|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1989) 1E ΑΑΔ 699
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, ΚΟΥΡΡΗΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ.Δ.]
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΠΑΝΑΓΙΏΤΉ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ,
Εφεσίβλητων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 7165).
Αμέλεια - Οδικό ατύχημα - Απότομο άνοιγμα δεξιάς πισινής πόρτας από επιβάτιδα ταξί, που ήταν σταθμευμένο στην αριστερή πλευρά του δρόμου - Εύρημα ότι οδηγός του ταξί δεν εγνώριζε ούτε και όφειλε να γνωρίζει ότι υπό τις περιστάσεις η επιβάτις του ταξί θα άνοιγε την δεξιά πόρτα του αυτοκινήτου - Εύρημα ότι και αν ακόμα ο οδηγός του ταξί εγνώριζε κάτι τέτοιο, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχε την ευκαιρία να σταματήσει την επιβάτιδά του από του να κάμει κάτι τέτοιο - Ορθά ο οδηγός του ταξί δεν βρέθηκε ένοχος αμέλειας.
Πολιτική Δικονομία - Έξοδα - Bullock order - H διαταγή αυτή εκδίδεται σε περιπτώσεις όπου ο ενάγων βρίσκεται σε αμφιβολία ποιος από τους εναγόμενους είναι ένοχος αμέλειας, και δεν μπορεί με λογική προσπάθεια να εξακριβώσει τα γεγονότα, που σχετίζονται με την αμέλεια
Στην υπόθεση αυτή το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε την μαρτυρία του οδηγού του ταξί ότι είχε σταματήσει στην αριστερή πλευρά του δρόμου για να κατεβεί η επιβάτις του (εναγόμενη 2 στην αγωγή). H εναγόμενη 2, καθόταν αριστερά, μετακινήθηκε στο κέντρο του οχήματος για να το πληρώσει. Την ώρα που ο οδηγός του ταξί ασχολείτο με το να δώσει ρέστα, άκουσε ξαφνικά τον θόρυβο της σύγκρουσης.
H Νομική Αρχή, που εφάρμοσε το Δικαστήριο, απορρίπτοντας την έφεση, φαίνεται από την πρώτη των πιο πάνω περιληπτικών σημειώσεων.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε εύρει την εναγόμενη 2 ένοχο αμέ- λειας. H άρνηση, όμως, του πρωτόδικου Δικαστηρίου να εκδώσει ως προς τα έξοδα διαταγή Bullock, ήταν δικαιολογημένη. H σχετική νομική αρχή φαίνεται από την δεύτερη από τις πιο πάνω περιληπτικές σημειώσεις.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες αποφάσεις:.
Brown ν. Roberts [1963] 2 All E.R. 263,
Tziellas ν, The Ship "Natalena H" (1982) 1 C.L.R. 807.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Δημητρίου, Προσ. Π.Ε.Δ,) που δόθηκε στις 23 Απριλίου, 1986 (Αρ. Αγωγής 898/83) με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή του εναντίον του πρώτου εναγόμενου για προσωπικές βλάβες και ζημιές που υπέστη σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Γ. Κορφιώτης, για τον Εφεσείοντα.
Θ. Ιωαννίδης με Τ. Λιβέρα (Δνις), για τον Εφεσίβλητους.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα εκδώσει ο Δικαστής Κούρρης.
ΚΟΥΡΡΗΣ Δ.: H έφεση αυτή στρέφεται εναντίον απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία το Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή του εφεσείοντα εναντίον του πρώτου εναγόμενου-εφεσίβλητου για αποζημιώσεις για προσωπικές βλάβες και ζημιές που υπέστη ο ενάγων- εφεσείων σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα που είχε συμβεί στην οδό Αρμενίας στην Λευκωσία στις 31/12/1982.
Το δυστύχημα έγινε όταν η μοτοσυκλέττα υπ' αρ. ΗΤ 449 που οδηγείτο από τον ενάγοντα συγκρούστηκε με την πόρτα του σταθμευμένου αυτοκινήτου (ταξί) ΤΚΗ 411 την οποία άνοιξε απότομα η εναγόμενη 2 ενώ καθόταν στην πίσω θέση του αυτοκινήτου την στιγμή που περνούσε ο ενάγων.
H εναγόμενη 2 δεν καταχώρισε εμφάνιση γι' αυτό και κατά την διάρκεια της ακρόασης ο ενάγων παρουσίασε μαρτυρία για απόδειξη της απαίτησής του τόσο εναντίον της εναγόμενης 2 όσο και εναντίον του εναγόμενου 1-εφεσίβλητου. O ισχυρισμός του εφεσείοντα ήτο ότι η εναγόμενη 2, που ήτο επιβάτις στο ταξί του εναγόμενου 1, ενώ το ταξί είχε σταματήσει στην αριστερή πλευρά του δρόμου χωρίς να λάβει οποιαδήποτε προφύλαξη γι' αυτούς που χρησιμοποιούσαν το δρόμο, άνοιξε την δεξιά πισινή πόρτα του αυτοκινήτου που άνοιγε στο δρόμο, ενώ περνούσε πλησίον ο εφεσείων με αποτέλεσμα να επέλθει η πιο πάνω σύγκρουση. Ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης ο ενάγων υπέστη προσωπικές βλάβες για τις οποίες το πρωτόδικο δικαστήριο αφού βρήκε ότι ο εφεσείων επέδειξε αμέλεια εναντίον της εναγόμενης 2, επιδίκασε αποζημιώσεις £1,850 πλέον έξοδα συμπεριλαμβανομένης της ζημιάς της μοτοσυκλέττας του που ήτο £25.
Σχετικά με την υπόθεση του ενάγοντα εναντίον του εναγόμένου 1 το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την αγωγή του εφεσείοντα αφού έκρινε ότι ο εφεσείων απέτυχε να αποδείξει οποιαδήποτε αμέλεια εναντίον του εναγόμενου 1. O ενάγων-εφεσείων με την έφεσή του αμφισβητεί την ορθότητα της απόφασης του δικαστηρίου και οι προβαλλόμενοι λόγοι εφέσεως είναι ότι:
(1) Το δικαστήριο παρέλειψε να διαπιστώσει και ή αποφασίσει επί των αμφισβητούμενων γεγονότων,
(2) Παρέλειψε να αποφασίσει εάν ο εναγόμενος 1 είχε έναντι του ενάγοντος καθήκον της προσήκουσας προσοχής (duty of care),
(3) Προέβηκε σε εσφαλμένη εκτίμηση της απόφασης στην υπόθεση Brown ν. Roberts [1963] 2 All E.R. 263, και
(4) Δεν άσκησε ορθά την διακριτική του ευχέρεια σχετικά με την επιβολή των εξόδων.
Τα γεγονότα όπως εξετάσθησαν στην ακρόαση από τον οδηγό του ταξί, εναγόμενο 1, σε συντομία είναι τα εξής:
Στις 31/12/82 ο εναγόμενος 1-εφεσίβλητος μετέφερε την εναγόμενη στο σπίτι της, στην οδό Αρμενίας, και στάθμευσε το αυτοκίνητό του στην αριστερή πλευρά του δρόμου για να κατεβεί η εναγόμενη 2. Το διαμέρισμα της εναγόμενης 2 ευρίσκεται σε πολυκατοικία που ήτο από την άλλη πλευρά του δρόμου. Όταν σταμάτησε εκεί η εναγόμενη 2 καθόταν στην αριστερή πλευρά του πισινού καθίσματος και πλησίον της πισινής αριστερής πόρτας του αυτοκινήτου που άνοιγε στο πεζοδρόμιο. H εναγόμενη 2 έπρεπε να πληρώσει £1.50 για την μεταφορά της, προχώρησε στο μέσο του πισινού καθίσματος και έδωσε στον εφεσίβλητο £5 και ενώ ο εφεσίβλητος ασχολείτο με την εξεύρεση του υπολοίπου των χρημάτων από ένα κουτί, άκουσε ξαφνικά τον θόρυβο της σύγκρουσης. Είπε στην μαρτυρία του ότι δεν είδε την εναγόμενη 2 να ανοίγει την πόρτα ούτε πρόλαβε να πει τίποτε σε αυτήν και ούτε του έδωσε να καταλάβει ότι θα κατέβαινε από την πλευρά του δρόμου.
O ευπαίδευτος δικηγόρος του εφεσείοντα προς υποστήριξη του ισχυρισμού του για αμέλεια του εφεσίβλητου είπε ότι ο εφεσίβλητος είναι ένοχος αμέλειας γιατί παρέλειψε να υποδείξει ή υπενθυμίσει στην επιβάτιδα-εναγόμενη 2 ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσει την πίσω αριστερή πόρτα και όχι την δεξιά που άνοιγε από την πλευρά του δρόμου. O άλλος ισχυρισμός του εφεσείοντα είναι ότι ο οδηγός του ταξί - εφεσίβλητος είδε την εναγόμενη 2 ότι έδειξε διαθέσεις να ανοίξει την δεξιά πόρτα και έπρεπε να την σταματήσει. Από την μαρτυρία ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου δεν υπάρχει τίποτε που να υποστηρίζει τον ισχυρισμό του εφεσείοντα ότι ο εφεσίβλητος επρόσεξε ότι η επιβάτιδα είχε διαθέσεις να ανοίξει την δεξιά πόρτα προς το δρόμο και επομένως δεν υπήρξε παράλειψη του εφεσίβλητου να υποδείξει στην επιβάτιδα ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσει την πίσω αριστερή πόρτα.
Παραθέτουμε το απόσπασμα της απόφασης του πρωτόδικου δικαστηρίου σχετικά με το συμπέρασμά του ότι ο εφεσείων απέτυχε να αποδείξει οποιαδήποτε αμέλεια εναντίον του εφεσίβλητου:
"Από την μαρτυρία ενώπιόν μου βρίσκω ότι ο εναγόμενος δεν ήξερε ούτε όφειλε να ξέρει κάτω από τις περιστάσεις ότι η εναγόμενη θα άνοιγε την πόρτα για να κατεβεί στο δρόμο αντί στην άλλη πλευρά που ήταν το πεζοδρόμιο. Και αν ακόμη όφειλε να ξέρει ότι η εναγόμενη θα ενεργούσε με τον τρόπο αυτό ο εναγόμενος δεν είχε την ευκαιρία να σταματήσει την εναγόμενη από του ν' ανοίξει την πόρτα. Το άνοιγμα της πόρτας έγινε ενώ ο εναγόμενος ασχολείτο να δώσει στην εναγόμενη το υπόλοιπο χρημάτων και δεν ήταν την στιγμή εκείνη σε θέση να βλέπει την εναγόμενη για να την σταματήσει από του να ανοίξει την πόρτα.
Στην τελική του αγόρευση ο κ. Κορφιώτης παρέπεμψε το Δικαστήριο στη σελίδα 4 του Bingam's Motor Claim Cases, 7η έκδοση και κάλεσε το Δικαστήριο βάσει των γενικών αρχών περί αμέλειας να βρει τον εναγόμενο ένοχο για αμέλεια. O κ. Λιβέρας από την άλλη πλευρά παρέπεμψε το Δικαστήριο στην υπόθεση Brown ν. Roberts [1963] 2 All E.R. 263. Στην υπόθεση αυτή όπου τα γεγονότα έχουν μεγάλη ομοιότητα με την παρούσα υπόθεση ο Δικαστής Megaw είπε στην σελίδα 265 τα εξής:
'There was no evidence that the second defendant knew, or should have known, that his passenger was likely to behave in this way. Even if he saw, when it happened, that the first defendant was fliging the door open suddenly and carelessly, he had no opportunity to stop her or to warn anyone before the accident happened, almost instantaneously. The claim on that ground fails.'
(Δική μου μετάφραση)
'Δεν υπήρξε μαρτυρία ότι ο δεύτερος εναγόμενος γνώριζε ή έπρεπε να γνωρίζει ότι ο επιβάτης του ήτο δυνατόν να συμπεριφερθεί μ' αυτό τον τρόπο. Έστω και αν έβλεπε, τη στιγμή του συμβάντος, ότι η πρώτη εναγόμενη άνοιξε απότομα την πόρτα, αιφνίδια και απρόσεκτα, δεν είχε την ευκαιρία να την σταματήσει ή να προειδοποιήσει οποιοδήποτε προτού συμβεί το δυστύχημα σχεδόν την ίδια εκείνη στιγμή. Με βάση αυτό το σημείο η απαίτηση απορρίπτεται'.
Έχοντας υπόψη τα γεγονότα όπως παρουσιάστηκαν στην υπόθεση αυτή σε συνάρτηση με την πιο πάνω υπόθεση Brown ν. Roberts βρίσκω ότι ο ενάγων απέτυχε να αποδείξει οποιαδήποτε αμέλεια εναντίον του εναγόμενου."
Είμαστε της γνώμης ότι ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο εφεσείων απέτυχε να αποδείξει οποιαδήποτε αμέλεια εναντίον του εναγόμενου και ορθά εφάρμοσε τις αρχές της υπόθεσης Brown (ανωτέρω) έχοντας υπόψη τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του εφεσείοντα ότι το πρωτόδικο δικαστήριο παρέλειψε να αποφασίσει εάν ο εναγόμενος 1 είχε έναντι του ενάγοντος καθήκον της προσήκουσας προσοχής (duty of care) είμαστε της γνώμης ότι ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο αποφάσισε ότι υπό τις περιστάσεις ο ενάγων δεν απέδειξε αμέλεια εκ μέρους του εφεσίβλητου χωρίς να υπεισέλθει θωρητικά να αποφασίσει το καθήκον της προσήκουσας προσοχής.
Το πρωταρχικό καθήκον του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι, αφού καταλήξει στα ευρήματά του ως προς τα γεγονότα, να αποφασίσει κατά πόσο σύμφωνα με τον Νόμο ο ενάγων απέδειξε την υπόθεση του εναντίον του εναγόμενου. Δεν είναι καθήκον του πρωτόδικου δικαστηρίου να αποφασίσει ακαδημαϊκά σημεία τα οποία εγείρουν οι δι κηγόροι που δεν είναι ανάγκη αποφασιστούν για την μεταξύ των διαδίκων διαφορά.
O τελευταίος λόγος εφέσεως είναι ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δεν άσκησε ορθά τη διακριτική του ευχέρεια σχετικά με την επιβολή εξόδων. O εφεσείων ισχυρίστηκε ότι λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο διέταξε τον εφεσείοντα-ενάγοντα να πληρώσει τα έξοδα του εφεσιβλήτου και το επιχείρημα του ήτο ότι το πρωτόδικο δικαστήριο έπρεπε να εφαρμόσει την ούτω καλούμενη διαταγή 'Bullock' (Bullock order) διότι ο ενάγων δεν γνώριζε πλήρως τα γεγονότα της υπόθεσης ως προς το ποιος ήτο ένοχος αμέλειας απέναντί του και το πρωτόδικο δικαστήριο όφειλε να διατάξει την εναγόμενη 2 που την βρήκε ένοχο αμέλειας να πληρώσει και τα έξοδα του εναγόμενου 1 εναντίον του οποίου ο εφεσείων-ενάγων δεν απέδειξε την υπόθεση του. H διαταγή 'Bullock' εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που ο ενάγων είναι σε αμφιβολία ποιος από τους εναγόμενους είναι ένοχος αμέλειας απέναντί του και δεν μπορεί με λογική προσπάθεια να εξακριβώσει τα γεγονότα που σχετίζονται με αμέλεια.
Στην παρούσα υπόθεση το αίτημα του εφεσείοντα- ενάγοντα εναντίον των δυο εναγόμενων δεικνύει ότι δεν ήταν σε αμφιβολία ως προς τα γεγονότα της υπό εκδίκαση έφεσης. Από την αγωγή του είναι προφανές ότι ο εφεσείων-ενάγων γνώριζε από την αρχή όλα τα γεγονότα. Επομένως ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο δεν εφάρμοσε την διαταγή 'Bullock' ως προς τα έξοδα και καταδίκασε τον εφεσείοντα-ενάγοντα να πληρώσει τα έξοδα του εναγόμενου 1. (Βλ. Tziellas ν. The Ship "Natalena H" (1982) 1 C.L.R. 807).
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.
Έφεση απορρίπτεται με έξοδα.