|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 1 ΑΑΔ 934
7 Νοεμβρίου, 1990
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΦΟΡΑ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ Α. HADJIKYRIAKOS SPORTING CO. LTD., ΑΝΔΡΕΑ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΟΥΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΦΟΡΑ ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 9762/90 ΗΜΕΡΟ-ΜΗΝΙΑΣ 31.10.90.
(Αίτηση Αρ. 145/90).
Προσωρινά διατάγματα — Έκδοση μετά από μονομερή αίτηση — Ο Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμος, άρθρο 9(3).
Προνομιακά διατάγματα — Certiorari — Άδεια για καταχώρηση αιτήσεως προς έκδοση — Υπό τις περιστάσεις της υποθέσεως αυτής η αίτηση απορρίπτεται.
Στις 31.10.1990 Επαρχιακό Δικαστήριο εξέδωσε προσωρινό διάταγμα μετά από μονομερή αίτηση και καθόρισε ως ημέραν επιστροφής (Returnable) την 22.11.90.
Οι εναγόμενοι κατεχώρησαν την παρούσαν Αίτηση για Άδειαν καταχωρήσεως αιτήσεως προς έκδοση Certiorari για ακύρωση του διατάγματος, ισχυριζόμενοι παραβίαση του άρθρου 9(3) ανωτέρω και ότι καθ' υπέρβαση εξουσίας το διάταγμα εξεδόθη στο διηνεκές.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση, αφού διεπίστωσε ότι το διάταγμα δεν ήταν διηνεκές. Αντίθετα είχε καθορισθεί ως ημέρα επιστροφής η 22.11.1990.
Αναφερόμενη υπόθεση:
In Re Philippou (1986) 1 C.L.R 568.
Αίτηση.
Αίτηση για άδεια για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση διατάγματος certiorari για την ακύρωση του παρεμπίπτοντος διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στην Αγωγή Αρ. 9762/90 ημερ. 31.10.90.
Λ. Παπαφιλιππου, για τον αιτητή
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την παρούσα αίτηση η αιτήτρια εταιρεία Α. HADJIKYRIAKOS SPORTING CO. LTD., και οι Ανδρέας Χατζηκυριάκου και Αργυρή Χατζηκυριάκου, ζητούν από το Δικαστήριο,
(α) Την άδεια για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού διατάγματος Σερτιοράρι για τον αφανισμό του παρεμπίπτοντος διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που εκδόθηκε στην αγωγή 9762/90 στις 31.10.90.
(β) Αναστολή εκτελέσεως του πιο πάνω παρεμπίπτοντος διατάγματος, και
(γ) έξοδα.
Οι λόγοι για τους οποίους ζητούνται οι πιο πάνω θεραπείες είναι:
(α) Νομικό σφάλμα που είναι εμφανές στον φάκελο και πρακτικά της αγωγής αρ. 9762/90 που συνίσταται σε παραβίαση του άρθρου 9(3) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6.
(β) Υπέρβαση εξουσίας διότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας δεν έχει εξουσία να εκδίδει σε μονομερή αίτηση διάταγμα στο διηνεκές κατά παράβαση του άρθρου 9(3) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι περιληπτικά τα ακόλουθα: Στις 31.10.90 καταχωρήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας η αγωγή 9762/90, η οποία τέθηκε ενώπιον Αναπληρωτού Προέδρου του Δικαστηρίου και με την οποία ο αιτητής ζητούσε:
"(α) Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάσσον τους Εναγομένους, τους υπηρέτες, τους αντιπροσώπους και τους συνεργάτες τους όπως σταματήσουν την εισαγωγήν, εκτελώνιση, διανομή, πώληση, διάθεση, εκχώρηση και παράδοση στην Κυπριακή αγορά παιδικών παιγνιδιών, πινάκων και ποδοσφαιρακιών τύπου ή και μάρκας ESTRELA ή και χρησιμοποιούν σε παιδικά παιγνίδια, πίνακες και ποδοσφαιράκια το εμπορικό σήμα και επωνυμία ESTRELA.".
Στις 31.10.90 ο πρωτόδικος δικαστής εξέδωσε το ακόλουθο διάταγμα: "31.10.90
Για τον αιτητή: Π. Δημητρίου.
Εν. δήλωση διαβάστηκε.
Ο κ. Δημητρίου δηλώνει ότι ο ίδιος έχει κάμει την έρευνα και έχει διαπιστώσει το όνομα που έχει εγγραφεί στον Έφορο Εταιρειών. Εκδίδεται πρ. διάταγμα ως η αίτηση. Γίνεται επιστρεπτέον στις 22.11.90. £5,000.- εγγύηση."
Η λέξη "πρ." κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να ερμηνευθεί με οποιοδήποτε άλλο παρά με την έννοια προσωρινό.
Το Πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στο τεκμήριο Δ σημείωσε ότι το διάταγμα θα είναι μέχρι ακροάσεως και τελείας αποπερατώσεως της παρούσας αγωγής εκτός εάν ο εναγόμενος εμφανισθεί ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου κατά την 22.11.90 και ώραν 8 π.μ. και δείξει λόγο διατί το παρόν διάταγμα να μη εξακολουθήσει ισχύον.
Οι δύο κύριοι λόγοι στους οποίους βασίζεται ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή για την έκδοση του προνομιακού διατάγματος Σερτιοράρι είναι πρώτον ότι έγινε παραβίαση του άρθρου 9(3) του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6, το οποίο έχει ως εξής:
"No such order made without notice shall remain in force for a longer period than is necessary for service of notice of it on all persons affected by it and enabling them to appear before the Court and object to it; and every such order shall at the end of that period cease to be in force unless the Court, upon hearing the parties or any of them shall otherwise direct; and every such order shall be dealt with in the action as the Court thinks just."
Και δεύτερο ότι το διάταγμα έχει εκδοθεί στο διηνεκές δηλαδή δεν είναι διάταγμα περιορισμένης ισχύος.
Προς υποστήριξη της υποθέσεώς του έχει παρουσιάσει ενώπιον του Δικαστηρίου την υπόθεση In Re Philippou (1986) 1 C.L.R. 568. Στην υπόθεση όμως εκείνη δεν είχε δοθεί ημερομηνία κατά την οποία το προσωρινό διάταγμα είχε γίνει επιστρεπτέο (returnable).
Έχω εξετάσει με προσοχή τα όσα έχει αναφέρει ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή. Αναφορικά με το γεγονός ότι έχει εκδοθεί το διάταγμα από το Πρωτοκολλητείο με τον τρόπο που εκδόθηκε δεν νομίζω ότι αλλάζει το διάταγμα του Δικαστηρίου, το οποίο είχε οριστεί στις 22.11.90 ως επιστρεπτέο (returnable) και άρα κατά την ημερομηνία εκείνη θα είχε το δικαίωμα να παρουσιαστεί ο αιτητής και να το αμφισβητήσει και, γι' αυτό τον λόγο, δεν θεωρώ τον πρώτο λόγο ότι είναι βάσιμος.
Αναφορικά με τον δεύτερο λόγο, δηλαδή το ότι δεν υπάρχει ημερομηνία λήξεως της ισχύος του διατάγματος, είμαι της γνώμης ότι υπάρχει ημερομηνία λήξεως και αυτή είναι η 22.11.1990. Περαιτέρω στην προκειμένη περίπτωση όπου το θέμα της διατήρησης του προσωρινού διατάγματος που εξεδόθη στις 31.10.90 και το οποίο έχει γίνει επιστρεπτέο (returnable) στις 22.11.90, οπόταν θα συζητηθούν όλα τα νομικά σημεία και από τα οποία θα δύνανται να καταχωρήσουν έφεση, και ενόψει του γεγονότος ότι η έκδοση προνομιακού διατάγματος είναι θέμα διακριτικής εξουσίας, ευρίσκω ότι δεν υπάρχει τίποτε το οποίο να μου δίδει το δικαίωμα να εξασκήσω τη διακριτική μου εξουσία και να εκδώσω το αιτούμενο διάταγμα.
Η αίτηση απορρίπτεται.