|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 1E ΑΑΔ 630
20 Οκτωβρίου, 1989
(ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1963
και
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 779/88 ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΉΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI,
και
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ 16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, 1988, ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΥΠ' ΑΡ. 779/88.
(Αίτηση Αρ. 78/89).
Προνομιακά Διατάγματα - Certiorari - Σκοπός και πεδίο εφαρμογής του - Οι λόγοι εκδόσεώς του περιλαμβάνουν υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, νομική πλάνη που είναι έκδηλη στα πρακτικά του Δικαστηρίου, προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση και λήψη της απόφασης με δόλο ή ψευδορκία.
Προνομιακά Διατάγματα - Certiorari - Νομική πλάνη έκδηλη από τα πρακτικά - Τι αποτελεί «νομική πλάνη» και τί σημαίνει ο όρος «Πρακτικά».
Προνομιακά Διατάγματα - Certiorari - Κατά πόσο είναι δυνατή αίτηση για έκδοσή του αν στη συγκεκριμένη περίπτωση υπήρχε δυνατότητα εφέσεως - Καταφατική η απάντηση στο ερώτημα.
Συνταγματικό Δίκαιο - Γενικός Εισαγγελέας - Εξουσίες σχετικά με ποινική δίωξη - Σύνταγμα, Άρθρον 113.2 - Διακοπή ποινικής διώξεως - Κατά πόσο είναι δυνατή χωρίς αναστολή διώξεως (nolle prosequi) - Καταφατική η απάντηση στο ερώτημα - Σε περίπτωση τέτοιας διακοπής, το ποινικό Δικαστήριο δεν μπορεί να αθωώσει τον κατηγορούμενο.
Γενικός Εισαγγελέας - Εξουσίες σχετικές με ποινική δίωξη - Σύνταγμα, Άρθρο 1132 - O Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος, Κεφ. 155, Άρθρο 154.1 - Κατά πόσο είναι δυνατή διακοπή ποινικής διώξεως χωρίς καταχώριση nolle prosequi - Καταφατική η απάντηση στο ερώτημα - Το Δικαστήριο σε τέτοια περίπτωση απαλλάττει, αλλά δεν αθωώνει τον κατηγορούμενο.
Τα γεγονότα της υπόθεσης αυτής πολύ σύντομα ήταν τα εξής: Σε ποινική υπόθεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας ο Εισαγγελεύων αστυνομικός εδήλωσε στο Δικαστήριο πως "ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, δυνάμει των εξουσιών, που του δίδει το Σύνταγμα και βάσει του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος διακόπτει την διαδικασία εναντίον των κατηγορουμένων 2, 3, 4 και 5". O Γενικός Εισαγγελέας, όμως, δεν καταχώρισε αναστολή διώξεως. Το Δικαστήριο, ως αποτέλεσμα της δηλώσεως αυτής, απάλλαξε και αθώωσε τους πιο πάνω κατηγορούμενους.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, εφαρμόζοντας τις νομικές αρχές, που έχουν περιληπτικά διαγραφεί στα πιο πάνω εισαγωγικά σημειώματα, εξέδωσε διάταγμα certiorari, με το οποίο και ακύρωσε την αθώωση των κατηγορούμενων.
Εκδίδεται certiorari χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες αποφάσεις:
R.v. Northumberland Compensation Appeal Tribunal, Ex parte Shaw [1952] 1 K.B. 338;
Attorney - General v. Christou, 1962 C.L.R. 129;
Christofi and Others v. Iacovidou (1986) 1 C.L.R. 236;
R.v. Preston Supplementary Benefits Appeal Tribunal, Ex parte Moore [1975] 2 All E.R. 807;
In re HadjiSoteriou (1986) 1 C.L.R. 429;
Ellinas v. Republic (1989) 1 C.L.R. 17;
Attorney-General and Another v. Savvides (1979) 1 C.L.R. 323.
Αίτηση.
Αίτηση από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για έκδοση διατάγματος φύσεως certiorari να ακυρώσει την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ημερ. 16.1.1989 στην Υπόθεση Αρ. 779/88 με την οποία οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν.
Γλ. Χατζηπέτρου, για τον αιτητή.
Χρ. Θεοδούλου, για τους καθ' ων η αίτηση 2 και 4.
Τ. Κουμής, για τον καθ' ου η αίτηση 3.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ Δ. ανέγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Μετά από άδεια που δόθηκε από το Δικαστήριο, καταχωρίσθηκε από μέρους του Γενικού Εισαγγελέα αίτηση, με την οποία ζητά από το Δικαστήριο να εκδώσει ένταλμα Σερτιοράρι και να ακυρώσει την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, ημερομηνίας 16.1.89, στην ποινική υπόθεση αρ. 779/88. Σαν αποτέλεσμα της απόφασης αυτής, οι τότε κατηγορούμενοι και τώρα καθ' ων η αίτηση, Ανδρέα Ρουσουδιού, Τάκης Γιωργαλλά, Νικόλας Πούλια, GEO Press Distribution Agents Ltd, αθωώθηκαν.
Το ένταλμα της φύσεως Σερτιοράρι, που έχει προέλευση την Αγγλία και το οποίο υιοθετήσαμε μαζί με τα άλλα προνομιακά εντάλματα, εκδίδεται αποκλειστικά από το Ανώτατο Δικαστήριο (Βλ. Άρθρο 155.4 του Συντάγματος και Άρθρα 3 και 9 του Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1969) και απευθύνεται, μεταξύ άλλων, στα κατώτερα Δικαστήρια, όπως είναι τα Επαρχιακά Δικά- στήρια (Βλ. Άρθρο 152.1 του Συντάγματος και Νόμο 14/60), για το σκοπό εποπτικού ελέγχου και στην αναγκαία περίπτωση την ακύρωση των αποφάσεών τους.
Στην Αγγλία αρχικά επιστεύετο πως το ένταλμα Σερτιοράρι περιορίζετο σε περιπτώσεις υπέρβασης ή έλλειψης δικαιοδοσίας και παράβασης κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, αλλά το 1952 το Αγγλικό Εφετείο, στην υπόθεση R.v. Northumbeland Compensation Appeal Tribunal, ex p. Shaw [1952] 1 K.B. 338, αποφάσισε ότι το ένταλμα αυτό εκδίδεται και στις περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται από τα πρακτικά του κατώτερου Δικαστηρίου νομική πλάνη (error on the face of the record).
Η υπόθεση R. v. Northumberland (ανωτέρω) υιοθετήθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Παναγιώτη Χρίστον, 1962 Α.Α.Δ. 129 και το ένταλμα Σερτιοράρι εκδίδεται στην Κύπρο από το Ανώτατο Δικαστήριο, για τους ίδιους λόγους που εκδίδεται από το Ανώτατο Δικαστήριο της Αγγλίας. Επίσης, στην πιο πάνω υπόθεση αναφέρονται και οι ακόλουθοι λόγοι για τους οποίους εκδίδεται το ένταλμα Σέρτιοραρι στην Κύπρο, οι οποίοι περιλαμβάνουν υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, νομική πλάνη, που είναι έκδηλη στα πρακτικά του Δικαστηρίου, προκατάληψη ή συμφέρο από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση και λήψη της απόφασης με δόλο ή ψευδορκία. (Βλ. επίσης, Χριστοφής και άλλοι ν. Ιακωβίδου (1986) 1 Α.Α.Δ. 236, 246).
Ως προς το τι αποτελεί "πρακτικό του Δικαστηρίου" και τι είναι "νομική πλάνη", σχετική είναι η υπόθεση R. ν. Preston Supplementary Benefits Appeal Tribunal ex. p. Moore [1975] 2 All E.R. 807, όπου στη σελ. 810 ο Λόρδος Denning M.R. αναφέρει:
"The two cases before us arise out of applications for an order of certiorari. They are brought under the established power of the High Court to supervise inferior tribunals. The High Court can quash any decision of an inferior tribunal for error of law which appears on the face of the record. The 'record' is generously interpreted so as to cover all the documents in the case. An 'error of law' is also interpreted generously so as to include a wrong interpretation of an Act or a wrong application of it to the facts of the case."
To πιο πάνω απόσπασμα υιοθετήθηκε στην υπόθεση Χατζησωτηρίου (1986) 1 Α.Α.Δ. 429, 442.
O λόγος επί του οποίου βασίζεται η παρούσα αίτηση εκτίθεται στην έκθεση που καταχωρίσθηκε στις 4.5.89, για παραχώρηση άδειας καταχώρισης αίτησης για την έκδοση εντάλματος Σερτιοράρι και είναι ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, με την απόφασή του να απαλλάξει και αθωώσει τους κατηγορούμενους 2, 3, 4 και 5, ενέργησε παράνομα και αντίθετα προς το Άρθρο 113.2 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και το Άρθρο 154(1) και (3) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155.
Τα γεγονότα, όπως προκύπτουν από το σχετικό πρακτικό του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση για την παραχώρηση άδειας για την καταχώριση της υπό κρίση αίτησης, της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος και τα οποία αποτελούν κοινό έδαφος, είναι τα ακόλουθα.
Οι καθ' ων η αίτηση όταν κλήθηκαν από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας να απολογηθούν δεν ομολόγησαν ενοχή.
Στις 16.1.89, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, επιλήφθηκε ξανά της υπόθεσης και ο εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής, που ήταν αστυνομικός εισαγγελέας, δήλωσε στο Δικαστήριο πως ο Γενικός Εισαγγελέας διακόπτει τη διαδικασία εναντίον των κατηγορουμένων 2, 3, 4 και 5, βάσει του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος. Το Δικαστήριο, ενεργώντας βάσει της πιο πάνω δήλωσης του εκπροσώπου της κατηγορούσας αρχής, απόρριψε την υπόθεση εναντίον των προαναφερθέντων κατηγορούμενων, τους απάλλαξε και τους αθώωσε.
Είναι η θέση του δικηγόρου της Δημοκρατίας πως το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, με την απόφασή του να αθωώσει τους κατηγορούμενους 2, 3, 4 και 5, υπέπεσε σε νομικό σφάλμα και ενέργησε παράνομα και αντίθετα με το Άρθρο 113.2 του Συντάγματος και το Άρθρο 154(1) και (3) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155.
Τα σχετικά άρθρα αναφέρουν τα ακόλουθα:
Άρθρο 113.2 του Συντάγματος:
"O γενικός εισαγγελεύς της Δημοκρατίας έχει εξουσίαν κατά την κρίσιν αυτού προς το δημόσιον συμφέρον να κινή, διεξάγη, επιλαμβάνεται και συνεχίζη ή διακόπτη οιανδήποτε διαδικασίαν ή διατάσση δίωξιν καθ' οιουδήποτε προσώπου εν τη Δημοκρατία δι' οιονδήποτε αδίκημα. H τοιαύτη εξουσία δύναται να ασκήται υπό του γενικού εισαγγελέως της Δημοκρατίας είτε αυτοπροσώπως είτε δι' υπαλλήλων υπαγομένων εις αυτόν ενεργούντων υπό και συμφώνως προς τα οδηγίας αυτού".
Άρθρο 154(1) και (3) του Κεφ. 155:
"(1) Εν οιαδήποτε ποινική διαδικασία και καθ' οιονδήποτε στάδιον αυτής προ της αποφάσεως ο Γενικός Εισαγγελεύς της Δημοκρατίας δύναται να καταχωρίση αναστολήν διώξεως, είτε ανακοινώνων τούτο επί Δικαστηρίου είτε πληροφορών το Δικαστήριον γραπτώς ότι η Δημοκρατία προτίθεται να διακόψη την διαδικασίαν και επί τούτω ο κατηγορούμενος αυθωρεί απαλλάττεται ως προς το κατηγορητήριον ή το κατηγορητήριον το καταχωρισθέν εις Κακουργιοδικείον δι' όπερ καταχωρίζεται η αναστολή διώξεως.
(2) .................................
(3) Οσάκις καταχωρίζεται αναστολή διώξεως συμφώνως προς τας διατάξεις του παρόντος άρθρου, η απαλλαγή του κατηγορούμενου δεν συνιστά κώλυμα δι' οιανδήποτε μεταγενεστέραν εναντίον αυτού διαδικασίαν διά το αυτό ποινικόν αδίκημα ή λόγω των αυτών πραγματικών γεγονότων. "
Κατά την ανάπτυξη της επιχειρηματολογίας του, ο δικηγόρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στην υπόθεση Αστυνομία ν. Αθηαινίτη (1983) 2 ΑΛΑ. 194 και υποστήριξε την άποψη πως, παρόλο που στην υπό κρίση ποινική υπόθεση δεν καταχωρίσθηκε nolle prosequi, το Δικαστήριο δεν είχε δικαίωμα να αθωώσει τους κατηγορούμενους, γιατί ο Γενικός Εισαγγελέας, διά του αστυνομικού εισαγγελέα, διάκοψε τη διαδικασία δυνάμει του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος και δεν την τερμάτισε, όπως έπραξε το Δικαστήριο με το να αθωώσει τους κατηγορούμενους.
O ευπαίδευτος συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, πρώην κατηγορουμένων 2 και 4, εισηγήθηκε πως δεν υπάρχει έκδηλη νομική πλάνη στο σχετικό πρακτικό του Δικαστηρίου, πως ο Γενικός Εισαγγελέας δεν είναι πρόσωπο που ζημιώθηκε από την αθώωση και πως η απαλλαγή και όχι αθώωση κατηγορουμένων επιτυγχάνεται μόνο με την καταχώριση nolle prosequi, ενώ η διακοπή της διαδικασίας από το Γενικό Εισαγγελέα, δυνάμει του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος, δικαιολογεί την αθώωση. Τέλος, διατυπώθηκε το παράπονο πως η αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα δεν αναφέρει το Νόμο ή τους Κανονισμούς στους οποίους στηρίζεται.
O ευπαίδευτος συνήγορος του καθ' ου η αίτηση πρώην κατηγορούμενου 3, υιοθέτησε τις θέσεις του δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση 2 και 4 και υποστήριξε την άποψη πως η παρούσα υπόθεση δεν δικαιολογεί την έκδοση εντάλματος Σερτιοράρι, πως αν ο Γενικός Εισαγγελέας ήθελε μόνο την απαλλαγή των κατηγορούμενων έπρεπε να επικαλεστεί τις πρόνοιες του Άρθρου 154, Κεφ. 155 και όχι του Άρθρου 113 του Συντάγματος και πως στην υπό κρίση υπόθεση ο Γενικός Εισαγγελέας έπρεπε να καταχωρίσει έφεση.
Από τα νομικά σημεία που αναφέρονται στις ενστάσεις των δικηγόρων των καθ' ων η αίτηση, αναπτύχθηκε επιχειρηματολογία μόνον όσον αφορά τα πιο πάνω αναφερόμενα θέματα.
H καθ' ης η αίτηση εταιρεία GEO Press Distribution Agents Ltd, πρώην κατηγορούμενη εταιρεία 5, με επιστολή των δικηγόρων της κ.κ. Ν.Κ. Κλεάνθους και Σία, ημερομ. 12.7.89, που βρίσκεται στο φάκελλο της παρούσας αίτησης, πληροφόρησε το Δικαστήριο, μεταξύ άλλων, πως δεν έχει κανένα ενδιαφέρο για την υπόθεση αυτή, πως δεν προτίθεται να εμφανιστεί και πως θα σεβαστεί την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου όποια και αν είναι.
Οι εξουσίες και οι αρμοδιότητες του Γενικού Εισαγγελέα καθορίζονται στο Μέρος VI Κεφ. 1 του Συντάγματος και έχει νομολογιακά καθιερωθεί πως οι αποφάσεις του δεν υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο. (Βλ. Αστυνομία ν. Αθηαινίτη (ανωτέρω), Έλληνας ν. Δημοκρατίας (1989) 1 C.L.R. 17.
Σχετική με τις εξουσίες του Γενικού Εισαγγελέα και με την υπό κρίση αίτηση, είναι η υπόθεση Αστυνομία ν. Αθηαινίτη (ανωτέρω), στην οποία το Ανώτατο Δικαστήριο, κατά πλειοψηφία, γνωμοδότησε πάνω σε δυο νομικά ζητήματα που επιφύλαξε δυνάμει του Άρθρου 148 του Κεφ. 155, για γνωμοδότηση από το Ανώτατο Δικαστήριο, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας κατά την εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης αρ. 6143/82. H απάντηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και στα δυο ερωτήματα που τέθηκαν ήταν καταφατική και η γνωμάτευσή του ήταν πως ο Γενικός Εισαγγελέας μπορεί να διακόψει τη διαδικασία σε μια ποινική υπόθεση δυνάμει των προνοιών του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος, χωρίς να καταχωρίσει αναστολή διώξεως σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 154.1 του Κεφ. 155 και χωρίς να δώσει οποιουσδήποτε λόγους για την ορθότητα της εξάσκησης αυτής της εξουσίας.
Στο Άρθρο 113.2 του Συντάγματος αναφέρεται πως η εξουσία αυτή "δύναται να ασκήται υπό του Γενικού Εισαγγελέως της Δημοκρατίας είτε αυτοπροσώπως είτε δι' υπαλλήλων υπαγομένων εις αυτόν ενεργούντων υπό και συμφώνως προς τας οδηγίας αυτού".
Από το σκεπτικό των αποφάσεων της Πλειοψηφίας στην πιο πάνω υπόθεση, δίδεται η ερμηνεία πως τόσο το Άρθρο 113 του Συντάγματος, όσο και το Άρθρο 154 του Κεφ. 155, αφορούν, εκτός των άλλων, τη "διακοπή" της ποινικής διαδικασίας και πως το άρθρο 154 προσδιορίζει τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η "διακοπή". Όμως, σύμφωνα με την ως άνω γνωμάτευση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η καταχώριση αναστολής διώξεως δεν είναι αναγκαία για την επίτευξη της διακοπής της ποινικής διαδικασίας, αλλά είναι αρκετό να αναφερθεί στο εκδικάζον Δικαστήριο, ότι ο Γενικός Εισαγγελέας ενεργώντας σύμφωνα με το Άρθρο 113 του Συντάγματος, διακόπτει τη διαδικασία. Επίσης είναι σημαντικό να λεχθεί πως στην περίπτωση που διακόπτεται η διαδικασία από το Γενικό Εισαγγελέα ή κατ' εντολή του, σε οποιοδήποτε στάδιο πριν από την απόφαση, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 154 του Κεφ. 155 ο κατηγορούμενος απαλλάττεται, αλλά δεν αθωώνεται.
Στην υπό κρίση υπόθεση, ο αστυνομικός εισαγγελέας πληροφόρησε το Δικαστήριο ότι "ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, δυνάμει των εξουσιών που του δίδει το Σύνταγμα και βάσει του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος διακόπτει τη διαδικασία εναντίον των κατηγορουμένων 2, 3, 4 και 5" και δεν καταχώρισε αναστολή διώξεως, ούτε ζήτησε να του επιτραπεί η ανάκληση του κατηγορητηρίου, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 91 του Κεφ. 155. Παράλληλα, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας δεν έκαμε χρήση ούτε επικαλέσθηκε τις πρόνοιες του Άρθρου 91 για να ικανοποιηθεί ότι υπήρχαν επαρκείς λόγοι για να επιτρέψει την απόσυρση και κατ' ακολουθία να αθωώσει τους κατηγορούμενους.
Επομένως, το θέμα περιορίζεται στο εάν και κατά πόσο το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, εν όψει της πληροφόρη- σης για διακοπή της διαδικασίας, εδικαιούτο να την τερματίσει με την αθώωση των κατηγορούμενων. H απάντηση στο θέμα τούτο είναι αρνητική γιατί ο Γενικός Εισαγγελέας, δυνάμει του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος, μπορεί να διακόψει τη διαδικασία χωρίς την καταχώριση αναστολής διώξεως και η εξουσία του αυτή δεν υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο. H διακοπή της διαδικασίας δεν σημαίνει τερματισμό και επομένως το εκδικάζον την υπόθεση Δικαστήριο ενέργησε παράνομα και αντίθετα προς το Άρθρο 113.2 του Συντάγματος με το να αθωώσει τους κατηγορούμενους και έτσι να τερματίσει τη διαδικασία. Επιπρόσθετα και δεδομένου πως η διακοπή της διαδικασίας μπορεί να γίνει και χωρίς την καταχώριση αναστολής διώξεως και δεδομένου πως η "διακοπή", είτε δυνάμει του Άρθρου 113 του Συντάγματος, είτε δυνάμει του Άρθρου 154 του Κεφ. 155, έχει την ίδια σημασία και συνέπεια, οι υπόλοιπες πρόνοιες του Άρθρου 154 του Κεφ. 155 παραμένουν αναλλοίωτες και συνεπώς οι κατηγορούμενοι στην υπό κρίση υπόθεση δεν έπρεπε να αθωωθούν. H ενέργεια αυτή του Επαρχιακού Δικαστηρίου αποτελεί νομική πλάνη, που διαπιστώνεται από τα πρακτικά της ποινικής υπόθεσης.
H εισήγηση των δικηγόρων των καθ' ων η αίτηση πως στην παρούσα περίπτωση ο Γενικός Εισαγγελέας έπρεπε να καταχωρίσει έφεση δεν ευσταθεί, γιατί δεν υπάρχει κανόνας σχετικά με το Σερτιοράρι, όπως υπάρχει με το mandamus, πως δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί παρά μόνο στην περίπτωση που δεν υπάρχει άλλη εξ ίσου αποτελεσματική θεραπεία. Αν υπάρχουν οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την έκδοσή του, το Σερτιοράρι μπορεί να χρησιμοποιηθεί, έστω και αν ο αιτητής έχει και το δικαίωμα έφεσης. (Βλ. Γενικός Εισαγγελέας και άλλος ν. Σαββίδης (1979) 1 Α.Α.Δ. 323, σελ. 325).
Επίσης, δεν ευσταθεί η θέση των δικηγόρων των καθ' ων η αίτηση πως η αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα πάσχει από τυπικές ελλείψεις, γιατί η αίτηση αναφέρει ρητά το νόμο πάνω στον οποίο στηρίζεται και δεν υπάρχει καμιά παρατυπία.
Οι υπόλοιποι ισχυρισμοί των δικηγόρων των καθ' ων η αίτηση δεν έχουν τεκμηριωθεί και εν πάση περιπτώσει αναφέρεται συνοπτικά πως δεν ευσταθούν.
Για τους πιο πάνω λόγους, ευρίσκω ότι στην προσβαλλόμενη απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, ημερομ. 16.1.89, στην ποινική υπόθεση αρ. 779/88, υπάρχει έκδηλη νομική πλάνη που διαπιστώνεται από τα πρακτικά της υπόθεσης και ως εκ τούτου διατάσσω την ακύρωσή της. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
Διαταγή για ακύρωση της απόφασης χωρίς έξοδα.