Union Bank ν. Jet Princess (Αρ.1) (1990) 1 ΑΑΔ 182

Ναυτοδικείο — Προτεραιότητα διαθέσεως προϊόντων πωλήσεως υποθηκευμένου πλοίου — Έξοδα Αξιωματικού Ναυτοδικείου, έξοδα συλλήψεως και πωλήσεως πλοίου, δικαιώματα και έξοδα διάσωσης, μισθός πληρώματος και έξοδα σχετικών αγωγών, η απόφαση για την υποθήκη, και pan passu οι αποφάσεις σε αγωγές για έξοδα και υλικά και η εκκρεμής σε αγωγή απαίτηση τροφοδοσίας καυσίμων — Διάταγμα σύμφωνα με την πιο πάνω σειράν.

Ναυτοδικείο — Ισχύουν οι κανόνες Ναυτοδικείου της Αγγλίας όπως ήταν την ημέρα της Ανεξαρτησίας.

Ναυτοδικείο — Προτεραιότητα διαθέσεως προϊόντος πωλήσεως υποθηκευμένου πλοίου — Κατά πόσο μπορεί να καταχωρηθεί οποτεδήποτε μετά την πώληση ή οποτεδήποτε μετά την είσπραξη του τιμήματος — Μπορεί να καταχωρηθεί οποτεδήποτε μετά την πώληση — Το Περί Δικαιοδοσίας Κυπριακού Ναυτοδικείου Διάταγμα, 1893, Καν. 203 — Κατά πόσο μπορεί να γίνει αίτηση, αν το προϊόν πωλήσεως έχει κατατεθεί σε Τράπεζα και όχι στο Αρχιταμείο — Εφόσον το προϊόν της πωλήσεως είναι υπό τον έλεγχο του Αρχιπρωτοκολλητή, η απάντηση στο ερώτημα είναι καταφατική.

Τα γεγονότα της υπόθεσης φαίνονται στο πιο πάνω σημείωμα.

Αναφερόμενες αποφάσεις:

Asimenos v. Paraskeva (1982) 1 C.L.R. 145·

Eliades v. Frixos ΙΙ (1986) 1 C.L.R. 657·

Nederlandse v. "Sea Glory" (1981) 1 C.L.R. 81·

Pilefs Ltd. and Others v. The Commercial Bank of the Near East Ltd. (1983) 1 C.L.R. 376·

The Commercial bank of the Near East v. The ship "Pegasos III" (1978) 1 C.L.R. 597.

Αίτηση.

Αίτηση από τους ενάγοντες για καθορισμό των προτεραιοτήτων των απαιτήσεων κατά του πλοίου JET PRINCESS.

Λ. Παπαφιλίππου, για τους αιτητές.

Α. Τιμόθη (Κα.), για τους εξ αποφάσεως πιστωτές στις αγωγές 188/89, 205/89, 40/90 και 44/90.

Ν. Μιχαηλίδης, για τους ενάγοντες στις αγωγές 3/90-7/ 90.

Γ. Μιχαηλίδης, για τους ενάγοντες στις αγωγές 23/90-39/90 και 45/90.

Ξ. Ξενόπουλος, για τους ενάγοντες στην υπόθεση 1/90.

Cur. adv. vult.

ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση: Με την παρούσα αίτηση ζητείται από το Δικαστήριο ο καθορισμός της σειράς προτεραιότητας των απαιτήσεων κατά του πλοίου JET PRINCESS.

Στις 22.1.1990 εξεδόθη απόφαση υπέρ της αιτήτριας ενάγουσας Τράπεζας σαν ενυποθήκου δανειστή και εναντίον του εναγόμενου πλοίου για διάφορα ποσά.

Εναντίον του ιδίου πλοίου εκδόθηκαν αποφάσεις στις αγωγές 188/89 και 205/89 για έξοδα, αγαθά και υλικά που προμηθεύτηκαν από τους ενάγοντες στο πλοίο για τη λειτουργία και συντήρησή του.

Επιπλέον έναντι του πλοίου είχαν κινηθεί οι αγωγές αρ. 3/90, 4/90, 5/90, 6/90 και 7/90 για μισθούς και αποζημιώσεις, πληρωμές οι οποίες διακανονίσθηκαν αλλά εκκρεμεί ακόμα η πληρωμή των δικηγορικών εξόδων.

Άλλες δώδεκα αγωγές 29-39/90 και 45/90 που κινήθηκαν επίσης από μέλη του πληρώματος διευθετήθηκαν εξ ολοκλήρου και δεν αφορούν την παρούσα διαδικασία.

Εναντίον του πλοίου εκκρεμούν άλλες δυο αγωγές με αριθμούς 40/90 και 44/90 για υπηρεσίες διασώσεως και μισθούς πληρώματος αντίστοιχα.

Τέλος εκκρεμεί η αγωγή 1/90 για τροφοδοσία καυσίμων.

Στις 22.1.1990 το πλοίο JET PRINCESS που τελούσε υπό σύλληψη διατάχθηκε από το δικαστήριο να πωληθεί και πωλήθηκε στις 6.2.1990 για $2,600.000 δολλάρια Αμερικής.

Το πλοίο κατακυρώθηκε στο μόνο πλειοδότη, τους αιτητές-ενάγοντες, η προσφορά των οποίων έγινε σύμφωνα με τους όρους της πώλησης. Επίσης σύμφωνα με τους όρους της πώλησης, ο αγοραστής κατέθεσε σαν προκαταβολή στις 6.2.1990 τραπεζική εγγυητική επιστολή για $410,000 δολλάρια Αμερικής.

Στις 15.2.1990 κατατέθηκαν στον Αρχιπρωτοκολλητή δύο επιταγές. Μια για το ως άνω ποσό και μια για ολόκληρο το υπόλοιπο ποσό των $2,190,000 δολλαρίων Αμερικής, οπότε και δόθηκε το Bill of Sale.

Επειδή το προϊόν της πώλησης δεν καλύπτει όλες τις απαιτήσεις προέκυψε θέμα καθορισμού της σειράς προτεραιοτήτων. Και έτσι καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση.

Η σειρά προτεραιοτήτων που εισηγείται η αιτήτρια τράπεζα είναι η ακόλουθη:

1. Έξοδα Αξιωματικού Ναυτοδικείου.

2. Τα δικηγορικά έξοδα σχετικά με τη σύλληψη του πλοίου.

3. Οι μισθοί του πληρώματος και τα έξοδα.

4. Η απαίτηση της ενάγουσας τράπεζας ως ενυποθήκου δανειστή.

Στην προφορική αγόρευσή του ο κ. Παπαφιλίππου δέχθηκε ότι αν υπάρχει απαίτηση για έξοδα διασώσεως αυτή πρέπει να έχει προτεραιότητα από το ενυπόθηκο δάνειο.

Η ένσταση των πελατών της κας Τιμόθη βασίζεται ουσιαστικά σε δύο σημεία. Πρώτον ότι η αίτηση είναι πρόωρη διότι στις 7.2.1990 που καταχωρήθηκε δεν είχε κατατεθεί το προϊόν της πώλησης του πλοίου στο δικαστήριο και έτσι δεν υπήρχε αντικείμενο με το οποίο το Δικαστήριο θα μπορούσε να αποφασίσει. Δεύτερον, η οποιαδήποτε πληρωμή δεν έγινε σύμφωνα με τους θεσμούς στο Αρχιταμείο αλλά σε εμπορική τράπεζα.

Στη διάρκεια των αγορεύσεων διευκρινίστηκε ότι η κα. Τιμόθη δεν επέμενε στην αναφορά της διαταγής 75 των νέων κανόνων του Αγγλικού Ναυτοδικείου και καθορίστηκε περίοδος 90 ημερών μετά την πώληση για τον καθορισμό των προτεραιοτήτων και δεν προτίθεμαι να ασχοληθώ με το θέμα αυτό αφού είναι καθαρό ότι στην Κύπρο ισχύουν οι κανόνες του Ναυτοδικείου της Αγγλίας όπως ήταν την ημέρα της Ανεξαρτησίας. Asimenos v. Paraskeva (1982) 1 C.L.R. 145, Eliades v. Frixos II (1986) 1 C.L.R. 657.

Ασφαλώς η αίτηση μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε στάδιο μετά την πώληση από την οποία προκύπτει το ποσό το οποίο ζητείται να πληρωθεί. Ας σημειωθεί μάλιστα ότι όπως εισηγήθηκε και ο κ. Παπαφιλίππου δυνάμει του θεσμού 203 η αίτηση για καθορισμό προτεραιοτήτων θα μπορούσε ενδεχομένως να γίνει και προφορικά.

Όσον αφορά τη σειρά των προτεραιοτήτων η κα. Τιμόθη δεν αμφισβήτησε ουσιαστικά την εισηγούμενη από τον κ. Παπαφιλίππου, ο οποίος αναφέρθηκε στη σχετική νομολογία σε υποστήριξη της: Nederlandse v. "Sea Glory" (1981) 1 C.L.R. 81, Pilefs Ltd & Others v. The Commercial Bank of the Near East Ltd (1983) 1 C.L.R. 376, The Commercial Bank of the Near East v. The Ship "Pegasos III" (1978) 1 C.L.R. 597.

Ο κ. Παπαφιλίππου υποστήριξε ότι η αίτησή του δεν είναι πρόωρη διότι εν πάση περιπτώσει το εκπλειστηρίασμα βρίσκεται στα χέρια του Δικαστηρίου. Επίσης έγινε εισήγηση ότι το ποσό των $410,000 δολλαρίων Αμερικής που είχε πληρωθεί στις 6.2.1990 πριν την καταχώρηση της αίτησης υπερκάλυπτε τις απαιτήσεις των πελατών της κας Τιμόθη.

Η κα Τιμόθη αναπτύσσοντας την ένστασή της βασίστηκε ιδιαίτερα στους θεσμούς 110 και 111 των Κανόνων Ναυτοδικείου οι οποίοι καθορίζουν τον τρόπο πληρωμής στο Δικαστήριο ώστε τα χρήματα να καταλήξουν στο Αρ-χιταμείο και εισηγήθηκε ότι επειδή δεν υπήρξε συμμόρφωση με τους κανονισμούς δεν θεωρείται ότι έγινε πληρωμή στο Δικαστήριο.

Είμαι της γνώμης ότι εφ' όσον υπήρξε συμμόρφωση με τους όρους της πώλησης του πλοίου μέσω αξιωματικού του Ναυτοδικείου εκ μέρους των αγοραστών με την πληρωμή της προκαταβολής και την τελική κατάθεση ολόκληρου του ποσού επ' ονόματι του Αρχιπρωτοκολλητή, η αίτηση δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόωρη. Εξάλλου η αίτηση θα μπορούσε να γίνει όπως και έγινε προφορικά, οι δε πελάτες της κας Τιμόθη είχαν κάθε ευκαιρία να ακουστούν.

Όσον αφορά τη μη συμμόρφωση του Αρχιπρωτοκολλητή με τη διαδικασία που καθορίζεται από τους κανονισμούς, εφόσον αφορά την κατάθεση χρημάτων στο Δικαστήριο έχω να τονίσω ότι ο αιτητής καμιάν ευθύνη δεν φέρει γι' αυτό, και ότι εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα και με την καθιερωμένη τακτική που ακολουθείται, σημασία έχει το ότι τα χρήματα βρίσκονται κατατεθειμένα επ' ονόματι του Αρχιπρωτοκολλητή και είναι υπό τον έλεγχο του Δικαστηρίου.

Όσον αφορά την σειρά των προτεραιοτήτων βρίσκω ότι σύμφωνα με τη νομολογία αυτή πρέπει να είναι και καθορίζεται ως εξής:

1. Έξοδα Αξιωματικού Ναυτοδικείου.

2. Έξοδα για σύλληψη του πλοίου και πώλησή του.

3. Τα δικαιώματα και έξοδα διάσωσης.

4. Οι μισθοί του πληρώματος και τα έξοδα των σχετικών αγωγών.

5. Η απόφαση στην παρούσα αγωγή για την υποθήκη.

6. Οι αποφάσεις στις αγωγές 188/89 και 205/89 και στην αγωγή για έξοδα και υλικά, και η απαίτηση στην αγωγή 1/90 για τροφοδοσία καυσίμων Pari Passu.

Για τους πιο πάνω λόγους οι ενστάσεις της κας Τιμόθη απορρίπτονται και τα έξοδα του κ. Παπαφιλίππου να πληρωθούν με την προτεραιότητα της υποθήκης.

Διάταγμα ως ανωτέρω.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία