|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(1992) 1 ΑΑΔ 900
18 Ιουνίου, 1992
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
PANTRANS NAVIGATION LIMITED,
Ενάγοντες,
ν.
ΕΠΙΣΗΜΟ Υ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΩΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ALWAYS TRAVEL HOLIDAYS LTD, ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 10/90).
Αγωγή εναντίον εταιρείας που τέθηκε υπό εκκαθάριση — Αίτηση για χορήγηση άδειας συνέχισης της αγωγής, αφού προηγήθηκε τροποποίηση του τίτλου και των δικογράφων για την προσθήκη τον Επίσημου Παραλήπτη σαν εκκαθαριστή της εταιρείας, με την συναίνεση των εναγομένων — Κατά πόσο η εν λόγω συναίνεση τους εμποδίζει από του να ενστούν στην αίτηση — Αρχές που εφαρμόζονται στην αίτηση.
Η ενάγουσα κίνησε αγωγή εναντίον των εναγομένων, μεταξύ των οποίων και η εναγόμενη εταιρεία, για συνολικό ποσό ΛΚ70.000. Οι αιτίες αγωγής ήσαν, μεταξύ άλλων, υπόλοιπο λογαριασμού που είχε προκύψει από γραπτή συμφωνία σχετικά με την αντιπροσώπευση πλοίου, προμήθειες από ναύλα ή μεταφορές αυτοκινήτων, και επιστροφή ποσού πληρωθέντος σαν προκαταβολή. Κατά την διάρκεια της αγωγής η εναγόμενη 1 εταιρεία τέθηκε υπό εκκαθάριση. Μετά από σχετική αίτηση στην οποία οι εναγόμενοι συνήνεσαν, τροποποιήθηκε ο τίτλος και τα δικόγραφα της αγωγής ούτως ώστε να προστεθεί ο Επίσημος Παραλήπτης σαν εκκαθαριστής της εναγόμενης 1. Με αίτησή της δυνάμει του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, η ενάγουσα ζήτησε από το Δικαστήριο άδεια συνέχισης της αγωγής εναντίον της εναγόμενης 1, ισχυριζόμενη ότι τα επίδικα θέματα ήσαν πολύπλοκα και δεν μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο επαλήθευσης ενώπιον του εκκαθαριστή. Οι Καθ' ων η αίτηση ισχυρίσθηκαν ότι δεν αποκαλύπτονταν στην ένορκη δήλωση επαρκείς λόγοι για τους οποίους το Δικαστήριο θα έπρεπε να ασκήσει την διακριατική του εξουσία υπέρ της αιτήτριας. Η αιτήτρια ισχυρίσθηκε περαιτέρω οτι εφόσον οι καθ'ων είχαν συναινέσει στην τροποποίηση του τίτλου και των δικογράφων, είχαν αποδεχθεί ουσιαστικά την προσθήκη του Επίσημου Παραλήπτη σαν διαδίκου.
Αποφασίσθηκε ότι:
(α) To γεγονός ότι οι Καθ'ων είχαν συναινέσει στην τροποποίηση του τίτλου και των δικογράφων για την προσθήκη του Επίσημου Παραλήπτη σαν εκκαθαριστή της εναγόμενης 1 δεν αποτελούσε νομικό κώλυμα στην έγερση ένστασης στην κρινόμενη αίτηση.
(β) Στην παρούσα περίπτωση η δικαστική διαδικασία ήταν πιο ενδεδειγμένη από τη διαδικασία διάλυσης για την επίλυση των θεμάτων μεταξύ των διαδίκων και για την διάγνωση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων τους και γι' αυτό η διακριτική εξουσία που δίδεται στο Δικαστήριο δυνάμει του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου κεφ. 113 έπρεπε να ασκηθεί υπέρ της αιτήτριας.
(γ) Αν και ήταν ορθό ότι η ένορκη δήλωση δεν παρείχε στοιχεία που μπορούσαν να συσχετισθούν με την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, αυτά προέκυπταν από την δικογραφία που είχε κατατεθεί στο φάκελλο και αυτό ήταν αρκετό.
Η αίτηση έγινε αποδεχτή χωρίς έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Re Dynamics Corporation of America [1973] 1 W.L.R. 63·
Re Aro Co Ltd [1980] 2 W.L.R. 453.
Αίτηση.
Αίτηση από τους ενάγοντες με την οποία ζητούν να τους επιτρέψει να συνεχίσουν την αγωγή τους και εναντίον της εταιρείας Always Travel Holidays Ltd, εναγομένης 1, που τελεί υπό εκκαθάριση.
Δ. Σωκράτους (δ/νις) για Α. Θεοφίλου, για την ενάγουσα - αιτήτρια.
M. Χριστοφόρου (δ/νις) για Γ. Αγαπίου, για τους εναγομένους - καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την κρινόμενη αίτηση η ενάγουσα εταιρεία (εφεξής η αιτήτρια ή ενάγουσα) ζητά από το δικαστήριο να της επιτρέψει να συνεχίσει την αγωγή της και εναντίον της εταιρείας Allways Travel Holidays Ltd. (για συντομία εταιρεία Allways), εναγομένης 1, που τελεί υπό εκκαθάριση. Ας σημειωθεί ότι το σχετικό διάταγμα εκδόθηκε στις 5/6/90 ενώ εκκρεμούσε η υπόθεση.
Στις 9/12/91 με διάταγμα τροποποίησης άλλαξε ο τίτλος της αγωγής με την υποκατάσταση του επίσημου παραλήπτη ως εναγομένου 1 υπό την ιδιότητα του ως εκκαθαριστή της περιουσίας της εταιρείας Allways. Παρενθετικά, ας λεχθεί ότι ο διορισμός του ως εκκαθαριστή είχε γίνει ενωρίτερα στις 24/11/90 σε συνεδρίαση των πιστωτών. Με την ίδια ευκαιρία εγκρίθηκαν, χωρίς ένσταση από την άλλη πλευρά, οι συνακόλουθες τροποποιήσεις στην αναφορά, που είχε ήδη κατατεθεί κατόπιν οδηγιών του δικαστηρίου, οι οποίες αφορούσαν στην καταχώρηση έγγραφων προτάσεων.
Η αξίωση της ενάγουσας ανέρχεται συνολικά στο ποσό των £70.000. Λεπτομέρειες παρέχονται στο κλητήριο ένταλμα και εκτενέστερα στην αναφορά. Επισημαίνεται πως η βάση της αγωγής είναι πολλαπλή. Η ενάγουσα αξιώνει το παραπάνω ποσό ως υπόλοιπο λογαριασμού που έχει προκύψει από γραπτή συμφωνία ημερ. 30/3/89 και αφορούσε στην αντιπροσώπευση του πλοίου Ionian Fantasy. To ίδιο ποσό η ενάγουσα ζητά και σαν προμήθειες από ναύλα ή μεταφορές αυτοκινήτων για μιά 8μηνη περίπου περίοδο ή και ως ποσό που προκατέβαλε στην εταιρεία Allways. Οι άλλοι εναγόμενοι (υπ' αρ. 2, 3 και 4) είναι φυσικά πρόσωπα που, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της αιτήτριας, εγγυήθηκαν την τήρηση των υποχρεώσεων της εταιρείας Allways, που απορρέουν από την παραπάνω συμφωνία, με σύμβαση εγγύησης ημερ. 29/9/83.
Η δικηγόρος της αιτήτριας υπέβαλε πως βρισκόμαστε μπροστά στην κατάλληλη περίπτωση για χορήγηση άδειας κάτω από το άρθρ. 220 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, στο οποίο και στηρίζεται η αίτηση. Γιατί δεν πρόκειται για απλουστευμένη υπόθεση που θα μπορούσε άνετα και δίκην γραμματίου να ήταν το αντικείμενο επαλήθευσης σε διαδικασία εκκαθάρισης. Χρειάζεται, συμπλήρωσε η συνήγορος, να μεσολαβήσει η δικαστική διαπίστωση των δικαιωμάτων της αιτήτριας που πρέπει να εξεταστούν υπό το πλέγμα των σχέσεων όλων ομού των εναγομένων.
Τέλος η συνήγορος εισηγήθηκε στην ουσία ότι η συγκατάθεση των καθών στις επενεχθείσες τροποποιήσεις σημαίνει πως ο εναγόμενος 1 είναι πιά διάδικος στη θέση της εταιρείας Allways, υπονοώντας πως η αγωγή μπορεί αυτόματα να συνεχισθεί. Θα ήθελα να παρατηρήσω αμέσως πως δεν συμμερίζομαι την άποψη αυτή. Το γεγονός ότι η άλλη πλευρά δεν είχε ένσταση στην τροποποίηση δεν ισοδυναμεί με συναίνεση για προώθηση της διαδικασίας ούτε αποτελεί νομικό κώλυμα για οποιοδήποτε σκοπό. Απλώς, όπως το έθεσαν και οι καθών η αίτηση, δεν ήθελαν να παρεμβάλουν προσκόμματα στη δέουσα δικονομική μεταβολή. Ακριβώς για να ξεκαθαριστεί το επίδικο ζητημα.
Η δικηγόρος των καθών, αφού υπέμνησε πως η εξουσία που αντλεί το δικαστήριο από το άρθρ. 220 είναι διακριτική εξουσία και αφού το συσχέτισε με το αρθρ. 215 του ίδιου νόμου, υποστήριξε πως μόνο σε ειδικές ή εξαιρετικές περιπτώσεις είναι δυνατό να συνεχισθεί και αποπερατωθεί αγωγή κατά εταιρείας που διατάχθηκε η διάλυση της. Τη θέση αυτή στήριξε στην υπόθεση In Re Dynamics Corporation of America (1973) 1 W.L.R. 63, που αφορά την ερμηνεία του άρθρ. 226 του αγγλικού νόμου περί Εταιρειών του 1948. Ας σημειωθεί ότι η αγγλική διάταξη είναι ταυτόσημου περιεχομένου με το άρθρ. 215 του Κεφ. 113. Το ίδιο συμβαίνει με το άρθρ. 220. Η αντίστοιχη αγγλική διάταξη του νόμου του 1948 είναι το αρθρ. 231. Οι ίδιες διατάξεις διατηρούνται και στην Insolvency Act του 1985 {βλέπε άρθρ. 130(2)}.
Το άρθρ. 226 (Κυπριακό 215) προβλέπει για την αναστολή αγωγών ή άλλων διαδικασιών στο μεσοδιάστημα από την κατάθεση της αίτησης για διάλυση εταιρείας μέχρι την έκδοση του διατάγματος εκκαθάρισης της. Το επιχείρημα είναι ότι η ένορκη δήλωση της αιτήτριας, που συνοδεύει την αίτηση για άδεια, δεν περιέχει κανένα στοιχείο που θα μπορούσε να επιτρέψει στο δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια προς όφελος της αιτήτριας. Ούτε έχει αποδειχθεί πως η διαδικασία επαλήθευσης της απαίτησης της θα παρουσιάσει οποιεσδήποτε δυσκολίες. Επομένως η αίτηση πρέπει να απορριφθεί.
Τα άρθρα 215 και 220 του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113, αποσκοπούν στην προστασία της περιουσίας εταιρείας που βρίσκεται υπό διάλυση με απώτερο στόχο την ίση μεταχείριση των πιστωτών τους. Ο Palmer "Company Law" 24η έκδοση παράγραφο 88-69 στις σελ. 1449 και 1450 παρουσιάζει το θέμα ως εξής:
"where a winding-up order has been made, the combined effect of sections 130(2) and 128 of the Act is that such order operates automatically as a stay of all actions, executions, distresses, sequestrations, etc., against the company, subject to the discretion of the court to allow such actions, executions, etc., to proceed notwithstanding the winding up."
Στην παράγραφο 88-75 σελ. 1454 υπό την επικεφαλίδα "Liberty to Proceed" του ίδιου συγγράμματος αναφέρεται ότι η εξουσία χορήγησης άδειας ασκείται συχνά. Και στη συνέχεια εξειδικεύονται περιπτώσεις που κρίθηκε πως ήταν δικαιολογημένη η άδεια για την αποπεράτωση διαδικασιών. Μεταξύ των περιπτώσεων είναι εκείνες δανειστών των οποίων τα χρέη έχουν εξασφαλιστεί. Στην In re Aro Co. Ltd. (1980) 2 W.L.R. 453, τονίστηκε ο χαρακτήρας της εξουσίας του δικαστηρίου ως διακριτικής και η ευχέρεια να παραχωρείται άδεια και σε περιπτώσεις που ο δανειστής δεν έχει ασφάλεια, όπως στην προκείμενη περίπτωση. Στη σύνοψη του σκεπτικού στη σελ. 454 διαβάζουμε:
"Whether or not leave to proceed with an action was given under section 231 was a matter for the discretion of the court and was not dependent on a claimant having established the status of a secured creditor and in the circumstances, even if it were wrong to regard the plaintiffs as secured creditors at the time of winding up, the court ought to exercise its discretion in their favour."
Βασιζόμενος στην υπόθεση In re Aro, ανωτέρω, ο εκδότης του Palmer παρατηρεί:
"....the discretion conferred by the section gives the court freedom to do what is right and fair in the circumstances."
To θέμα απασχολεί και τον Halsbury's Laws of England, 3η έκδοση τόμος 6 σελ. 698, παράγραφος 1389
"Proceedings will also be allowed to continue where the company is a necessary party to an action against it and other persons; or where an action is the most convenient method of trying a question."
Σε μια υπόθεση όπως η παρούσα προμηνύονται αμφισβητήσεις γεγονότων και πολύ πιθανόν και η έγερση νομικών θεμάτων λόγω της φύσης των απαιτήσεων, όπως τις προσδιόρισα στην αρχή της απόφασης. Είναι ορθό ότι η ένορκη δήλωση δεν παρέχει στοιχεία που μπορούσαν να συσχετισθούν με την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου. Προκύπτουν όμως από τη δικογραφία που έχει κατατεθεί στο φάκελο μέχρι τώρα. Κι αυτό αρκεί. Υπό το φως των αυθεντιών στις οποίες αναφέρθηκα, έχω τη γνώμη ότι η δικαστική διαδικασία είναι πιο ενδεδειγμένη από τη διαδικασία διάλυσης για την επίλυση των παραπάνω θεμάτων και για τη διάγνωση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των διαδίκων.
Για τους λόγους που προεξέθεσα παρέχω άδεια στην αιτήτρια σύμφωνα με το άρθρ. 220 να προχωρήσει την αγωγή της. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
Η αίτηση επιτρέπεται με έξοδα.