|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 850/2011)
28 Ιουνίου 2013
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΑΝΤΡΗ ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ,
2. ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΙΧΑΗΛ,
3. ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΑΞΙΟΥΤΗ,
Αιτήτριες
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση
----------------------------------
Α.Σ. Αγγελίδης, για τις Αιτήτριες.
Λ. Λάμπρου-Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄,
για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
-----------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Οι αιτήτριες με ακαδημαϊκά προσόντα Banchelor στην Ειδική Παιδαγωγική-Λογοπαιδική Λογοθεραπεία και Master στην Ειδική Παιδαγωγική με ειδίκευση στην Παιδαγωγική για Παιδιά με Διανοητική Ανεπάρκεια που απέκτησαν από το Πανεπιστήμιο Σόφιας St. Kliment Ohridski, υπέβαλαν στις 28.7.2006 αίτηση για εγγραφή τους στους Πίνακες Διοριστέων Δασκάλων Ειδικής Εκπαίδευσης (Παιδιά με Νοητικά, Συναισθηματικά και Άλλα Προβλήματα). Οι καθ΄ ων, αφού εξέτασαν τις αιτήσεις και συνεκτίμησαν τους τίτλους των αιτητριών, αποδέχθηκαν τη συμπερίληψη τους στον Πίνακα Διοριστέων Φεβρουαρίου 2007.
Σε μεταγενέστερη συνεδρία τους ημερ. 14.5.2007, οι καθ΄ ων επανεξέτασαν το περιεχόμενο του προγράμματος σπουδών των αιτητριών μετά από ενστάσεις που είχαν καταχωρηθεί από άλλες προσοντούχες, αποφασίζοντας εν τέλει τη διαγραφή των ονομάτων των αιτητριών από τον αναθεωρημένο Πίνακα Διοριστέων Φεβρουαρίου 2007. Οι αιτήτριες κλήθηκαν να αποταθούν στο ΚΥΣΑΤΣ για αναγνώριση της ισοτιμίας και αντιστοιχίας των τίτλων σπουδών τους προς πτυχίο δασκάλου Ειδικής Εκπαίδευσης για παιδιά με νοητικά, συναισθηματικά και άλλα προβλήματα.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης διαγραφής των αιτητριών, ασκήθηκε η προσφυγή υπ΄ αρ. 1246/2007, η οποία είχε επιτυχή κατάληξη εφόσον το Ανώτατο Δικαστήριο με σχετική απόφαση του ημερ. 18.5.2009, ακύρωσε την απόφαση των καθ΄ ων για διαγραφή των αιτητριών θεωρώντας ότι οι καθ΄ ων έπρεπε να είχαν δώσει προηγούμενο δικαίωμα ακρόασης στις αιτήτριες πριν τη διαγραφή τους. Οι καθ΄ ων, κατά την επανεξέταση της υπόθεσης των αιτητριών μετά την ακυρωτική απόφαση, κάλεσαν το δικηγόρο των αιτητριών, καθώς και τις ίδιες, σε ενώπιον τους ακρόαση στις 18.11.2009. Παρούσα ήταν η αιτήτρια 1, καθώς και ο δικηγόρος όλων των αιτητριών, που είναι ο δικηγόρος που χειρίσθηκε και την προηγούμενη και την παρούσα προσφυγή. Ο συνήγορος ζήτησε την αποκατάσταση των αιτητριών στη σειρά που είχαν στον Πίνακα Διοριστέων του 2007, ως να μην είχαν ποτέ διαγραφεί. Οι καθ΄ ων εξέτασαν εκ νέου τις αιτήσεις των αιτητριών ημερ. 28.7.2006 και αποφάσισαν πράγματι να περιλάβουν τις αιτήτριες αναδρομικά στον αναθεωρημένο Πίνακα Διοριστέων Δασκάλων Ειδικής Εκπαίδευσης Φεβρουαρίου 2007 κατά συνεκτίμηση των τίτλων Banchelor και Master που είχαν και στη σειρά προτεραιότητας που θα είχαν αν δεν διαγράφονταν από τον Πίνακα.
Στο μεταξύ, στις 13.6.2008 δημοσιεύθηκε το νέο σχέδιο υπηρεσίας της θέσης Ειδικού Εκπαιδευτικού καλώντας τους ενδιαφερομένους να υποβάλουν νέες αιτήσεις για εγγραφή στους νέους Πίνακες Διοριστέων που θα καταρτίζονταν με βάση το νέο σχέδιο υπηρεσίας, αφού από τη δημοσίευση του, όλοι οι Πίνακες Διοριστέων Δασκάλων Ειδικής Εκπαίδευσης έπαυσαν να ισχύουν. Και οι τρεις αιτήτριες υπέβαλαν αιτήσεις την 1.7.2008 για εγγραφή στον Πίνακα Διοριστέων Ειδικών Εκπαιδευτικών (Ειδικών Μαθησιακών, Νοητικών, Λειτουργικών και Προσαρμοστικών Δυσκολιών).
Οι καθ΄ων αποδέχθηκαν τις πιο πάνω αιτήσεις και τα ονόματα των αιτητριών συμπεριελήφθηκαν στον Πίνακα Διοριστέων Ειδικών Εκπαιδευτικών, ως ανωτέρω, Φεβρουαρίου 2010. Στη συνέχεια προσφέρθηκε και στις τρεις διορισμός με σύμβαση για την άσκηση των καθηκόντων Ειδικού Εκπαιδευτικού σε σχολεία δημοτικής εκπαίδευσης από 1.9.2010 μέχρι 31.8.2011.
Οι αιτήτριες μέσω του δικηγόρου τους υπέβαλαν στις 17.1.2011 παράπονο στην Επίτροπο Διοικήσεως για παραβίαση της αρχής της αναδρομικότητας κατά την εκτέλεση ακυρωτικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Μετά από σχετική αλληλογραφία και αποστολή προς την Επίτροπο Διοικήσεως των σχετικών πρακτικών επανεξέτασης της περίπτωσης των αιτητριών από τους καθ΄ ων, η Επίτροπος με έκθεση της ημερ. 13.4.2011, ενημέρωσε τις αιτήτριες, μέσω του δικηγόρου τους, ότι οι καθ΄ ων είχαν συμμορφωθεί με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και δεν υπήρχε περαιτέρω περιθώριο παρέμβασης εκ μέρους της. Οι αιτήτριες με τον δικηγόρο τους με επιστολή ημερ. 6.5.2011, ζήτησαν από τους καθ΄ ων την πλήρη εφαρμογή του Άρθρου 146.5 του Συντάγματος ούτως ώστε η αποκατάσταση των αιτητριών να γίνει αναδρομικά με βάση τον ουσιώδη χρόνο στον οποίο αφορούσε η ακυρωτική απόφαση. Οι καθ΄ ων εξέτασαν τη θέση των αιτητριών και ενημέρωσαν το δικηγόρο τους με σχετική επιστολή ημερ. 30.9.2011, ότι είχαν συμμορφωθεί πλήρως με την ακυρωτική απόφαση επιβεβαιώνοντας το προηγούμενο πρακτικό επανεξέτασης που είχε λάβει χώρα στη συνεδρία των καθ΄ ων, ημερ. 18.11.2009.
Με την προσφυγή τους οι αιτήτριες επιδιώκουν δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη των καθ΄ ων να συμμορφωθούν πλήρως με το δεδικασμένο που δημιούργησε η απόφαση στην προσφυγή αρ. 1246/2007, ώστε να τις αποκαταστήσουν αναδρομικά με εγγραφή τους στον ανάλογο Πίνακα Διοριστέων από τον Φεβρουάριου του 2007, είναι άκυρη και παράνομη και παν ό,τι παραλείφθηκε θα πρέπει να διαταχθεί να γίνει. Κατά την ανάπτυξη του αιτητικού αυτού στη γραπτή αγόρευση των αιτητριών γίνεται λόγος ως προς το ότι οι καθ΄ ων όφειλαν ενεργό συμμόρφωση συμφώνως του Άρθρου 146.5 του Συντάγματος, ως αποτέλεσμα της ακυρωτικής απόφασης. Με την παράνομη διαγραφή τους η οποία ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο, οι αιτήτριες έχασαν τη σειρά τους και τα δικαιώματα τα οποία ήταν συνακόλουθα εφόσον επόμενα άτομα στη σειρά του Πίνακα Διοριστέων μετά την παράνομη διαγραφή των αιτητριών, έκτοτε διορίστηκαν.
Η αντικειμενική, κατά τους καθ΄ ων, δυσκολία εκπλήρωσης της υποχρέωσης τους να συμμορφωθούν με την ακυρωτική απόφαση δεν είναι ορθή, ούτε και ικανοποιούνται οι αιτήτριες με τη συμπερίληψη τους στον Πίνακα Διοριστέων του Φεβρουαρίου 2010. Η νομολογία, κατά το συνήγορο, αναγνωρίζει την αποκατάσταση με πλασματική θεραπεία, γίνεται δε παραπομπή στις αποφάσεις Θεοφυλάκτου ν. Ε.Δ.Υ. (2006) 3 Α.Α.Δ. 322, Πελεκάνου ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 469/96, ημερ. 25.2.2000, και Αντωνιάδου ν. Θ.Ο.Κ. (1990) 3 Α.Α.Δ. 1879. Η επιλογή των καθ΄ ων ήταν απλούστατη με την αποκατάσταση των αιτητριών στον Πίνακα Διοριστέων, ως ήταν αρχικά εγγεγραμμένες, πριν την παράνομη διαγραφή τους. Με την ακυρωτική απόφαση ακυρώθηκε και η διαγραφή, η οποία πρέπει να θεωρείται ως μη υπάρξασα και, επομένως, οι αιτήτριες δικαιούνται σε αποκατάσταση και στα δικαιώματα που τώρα πήραν άλλοι που έποντο στον Πίνακα Διοριστέων των αιτητριών, αλλά διορίστηκαν επειδή οι αιτήτριες διαγράφηκαν.
Οι καθ΄ ων έχουν αντίθετη άποψη, θεωρώντας ότι συμμορφώθηκαν πλήρως με την ακυρωτική απόφαση με την επανεξέταση των δεδομένων των αιτητριών στη βάση του δεδικασμένου που δημιουργήθηκε εφόσον επανεξέτασαν τις αιτήσεις των αιτητριών στη βάση και των εισηγήσεων τους παρέχοντας δηλαδή το δικαίωμα ακρόασης το οποίο το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι τους είχε αποστερηθεί. Μετά την ακρόαση στις 18.11.2009, οι καθ΄ ων περιέλαβαν αναδρομικά στον αναθεωρηθέντα Πίνακα Διοριστέων Δασκάλων Ειδικής Εκπαίδευσης τις αιτήτριες και τις τοποθέτησαν εκεί που θα ήσαν αν δεν διαγράφονταν δηλαδή κατά σειρά προτεραιότητας με αριθμούς 96, 97 και 107, αντίστοιχα. Επομένως, η παρούσα προσφυγή εκπροθέσμως καταχωρήθηκε δύο χρόνια μετά την επανεξέταση και τη νέα απόφαση και το εκπρόθεσμο της προσφυγής αποτελεί και προδικαστική ένσταση. Ταυτόχρονα εγείρεται και άλλη προδικαστική ένσταση περί ελλείψεως εννόμου συμφέροντος εφόσον οι αιτήτριες ικανοποιήθηκαν με την εφαρμογή εκ μέρους των καθ΄ ων του δεδικασμένου που δημιουργήθηκε με την ακυρωτική απόφαση ημερ. 18.5.2009.
Εν πάση περιπτώσει, η επανεξέταση από πλευράς των καθ΄ ων συνιστούσε την ενεργό συμμόρφωση τους προς το δεδικασμένο και με την απόφαση τους οι καθ΄ ων αποκατέστησαν τις αιτήτριες με πλασματική υπηρεσία ως παράγωγο της αναδρομικότητας. Περαιτέρω δε, οι καθ΄ ων συμπεριέλαβαν τις αιτήτριες στον Πίνακα Διοριστέων τον Φεβρουάριο του 2010, έχοντας υπόψη ότι οι προηγούμενοι Πίνακες ακυρώθηκαν με την αλλαγή του σχεδίου υπηρεσίας. Αντιμετωπίστηκαν με τον τρόπο αυτό ισότιμα διότι τους αναγνωρίσθηκε η σειρά προτεραιότητας που θα είχαν εάν δεν διαγράφονταν εξ αρχής, με αποτέλεσμα να διορίζονταν τότε με σύμβαση για την τότε περίοδο 1.9.2007-31.8.2008.
Οι αιτήτριες δεν έχουν δίκαιο στις θέσεις τους στην προσφυγή. Για να δικαιούνταν σε θεραπεία θα έπρεπε να πείσουν ότι οι καθ΄ ων παρέλειψαν όντως να συμμορφωθούν με το ακυρωτικό αποτέλεσμα της προσφυγής υπ΄ αρ. 1246/07. Ανάγνωση του σκεπτικού της αποκαλύπτει ότι το Δικαστήριο ακύρωσε τη μονομερή ανάκληση των καθ΄ ων της προηγηθείσας από τους ίδιους αναγνώρισης των τίτλων σπουδών των αιτητριών και της εγγραφής τους στον Πίνακα Διοριστέων, χωρίς να τους παραχωρήσει το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης. Με αυτό το
δεδομένο, οι καθ΄ ων είχαν υποχρέωση επανεξέτασης της ακυρωθείσας απόφασης τους, συμφώνως της νομολογίας, αλλά και των σχετικών άρθρων 57 και 58 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου αρ. 158(Ι)/99. Το ακυρωτικό αποτέλεσμα λειτουργεί έναντι πάντων, ενώ το απορριπτικό έναντι των διαδίκων.
Η ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων περί διαγραφής επέβαλλε σ΄ αυτούς την υποχρέωση να επανεξετάσουν τα δεδομένα από το σημείο της ακύρωσης και με τα πραγματικά και νομικά δεδομένα που ίσχυαν τότε. Σύμφωνα με πάγια νομολογία, (δέστε Ναζίρης ν. Ρ.Ι.Κ. (2007) 3 Α.Α.Δ. 38), το διοικητικό όργανο διενεργεί την επανεξέταση «. στη βάση του ακυρωτικού αποτελέσματος και όχι εφ΄ όλης της ύλης, χωρίς βέβαια να επηρεάζεται η νομολογιακά αναγνωρισμένη δυνατότητα του διοικητικού οργάνου να επαναδιερευνά όταν διαπιστώνεται λόγος: (βλ. Ιωσηφίδης κ.α. ν. Δαβερώνα κ.α. (2002) 3 Α.Α.Δ. 147 και Παπαδόπουλος ν. Ιωσηφίδης κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ., 61)», (δέστε συναφώς και τη Δημοκρατία κ.ά. ν. Κούλουμου (2010) 3 Α.Α.Δ. 293).
Αυτό ακριβώς έπραξαν οι καθ΄ ων. Συμμορφωνόμενοι πλήρως με το λόγο της ακυρωτικής απόφασης, δηλαδή, την παράλειψη τους να ακούσουν προηγουμένως τις αιτήτριες εξετάζοντας την πιθανότητα διαγραφής τους από Πίνακα Διοριστέων κατόπιν της υποβολής ενστάσεων από άλλες υποψήφιες, κάλεσαν τις αιτήτριες σε ακρόαση στις 18.11.2009. Το αντικείμενο της εν λόγω συνεδρίας, όπως αποκαλύπτουν τα σχετικά πρακτικά με αρ. 151/2009, Παράρτημα 16 στην ένσταση, ήταν η παροχή του δικαιώματος ακρόασης, της απόφασης τους για διαγραφή των αιτητριών, εξαφανισθείσας. Οι καθ΄ ων είχαν επομένως πλέον να αποφασίσουν εκ νέου επί των ενστάσεων που είχαν υποβληθεί όσον αφορά την ορθότητα της συμπερίληψης των αιτητριών στους Πίνακες Διοριστέων αφού άκουαν και τις αιτήτριες ή το δικηγόρο τους. Αυτή ήταν και η ενεργός συμμόρφωση που οφειλόταν από τους καθ΄ ων στη βάση του Άρθρου 146.5 του Συντάγματος και όχι ως διατείνοντο τότε, αλλά και τώρα, ο συνήγορος τους, να επαναφέρουν τις αιτήτριες στον Πίνακα Διοριστέων. Προηγείτο για να γίνει αυτό, η απόφαση, δηλαδή, επί των ενστάσεων. Δεν ήταν δυνατή η επαναφορά των αιτητριών στον Πίνακα Διοριστέων ως αυτόματη επενέργεια της ακυρωτικής απόφασης, η οποία δεν άγγιξε το θέμα των τίτλων σπουδών τους, της ισοτιμίας τους, της βαρύτητας τους, αλλά και της εξ αυτών ικανοποίησης του σχεδίου υπηρεσίας.
Εν πάση περιπτώσει οι καθ΄ ων, αφού άκουσαν τις αιτήτριες διά του δικηγόρου τους, αποφάσισαν σύμφωνα με την παρ. 6 της απόφασης τους, να τις περιλάβουν αναδρομικά στον αναθεωρημένο Πίνακα Διοριστέων Ειδικής Εκπαίδευσης «.. στη σειρά προτεραιότητας που θα είχαν αν δεν διαγράφονταν από τον εν λόγω Πίνακα». Καθόρισαν δε και τη σειρά αυτή ως υπ΄ αρ. 96, 97 και 107, στον επισυνημμένο στα Πρακτικά Πίνακα Α. Επομένως αυτό το οποίο επεδίωκαν οι αιτήτριες επετεύχθη και ούτως ή άλλως οι καθ΄ ων προέβηκαν σε επανεξέταση. Αν οι αιτήτριες είχαν οποιοδήποτε πρόβλημα ή διαφωνία με την απόφαση των καθ΄ ων, όπως αυτή λήφθηκε στις 18.11.2009, όφειλαν να ενεργήσουν εντός της συνταγματικής προβλεπόμενης προθεσμίας και να ασκήσουν προσφυγή εναντίον της συγκεκριμένης απόφασης. Η προσφυγή ασκήθηκε όμως στις 29.6.2011 και επομένως είναι σαφώς εκπρόθεσμη, ορθά δε εγείρεται η ανάλογη προδικαστική ένσταση.
Η θέση των αιτητριών ότι η προσφυγή δεν είναι εκπρόθεσμη βασίζεται στη θεώρηση ότι ουδέποτε οι καθ΄ ων προέβησαν σε πλήρη και ενεργό συμμόρφωση προς το τι ακυρώθηκε, συνεχίζοντας να παραλείπουν να πράξουν τούτο. Εκτός των όσων έχουν ήδη αποφασισθεί ανωτέρω, παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας, συμφώνως της νομολογίας πρέπει να εμπίπτει εντός της έννοιας της «παράλειψης» του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος. Στις Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 165 και Χατζηβασιλείου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (2008) 3 Α.Α.Δ. 219, λέχθηκε ότι οι παραλείψεις της διοίκησης είναι εκτελεστές και δύνανται να αποτελέσουν το αντικείμενο αναθεώρησης μόνο εφόσον η λήψη θετικής ενέργειας επιβάλλεται από το Νόμο, (δέστε και Ζωή Αδαμίδου ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1304/99, ημερ. 31.5.2011).
Όπως εξηγήθηκε, όμως, δεν υφίσταται εδώ παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας, Οι καθ΄ ων επανεξέτασαν και απεκατέστησαν μάλιστα τις αιτήτριες στις θέσεις που θα είχαν αν δεν διαγράφονταν. Το ότι ταυτόχρονα λόγω της κατάργησης των τότε Πινάκων Υπηρεσίας, οι καθ΄ ων αποδέχθηκαν τις νέες αιτήσεις που υπέβαλαν οι αιτήτριες τοποθετώντας αυτές στον Πίνακα Διοριστέων του Φεβρουαρίου 2010 δεν τις θέτει σε δυσμενέστερη, αλλά αντίθετα, σε ευμενέστερη θέση. Αν οι αιτήτριες δεν συμφωνούσαν με την τοποθέτηση τους στον Πίνακα του 2010, όπως παρουσιάζεται να λέγει ο κ. Αγγελίδης στη σελ. 10 της αγόρευσης του, μπορούσαν να μην αποδεχθούν διορισμό ή ανάληψη καθηκόντων στα σχολεία με σύμβαση, όπως καταγράφεται στην παρ. 12 της ένστασης, ή, και να προσβάλουν ακόμη την εν λόγω απόφαση ως, ενδεχομένως, αντίθετη με το ακυρωτικό αποτέλεσμα.
Ακριβώς η αποδοχή τους να διοριστούν με σύμβαση, τους αποστερεί τώρα και το έννομο συμφέρον να προσβάλουν την κατ΄ ισχυρισμόν μη αποκατάσταση τους εξ αρχής εφόσον είναι με δοσμένη την επανεξέταση και την εγγραφή τους στον κατάλογο διοριστέων ως να μην είχαν διαγραφεί εξαρχής, που τους δόθηκε η δυνατότητα τοποθέτησης τους στον Πίνακα του 2010 και εξ αυτής να λάβουν διορισμό. Η απόφαση των καθ΄ ων ημερ. 18.11.2009, παρ. 6, ήταν σαφέστατη ως προς το ότι δόθηκε στις αιτήτριες η σειρά προτεραιότητας που θα είχαν αν δεν διαγράφοντο λανθασμένα. Τη θέση αυτή διατύπωσαν επίσης σαφώς οι καθ΄ ων στη σχετική επιστολή τους ημερ. 21.1.2010 προς το συνήγορο των αιτητριών, εφόσον εκεί αναφέρεται ότι θα περιλαμβάνονταν στον Πίνακα Διοριστέων Φεβρουαρίου 2010, «κατά συνεκτίμηση των τίτλων τους ...».
Υπήρξε λοιπόν αποκατάσταση των αιτητριών στη βάση της αρχής της αναδρομικότητας, αποκαθιστώντας αφενός τις αιτήτριες στον Πίνακα Διοριστέων του 2007, αλλά υπό το φως της μεταγενέστερης κατάργησης του, υπήρξε και ταυτόχρονη πλασματική αποκατάσταση. Το γεγονός ότι η αποκατάσταση in natura δεν ήταν εφικτή υπό τις πραγματικές συνθήκες που μεσολάβησαν δεν είναι εκ των υστέρων σκέψη για τη διοίκηση, αλλά πραγματικότητα και σ΄ αυτή την πτυχή διαφέρουν τα δεδομένα της Θεοφυλάκτου ν. Ε.Δ.Υ. - πιο πάνω -. Αλλά εν πάση περιπτώσει, η απόφαση για διορισμό στη βάση της συμπερίληψης στον Πίνακα Διοριστέων του 2010 και μάλιστα μετά από αίτηση των ιδίων των αιτητριών, ήταν άλλη διοικητική πράξη για την οποία οι αιτήτριες είχαν, ίσως, άλλα αυτόνομα δικαιώματα. Η ουσία εδώ είναι ότι έγινε επανεξέταση, οι αιτήτριες περιελήφθησαν αναδρομικά στον Πίνακα Διοριστέων Φεβρουαρίου 2007, και στη σειρά που δικαιούντο, ως να μην είχαν ποτέ διαγραφεί. Οι αιτήτριες θα μπορούσαν ίσως να ζητούσαν την απόδοση σ΄ αυτές των όποιων οικονομικών ωφελημάτων θα είχαν ή παρέμειναν ως ζημιογόνο αποτέλεσμα αν δεν είχαν διαγραφεί και σε περίπτωση άρνησης της διοίκησης να ικανοποιήσει τυχόν αίτημα τους, να εγείρουν αγωγή για αποζημιώσεις στη βάση του Άρθρου 146.6 του Συντάγματος.
Ως έχουν όμως τα δεδομένα, η διοίκηση έπραξε ό,τι ήταν εκ μέρους της αναγκαίο.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως εκπρόθεσμη και ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος, με έξοδα εναντίον των αιτητριών και υπέρ των καθ΄ ων, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.