|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 1 ΑΑΔ 752
25 Σεπτεμβρίου, 1990
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΖΑΜΙΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΡΩΜΑΪΚΑ ΚΕΡΑΜΟΥΡΓΕΙΑ ΛΤΔ.,
Εφεσίβλητης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 7498).
Πολιτική Δικονομία — Συνοπτική απόφαση — Αγωγή με βάση 2 επιταγές — Ένορκος Δήλωση εναγομένου-εφεσείοντος μη αποκαλύπτουσα καλήν υπεράσπιση ή γεγονότα, που να δικαιολογούν άδεια για υπεράσπιση — Ορθά δεν δόθηκε άδεια καταχωρήσεως υπερασπίσεως.
Στην υπόθεση αυτήν η ενάγουσα αξιοί ΛΚ.2.223 δυνάμει 2 επιταγών ημ.22 και 25.7.86, που υπεγράφησαν από τον εναγόμενον προς εξόφληση χρέους εκ πωλήσεως οικοδομικών υλικών. Ο εναγόμενος με την ένορκο δήλωσή του ισχυρίσθηκε ότι ουδέν ώφειλε στην ενάγουσα, η οποία, κατά τον ισχυρισμό του, τον είχε προμηθεύσει με οικοδομικά υλικά προς εξόφληση χρέους άλλης αδελφικής της εταιρείας. Τα έγγραφα, όμως, που κατέθεσε ο Εφεσείων σχετικά με την δοσοληψία αυτήν έφεραν ημερομηνίαν 1984, ενώ οι επίδικες επιταγές υπεγράφησαν 2 χρόνια αργότερα. Ουδεμία εξήγηση εδόθη, γιατί υπεγράφησαν.
Η Έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Ασφαλιστική Εταιρεία Ερμής ν. Ιούλιου Θεοδωρίδη (1983) 1 Α.Α.Δ. 333.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Κορφιώτης, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 31 Οκτωβρίου, 1987 (Αρ. Αγωγής 528/87) με την οποία το Δικαστήριο εξέδωσε συνοπτική απόφαση σε αγωγή με οπισθογραφημένη την αξίωση σε κλητήριο ένταλμα για το συνολικό ποσό των £2,223.-
Μ. Βασιλείου, για τον Εφεσείοντα.
Α. Δημητρίου για Ε. Ευσταθίου, για τον εφεσίβλητο.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα διαβάσει ο Δικαστής κ. Χρ. Αρτεμίδης,
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ. Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας αποδέχτηκε αίτηση της εναγούσης-εφεσίβλητης και εξέδωσε υπέρ της συνοπτική απόφαση σε αγωγή, με οπισθογραφημένη την αξίωση σε κλητήριο ένταλμα Δ.2 Κ.6, που βασιζόταν σε δύο επιταγές ημερ. 22 και 25.7.86 αντίστοιχα, που εξέδωσε ο εναγόμενος-εφεσείων για το συνολικό ποσό των £2,223. Στην έκθεση απαιτήσεως αναφέρεται πως οι επιταγές εκδόθηκαν για να εξοφληθεί χρέος του εφεσείοντος για την αγορά υλικών οικοδομής από την εφεσίβλητη.
Ο εφεσείων καταχώρισε ένσταση στην αίτηση της εφεσίβλητης, που συνοδευόταν από ένορκη δήλωση του ιδίου, για να υποστηρίξει στο Δικαστήριο ότι θα έπρεπε να του επιτραπεί να προβάλει υπεράσπιση στην αγωγή.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού άκουσε τις αγορεύσεις των δικηγόρων των διαδίκων εξέδωσε την απόφασή του, με την οποία αρνήθηκε να δώσει άδεια στον εφεσείοντα να καταχωρίσει υπεράσπιση στην αγωγή. Και τούτο, γιατί δεν ικανοποιήθηκε πως το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης του εφεσείοντος πληρούσε τις νομικές αρχές που καθιέρωσε η νομολογία, ότι δηλαδή είχε καλή υπεράσπιση στην ουσία της επίδικης διαφοράς ή αποκάλυψε τέτοια γεγονότα που να θεωρούνται ικανοποιητικά ώστε να δικαιούται σε υπεράσπιση.
Το εκδικάσαν Δικαστήριο κάμνει αναφορά στην υπόθεση Ασφαλιστική Εταιρεία Ερμής ν. Ιούλιος Θεοδωρίδης (1983) 1 Α.Α.Δ. 333, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο συζητά τις αρχές που εφαρμόζονται όταν κρίνεται τέτοιας φύσεως αίτηση με σχετική αναφορά στην Αγγλική νομολογία.
Η αιτιολογία που δίδει το πρωτόδικο Δικαστήριο, για να οδηγηθεί στο τελικό του συμπέρασμα, είναι στην κρίση μας ορθή. Πρέπει επομένως να γίνει κάποια σύντομη αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης. Ο εφεσείων στην ένορκη δήλωσή του αναφέρει ότι η εφεσίβλητη είχε αναλάβει να του προμηθεύσει υλικά οικοδομής για να εξοφλήσει χρέος προς αυτόν της εταιρείας "Αντωνάκης Χρ. Σολομωνίδης & Α/φοί Λτδ", που είναι αδελφή εταιρεία της εφεσίβλητης. Έτσι, το ποσό που η εφεσίβλητη απαιτεί στην αγωγή της ο εφεσείων το έχει εξοφλήσει με την αφαίρεσή του από το χρέος που του οφείλει η εταιρεία "Αντωνάκης Χρ. Σολομωνίδης & Α/φοί Λτδ."
Ο πρωτόδικος δικαστής παρατηρεί στην απόφασή του, και συμφωνούμε μαζί του, ότι η ισχυριζόμενη πιο πάνω διευθέτηση έγινε στις 10.4.84 και, όπως αναφέρεται στα ίδια τα έγγραφα που καταχώρισε ο εφεσείων, ημερ. 10.4.84 και 19.4.84, αφορούσε την παράδοση σ' αυτόν 6,000 τούβλων την εβδομάδα. Οι επίδικες όμως επιταγές εκδόθηκαν στις 22.7.86 και 25.7.86, δύο χρόνια δηλαδή μετά από την πιο πάνω ισχυριζόμενη διευθέτηση.
Στην ένορκη δήλωση του εφεσείοντος δεν δίδονται καθόλου λεπτομέρειες γεγονότων για να εξηγηθεί κατά ποίον τρόπο η ισχυριζόμενη συναλλαγή που έγινε το 1984, και βάσει της οποίας ο εφεσείων δεν οφείλει τίποτε, εξέδωσε τις επίδικες επιταγές δύο χρόνια μετά.
Κατά την ακρόαση της αιτήσεως ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ο εφεσείων δεν υπέβαλε αίτηση να εξεταστεί ενόρκως. Ο δικηγόρος της εφεσίβλητης αναφέρθηκε στην αγόρευσή του ειδικά πάνω στο ζήτημα που αποτέλεσε το κρίσιμο σημείο για την αιτιολογία της απόφασης του Δικαστηρίου, που αναφέρουμε πιο πάνω, και όμως ο δικηγόρος του εφεσείοντος δεν προέβη σε κανένα δικονομικό διάβημα για να θεραπευθεί η κατάσταση που εδημιουργείτο από την ένορκη δήλωση του εφεσείοντος.
Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε πως η ένορκη δήλωσή του ήταν ελλειπής και σε άλλα ουσιώδη σημεία, όπως, δεν περιέχει καθόλου λεπτομέρειες της ισχυριζόμενης διευθέτησης με αναφορά σε ημερομηνίες παράδοσης των οικοδομικών υλικών και της ποσότητός τους. Στην ένορκη δήλωση προβάλλεται επίσης ο ισχυρισμός ότι ο εφεσείων όχι μόνο δεν οφείλει το επίδικο ποσό αλλά έχει και υπόλοιπο εις πίστην του. Δεν εξειδικεύονται όμως τα ποσά αυτά ούτε και η κίνηση του λογαριασμού προς την τελική του κατάληξη.
Ενώπιόν μας ο δικηγόρος του εφεσείοντος προσπάθησε να μας εξηγήσει το όλο φάσμα της ισχυριζόμενης συναλλαγής και πώς αυτή συνδεόταν με την έκδοση των επιταγών. Τα γεγονότα όμως αυτά δεν εμφαίνονται στην ένορκη δήλωση του εφεσείοντος που ήταν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, και που αποτελούσε το αποδεικτικό υπόβαθρο για την αξιολόγηση του αιτήματός του για να του επιτραπεί να προβάλει την υπεράσπισή του στην αγωγή.
Η έφεση επομένως απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.
Έφεση απορρίπτεται με έξοδα.