|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 1E ΑΑΔ 33
22 Φεβρουαρίου, 1989
[ΠΙΚΗΣ, Δ.]
ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΟΙΝΙΩΤΗΣ,
Ενάγων,
v.
1. GREENMAR NAVIGATION LTD.,
2. SHIP "SUNDANCE" UNDER CYPRUS FLAG NOW LYING AT THE PORT OF LIMASSOL,
Εναγόμενων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 223/87).
Ναυτοδικείο - Δικονομία - Προτάσεις - Τροποποίηση - Εφαρμοστέοι κανόνες - Σύμφωνα με τον Κανόνα 237 του Περί Δικαιοδοσίας Κυπριακού Ναυτοδικείου Διατάγματος, το θέμα διέπεται από τους παλαιούς Αγγλικούς Θεσμούς, που είναι παρόμοιοι με το Δ.25 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών.
Ναυτοδικείο - Δικονομία - Προτάσεις - Τροποποίηση - Αρχές, που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου - Όταν η σχετική αίτηση υποβάλλεται μετά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας η σχετική εξουσία ασκείται με φειδώ.
Ο ενάγων διεκδικεί αποζημιώσεις για άδικη απόλυση. Η ισχυριζόμενη από τον ενάγοντα γραπτή σύμβαση εργοδοτήσεώς του έγινε παραδεκτή στην απάντηση του εναγομένου. Μετά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας, διαφάνηκε κατά την αντεξέταση του ενάγοντα, σύγκρουση μεταξύ των θέσεων του εναγομένου στην απάντηση και εκείνων, που υπέβαλλε στην αντεξέταση. Ο εναγόμενος εν τέλει υπέβαλε αίτηση για τροποποίηση της απαντήσεώς του με το δικαιολογιτικό ότι εξ αβλεψίας δεν αναγράφηκαν στην απάντηση τα σωστά γεγονότα.
Αφού αναφέρθηκε στις αρχές, που διέπουν την διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου σχετικά με τροποποίηση των προτάσεων, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε τη συγκεκριμένη αίτηση για τους ακόλουθους λόγους:
α) Η τροποποίηση, που επιδιώκεται είναι ουσιαστική και συνεπάγεται επαναπροσδιορισμό των επιδίκων θεμάτων, β) Έρχεται σε αντίθεση με μαρτυρία, που έχει ήδη κατατεθεί, γ) Οι λόγοι της τροποίησης όπως έχουν εκτεθεί στην ένορκη δήλωση του αιτητή, είναι ασαφείς και σε κάποιο βαθμό συγκρούονται με τις προφορικές επεξηγήσεις που δόθηκαν στην ακρόαση της αιτήσεως, και δ) το σχετικό σημείο είχε διατυπωθεί με σαφήνεια στην Έκθεση Απαιτήσεως (PETITION) όσον και σε μεταγενέστερα στάδια της διαδικασίας, ώστε, αν πράγματι το σχετικό σημείο στην απάντηση οφειλόταν σε αβλεψία, υπήρχαν πολλές ευκαιρίες πριν από τη δίκη για διόρθωσή του.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες αποφάσεις:
Ευριπίδου και Άλλος ν. Καννάουρον (1985) 1 Α.Α.Δ. 24.
Αίτηση.
Αίτηση από τους εναγομένους για τροποποίηση της υπερασπίσεως ώστε να διαγράφεται η παραδοχή των εναγομένων στην συνομολόγηση της γραπτής συμφωνίας για την εργοδότηση του ενάγοντα.
Ν. Πιριλλίδης, για τον ενάγοντα.
Λ. Καλογήρου εκ μέρους τον Ξ. Ξενόπουλου, για τους εναγομένους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ Δ. Ανέγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η αγωγή αφορά απαίτηση του ενάγοντα, Στέλιου Φοινιώτη, εναντίον των εργοδοτών του, για διάρρηξη της συμβάσεως εργοδοτήσεως του ως ναύτη στο πλοίο "Sundance". Στην έκθεση απαιτήσεως (petition) εξειδικεύεται η γραπτή συμφωνία μεταξύ των μερών της 3/7/86 ως η συμφωνία η οποία παραβιάσθηκε.
Στην απάντησή τους οι εναγόμενοι παραδέχονται την σύναψη της συμφωνίας αλλά αμφισβητούν τους ισχυρισμούς για διάρρηξή της. Επίσης ισχυρίζονται ότι ο ενάγων κωλύεται να διεκδικήσει αποζημιώσεις ή ωφελήματα που απορρέουν από την σύμβαση της 3/7/86 λόγω της ρητής αποδοχής εκ μέρους του του τερματισμού των υπηρεσιών του. Πριν την έναρξη της ακροάσεως στις 17/9/88 κατατέθηκε εκ συμφώνου αριθμός εγγράφων που σχετίζονται με τα επίδικα θέματα μεταξύ των οποίων και η γραπτή σύμβαση εργοδοτήσεως του ενάγοντα. Την 8.11.88 άρχισε η ακρόαση της υποθέσεως με πρώτο μάρτυρα τον ενάγοντα. Στο στάδιο της αντεξετάσεως διαφάνηκε ότι υπήρχε σύγκρουση μεταξύ των θέσεων που διατυπώθηκαν στην υπεράσπιση και εκείνων που προβλήθηκαν κατά την αντεξέταση του ενάγοντα αναφορικά με την συμφωνία, το περιεχόμενο, τις συνθήκες και τους όρους εργοδοσίας του ενάγοντα. Ακολούθως οι εναγόμενοι υπόβαλαν αίτηση για αναβολή με σκοπό την τροποποίηση της υπερασπίσεως. Η αναβολή δόθηκε μετά την ολοκλήρωση της μαρτυρίας του, υποδεικνύοντας ταυτοχρόνως ότι με την αναβολή δεν προδικάζεται με οποιοδήποτε τρόπο η τύχη του αιτήματος για τροποποίηση. Η αίτηση για τροποποίηση υποβλήθηκε στις 12/11/ 88. Με την αίτηση επιδιώκεται η τροποποίηση της υπερασπίσεως ώστε να διαγράφεται η παραδοχή των εναγομένων στην συνομολόγηση της γραπτής συμφωνίας για την εργοδότηση του ενάγοντα. Αντί αυτού προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η σύμβαση ήταν προφορική με διαφορετικούς όρους εργοδοτήσεως από εκείνους που περιέχονται στην γραπτή σύμβαση που έχει κατατεθεί ως τεκμήριο. Η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση στην οποία επεξηγούνται οι λόγοι στους οποίους αποδίδεται το σφάλμα στην διατύπωση της υπεράσπισης. Οι λόγοι εκτίθενται στην παράγραφο 2 της ενόρκου ομολογίας η οποία αναγράφεται πιο κάτω:
"Εκ παραδρομής και/ή εξ αβλεψίας κατά την σύνταξη της υπεράσπισης στην πιο πάνω αγωγή δεν αναγράφησαν ορθά τα πραγματικά περιστατικά που αφορούν τις παραγράφους 3, 4 και 6 της εκθέσεως υπερασπίσεως (answer)."
Ο ενάγων έχει προβάλει ένσταση στην αίτηση, και υπέδει- ξε ότι υπήρχαν πολλές ευκαιρίες για τη διόρθωση του λάθους στο οποίο αποδίδεται η παράλειψη σωστής διατύπωσης των θέσεων των εναγομένων.
Κληθείς να επεξηγήσει περαιτέρω τους λόγους στους οποίους οφείλεται η παράλειψη, ο συνήγορος των εναγομένων διατύπωσε την άποψη ότι η φύση της απαιτήσεως έγινε πλήρως κατανοητή μόνον στο στάδιο της αντεξετάσεως. Η τροποποίηση καθίσταται αναγκαία, όπως επεξηγήθηκε, για να εξεταστούν τα επίδικα θέματα μέσα στο σωστό πλαίσιο γεγονότων. Η θέση του ενάγοντα είναι ότι η αίτηση είναι αδικαιολόγητη, οι λόγοι που προβάλλονται προς υποστήριξή της ανεδαφικοί, ενώ το στάδιο στο οποίο έχει υποβληθεί τόσο προχωρημένο ώστε η έγκρισή της θα παρενέβαλλε όχι μόνο εμπόδια στην ομαλή διεξαγωγή της δίκης αλλά θα έπληττε και τα συμφέροντά του.
Οι θεσμοί που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για την τροποποίηση της δικογραφίας είναι βάσει του Κ. 237 των Θεσμών Ναυτοδικείου, οι παλαιοί αγγλικοί θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας που αντιστοιχούν με τις πρόνοιες της Δ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Οι αρχές αυτές συνοψίζονται στο White Book (του 1958, σελ. 624 κ.ε.). Επίσης αποτέλεσαν το αντικείμενο πολλών κυπριακών δικαστικών αποφάσεων. Οι σχετικές αρχές εκτίθενται περιεκτικά στην υπόθεση Ανδρέας Ευριπίδου & Άλλος ν. Παναγιώτα Μ. Καννάουρου (1985) 1 Α. Α. Δ. 24.
Οι αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου μπορεί να συνοψιστούν ως εξής:
(1) Η τροποποίηση της δικογραφίας επιτρέπεται σε κάθε στάδιο της διαδικασίας δεδομένου ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις που την καθιστούν απαραίτητη για την αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης.
(2) Στον προσδιορισμό των συμφερόντων της δικαιοσύνης όπως διαγράφονται στην συγκεκριμένη υπόθεση συνεκτιμούνται και οι επιπτώσεις από την τροποποίηση στα δικαιώματα και συμφέροντα του αντιδίκου. Η διεξαγωγή της δίκης μέσα σε εύλογο χρόνο καθιερώνεται από το άρθρο 30. 2 του Συντάγματος ως θεμελιώδες δικαίωμα του κάθε διάδικου.
(3) Η τροποποίηση επιτρέπεται κατά κανόνα εφόσον δεν προκαλείται ανεπανόρθωτη ζημιά στον αντίδικο δηλαδή ζημιά άλλη από εκείνη που μπορεί να θεραπευθεί με την έκδοση της κατάλληλης διαταγής ως προς τα έξοδα. Το αποδεικτικό βάρος για τη αιτιολόγηση του αιτήματος και της καθυστέρησης στην διατύπωση των θέσεων του αιτητή ποικίλλει ανάλογα με το στάδιο κατά το οποίο υποβάλλεται η αίτηση. Όσο μεγαλύτερη είναι η καθυστέρηση ανάλογα επαυξάνει και το βάρος το οποίο πρέπει να αποσείσει ο αιτητής για την έκδοση διατάγματος για την τροποποίηση.
(4) Η έναρξη της δίκης δεν δημιουργεί ανυπέρβλητο εμπόδιο στην επιδίωξη της τροποποίησης υπεράσπισης. Στο στάδιο αυτό όμως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκείται με φειδώ, λαμβάνοντας υπόψη τον εκτροχιασμό της δίκης από τη προσδιορισθείσα πορεία και τις αναπόφευκτες επιπτώσεις στα δικαιώματα του αντιδίκου. Στην υπόθεση Hipgrave ν. Case, 28 Ch. D. 361 υποδείχθηκε ότι το Δικαστήριο αντιμετωπίζει με διστακτικότητα αιτήσεις για τροποποίηση της δικογραφίας κατά την δίκη.
Καθοδηγούμενος από τις πιο πάνω αρχές στην άσκηση της διακριτικής μου ευχέρειας διαπιστώνω:
(α) Η τροποποίηση που επιδιώκεται είναι ουσιαστική και αν επιτραπεί θα έχει ως αποτέλεσμα τον επαναπροσδιορισμό των επίδικων θεμάτων.
(β) Έρχεται σε αντίθεση με την μαρτυρία που έχει κατατεθεί κατά την διεξαγωγή της δίκης· συγκεκριμένα την προσαγωγή κοινή συναινέσει της γραπτής συμφωνίας που αποτελεί την βάση της αγωγής του ενάγοντα.
(γ) Οι λόγοι που εκτίθενται στην ένορκη ομολογία που υποστηρίζει την αίτηση για τροποποίηση είναι ασαφείς και έρχονται σε κάποιο βαθμό σε αντίθεση με τις επεξηγήσεις που έχουν δοθεί κατά την ακρόαση της αιτήσεως ως προς τους λόγους που οδήγησαν στην υποβολή της αιτήσεως. Προφανώς το πλαίσιο της αγωγής έγινε πλήρως κατανοητό κατά την ακρόαση, ιδιαίτερα σ' ότι αφορά την συμφωνία της 3/7/86 και το περιεχόμενό της και αυτό αποτέλεσε τον ουσιαστικό λόγο για την τροποποίηση και όχι η παράλειψη σωστής διατυπώσεως στην υπεράσπιση των οδηγιών των εναγομένων. Η παρανόηση αυτή δεν οφείλεται σε οποιαδήποτε ασάφεια στην διατύπωση των γεγονότων που στοιχειοθετούν την αγωγή.
(δ) Οι θέσεις του ενάγοντα διατυπώθηκαν με σαφήνεια τόσο στην έκθεση απαιτήσεως (petition) όσο και σε μεταγενέστερα στάδια της διαδικασίας πριν την δίκη. Επομένως και αν εγίνετο δεκτό ότι η εσφαλμένη διατύπωση των θέσεων των εναγομένων οφειλόταν σε παράλειψη ή αβλεψία υπήρχαν πολλές ευκαιρίες πριν την δίκη για την διόρθωση του λάθους, ευκαιρίες τις οποίες άφησαν ανεκμετάλλευτες οι εναγόμενοι.
Για τους πιο πάνω λόγους κρίνω ότι η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος δεν δικαιολογείται. Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα. Η ακρόαση της υποθέσεως θα συνεχιστεί στις 5/ 6/89 η ώρα 10. 30 π. μ.
Αίτηση απορρίπτεται
με έξοδα.