|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D902
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1162/2012)
28 Νοεμβρίου 2014
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
EXANTAS MARINE ENTERPRISES LTD,
Αιτητές
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ
ΚΑΙ ΕΦΟΡΟΥ Φ.Π.Α.,
Καθ΄ ων η αίτηση
----------------------------------
Α. Πετρίδης, για τους Αιτητές.
Ε. Καρακάννα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄,
για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
----------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Οι αιτητές προσέφυγαν εναντίον της απόφασης του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων και Εφόρου Φ.Π.Α., ημερ. 21.5.2012, να βεβαιώσει ποσό €24.183,76 ως οφειλόμενο φόρο ζητώντας την ακύρωση της διοικητικής πράξης υπό το φως γενικής αοριστίας, παρανομίας και λανθασμένης έρευνας. Ισχυρίζονται στους λόγους ακύρωσης ότι η έρευνα των καθ΄ ων βασίστηκε σε ελλιπή και λανθασμένα στοιχεία με αποτέλεσμα να εκδοθεί η εναντίον τους πράξη αναιτιολόγητα κατά παράβαση του Νόμου και με κατάχρηση εξουσίας.
Οι αιτητές είναι εταιρεία που δραστηριοποιείται στον τομέα της κατασκευής, επισκευής και συντήρησης πλοίων και σκαφών με έδρα τη Λάρνακα. Στις 21.5.2005 υποβλήθηκε καταγγελία προς την υπηρεσία Φ.Π.Α., με κοινοποιηθείσα ένορκη δήλωση του διευθυντή των αιτητών Παντελή Αναστάση, όπου παρουσιαζόταν ότι οι αιτητές είχαν ετήσιο εισόδημα πέραν του €1 εκατομμυρίου. Αποτέλεσμα της καταγγελίας ήταν η διερεύνηση των δεδομένων των αιτητών με ανάλογο φορολογικό έλεγχο στα βιβλία, αρχεία και στοιχεία αυτών. Από τη σύγκριση των διαφόρων δεδομένων διαπιστώθηκαν τα ακόλουθα: ότι οι αιτητές για την περίοδο 1.8.2009-31.7.2010 διεκδίκησαν περισσότερο φόρο εκροών ύψους €1.838,31, ότι για την περίοδο 1.11.2009-31.10.2010, οι αιτητές απέδωσαν λιγότερο φόρο εκροών €3.010,25, ότι οι καταθέσεις στις τράπεζες για την περίοδο 1.2.2004-31.10.2010 ήταν περισσότερες από τις εκροές των φορολογικών δηλώσεων με διαφορά σε μετρητά και επιταγές να ανέρχεται στις €506.527,28 περισσότερες καταθέσεις από τις πωλήσεις που δηλώθηκαν στο Φ.Π.Α., ότι από τα στοιχεία του Τμήματος Εμπορικής Ναυτιλίας οι αιτητές κατασκεύασαν και ενέγραψαν στο νηολόγιο 45 σκάφη τα οποία πωλήθηκαν, 18 εκ των οποίων δεν αφορούσε περίοδο ελέγχου, ενώ 9 είχαν δηλωθεί στις φορολογικές δηλώσεις ως εκροές, ήτοι, πωλήσεις. Επομένως, άλλα 18 σκάφη δεν δηλώθηκαν στον Φ.Π.Α.
Το Τμήμα Φ.Π.Α. υπό το φως των ανωτέρω θεώρησε ελλιπείς τις φορολογικές δηλώσεις για την περίοδο 1.2.2004-31.10.2010 και προέβηκε σε αρχικό υπολογισμό πληρωτέου Φ.Π.Α., ύψους €70.923,99. Ακολούθησαν συναντήσεις με τους αιτητές και το λογιστή τους με το Τμήμα Φ.Π.Α. ως αποτέλεσμα των οποίων έγινε νέος υπολογισμός φόρου ύψους €23.971,68. Υπεβλήθη ένσταση από τους αιτητές, η οποία απερρίφθη στην ολότητα της με τους καθ΄ ων να βεβαιώνουν το φόρο €24.183,76 μείον ένα πιστωτικό υπόλοιπο προς τους αιτητές ύψους €212.08.
Οι αιτητές δεν είναι πολύ σαφείς στην αγόρευση τους ως προς τους λόγους ακύρωσης. Ενώ παραθέτουν και αυτό με γενικότητα στην αίτηση ακύρωσης τους λόγους ακύρωσης, στη σύντομη αγόρευση τους ουσιαστικά και πάλι με γενικότητα απλώς εισηγούνται ότι οι λόγοι που καταγράφονται στην ένσταση των καθ΄ ων δεν ευσταθούν. Λένε ότι ουδεμία ένορκη δήλωση ημερ. 12.5.2005 κατέθεσαν οι καθ΄ ων στην παρούσα διαδικασία. Είναι γεγονός ότι το Παράρτημα 2 στην ένσταση είναι μια ένορκη δήλωση του Παντελή Αναστάση ημερ. 25.6.2010 στο πλαίσιο άλλης διαδικασίας στην Εταιρική Αίτηση αρ. 288/10 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Δεν ενέχει όμως ιδιαίτερη σημασία το γεγονός της απουσίας της ίδιας της ένορκης δήλωσης ημερ. 12.5.2005. Εκείνο που εδώ αναθεωρείται είναι το εύλογο της βεβαίωσης φόρου και όχι το πώς άρχισε η διερεύνηση ή αν έγινε ή όχι καταγγελία εναντίον των αιτητών. Άλλωστε, στην παρ. 8 της πιο πάνω ένορκης δήλωσης ημερ. 26.5.2010 που επισυνάπτεται ως Παράρτημα 2, οι αιτητές προφανώς προς απάντηση ισχυρισμού περί αφερεγγυότητας της εταιρείας τους, οι ίδιοι αναφέρουν ότι είναι μια αξιόπιστη εταιρεία, αξιόχρεη με κύκλο εργασιών στην Κύπρο και στην Ελλάδα, ύψους πέραν του €1.000.000,00, εξάγει δε μεγάλο αριθμό σκαφών στην Ελλάδα.
Σημειώνεται εν πάση περιπτώσει ότι μόνο στην αγόρευση των αιτητών γίνεται ανεπίτρεπτα λόγος για τις πωλήσεις στην Ελλάδα ως εξαιρούμενες από την καταβολή Φ.Π.Α. Τέτοιος λόγος ακύρωσης δεν εμπεριέχεται στην ίδια την προσφυγή και δεν μπορεί βέβαια εκ των υστέρων να ληφθεί υπόψη. Ούτε στα γεγονότα της προσφυγής αναφέρεται οτιδήποτε το σχετικό. Αλλά ούτε και στην ένσταση που οι αιτητές υπέβαλαν στις 15.9.2011, (Παράρτημα 6), αναφέρθηκε οτιδήποτε το σχετικό. Επομένως δεν μπορεί να συζητηθεί οτιδήποτε εφόσον οι αιτητές παραβίασαν τις πρόνοιες του Κανονισμού 7 του περί του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962. Η νομολογία στο θέμα είναι σαφής, (Κολοκάσης ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 23, Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598 και Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (2009) 3 Α.Α.Δ. 655).
Η αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης είναι δοσμένη με πλήρη επάρκεια. Τόσο η επιστολή του Φ.Π.Α. ημερ. 4.9.2011, όσο και η επιστολή βεβαίωσης του φόρου ημερ. 21.5.2012, ως απάντηση στην ένσταση και μετά τις διαβουλεύσεις με το λογιστή των αιτητών, παρέχουν πλήρεις λεπτομέρειες που επιτρέπουν τόσο στους αιτητές να γνωρίζουν με ακρίβεια το λόγο της βεβαίωσης του φόρου, όσο και στο Δικαστήριο να προβεί στο σχετικό αναθεωρητικό έλεγχο.
Σύμφωνα με πλούσια επί του θέματος νομολογία, το Τμήμα Φ.Π.Α. δικαιούται να προβεί σε καθορισμό του οφειλόμενου φόρου από μια επιχείρηση όταν δεν δίδονται επαρκείς εξηγήσεις ή όπου η τήρηση των αναγκαίων βιβλίων δεν είναι πλήρης ή ορθή ή διαπιστώνονται ελλείψεις στα λογιστικά βιβλία. Αυτό επιτρέπεται από το άρθρο 49 του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου αρ. 95(Ι)/2000, ως τροποποιήθηκε, το οποίο και ρητά μνημονεύεται στην προσβαλλόμενη πράξη. Όπως αναφέρθηκε στην P. Zazoo Unisex Boutique Ltd v. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 266, ο Έφορος Φ.Π.Α. δικαιούται να χρησιμοποιεί την καλύτερη δυνατή κρίση του υπό το φως των δεδομένων που έχει στη διάθεση του και να χρησιμοποιήσει τη μεθοδολογία που είναι αναγκαία για να εξαγάγει το οφειλόμενο φόρο. Λέχθηκαν τα εξής, τα οποία ισχύουν και στην υπό κρίση περίπτωση:
«Σύμφωνα με τη νομολογία, ο Φ.Π.Α. είναι αυτοβεβαιούμενος φόρος, στην έλλειψη δε στοιχείων και πληροφοριών που οφείλει ο επιχειρηματίας να κρατεί, ο Έφορος δύναται να βεβαιώσει το φόρο χρησιμοποιώντας εκείνη τη μεθοδολογία που προσφέρεται υπό τις περιστάσεις (δέστε Κ.Ε.Μ. Tours Ltd v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 211, Σουβλάκια Γύρος «Κρητικός» Λτδ ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 935, Δημοκρατία ν. Nicolas Tyrimos Tavern Restaurant Ltd (2000) 3 Α.Α.Δ. 679 και Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 21.) Περαιτέρω, σύμφωνα με πάγια νομολογία, δεν ισχύει η αρχή της αυτοτέλειας της φορολογίας κάθε φορολογικής περιόδου στην περίπτωση του Φ.Π.Α., ο δε Έφορος διατηρεί την ευχέρεια να χρησιμοποιεί στοιχεία ορισμένων περιόδων για προσδιορισμό του Φ.Π.Α. που αφορά τη συνολική, κατά περίπτωση, περίοδο (δέστε F & A Car Supermarket Ltd v. Δημοκρατίας, (2010) 3 Α.Α.Δ. 77».
Οι αιτητές λέγουν πρόσθετα στην απαντητική τους αγόρευση, χωρίς και πάλι να καλύπτεται το ζήτημα από τους νομικούς λόγους της προσφυγής, ότι οι καθ΄ ων αρνήθηκαν να επιστρέψουν και να παραδώσουν σ΄ αυτούς τα βιβλία τους όταν ζητήθηκαν ή να τους εφοδιάσουν με αντίγραφα ώστε να δώσουν τις απαραίτητες εξηγήσεις οι οποίες και υπήρχαν. Αυτό δεν ευσταθεί. Η φορολόγηση δεν έγινε επιλεκτικά, όπως ισχυρίζονται οι αιτητές, αλλά μετά από πλήρη διερεύνηση των όλων στοιχείων που προέκυψαν από τα βιβλία και τους λογαριασμούς που παραδόθηκαν στο Φ.Π.Α. Το Σημείωμα του λειτουργού Φ.Π.Α., Νίκου Χατζηπαύλου ημερ. 14.3.2011, προς τον Προϊστάμενο Τομέα Διερευνήσεων (Παράρτημα 4 στην ένσταση), δείχνει με μεγάλη λεπτομέρεια τον έλεγχο που έγινε αναφορικά με τη συμφιλίωση πωλήσεων στις οικονομικές καταστάσεις σε σχέση με τις εκροές που δηλώθηκαν, τη συμφιλίωση φορολογικών δηλώσεων με λογαριασμό Φ.Π.Α., καθώς και έλεγχο βιβλίων αρχικής εγγραφής (εισροών και εκροών). Έγιναν στη συνέχεια έλεγχοι αξιοπιστίας με σύγκριση των τραπεζικών καταθέσεων με τις εκροές και τα βιβλία. Στη συνέχεια διευθετήθηκε συνάντηση με τους αιτητές και υπηρεσιακούς παράγοντες Φ.Π.Α. και στην πορεία και με το λογιστή των αιτητών. Δόθηκαν οι αναγκαίες εξηγήσεις και διευκρινήσεις από τους αιτητές και ιδιαιτέρως το λογιστή τους με αποτέλεσμα η αρχική βεβαίωση Φόρου από €70.923,99 να υποβιβαστεί στις €24.183,76. Επομένως όλα τα δεδομένα ήταν σε γνώση των αιτητών και οι καθ΄ ων ενήργησαν με τη δέουσα προσοχή και επιμέλεια, αλλά και καλόπιστα, δεχόμενοι τις εξηγήσεις του λογιστή με τελική βεβαίωση φόρου πολύ λιγότερη από το αρχικό ποσό. Στο βαθμό που έλειπαν στοιχεία ή λογαριασμοί ή ελεγμένες οικονομικές καταστάσεις, ο Έφορος Φ.Π.Α. δικαιούτο να προβεί σε δικό του υπολογισμό.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών και υπέρ των καθ΄ ων, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ