεση Botteghi v. Bolt Head Navigation (1985) 1 C.L.R. 114, το Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα για περιορισμένο χρόνο για πλοίο που διέφυγε από τη νόμιμη κράτηση και, αφού έλαβε υπόψη τις αρχές που έχουν διατυπωθεί στην υπόθεση Tokio Marine and Fire Insurance Company Ltd, (ανωτέρω), είπε στη σελ. 122:-
"The narrow ground upon which I grant this order stems from the fact that the defendant ship had escaped from lawful arrest effected on the strength of a warrant issued by a Court, apparently having jurisdiction in the matter and in the circumstances the applicants can be considered as having an interest in the ship in the sense of section 30 of the Law."
Οι ίδιες αρχές έχουν επαναληφθεί από την Ολομέλεια του Δικαστηρίου στις υποθέσεις Pastella Marine v. Iranian Tanker και Κωνσταντίνος Αθανασίου Γερασάκη, (ανωτέρω).
Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι, επειδή οι αιτητές-δανειστές καταχώρισαν αγωγή εναντίον του πλοίου, δικαιούνται στο αιτούμενο διάταγμα. Στήριξε την επιχειρηματολογία του σε απόσπασμα από την απόφαση στην Αίτηση Αρ. 140/91 - ABC SHIPBROKERS (Chartering S+P Shipping Agents) Ltd v. Preskott Shipping Co. Ltd - που δόθηκε στις 31 Αυγούστου, 1992, και δε δημοσιεύτηκε ακόμα, στην οποία ο Δικαστής κ. Πογιατζής είπε στη σελ. 15:-
"Από τις πιο πάνω αυθεντίες προκύπτει ότι, εφόσο οι Αιτητές δεν καταχώρισαν αγωγή εναντίον του πλοίου, δεν έχει αποκρυσταλλωθεί κανένα δικαίωμα επισχέσεως..."
Η καταχώριση αγωγής εναντίον του πλοίου, από μόνη της, δεν μεταβάλλει τον δανειστή σε "ενδιαφερόμενο πρόσωπο", στο νόημα του Άρθρου 30, όπως τούτο έχει νομολογιακά ερμηνευθεί και εφαρμοσθεί.
Στην παρούσα υπόθεση έχει μόνο εκδοθεί το Κλητήριο Ένταλμα, το οποίο δεν επιδόθηκε.
Από όλα τα στοιχεία που υπάρχουν ενώπιον του Δικαστηρίου, οι αιτητές δεν είναι πρόσωπα που έχουν ενδιαφέρον στο πλοίο αυτό καθ' εαυτό και, ως εκ τούτου, η αίτηση απορρίπτεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.