|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 1E ΑΑΔ 387
6 Ιουλίου, 1989
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, ΚΟΥΡΡΗΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ ΔΑ]
ΜΙΧΑΗΛ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Εφεσείων - Ενάγων,
ν.
1. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΙΩΑΚΕΙΜ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ,
2. ΜΑΡΙΑΣ ΕΡΜΥΛΟΥ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ,
Εφεσίβλητων - Εναγόμενων.
(Αίτηση στη Πολιτική Έφεση Αρ. 7726).
Πολιτική Δικονομία - Έφεση - Τροποποίηση λόγων εφέσεως - Οι Περί Πολιτικής Δικονομίας θεσμοί, θ. 35, Καν. 4 - H διακριτική εξουσία πρέπει να ασκείται δικαστικά.
Συνταγματικό Δίκαιο - Δίκη - Δικαίωμα ακροάσεως - Άρνηση παροχής αδείας τροποποιήσεως εφέσεως - Δεν αντιβαίνει στο άρθρο 30.3 (β) τον Συντάγματος.
Συνταγματικό Δίκαιο - Ισότητα - Σύνταγμα, άρθρο 28 - Άρνηση τροποποιήσεως λόγων εφέσεως - Δεν αντιβαίνει προς την αρχήν της ισότητας.
H έφεση στρέφεται εναντίον αποφάσεως, με την οποίαν απορρίφθηκε αίτηση για προσωρινό διάταγμα. H έφεση καταχωρίσθηκε στις 24.9.88. Στις 5.6.89 υποβλήθηκε η παρούσα αίτηση για προσθήκη νέου λόγου εφέσεως. O επιζητούμενος να προστεθεί λόγος είναι εντελώς νέος λόγος και στην πραγματικότητα εισάγει θέμα, το οποίο δεν είχε καν συζητηθεί ενώπιον του πρωτοδίκου Δικαστηρίου. Εν όψει των γεγονότων αυτών και της καθυστερήσεως στην υποβολή της αίτησης για τροποποίηση, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση για τροποποίηση.
H αίτηση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος τον εφεσείοντα - αιτητή.
Αναφερόμενες Αποφάσεις:
Λύρατζης ν. Χαραλάμπους και άλλου (1989) 1 Α.Α.Δ. 196,
Τσιαμέντα ν. Τσιαμέντα (1989) 1 C.L.R. 230,
Vassiades ν. Michaelides Bros (1973) 1 C.L.R. 80,
S.O.R.E.L. Ltd v. Servos (1968) 1 C.L.R. 123.
Αίτηση.
Αίτηση από τον εφεσείοντα για άδεια να τροποποιήσει την ειδοποίηση εφέσεως δια της προσθήκης σ' αυτήν νέου λόγου εφέσεως.
Χρ. Θεοδούλου, για τον αιτητή.
Α. Μαθηκολώνης, για την καθ' ου η αίτηση.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ Δ: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής I. Πογιατζής.
ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ Δ: Με την παρούσα αίτησή του ο εφεσείων ζητά την άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου να τροποποιήσει την Ειδοποίηση Εφέσεως δια της προσθήκης σ' αυτήν νέου λόγου εφέσεως στο παρόν στάδιο της διαδικασίας.
H Ειδοποίηση Εφέσεως καταχωρίσθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1988. Σ' αυτή αναφέρεται ότι η έφεση στρέφεται εναντίον ολόκληρης της απόφασης ημερομηνίας 16 Σεπτεμβρίου 1988 με την οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε απορρίψει την αίτηση του εφεσείοντα για έκδοση προσωρινού διατάγματος εναντίον των εφεσίβλητων - εναγόμενων στην Αγωγή 1464/88 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακος. H Ειδοποίηση Εφέσεως περιέχει οκτώ διαφορετικούς λόγους εφέσεως που καμιά σχέση δεν έχουν με τον νέο λόγο εφέσεως που ο εφεσείων επιζητεί να εισάξει με την παρούσα αίτησή του.
H έφεση ορίστηκε για ακρόαση στις 30.5.1989. Το πρωί της ημέρας εκείνης, χωρίς προηγουμένως να λάβει ή να ζητήσει την αναγκαία άδεια του Δικαστηρίου, ο δικηγόρος του εφεσείοντα είχε καταχωρίσει στο Πρωτοκολλητείο έγγραφο τιτλοφορούμενο "Επιπρόσθετοι Λόγοι Εφέσεως" που περιλάμβανε τον προτεινόμενο νέο λόγο εφέσεως. Κατόπιν σχετικής ένστασης του δικηγόρου των εφεσίβλητων, ο δικηγόρος του εφεσείοντα ζήτησε και πέτυχε αναβολή της ακρόασης της εφέσεως για να δοθεί σ' αυτόν η ευκαιρία να υποβάλει την παρούσα αίτηση η οποία τελικά υποβλήθηκε στις 5.6.1989. Στο μεταξύ η καταχώριση των δικογράφων στην Αγωγή Αρ. 1464/88 είχει συμπληρωθεί ύστερα από αρκετή και αδικαιολόγητη καθυστέρηση και από τους δύο διαδίκους και, όπως οι δικηγόροι τους μας έχουν πληροφορήσει, η αγωγή αυτή είναι ορισμένη για μνεία αύριο.
H σύντομη ένορκη δήλωση που καταχωρίσθηκε για υποστήριξη της αίτησης δεν περιέχει οποιαδήποτε δικαιολογία για την παράλειψη του εφεσείοντα να περιλάβει στην Ειδοποίηση Εφέσεως όλους τους λόγους και τα αιτιολογικά τους. Αναφέρει μόνο τα εξής:
"2. H παρούσα αίτηση για προσθήκη νέου λόγου εφέσεως είναι απαραίτητη ούτως ώστε να δοθεί η ευκαιρία εις το σεβαστό Δικαστήριο να αποφασίσει επί όλων των πτυχών σχετικά με την παρούσαν έφεση. Εάν δεν δοθεί άδεια τροποποίησης ο Αιτητής - Εφεσείων αποστερείται του δικαιώματος να ακουσθεί εφ' όλων των πτυχών της εφέσεως".
Οι εφεσίβλητες καταχώρισαν ένστατη στην αίτηση του εφεσείοντα. Μεταξύ των λόγων της ένστασης περιλαμβάνεται ο ισχυρισμός ότι τα θέματα που εισάγει ο προτεινόμενος νέος λόγος εφέσεως δεν είχαν συζητηθεί ή εγερθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην ακρόαση της αίτησης για προσωρινό διάταγμα ούτε και εγείρονται στα δικόγραφα της αγωγής. O εφεσείων συμφωνεί με τον πιο πάνω ισχυρισμό.
H αίτηση και η ένστατη βασίζονται στην Διαταγή 35, Θ.4, των Κανόνων Πολιτικής Δικονομίας η οποία προνοεί ότι:
"The appellant may, by his notice, appeal from the whole or any part of any judgment or order, and the notice shall state whether the whole or part only of the judgment or order is complained of, and in the latter case shall specify such part. The notice shall also state all the grounds of appeal and set forth fully the reasons relied upon for the grounds stated. Any notice of appeal may be amended at any time as the Court of Appeal may think fit".
Η πιο πάνω πρόνοια παρέχει εξουσία στο Ανώτατο Δικαστήριο να επιτρέψει σε οποιοδήποτε στάδιο την τροποποίηση της Ειδοποίησης Εφέσεως. H εξουσία αυτή έχει τη μορφή διακριτικής ευχέρειας η οποία βέβαια, πρέπει να ασκείται δικαστικά, πράγμα που σημαίνει ότι το Δικαστήριο θα δεχθεί ή θα απορρίψει την αιτούμενη τροποποίηση αφού λάβει υπόψη και εκτιμήσει ορθά όλα τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης κάτω από το φως του σχετικού δικονομικού κανόνα και των νομικών αρχών που καθορίστηκαν από την νομολογία: Χρίστος Παύλου Λύρατζη ν. Λουκά Χαραλάμπους και άλλον (1989) 1 Α.Α.Δ. 196.
H ερμηνεία της Δ.35, Θ.4 των Κανόνων Πολιτικής Δικονομίας και οι αρχές που διέπουν την εφαρμογή της κάθε υπόθεσης ανασκοπήθηκαν και επεξηγήθηκαν πολύ πρόσφατα από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Ελένη Μ. Τσιαμαντά ν. Μαρία Μ. Τσιαμαντά (1989) 1 C.L.R. 230 στην οποία ο Δικαστής Σαββίδης είπε τα εξής στις σελ. 232-233:
"It is well settled by a line of decisions of this Court that though an amendment of the notice of appeal is a matter within the discretion of the appellate Court nevertheless such discretion should be zealously exercised bearing in mind the particular circumstances of the case.
In Vassiades v. Michaelides Bros. (1973) 1 C.L.R. 80, at p. 81, the Court of Appeal in dealing with a similar application held that:
'It is quite clear that by the proposed new ground the appellant is seeking, at this very late stage, during the hearing of the appeal, to extend considerably the basis on which he challenges the judgment appealed from. In the light of the particular circumstances of this case we are prepared to exercise our discretion on favour of the appellant; and, therefore, the application is dismissed;'
(See also The Attorney - General of the Republic (No. 1) v. Adamsa Ltd. (1975) 1 C.L.R. 8; St. Nicholas Shipping Co. Ltd. v. Nissho - Iwai Co. Ltd. (1984) 1 C.L.R. 604, in which the above dictum in Vassiades case was cited with approval".
Από τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης όπως εκτίθενται πιο πάνω είναι φανερό-
(α) ότι με τον προτεινόμενο νέο λόγο εφέσεως, ο εφεσείων ζητά στο στάδιο της ακρόασης της εφέσεώς του να επεκτείνει ουσιαστικά τη βάση πάνω στην οποία προσβάλλει την υπό έφεση απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου
(β) ότι ο εφεσείων ζητά να συζητηθούν ενώπιόν μας θέματα που ούτε ήγειρε ούτε συζήτησε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου και
(γ) ότι καμμιά δικαιολογία δεν προβάλλεται είτε για την παράλειψη του εφεσείοντα να περιλάβει στην Ειδοποίηση Εφέσεώς του το λόγο εφέσεως που επιζητεί να εισάξει με την παρούσα αίτησή του, είτε για την μεγάλη καθυστέρηση στην υποβολή της παρούσας αίτησης.
Τα πιο πάνω περιστατικά αποτελούν παράγοντες που συνηγορούν υπέρ της άσκησης της διακριτικής μας ευχέρειας εναντίον της παραχώρησης στον εφεσείοντα της αιτούμενης άδειας.
Είναι ο ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι παρά την ύπαρξη των πιο πάνω περιστατικών το Δικαστήριο θα πρέπει να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ της παραχώρησης σ' αυτόν της αιτούμενης άδειας και επικαλείται προς υποστήριξη της θέσης του αυτής την υπόθεση S.O.R.E.L. Ltd. ν. Nicos Servos (1968) 1 C.L.R. 123. Δε νομίζουμε ότι τα γεγονότα της υπόθεσης S.O.R.E.L· έχουν οποιαδήποτε ομοιότητα με εκείνα της παρούσας υπόθεσης ούτε νομίζουμε ότι η απόφαση στην υπόθεση εκείνη βοηθά καθόλου την υπόθεση του εφεσείοντα στην παρούσα αίτηση. Στην υπόθεση S.O.R.E.L. η ρητή συγκατάθεση του εφεσίβλητου συνέτεινε αποφασιστικά στην παραχώρηση της αναγκαίας άδειας για την αιτούμενη τροποποίηση.
O δικηγόρος του εφεσείοντα ισχυρίστηκε ακόμα ότι άρνηση του Δικαστηρίου να παραχωρήσει την αιτούμενη άδεια θα ισοδυναμούσε με στέρηση του δικαιώματος του εφεσείοντα να ακουστεί ενώπιον του Δικαστηρίου κατά παράβαση του Άρθρου 30(3) (β) του Συντάγματος, καθώς και του δικαιώματός του να τύχει ίσης μεταχείρισης με τον αντίδικό του κατά παράβαση του Άρθρου 28 του Συντάγματος. Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι παντελώς ανυπόστατοι. Ούτε η πρόνοια της Δ.35, θ. 4 αφ' εαυτής ούτε οι αρχές που η νομολογία έχει καθορίσει για την εφαρμογή της αντιβαίνουν είτε προς το γράμμα είτε προς το πνεύμα του Άρθρου 30(3) (β) του Συντάγματος, διερωτούμεθα δε με ποιό τρόπο παραβιάζεται με την απόρριψη της παρούσας αίτησης το δικαίωμα του εφεσείοντα βάσει του Άρθρου 28 του Συντάγματος για ίση μεταχείρισή του με τις εφεσίβλητες.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η αίτηση του εφεσείοντα απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του και προς όφελος των εφεσίβλητων.
Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος τον εφεσείοντα