|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 1 ΑΑΔ 233
10 Φεβρουαρίου, 1992
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
JOSEPH MΕKHAEL SFEIR,
Ενάγοντας,
ν.
ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ AMOROZA CRUISER,
Εναγομένου.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 144/91).
Δικονομία Ναυτοδικείου —Αίτηση για ακύρωση διατάγματος σύλληψης πλοίου λόγω μη συμμόρφωσης με τις πρόνοιες του κ.52(a) των Θεσμών Ναυτοδικείου δηλ. μη δήλωσης της εθνικότητας του πλοίου — Κατά πόσο υπήρχε τέτοια παράληψη — Επιπτώσεις από μη συμμόρφωση.
Με αίτηση του το εναγόμενο πλοίο ζήτησε την ακύρωση διατάγματος σύλληψης τον που είχε εκδοθεί προηγουμένως με μονομερή αίτηση του ενάγοντα, λόγω μη συμμόρφωσης με τις πρόνοιες του κ.52(α) των Θεσμών Ναυτοδικείου, δηλ. λόγω μη δήλωσης στην ένορκη δήλωση της εθνικότητας του πλοίου. Ο δικηγόρος του ενάγοντα επιχειρηματολόγησε ότι δεν υπήρχε παράβαση των θεσμών διότι η εθνικότητα του πλοίου αναγραφόταν στον τίτλο της αγωγής εις δε την ένορκη δήλωση που είχε γίνει από τον πλοίαρχο ανεφέρετο ότι "είμαι ο πλοίαρχος του εναγομένου πλοίου στην ανωτέρω αγωγή".
Αποφασίσθηκε ότι
Η αναφορά στην ένορκη δήλωση "στο εναγόμενο πλοίο στην ανωτέρω αγωγή" παρέπεμπε στην περιγραφή του πλοίου όπως αυτή βρισκόταν στον τίτλο της αγωγής και κατά συνέπεια είχαν ενσωματωθεί στην ένορκη δήλωση οι λεπτομέρειες που συνέθεταν την περιγραφή εκείνη. Κατά συνέπεια δεν υπήρχε παράληψη συμμόρφωσης με τις πρόνοιες του κ. 52(α) των θεσμών Ναυτοδικείου.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Παναγιώτου ν. Του πλοίου "ΤΑΜΑΡΑ Ι", (1992) 1 A.Α.Δ. 21·
Α&Ν Ιωάννου Λτδ ν. Του πλοίου "EREΤRIA" (1991) 1 Α.Α.Δ. 341.
Αίτηση.
Αίτηση για την ακύρωση του διατάγματος σύλληψης του εναγομένου πλοίου που δόθηκε ex-parte.
Α. Γιωρκάτζης, για τους αιτητές - εναγόμενο πλοίο.
Α. Θεοφίλου, για τον καθ' ου η αίτηση - ενάγοντα
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Εγκρίθηκε ex parte αίτηση του ενάγοντα και εκδόθηκε διάταγμα σύλληψης του εναγόμενου πλοίου. Το εναγόμενο πλοίο, με την αίτηση αυτή, επιδιώκει την ακύρωση του διατάγματος.
Κατά την ακρόαση της αίτησης εγκαταλείφθηκε η σειρά των λόγων που προβλήθηκαν για να περιοριστούν οι αιτητές στον ακόλουθο: Παρά τις πρόνοιες του κ. 52(α) των Θεσμών Ναυτοδικείου, στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση για την έκδοση του διατάγματος, δεν δηλωνόταν η εθνικότητα του πλοίου. Υποστηρίχτηκε ότι τέτοια παράλειψη είναι μοιραία και πως η διαπίστωση της θα πρέπει να οδηγήσει χωρίς άλλο, στην ακύρωση του διατάγματος.
Δεν είναι ορθή αυτή η αντίκρυση του ζητήματος. Σύμφωνα με τον κ. 54 το Δικαστήριο μπορεί να εκδώσει διάταγμα για την σύλληψη πλοίου παρά το ότι η ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση δεν περιέχει όλες τις προβλεπόμενες λεπτομέρειες. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του Διχαστή Γ. Πική στην υπόθεση Δημήτρη Παναγιώτου (Τζίμμυς), ν. Το πλοίο ΤΑΜΑΡΑ Ι, (1992) 1 Α.Α.Δ. στη σελ. 21.
"Η παράλειψη συμπερίληψης στην ένορκο δήλωση όλων των προβλεπόμενων από τους θεσμούς λεπτομερειών δεν καταρρίπτει αφεαυτής την αίτηση εκτός εάν το δικαστήριο κρίνει στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας ότι η παράλειψη είναι μοιραία για την αίτηση.
Ο κ. 54 παρέχει διακριτική ευχέρεια στο δικαστήριο να προβεί στην έκδοση διατάγματος σύλληψης παρά την απουσία των απαιτούμενων λεπτομερειών από την ένορκη ομολογία η οποία συνοδεύει την αίτηση. Η διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου ασκείται δικαστικά μετά από εκτίμηση των συνεπειών της παράλειψης οτην άσκηση της εξουσίας του δικαστηρίου για την σύλληψη πλοίου."
Προέχει όμως η εξέταση του αν υπάρχει η παράλειψη που εξειδικεύθηκε. Ο ενάγοντας υποστηρίζει πως δεν υπάρχει. Εισηγείται πως το κείμενο της ένορκης δήλωσης είναι έτσι συνταγμένο που, κατά αναπόφευκτο συμπέρασμα, θα πρέπει να θεωρηθεί ότι ικανοποιεί τις απαιτήσεις του κανονισμού.
Στον τίτλο της αγωγής το εναγόμενο πλοίο περιγράφεται ως εξής: "AMOROSA CRUISER, Κυπριακής Σημαίας από τη Λεμεσό και τώρα στη Μαρίνα Λάρνακος". Η ένορκη δήλωση περιέχει τον τίτλο της αγωγής σύμφωνα με τον τύπο που δίνουν οι κανονισμοί. Στην πρώτη παράγραφο της ένορκης δήλωσης αναφέρεται "Είμαι ο πλοίαρχος του εναγόμενου πλοίου στην ανωτέρω αγωγή,....". Επιχειρηματολογεί ο δικηγόρος του ενάγοντα πως με τον τρόπο αυτό ενσωματώθηκε στην ένορκη δήλωση και η αναφορά στην εθνικότητα του πλοίου. Η πιο πάνω παράγραφος θα πρέπει να διαβάζεται ως εξής: "Είμαι ο πλοίαρχος του πλοίου AMOPOSA CRUISER, Κυπριακής Σημαίας από τη Λεμεσό και τώρα στη Μαρίνα Λάρνακος..."
Ο δικηγόρος του εναγόμενου πλοίου υποστήριξε πως η άποψή του βρίσκει έρεισμα στην υπόθεση Α & Ν Ιωάννου Λτδ ν. Τον πλοίου "ERETRIA" (1991) 1 Α.Α.Δ. 341. Ανέφερε πως στην υπόθεση εκείνη δεν θεωρήθηκε αρκετό το ότι η εθνικότητα του πλοίου αναγραφόταν στον τίτλο της ένορκης δήλωσης, και πως για το λόγο αυτό, δεν εδικαιολογείτο η έκδοση διατάγματος σύλληψης του εναγόμενου πλοίου.
Η μελέτη της πιο πάνω υπόθεσης δείχνει πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Το θέμα που απασχόλησε το Δικαστήριο στην υπόθεση εκείνη ήταν διαφορετικό. Όπως αναφέρεται στην απόφαση, το ζήτημα της εθνικότητας του πλοίου είχε διερευνηθεί από το Δικαστήριο κατά την πρώτη εμφάνιση ενώπιον του οπότε και ξεκαθαρίστηκε από λεπτομέρειες που δόθηκαν, πως ήταν κυπριακό. Η αίτηση απορρίφθηκε κατά την ενάσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου αφού σταθμίστηκε η σημασία άλλων παραλείψεων σε συνάρτηση, όπως σημειώνεται, με τη διαπίστωση ότι το πλοίο ήταν κυπριακής εθνικότητας.
Η αναφορά στην ένορκη δήλωση "στο εναγόμενο πλοίο στην ανωτέρω αγωγή", παραπέμπει στην περιγραφή του πλοίου όπως τη βρίσκουμε στον τίτλο της αγωγής και, όπως ορθά εισηγήθηκε ο δικηγόρος του ενάγοντα, με τον τρόπο αυτό ενσωματώνονται στην ένορκη δήλωση οι λεπτομέρειες που συνθέτουν αυτή την περιγραφή. Δεν θα έλεγα ότι αυτός ο έμμεσος τρόπος αναφοράς στα στοιχεία που προβλέπουν οι κανονισμοί είναι ο ορθόδοξος. Κρίνω όμως, ότι είναι επαρκής.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ του ενάγοντα.