|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2014:D146
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 110/2012)
26 Φεβρουαρίου 2014
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΡ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΓΡΟΥΤΙΔΗΣ,
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση
------------------------------------------
Ο Αιτητής παρουσιάζεται προσωπικά.
Δ. Εργατούδη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας,
για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Π. Σιακαλλής για Παπαχαραλάμπους & Αγγελίδη,
για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
----------------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ο αιτητής καταχώρησε στις 25.1.2012 την παρούσα προσφυγή με την οποία επιδιώκει τρεις βασικές θεραπείες, όλες σχετιζόμενες με την αναγνώριση δύο προσόντων του Γιώργου Κυριακίδη, τα οποία και καταχωρήθηκαν από το Κτηνιατρικό Συμβούλιο Κύπρου στο αρμόδιο Μητρώο.
Συναφώς επιδιώκεται: (i) δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και ή η απόφαση του εν λόγω Συμβουλίου όπως αυτή περιήλθε στη γνώση του αιτητή με επιστολή του Συμβουλίου ημερ. 10.10.2011, για αναγνώριση και καταχώρηση στο Μητρώο των δύο προσόντων του Γ. Κυριακίδη, είναι άκυρη και χωρίς αποτέλεσμα, (ii) δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη ή η απόφαση του Συμβουλίου που του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερ. 10.1.2012, με την οποία το Συμβούλιο αρνήθηκε να δώσει στον αιτητή αντίγραφο των πρακτικών της συνεδρίας του ημερ. 25.10.2007, κατά την οποία αναγνωρίστηκαν τα εν λόγω προσόντα είναι επίσης άκυρη και (iii) δήλωση του Δικαστηρίου όπως το Συμβούλιο δώσει στον αιτητή τα αιτηθέντα πλήρη πρακτικά και όπως περαιτέρω δώσει σ΄ αυτόν όλες τις αναγκαίες πληροφορίες και διευκρινίσεις που πιθανόν να προκύψουν από τη μελέτη των πρακτικών. Τη θεραπεία αυτή ο αιτητής απέσυρε με την απαντητική του αγόρευση, θεωρώντας ότι έχει ξεπεραστεί από τα γεγονότα. Σημειώνεται αμέσως ότι το αναθεωρητικό Δικαστήριο δεν εκδίδει εν πάση περιπτώσει προστακτικά διατάγματα προς τη διοίκηση και ως εκ τούτου η θεραπεία ήταν, ούτως ή άλλως, καταδικασμένη σε απόρριψη.
Τα γεγονότα που οδήγησαν τον αιτητή, ο οποίος χειρίζεται την υπόθεση μόνος του, να καταχωρήσει την υπό κρίση προσφυγή σχετίζονται με την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ημερ. 20.5.2011, να προάξει τον Γιώργο Κυριακίδη στη θέση Πρώτου Κτηνιατρικού Λειτουργού, Κτηνιατρικές Υπηρεσίες από 1.5.2011. Ο αιτητής καταχώρησε στις 5.7.2011 εναντίον της πιο πάνω πράξης της Ε.Δ.Υ. την προσφυγή υπ΄ αρ. 874/2011. Στη συνέχεια, στις 21.9.2011, ο αιτητής ζήτησε από το Συμβούλιο να πληροφορηθεί κατά πόσο είχαν αναγνωριστεί οποιαδήποτε μεταπτυχιακά προσόντα στον Κυριακίδη. Το Συμβούλιο με απάντηση του ημερ. 10.10.2011, πληροφόρησε τον αιτητή ότι είχε αναγνωρίσει δύο προσόντα στον Κυριακίδη σε συνεδρίαση που είχε λάβει χώραν στις 25.10.2007. Τα προσόντα αυτά είναι Diploma de Doctor από πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου και Master της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας Αθηνών. Ο αιτητής απέστειλε δύο επιπρόσθετες επιστολές προς το Συμβούλιο ημερ. 17.10.2011 και 12.12.2011, ζητώντας αντίγραφο των πρακτικών της συνεδρίας του Συμβουλίου ημερ. 25.10.2007. Το Συμβούλιο απάντησε αρνητικά στο αίτημα με επιστολή ημερ. 10.1.2012. Το Συμβούλιο στη δική του ένσταση αναφέρεται περαιτέρω στο ιστορικό της υποβολής του Γιώργου Κυριακίδη από 31.12.1976 αίτησης για εγγραφή του στο Κτηνιατρικό Μητρώο. Αφού το Συμβούλιο σύστησε στον Έφορο τη μόνιμη εγγραφή του Κυριακίδη, στη συνέχεια αποδέχθηκε και την καταχώρηση προς όφελος του των επιπρόσθετων προσόντων που ο Κυριακίδης υπέβαλε στον Έφορο του Συμβουλίου.
Το Συμβούλιο με την ένσταση του, όπως αναπτύχθηκε μετέπειτα και στη γραπτή του αγόρευση, υπέβαλε τρεις ουσιαστικές προδικαστικές ενστάσεις. Η πρώτη βασίζεται στη θέση ότι η προσφυγή στρέφεται εναντίον τριών διαφορετικών και μη συναφών διοικητικών πράξεων. Η δεύτερη, ότι η βασική αιτούμενη θεραπεία που αφορά την προσβολή της απόφασης του Συμβουλίου, όπως αυτή κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 10.10.2011, είναι εκπρόθεσμη εφόσον η προσφυγή καταχωρήθηκε όχι εντός της προθεσμίας των 75 ημερών, αλλά 108 ημέρες μετά τις 10.10.2011. Η τρίτη αφορά τον ισχυρισμό ότι ο αιτητής δεν έχει εν πάση περιπτώσει έννομο συμφέρον να προσβάλει την κοινοποιηθείσα σ΄ αυτόν απόφαση του Συμβουλίου στις 10.10.2011. Εγείρεται και τέταρτη προδικαστική ένσταση ότι η αιτούμενη θεραπεία (iii) ανωτέρω είναι γενική και αόριστη και ως τέτοια δεν μπορεί να αποδοθεί. Το ενδιαφερόμενο μέρος υπέβαλε πρόσθετη ένσταση ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν είναι εκτελεστή εφόσον είναι απλώς πληροφοριακού χαρακτήρα, χωρίς να έχει παράξει έννομα συμφέροντα.
Προέχει η εξέταση της προδικαστικής ενστάσεως περί του εκπροθέσμου της προσφυγής. Όπως είναι νομολογημένο κατά κόρον το ζήτημα του εκπροθέσμου μιας προσφυγής αποτελεί ζήτημα δημόσιας τάξης και μπορεί να εγερθεί ακόμη και αυτεπαγγέλτως από το ίδιο το Δικαστήριο. Λόγοι ακυρότητας που προκύπτουν άμεσα από τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία δύνανται να εξεταστούν όταν αφορούν θέματα δημοσίας τάξεως, (Δημοκρατία ν. MPM Eurocars Ltd κ.ά. (2003) 3 Α.Α.Δ. 466 και Sigma Radio T.V. Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 2) (2010) 3 Α.Α.Δ. 579). Η προθεσμία των 75 ημερών είναι ανατρεπτική, σύμφωνα και πάλι με πάγια νομολογία, ώστε η μη καταχώρηση της προσφυγής εντός του επιτρεπομένου χρόνου να την καθιστά απαράδεκτη, (δέστε Potamitis v. Water Board of Limassol (1985) 3 C.L.R. 260 και Γανωματής ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 133). Επίσης έχει νομολογηθεί ότι το Δικαστήριο δεν αναλαμβάνει δικαιοδοσία εκτός εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του Άρθρου 146 του Συντάγματος, στοιχειώδης εκ των οποίων είναι και η προνοούμενη προθεσμία των 75 ημερών, (δέστε Τάκη ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 4).
Η θέση του αιτητή, όπως αναπτύσσεται στις αγορεύσεις του, είναι ότι ναι μεν η προσφυγή έχει καταχωρηθεί μετά την παρέλευση των 75 ημερών από τις 10.10.2011, αλλά η προθεσμία θα πρέπει να θεωρηθεί ότι άρχισε από την ημέρα που ο ίδιος έλαβε πλήρη και ή επαρκή γνώση της απόφασης και όχι απλή γνώση. Επικαλείται συναφώς στη βάση νομολογίας ότι η γνώση που του αποκαλύφθηκε από το Συμβούλιο με την επιστολή του ημερ. 10.10.2011, δεν ήταν πλήρης ή επαρκής και ως εκ τούτου δεν πληροφορήθηκε επαρκώς για τις επιπτώσεις της προσβαλλόμενης απόφασης. Γι΄ αυτό το λόγο απέστειλε τις δύο μεταγενέστερες επιστολές ώστε να λάβει αυτή την εκτεταμένη πληροφόρηση, πλην όμως το Συμβούλιο απάντησε αρνητικά.
Η θέση του αιτητή ότι η προθεσμία αρχίζει να τρέχει από την πλήρη γνώση του διοικούμενου ως προς το περιεχόμενο της ληφθείσας διοικητικής απόφασης, είναι βεβαίως ορθή, (Κωμοδρόμος ν. Δήμου Πάφου (2004) 3 Α.Α.Δ. 663, Κ.Ο.Α. ν. Πελεντρίτου (2007) 3 Α.Α.Δ. 517 και Κ.Ο.Α. ν. Ποταμίτη (2010) 3 Α.Α.Δ. 315). Πρέπει όμως ταυτόχρονα να τίθενται συγκεκριμένα δεδομένα ενώπιον του Δικαστηρίου που να δικαιολογούν την έναρξη της προθεσμίας μετά τη χρονική περίοδο των 75 ημερών. Αυτό είναι θέμα γεγονότων που βαρύνουν σε κάθε περίπτωση τον αιτητή, (δέστε Θεμιστοκλέους κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 415). Περαιτέρω, το πότε ένας επηρεαζόμενος από τη διοικητική απόφαση έχει ή όχι αποκτήσει πλήρη ή επαρκή γνώση είναι θέμα γεγονότων που ως πραγματικό ζήτημα πρέπει να αποφασίζεται κατά περίπτωση. Δεν υπάρχουν, δηλαδή, εκ προοιμίου στεγανές παράμετροι στο θέμα.
Πλήρης γνώση θεωρείται εκείνη που επιτρέπει στον διοικούμενο να έχει αντίληψη του περιεχομένου κατά τρόπο που να τον βοηθά να ασκήσει τα δικαιώματα του. Δεν υπάρχει αμφιβολία στα εδώ δεδομένα ότι η επιστολή του Συμβουλίου ημερ. 10.10.2011, παρείχε αυτή την πλήρη γνώση στον αιτητή, έχοντας υπόψη ότι το Συμβούλιο απάντησε σε ό,τι ακριβώς ο αιτητής ζήτησε με την επιστολή του ημερ. 21.9.2011, (Παράρτημα V, σελ. 9 της ενστάσεως). Με την επιστολή ημερ. 21.9.2011, ο αιτητής ζήτησε από το Συμβούλιο να πληροφορηθεί «.. κατά πόσο έχουν αναγνωρισθεί οποιαδήποτε, και ποια, μεταπτυχιακά προσόντα στο συνάδελφο κ. Γιώργο Κυριακίδη.». Το Συμβούλιο στις 10.10.2011, (σελ. 10 του Παραρτήματος V), απάντησε πλήρως στον αιτητή πληροφορώντας τον ότι τα προσόντα τα οποία και ρητά αναφέρονται αναγνωρίστηκαν σε συνεδρία του Συμβουλίου στις 25.10.2007 και καταχωρήθηκαν στο Κτηνιατρικό Μητρώο Κύπρου με βάση το άρθρο 22 των περί της Ασκήσεως της Κτηνιατρικής και της Εγγραφής Κτηνιάτρων Νόμων του 1990 μέχρι 2004.
Πλήρης γνώση, αναφέρεται και στον Τσάτσο: «Η Αίτηση Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας» σελ. 74, είναι αυτή που επιτρέπει στον διοικούμενο να διαγνώσει με βεβαιότητα και ακρίβεια την υλική ή την ηθική ζημία την οποία υφίσταται από την επίδικη πράξη. Στη Φιλίππου ν. Α.Η.Κ. (2006) 3 Α.Α.Δ. 729, αποφασίστηκε ότι ο εφεσείων εκπρόθεσμα είχε καταχωρήσει την προσφυγή του, η οποία και απορρίφθηκε ως τέτοια πρωτοδίκως, εφόσον επιστολή που είχαν αποστείλει οι δικηγόροι του ζητώντας αναδρομική προαγωγή του σε υπεράριθμη θέση μαζί με την απάντηση του διοικητικού οργάνου αποκάλυπταν πλήρη γνώση, ως θέμα κοινής λογικής, προηγηθείσας απόφασης της Α.Η.Κ., να μην αποδεχθεί το αίτημα. Μάλιστα, υπεδείχθη, ότι δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή η θέση του εφεσείοντα για διαχωρισμό των δύο αποφάσεων, δηλαδή, της επαναπροκήρυξης της θέσης εφόσον ουδείς των υποψηφίων κατείχε συγκεκριμένο προσόν και της άρνησης της πλήρωσης με υπεράριθμο τρόπο της θέσης κατά το άρθρο 45 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου αρ. 1/1990. Η γνώση ήταν ενιαία και δεν μπορούσε να υπήρχε γνώση για το ένα ζήτημα και άγνοια για το άλλο.
Τα πιο πάνω απαντούν και τη θέση του αιτητή ότι εάν κριθεί εκπρόθεσμη η προσφυγή σ΄ ό,τι αφορά το αιτητικό (i), παραμένει εμπρόθεσμη όσον αφορά το αιτητικό (ii), το οποίο, υπενθυμίζεται, αφορά την άρνηση ή παράλειψη του Συμβουλίου να δώσει στον αιτητή αντίγραφο των πρακτικών της συνεδρίας ημερ. 25.10.2007. Τα αιτητικά (i) και (ii) συμπλέκονται και δεν είναι δυνατός ο διαχωρισμός τους εφόσον το αιτητικό (ii) είναι παρεπόμενο του (i). Περαιτέρω, η άρνηση ή παράλειψη του Συμβουλίου δεν θα βοηθούσε στην επέκταση της γνώσης της ίδιας της απόφασης του Συμβουλίου να αναγνωρίσει τα δύο προσόντα στον Γ. Κυριακίδη, εφόσον αυτά θα αποτελούσαν την αιτιολογία της αναγνώρισης και όχι αυτή καθαυτή την αναγνώριση. Η γνώση παραμένει πλήρης από την πρώτη ενημέρωση που ο αιτητής είχε από τις 10.10.2011.
Πρόσθετα, προκύπτει και από την ίδια τη δημοσίευση στο Μητρώο στην Επίσημη Εφημερίδα με αρ. 4243, ημερ. 25.1.2008 και Γνωστοποίηση αρ. 427, ότι ήσαν στη δημόσια γνώση παντός ενδιαφερομένου η αναγνώριση και καταχώρηση των πρόσθετων προσόντων του Γ. Κυριακίδη, γεγονός το οποίο ο αιτητής δεν αμφισβητεί στην απαντητική του αγόρευση, σχολιάζοντας το μόνο από την άποψη του εννόμου συμφέροντος.
Γνώση όμως προκύπτει και από το εξής δεδομένο. Ο αιτητής είχε προσβάλει με την προσφυγή υπ΄ αρ. 1393/11, (η οποία συνεκδικάστηκε με την προσφυγή υπ΄ αρ. 1422/11, άλλου αιτητή), την προαγωγή του Γ. Κυριακίδη στη θέση του Διευθυντή Κτηνιατρικών Υπηρεσιών με δημοσίευση που έγινε στις 21.4.2011. Στην εκδοθείσα στις 19.7.2013 απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία δικαίωσε τον αιτητή επί άλλου όμως σημείου, γίνεται αναφορά στις προβληθείσες θέσεις του αιτητή ότι στον Γ. Κυριακίδη κατά πλάνη η Ε.Δ.Υ. αναγνώρισε το μεταπτυχιακό και διδακτορικό του τίτλο, ενώ αμφισβητήθηκε και η κατοχή της μεταπτυχιακής εκπαίδευσης ενός τουλάχιστον έτους σε θέματα της Κτηνιατρικής Επιστήμης. Καθίσταται φανερό από το σκεπτικό ότι το ένα προσόν του Κυριακίδη είναι αυτό του Master από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας της Αθήνας και το άλλο θα πρέπει να αφορά τον διδακτορικό τίτλο που απονεμήθηκε από τη Ρουμανία, όπως άλλωστε προκύπτει αβίαστα από το σκεπτικό του Δικαστηρίου στην έτερη προσφυγή αρ. 1422/11, όπου ρητά αναφέρονται τα δύο αυτά προσόντα. Το Δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς, ενώ σε σχέση με την εδώ αίτηση σημείωσε ότι ο αιτητής είχε πληροφορήσει το Δικαστήριο ότι η απόφαση του Κτηνιατρικού Συμβουλίου αναφορικά με τα προσόντα του Κυριακίδη είχε προσβληθεί με προσφυγή, η οποία ασφαλώς είναι η παρούσα. Η απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 19.7.2013 εκδόθηκε επί προσφυγών που καταχωρήθηκαν το 2011, ενώ η παρούσα καταχωρήθηκε μεταγενέστερα το 2012. Προκύπτει επομένως αβίαστα όχι μόνο πλήρης γνώση του αιτητή, αλλά και χρήση της γνώσης αυτής με ένδικο μέσο.
Αλλά ούτε και έννομο συμφέρον έχει ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή. Όπως ο ίδιος ορθά διατυπώνει στην απαντητική του αγόρευση πραγματευόμενος το ζήτημα της δημοσίευσης του Μητρώου, δεν είχε έννομο συμφέρον προσβολής της δημοσίευσης των προσόντων στο Μητρώο εφόσον εξ αυτής και μόνο της δημοσίευσης δεν προέκυπτε ηθική ή υλική ζημιά σ΄ αυτόν. Μόνο με τη μεταγενέστερη πράξη διορισμού ή προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους μπορούσε να ελέγξει και τα προσόντα αυτού, όπως και έπραξε σ΄ άλλες προσφυγές. Η προσβολή της αναγνώρισης προσόντων άλλου ατόμου in abstracto και αυτοτελώς δεν δημιουργεί στον αιτητή συμφέρον που να θεωρείται ότι προσέβαλε «.. ευθέως .. ενεστώς συμφέρον ...» του αιτητή, κατά το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος. Είναι γνωστό ότι μια απόφαση της διοίκησης πρέπει να επηρεάζει άμεσα τον διοικούμενο με χαρακτηριστικό γνώρισμα της παραγωγής εννόμου αποτελέσματος να είναι η επιβολή υποχρέωσης σ΄ αυτόν, η οποία να δύναται ταυτόχρονα να τύχει εφαρμογής διά νομίμου εξαναγκασμού από τη διοίκηση. Πρέπει να αναπτύσσεται, σύμφωνα με τον Δαγτόγλου: «Γενικό Διοικητικό Δίκαιο», 5η έκδ., σελ. 289, παρ. 538, άμεση νομική ισχύς μεταξύ της απόφασης και του διοικούμενου, δεσμεύουσα τον αποδέκτη της, (P.A. College v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 187, Marfin Popular Bank Public Co Ltd v. Υπουργού Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού (2011) 3 Α.Α.Δ. 851 και Atlantis College (Μιχαήλ Αρέστη) ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1429/2011, ημερ. 22.3.2013).
Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με έξοδα εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ΄ ων ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ