(1989) 1E ΑΑΔ 592

3 Οκτωβρίου, 1989

[ΠΙΚΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΣΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ. Δ.]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΝΕΟΦΥΤΟΥ,

Εφεσείουσα - Εναγόμενη,

ν.

ΧΡΥΣΑΝΘΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,

Εφεσίβλητης - Ενάγουσας.

(Αίτηση στην Πολιτική Έφεση Αρ. 7836).

Πολιτική Δικονομία - Αναστολή εκτελέσεως αποφάσεως - Οι Περί Πολι­τικής Δικονομίας θεσμοί, θ. 35, Καν. 19 - Αίτηση στο Ανώτατο Δικα­στήριο - H δικαιοδοσία του τελευταίου είναι πρωτογενής - Προϋπόθεση ασκήσεώς της είναι να προηγηθεί σχετική αίτηση για αναστολή στο πρωτόδικο Δικαστήριο - Αν η προϋπόθεση αυτή ικανο­ποιείται, η αίτηση προς το Ανώτατο δεν είναι ανάγκη να περιορίζεται στους ίδιους λόγους, που είχαν προβληθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δι­καστηρίου.

Πολιτική Δικονομία - Αναστολή εκτελέσεως αποφάσεως - Τα δύο συμ­φέροντα που πρέπει να εξισορροπηθούν - H τελεσιδικία της πρωτόδι­κης αποφάσεως και η ανάγκη να μην στερηθεί ο διάδικος των καρπών της επιτυχίας του από την μια πλευρά και η ανάγκη να εξασφαλισθεί η αποτελεσματικότητα του ενδίκου μέσου της εφέσεως από την άλλη πλευρά - Στη συγκεκριμένη περίπτωση η αιτήτρια πρόσφερε εγγύηση για πληρωμή του υπολοίπου εξ αποφάσεως χρέους της, ενώ είναι πα­ραδεκτό ότι σε περίπτωση πληρωμής του και επιτυχίας της εφέσεως είναι αμφίβολο αν η εφεσίβλητη θα μπορέσει να το επιστρέψει στην εφεσείουσα - Η αίτηση για αναστολή γίνεται δεκτή υπό όρους.

Δικηγόροι - H ιδιάζουσα θέση των - H ευθύνη των είναι προσωπική και δεν μεταβιβάζεται.

Στην υπόθεση αυτή η αιτήτρια ζητά αναστολή εκτελέσεως της απο­φάσεως, καθ' όσον αφορά το οφειλόμενο υπόλοιπο του εξ αποφάσεως χρέους της. H φερεγγυότητα της αιτήτριας δεν αμφισβητήθηκε, ενώ είναι παραδεκτό ότι αν το ποσό πληρωθεί η εφεσίβλητη πιθανόν να μην είναι σε θέση να το επιστρέψει. Υπό τις περιστάσεις το Ανώτατο Δικαστήριο, εφαρμόζοντας τις πιο πάνω νομικές αρχές, ανέστειλε την εκτέλεση της αποφάσεως υπό τον όρο καταθέσεως τραπεζικής εγγυήσεως για την πληρωμή του υπόλοιπου οφειλόμενου ποσού.

H αίτηση γίνεται δεχτή χωρίς διαταγή για έξοδα.

Αναφερόμενες Αποφάσεις:

Aftomata Eleourgia ν. Monastery of Mahera (1986) 1 C.L.R. 524,

In Re E.S. an Infant (1986) 1 C.L.R. 119,

In Re Efthymiou (1987) 1 C.L.R. 331,

E.Y.R.I.K. and others v. Kotsonis (1986) 1 C.L.R. 617.

Αίτηση.

Αίτηση από την εναγόμενη για αναστολή εκτέλεσης μέ­ρους της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού που δεν έχει αποπληρωθεί μέχρι την τελεία εκδίκαση της έφεσης που έχει υποβάλει εναντίον της απόφασης.

Α. Δανός με τον Σ. Λιασίδη, για την εφεσείουσα - εναγό­μενη.

Μ. Ιωάννου, για την εφεσίβλητη - ενάγουσα.

O Δικαστής κ. Πικής ανέγνωσε την απόφαση του Δικαστη­ρίου. H εξ αποφάσεως χρεώστρια σε απόφαση του Επαρχια­κού Δικαστηρίου Λεμεσού αξιώνει με αίτησή της στο Ανώτα­το Δικαστήριο που εδράζεται στις διατάξεις της Δ.35 K. 18 και K. 19 των θεσμών Πολιτικής Δικονομίας της αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης ή ακριβέστερα εκείνου του μέ­ρους της απόφασης που δεν έχει αποπληρωθεί μέχρι την τε­λευταία εκδίκαση της έφεσης που έχει υποβάλει εναντίον της απόφασης. Με την έφεσή της ζητά τον υποβιβασμό του ποσού που διατάχθηκε να πληρώσει για την αποζημίωση της εφεσί- βλητης ενάγουσας ως γενικές αποζημιώσεις για κακώσεις που υπέστη, απ' ότι μπορεί να συμπεράνουμε, σε οδικό δυ­στύχημα. Με την επίδικη απόφαση η αιτήτρια εφεσείουσα καταδικάστηκε να πληρώσει ποσό £3,038.- συν τόκο και έξοδα. Ποσό £2,000.- έχει πληρωθεί στην καθ' ης η αίτηση. Συνάγεται ότι η αμφισβήτηση της πρωτόδικης απόφασης πε­ριορίζεται στην απόδοση αποζημιώσεων πέραν του ποσού των £2,000.-. Δυο αιτήσεις που υποβλήθηκαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο για αναστολή της εκτέλεσης απορρίφθηκαν για λόγους άσχετους με την ουσία του αιτήματος.           

H αιτήτρια εκδήλωσε την προθυμία και ετοιμότητά της να παράσχει εγγύηση για την αποπληρωμή και του υπόλοιπου μέρους του χρέους στην περίπτωση που θα απορριφθεί η έφεσή της. H φερεγγυότητα της αιτήτριας δεν έχει αμφισβη­τηθεί σοβαρά. Άλλωστε την ευθύνη για την κάλυψη της απαί­τησης της εφεσίβλητης ανέλαβε όπως είναι γνωστό σ' αυτήν ασφαλιστική εταιρεία της οποίας η/φερεγγυότητα δεν έχει αμφισβητηθεί. H εφεσίβλητη ενίσταται στην αναστολή για τον λόγο ότι θα αποστερηθεί σημαντικού μέρους των αποζη­μιώσεων αναγκαίου για την συντήρηση και φροντίδα της που έχει περιπλακεί λόγω των κακώσεων που υπέστη στο δυστύ­χημα. Δεν είναι θέμα προσωπικής ασφάλειας η είσπραξη και φύλαξη του χρηματικού ποσού. Όπως εισηγήθηκε ο συνήγο­ρός της, είναι θέμα επιβίωσης. Υπεδείχθηκε στον δικηγόρο της εφεσίβλητης ότι ιδιαίτερες συνθήκες της πελάτιδός του μπορεί να δικαιολογούν την επίσπευση της ακρόασης της έφεσης. Δεν αποτελούν όμως απάντηση στη θέση της αιτήτριας ότι πληρωμή ολοκλήρου του ποσού μπορεί να καταστή­σει την έφεση άνευ αντικειμένου ενόψει της πιθανής αδυνα­μίας της καθ' ης η αίτηση να επιστρέφει το ποσό το οποίο θα πληρωθεί. Την αδυναμία αυτή επιβεβαίωσε και ο συνήγορος της εφεσίβλητης δηλώνοντας στο Δικαστήριο ότι εάν επιτύχει η έφεση η πελάτιδά του δεν θα είναι σε θέση να επιστρέφει οποιοδήποτε ποσό.

Εκτός από την ανάγκη που έχει η εφεσίβλητη του υπολοί­που του εξ αποφάσεως χρέους της εφεσείουσας έχουμε κληθεί να απορρίψουμε την αίτηση και για άλλους που σχετίζονται με την εγκυρότητα της διαδικασίας. Έγινε η εισήγηση ότι η αίτηση συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας ενόψει της παρά­λειψης της αιτήτριας να εφεσιβάλει τις αποφάσεις του Πρω­τόδικου Δικαστηρίου σχετικά με το θέμα της αναστολής. Επί­σης ότι η αίτηση η οποία υποβλήθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο για αναστολή είναι άκυρη διότι υπάρχει κάτω από το όνομα του δικηγόρου που την υπέγραψε η επωνυμία Χρ. Χρυσάνθου & Σία. Δεν αμφισβητείται όμως ότι η αίτηση υπογράφηκε από τον δικηγόρο που η εφεσείουσα έχει διορί­σει με το σχετικό έγγραφο διορισμού δικηγόρου δηλαδή από τον κ. Σ. Λιασίδη. Με την αίτησή της η αιτήτρια εκτός από την αναστολή της εκτέλεσης επιδιώκει και την έκδοση οδη­γιών ως προς την τύχη αίτησης της καθ' ης η αίτηση για την κήρυξη της εφεσείουσας σε πτώχευση. H αίτηση εκκρεμεί για ακρόαση αργότερα αυτό τον μήνα ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού. Οι σχετικές διατάξεις της Πολιτικής Δικονομίας στις οποίες βασίζεται η αίτηση περιορίζουν την δικαιοδοσία του Δικαστηρίου στην αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης. Συνεπώς η διαδικασία πτώχευσης δεν θα μας απασχολήσει. Βεβαίως το αποτέλεσμα της αίτησης αυτής μπορεί να επηρεάσει την αίτηση πτώχευσης έμμεσα καθιστώ­ντας την στο παρόν στάδιο άνευ αντικειμένου.

H εισήγηση ότι η αίτηση αποτελεί κατάχρηση της διαδικα­σίας ή ότι πλήττει την αρχή του δεδικασμένου δεν ευσταθεί. Οι πρόνοιες των σχετικών διατάξεων των θεσμών Δ.35 K. 18 και K. 19 είναι σαφείς. O μόνος περιορισμός για την υποβο­λή αίτησης στο Εφετείο είναι εκείνος ο οποίος προβλέπεται στον K. 19 δηλαδή προηγούμενη υποβολή αίτησης στο πρωτό­δικο Δικαστήριο. H φύση της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δι­καστηρίου βάσει των κρινομένων θεσμών της Πολιτικής Δι­κονομίας είναι πρωτογενής. Παρέχεται διακριτική ευχέρεια στο Εφετείο ή μέλος του να αναστείλει την εκτέλεση δικαστι­κής απόφασης ή διαταγής Επαρχιακού Δικαστηρίου.

(Βλ. Aftomata Eleoyrgia v. Monastery of Mahera*, In Re E.S. An Infant**).

Στην προκειμένη περίπτωση υποβλήθηκε αίτηση στο πρω­τόδικο Δικαστήριο, δύο αιτήσεις στην πραγματικότητα, οι οποίες απορρίφθηκαν. H άσκηση πρωτογενούς διακριτικής ευχέρειας από το Εφετείο δεν συναρτάται με τους λόγους της απόρριψης αλλά με την υποβολή παρόμοιου αιτήματος στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Συνεπώς συντρέχουν οι προϋποθέ­σεις για την άσκηση της δικαιοδοσίας που προβλέπει η Δ.35 K. 19.

Το δεύτερο θέμα που πρέπει να αποφασίσουμε είναι κατά πόσο η αίτηση υποβλήθηκε από τον δικηγόρο που έχει διορί­σει η εφεσείουσα. H απάντηση είναι καταφατική. H αίτηση υπογράφεται από τον δικηγόρο που έχει διοριστεί σύμφωνα με έγγραφο διορισμού δικηγόρου που συνάδει με τον τύπο διορισμού δικηγόρου που προβλέπει η Πολιτική Δικονομία. Αν η αίτηση γινόταν αόριστα από τον συνεταιρισμό ή επωνυ­μία Χρ. Χρυσάνθου & Σία, πιθανό η απάντησή μας στο ερώ­τημα που εγείρεται να ήταν διαφορετική. Χωρίς να αποφα­σίζουμε το θέμα τελεσίδικα είμαστε της γνώμης ότι η σχέση δικηγόρου και πελάτη είναι προσωπική, και η ευθύνη του δι­κηγόρου δεν μεταβιβάζεται. Στο ίδιο συμπέρασμα συγκλίνει και η θεώρηση της θέσης και υπόστασης του δικηγόρου ως λειτουργού της δικαιοσύνης. (Βλ. άρθρο 15 του Περί Δικηγό­ρων Νόμου όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 7 του N. 40/ 75.) H θέση του δικηγόρου στο νομικό μας σύστημα συνοψί­ζεται στο πιο κάτω απόσπασμα, σελίδα 334, στην απόφαση In Re Efthymiou***:

"An advocate is not the agent of his client in the commercial acceptation of the term. He occupies a unique position under our legal system. He represents his client from the stand point of an officer of justice and is in every respect a functionary of the administration of justice. He is under concurrent duties to his client and the Court."

Επαναλαμβάνουμε ότι το θέμα αυτό δεν εγείρεται άμεσα και δεν χρήζει οριστικής απάντησης.

Θα στρέψουμε τώρα την προσοχή μας στην ουσία της αίτη­σης που επιβάλλει εκτίμηση των αρχών που διέπουν την άσκηση της διακριτικής μας ευχέρειας σε συνάρτηση με τα γε­γονότα της υπόθεσης.

H άσκηση έφεσης δεν αναιρεί ούτε αναστέλλει την πρωτό­δικη απόφαση. H απόφαση παραμένει ισχυρή και διατηρεί τον τελεσίδικό της χαρακτήρα μέχρι την τροποποίηση, ή ανα­τροπή της από το Ανώτατο Δικαστήριο στην άσκηση της δευ­τεροβάθμιας δικαιοδοσίας του. Οποιαδήποτε τροποποίηση ή ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης έχει αναδρομική ισχύ και συνεπάγεται ανάλογα με την περίπτωση την αναδιαμόρφωση της πρωτόδικης απόφασης. H άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για αναστολή πρωτόδικης από­φασης εξαρτάται από το αποτέλεσμα της εξισορρόπησης δύο εξίσου σημαντικών παραγόντων για την απονομή της δικαιο­σύνης. Την διασφάλιση, αφενός, του τελεσίδικου χαρακτήρα της πρωτόδικης απόφασης και της απόδοσης στον διάδικο που έχει επιτύχει τον καρπόν της επιτυχίας του και την εξα­σφάλιση, αφετέρου, της αποτελεσματικότητας του δικαιώμα­τος για την άσκηση έφεσης. Οι αρχές αυτές καθώς και η νο­μολογία επεξηγούνται στην υπόθεση E.Y.R.I.K. and others ν. Kotsonis*. O συγκερασμός των δύο αρχών επιτυγχάνεται συ­νήθως με την πληρωμή του εξ αποφάσεως χρέους στον ενάγοντα (εξ αποφάσεως δανειστή), όταν το αντικείμενο της από­φασης αποτιμάται σε χρήμα και την παράλληλη παροχή εγγύησης από τον εξ αποφάσεως δανειστή ότι θα επιστρέψει το αντικείμενο της απόφασης ή μέρος του ανάλογα και σύφωνα με οποιαδήποτε τροποποίηση της πρωτόδικης απόφασης ήθελε διατάξει το Εφετείο. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει αυτή η ευχέρεια και άρνηση αναστολής του αμ­φισβητούμενου μέρους της πρωτόδικης απόφασης θα εξουδε­τέρωνε ουσιαστικά το δικαίωμα της έφεσης καθιστώντας το άνευ αντικειμένου. Οδηγούμεθα συνεπώς στο συμπέρασμα ότι επιβάλλεται η αναστολή εκείνου του μέρους της πρωτόδι­κης απόφασης που δεν έχει αποπληρωθεί (του ποσού πέραν των £2,000.-) δεδομένου ότι η αιτήτρια - εφεσείουσα θα κα­ταθέσει τραπεζική εγγύηση για την αποπληρωμή του ποσού, η οποία θα ικανοποιεί τον Πρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικα­στηρίου, μέσα σε 5 μέρες. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα. H αποπληρωμή των εξόδων των δύο ανεπιτυχών αι­τήσεων που έγιναν στο Επαρχιακό Δικαστήριο για αναστολή δεν είναι θέμα το οποίο εγείρεται ενώπιόν μας. Οι διαταγές που έχουν εκδοθεί παραμένουν ισχυρές και είναι υποχρέωση της εφεσείουσας να αποπληρώσει την οφειλή της.

Παρέχεται αναστολή σύμφωνα με τους όρους που έχουν εγκριθεί στην απόφαση αυτή. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.

Αίτηση γίνεται αποδεκτή χωρίς έξοδα.