|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 239/2011)
27 Σεπτεμβρίου 2012
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. COSTAS & ZACK REALTY LIMITED,
2. G.P.K. INVESTMENTS LTD
Αιτητές,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
-----------------------------------
Μ. Δειληνός, για τους Αιτητές.
Θ. Πιπερή (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας,
για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Στις 22.2.2005 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης που επηρέαζε, μεταξύ άλλων, το τεμάχιο υπ΄ αρ. 388 που ανήκει στους αιτητές για σκοπούς δημοσίας ωφελείας δηλαδή «... για την ανέγερση νέου δημοτικού σχολείου δυτικά του νέου σταδίου Λάρνακας και τη διαμόρφωση του οδικού δικτύου της περιοχής που θα εξυπηρετήσει το σχολείο.». Ακολούθησε το διάταγμα απαλλοτρίωσης που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα στις 17.2.2006. Κατά το Μάρτιο του 2006 προσφέρθηκε στους αιτητές το ποσό των £70.000 (€119.602) ως αποζημίωση για την απαλλοτρίωση, ποσό που δεν έγινε αποδεκτό από τους αιτητές και δεν έχει καταβληθεί μέχρι σήμερα οποιαδήποτε αποζημίωση.
Οι αιτητές με επιστολή τους ημερ. 11.8.2010 αξίωσαν την επιστροφή του απαλλοτριωθέντος τεμαχίου και όπως αναφέρεται στη σχετική επιστολή των δικηγόρων τους, η επιστροφή επιδιώκετο διότι παρά την πάροδο 4½ ετών από τη δημοσίευση του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης και 5½ ετών από τη δημοσίευση της σχετικής Γνωστοποίησης, η απαλλοτριούσα αρχή δεν χρησιμοποίησε το ακίνητο για το σκοπό της απαλλοτρίωσης, ούτε λήφθηκαν ουσιαστικές ενέργειες προς το σκοπό εκτέλεσης του σκοπού της απαλλοτρίωσης. Η απαλλοτριούσα αρχή, δηλαδή, το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού με επιστολή τους ημερ. 10.11.2010, αρνήθηκε την επιστροφή του τεμαχίου θεωρώντας ότι ο χώρος που έχει απαλλοτριωθεί ήταν αναγκαίος για την κάλυψη των μαθητικών αναγκών της περιοχής και ότι προς τούτο προωθούνταν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για την επίτευξη του σκοπού της απαλλοτρίωσης.
Οι αιτητές θεωρούν ότι ουδέν ουσιαστικό έγινε μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα προς υλοποίηση του σκοπού εστιάζοντας στο γεγονός ότι έξι χρόνια μετά την απαλλοτρίωση δεν υπάρχουν καν αρχιτεκτονικά σχέδια και η συμπερίληψη του έργου στους προϋπολογισμούς του 2007, 2008, 2009, 2010 και 2011, ήταν χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα εφόσον στην ουσία για κάθε ένα από τα ως άνω έτη 2007 και 2008, το προβλεπόμενο ποσό για δαπάνη ήταν μόλις £50.000 για τη μελέτη, ποσό το οποίο αυξήθηκε στις €100.000 για τα έτη 2009 και 2010. Για το 2011 προβλεπόταν να δαπανηθεί ποσό €1.000.000 για την ανέγερση, αλλά ουδεμία έστω και προκαταρκτική εργασία έγινε στο χώρο. Η θέση των καθ΄ ων ότι το σχολείο αναμενόταν να λειτουργήσει το Σεπτέμβριο του 2012, παραμένει ευσεβής πόθος εφόσον αρχιτεκτονικά σχέδια δεν έχουν ετοιμαστεί, ενώ δεν έγινε και οποιαδήποτε οικοδομική εργασία. Στη βάση της σχετικής νομολογίας, οι αιτητές εισηγούνται ότι η στέρηση της ακίνητης ιδιοκτησίας τους διά του μηχανισμού της απαλλοτρίωσης χωρίς την στην πράξη χρησιμοποίηση του χώρου για το σκοπό της απαλλοτρίωσης είναι ανεπίτρεπτη διότι, μεταξύ άλλων, έχουν αποστερηθεί και της υπεραξίας του τεμαχίου τους, γεγονός που ευθέως παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας.
Η θέση των καθ΄ ων εστιάζεται στην εισήγηση ότι έχουν επαρκώς προωθηθεί όλα τα δέοντα μέτρα και ενέργειες προς υλοποίηση του σκοπού της απαλλοτρίωσης ώστε να μην μπορεί να θεωρηθεί κατά τη νομολογία ότι ο σκοπός έχει καταστεί ανέφικτος. Οι καθ΄ ων επεξηγούν ότι το τεμάχιο των αιτητών εξακολουθεί να είναι απαραίτητο για την επίτευξη του σκοπού της απαλλοτρίωσης και για το λόγο αυτό το υπό αναφορά έργο συμπεριλαμβανόταν σταθερά και με συνέπεια στον προϋπολογισμό των ετών 2007-2011, ενώ η όποια καθυστέρηση σημειώθηκε αναφορικά με τη μελέτη του έργου οφειλόταν στις απόψεις που είχε εκφράσει η Σχολική Εφορεία και οι τοπικές αρχές, αλλά εν τέλει η μελέτη ανατέθηκε σε ιδιώτες μελετητές το Μάρτιο του 2010. Οι καθ΄ ων τονίζουν επίσης το πολύπλοκο ζήτημα της διαμόρφωσης του οδικού δικτύου που θα εξυπηρετούσε το σχολείο ώστε να μην μπορεί να αποσυνδεθούν τα πρακτικά και νομοτεχνικά προβλήματα της υλοποίησης του σκοπού της απαλλοτρίωσης από το εφικτά πραγματοποιήσιμο, κατά τη νομολογία, του έργου. Με αναφορά σε νομολογία οι καθ΄ ων εισηγούνται ότι τα γεγονότα εδώ είναι διαφορετικά, ότι το εφικτά υλοποιήσιμο του έργου παραμένει ισχυρό, ότι οι καθ΄ ων έλαβαν όλες τις ενδεδειγμένες ενέργειες για προώθηση του έργου και επομένως δεν παραβιάστηκε η αρχή της αναλογικότητας, ιδιαιτέρως έχοντας υπόψη ότι ο σκοπός της απαλλοτρίωσης αφορά την ανέγερση δημόσιου εκπαιδευτηρίου που αποτελεί και συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας. Το γεγονός, κατά τους καθ΄ ων, ότι υπήρξαν δυσκολίες και χρονικές περίοδοι που έχουν επιμηκύνει την υλοποίηση του έργου δεν σημαίνει ότι το έργο έχει εγκαταλειφθεί ή δεν είναι πραγματοποιήσιμο.
Κατά τις διευκρινίσεις ο κ. Δειληνός αναφέρθηκε σε πρόσφατα εκδοθείσα απόφαση που αφορούσε γειτονικά ακίνητα του επιδίκου που είχαν απαλλοτριωθεί για τον ίδιο σκοπό. Επίσης τόνισε το γεγονός ότι ακόμη και κατά την ημέρα των διευκρινίσεων στις 3.9.2012, δεν είχε καν αρχίσει η ανέγερση του σχολείου. Αντίθετα, η κα Πιπερή εισηγήθηκε ότι το γεγονός ότι το τεμάχιο των αιτητών παραμένει ακόμη κενό δεν θεμελιώνει και βάση για την επιστροφή του. Αντίθετα, δυνάμει της νομολογίας, η διοίκηση έχει δεσμεύσει το τεμάχιο και έχουν γίνει όλες οι αναγκαίες διαδικασίες με την εμπλοκή όλων των αρμοδίων τμημάτων ώστε να ετοιμαστούν τα αρχιτεκτονικά σχέδια, να εισαχθεί το έργο στους προϋπολογισμούς κλπ. Πρέπει, τόνισε η συνήγορος, να γίνουν κατανοητές και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η διοίκηση στην υλοποίηση του έργου, όπως για παράδειγμα, οι ενστάσεις που ηγέρθηκαν αναφορικά με τις βιολογικές εγκαταστάσεις στην περιοχή, γεγονός που οδήγησε σε περαιτέρω καθυστέρηση.
Από το διοικητικό φάκελο παρατηρούνται τα εξής:
(i) από τη συνοπτική κατάσταση ανέγερσης σχολικών κτιρίων για το 2007, (ερυθρά 115-113), το δημοτικό σχολείο Αραδίππου βρισκόταν στο στάδιο μελέτης με γενική καταλογιζόμενη δαπάνη εκ Λ.Κ. 1.800.000,=. Έναντι αυτού, καταγράφηκαν ως δαπάνη, προφανώς της μελέτης, μόνο Λ.Κ. 50.000,=. Αυτό δύο χρόνια μετά τη δημοσίευση της γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης.
(ii) το 2008 στην αντίστοιχη κατάσταση (ερ. 112-109), και πάλι το σχολείο παραμένει στο στάδιο μελέτης, με έναντι δαπάνη Λ.Κ. 50.000,= και υπολογιζόμενη δαπάνη τα Λ.Κ. 2.500.000,=.
(iii) το 2009, (ερ. 108-106), η δαπάνη υπολογίζεται στα €5.000.000,= και η έναντι, €100.000. Το έργο χαρακτηρίζεται να είναι στο στάδιο «ανέγερση-μελέτη».
(iv) το 2010, (ερ. 105-103), το έργο δεν έχει καμιά δηλωμένη δαπάνη, η υπολογιζόμενη δαπάνη αναφέρεται να είναι €5.200.000, το δε έργο παραμένει υπό «ανέγερση-μελέτη».
(v) το 2011 (ερ. 102-100), η κατάσταση αναφέρεται να είναι αυτή της «ανέγερσης», έναντι υπολογιζομένης δαπάνης €5.200.000 και έναντι δαπάνης €1.000.000.
Τα πιο πάνω αφορούν τις θεωρητικές προσεγγίσεις επί προϋπολογισμού. Στην πράξη, όπως φαίνεται από την επιστολή ημερ. 10.11.2010, ερ. 82-81, τρεις μόνο μήνες πριν την καταχώρηση της προσφυγής, το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού πληροφορεί τους δικηγόρους των αιτητών ότι οι σύμβουλοι μελέτης και επίβλεψης διορίστηκαν μόλις το 2010 (δηλαδή 4 χρόνια από την ημερομηνία της γνωστοποίησης και 3 χρόνια από το διάταγμα απαλλοτρίωσης), ενώ είχαν ετοιμαστεί «προσχέδια» και αναμενόταν η ολοκλήρωση της ανέγερσης του σχολείου μέχρι το Σεπτέμβριο του 2012. Αποτέλεσε, όμως, κοινό έδαφος κατά τις διευκρινίσεις στις 3.9.2012, ότι το σχολείο όχι μόνο δεν ανεγέρθηκε, αλλά ο χώρος ανέγερσης που απαλλοτριώθηκε γι΄ αυτόν τον σκοπό, παραμένει κενός.
Με τα πιο πάνω δεδομένα ως αντικειμενικά πλέον γεγονότα κρίνεται ότι η προσφυγή θα πρέπει να έχει επιτυχή κατάληξη. Η νομολογία, όπως έχει διαμορφωθεί, μετά τη γνωστή υπόθεση της Πλήρους Ολομέλειας στην Ζήνων Ευθυμιάδης Εστέϊτς Λτδ ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 166, έχει αποσαφηνίσει ότι ο ιδιοκτήτης τεμαχίου γης δικαιούται να διεκδικήσει επιστροφή του κτήματος του από τη στιγμή που η διοίκηση τοποθετείται αρνητικά σε αίτημα επιστροφής. Με παραπομπή και στη Mustafa v. Republic (1961) 1 R.S.C.C. 44, επαναβεβαιώθηκε ότι η υποχρέωση της διοίκησης σε διεκδίκηση επιστροφής ακινήτου είναι συνεχιζόμενη ώστε να μην τίθεται θέμα εκπροθέσμου προσφυγής εφόσον η διοίκηση οφείλει να προσφέρει επιστροφή του κτήματος, ο σκοπός της απαλλοτρίωσης του οποίου δεν κατέστη εφικτός. Όπως τέθηκε επί λέξει:
«Το ζητούμενο δεν είναι πλέον η αρνητική απόφαση, η οποία και όντως δεν θα μπορούσε να προσβάλλεται τώρα εκπροθέσμως, αλλά η ακόλουθη εκείνης και συνεχιζόμενη υποχρέωση της διοίκησης να καταστήσει εφικτό το σκοπό της απαλλοτρίωσης, παράλειψη εκπλήρωσης της οποίας και μπορεί πάντοτε να προσβάλλεται, όπως υποδεικνύει η Mustafa v. Republic ως συνεχιζόμενη παράλειψη.»
Πιο πρόσφατα στην Σταυρούλλα Θεμιστού ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. αρ. 108/08, ημερ. 29.6.2011, η Ολομέλεια σημείωσε ότι ως προς την υποχρέωση επιστροφής, με αναφορά στο κατά πόσο ο σκοπός καθίσταται εφικτός, είναι αδιάφορο εάν ο ιδιοκτήτης δεν αμφισβήτησε το κύρος του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης, αλλά αντίθετα εισέπραξε και την αποζημίωση.
Στην Ευθυμιάδης - ανωτέρω - λέχθηκε επίσης ότι η υποχρέωση της διοίκησης είναι να χρησιμοποιεί το ακίνητο το οποίο απαλλοτριώθηκε ώστε ο σκοπός να είναι εφικτά πραγματοποιήσιμος, όχι μόνο εντός των τριών ετών από την απαλλοτρίωση, αλλά διαρκώς. Και στη συνέχεια λέχθηκε ότι:
«.. η έννοια του εφικτού να πραγματοποιηθεί έχει αναφορά όχι προς τις υποκειμενικές προθέσεις ή επιθυμίες της διοίκησης αλλά προς τα αντικειμενικά δεδομένα του πράγματος που αφορούν τις ενέργειες της διοίκησης προς υλοποίηση του έργου.»
Οι πιο πάνω θέσεις της Ευθυμιάδης, έχουν κατ΄ επανάληψη ακολουθηθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο και είναι θέμα γεγονότων σε κάθε συγκεκριμένη υπόθεση κατά πόσο μπορεί το Δικαστήριο να αχθεί στο συμπέρασμα ότι η υλοποίηση του σκοπού για το οποίο το ακίνητο απαλλοτριώθηκε δεν ήταν πλέον εφικτή. Όπως δε επιβεβαιώθηκε και στη σχετικά πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας, Δήμος Αραδίππου ν. Χριστοθέας Λοΐζου Καλλικά κ.ά., Α.Ε. 174/08, ημερ. 15.5.2012, το βάρος στον πρώην ιδιοκτήτη του τεμαχίου
«.. δεν είναι να αποδείξει ότι ο σκοπός της απαλλοτρίωσης έχει εγκαταλειφθεί ή κατέστη ανέφικτος, αλλά ότι η διοίκηση δεν προέβη σε όλες τις εύλογα αναγκαίες στη βάση των αντικειμενικών δεδομένων της κάθε περίπτωσης ενέργειες για την υλοποίηση του σκοπού της απαλλοτρίωσης με αναφορά στις "ιδιάζουσες περιστάσεις" της παρούσας περίπτωσης ..».
Όπως αποφασίστηκε και στη Θεμιστού ν. Δημοκρατίας - πιο πάνω -:
«.. θεωρούμε ότι δεν μπορεί να είναι εφικτός πλέον ο σκοπός για τον οποίο απαλλοτριώθηκαν τα ακίνητα της εφεσείουσας αφού η πραγμάτωση τους δεν θα υπηρετούσε δημόσια ωφέλεια, όπως οριστικά αποφάσισε η Ολομέλεια στην αναφερθείσα δικαστική διαδικασία.»
(Η αναφορά είναι στην Ζήνων Ευθυμιάδης Εστέϊτς Λτδ ν. Δημοκρατίας.)
Στα πιο πάνω πλαίσια, απόλυτα σχετική είναι και η πρόσφατη απόφαση Νίκος Προκοπίου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, συνεκδ. υποθ. αρ. 478/09 και 1219/09, ημερ. 15.6.2012, (Παμπαλλής, Δ.), στις οποίες ακυρώθηκε η προσβαλλόμενη πράξη, ταυτόσημη με την παρούσα επίδικη πράξη, με αναφορά σε άλλα παρακείμενα τεμάχια που είχαν επίσης αποτελέσει μέρος της απαλλοτριωθείσας έκτασης για ανέγερση δημοτικού σχολείου. Το Δικαστήριο εκεί τόνισε ότι εκτός από τη συμπερίληψη ποσού στον προϋπολογισμό του 2008, δεν φαίνεται να είχε γίνει οτιδήποτε άλλο ενώ, σημειώνεται, ότι όπως προέκυπτε από το διοικητικό φάκελο, γενικώς και αορίστως ο Προϊστάμενος Τεχνικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού στο σχετικό σημείωμα του ημερ. 26.6.2009 έκανε λόγο για στεγαστικές ανάγκες που διαπιστώθηκαν το 2007 και ότι η απαλλοτρίωση έγινε για σκοπούς αποφυγής ανάπτυξης των κτημάτων.
Τα δεδομένα δεν έχουν διαφοροποιηθεί για την υπό κρίση υπόθεση και η δέσμευση ποσών στους επόμενους προϋπολογισμούς, όπως λεπτομερώς αναφέρθηκε πιο πάνω, δεν διαφοροποιεί ποσώς την κατάσταση. Όπως διαπιστώθηκε και στην απόφαση Δήμος Αραδίππου ν. Χριστοθέας Λοΐζου Καλλικά - ανωτέρω -, η συμπερίληψη ποσών στον προϋπολογισμό από μόνη της δεν επαρκεί διότι η διοίκηση θα πρέπει να δείξει συγκεκριμένες ενέργειες που έχουν γίνει προς υλοποίηση του σκοπού. Παρατηρείται στην υπό κρίση περίπτωση ότι πολλά έτη μετά τη γνωστοποίηση και την έκδοση του διατάγματος απαλλοτρίωσης, ουδέν ουσιαστικό έγινε εφόσον ακόμη και στις 10.11.2010, το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού στη σχετική επιστολή του, που προαναφέρθηκε, αναφέρεται απλώς στην ετοιμασία προσχεδίων και ότι η καθυστέρηση που παρατηρήθηκε οφείλεται στις επιφυλάξεις της Σχολικής Εφορείας και στις διαφωνίες των τοπικών αρχών για τη χωροθέτηση του νέου σχολείου.
Η νομολογία όμως είναι σαφής στο ότι θα πρέπει να γίνεται από πλευράς διοίκησης η αναγκαία προετοιμασία πριν ακόμη την απαλλοτρίωση ώστε να υπάρχουν όσα χρειάζονται για την άμεση υλοποίηση του έργου, καθιστώντας έτσι τον σκοπό εφικτό το ενωρίτερο δυνατό, περιλαμβανομένης της αναγκαίας μελέτης των αρχιτεκτονικών και άλλων σχεδίων και γενικά ό,τι είναι αναγκαίο για την απαλλοτρίωση, (δέστε Σπύρου ν. Δημοτικού Συμβουλίου Κάτω Πολεμιδιών (1998) 3 Α.Α.Δ. 307, Καραολή ν. Υπουργείου Εσωτερικών (2004) 3 Α.Α.Δ. 76, Ολυμπία Πιερίδη ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 543 και Χωματένος ν. Δήμου Ιδαλίου (2009) 3 Α.Α.Δ. 13).
Η κα Πιπερή, τόσο στη γραπτή αγόρευση εκ μέρους των καθ΄ ων, όσο και κατά τις διευκρινίσεις, τόνισε τη θέση της ότι το αναθεωρητικό Δικαστήριο πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις αντικειμενικές δυσκολίες που προκύπτουν στην πορεία της υλοποίησης του έργου και δυσχεραίνουν τη διοίκηση. Η απάντηση σε αυτή τη θέση είναι ότι δεν υποτιμούνται σε καμιά περίπτωση οι δυσκολίες που παρουσιάζονται στην πορεία, αλλά είναι ακριβώς αυτές οι δυσκολίες που πρέπει να αποφεύγονται και αυτό επιτυγχάνεται εν πολλοίς όταν εξ αρχής η διοίκηση είναι έτοιμη με τα αναγκαία προαπαιτούμενα για την υλοποίηση του έργου, (δέστε Μιχαλάκης Μιχαλιάς ν. Δήμου Λακατάμιας, Α.Ε. αρ. 176/08, ημερ. 7.11.2011).
Η κα Πιπερή επίσης αναφέρθηκε στο σκεπτικό της πρόσφατης απόφασης της Ολομέλειας στη Λευκή Ρογήρου Θεοφάνους κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. αρ. 10/09 και 11/09, ημερ. 17.2.2012, όπου οι εφέσεις εναντίον της απορριπτικής πρωτόδικης απόφασης για επιστροφή των απαλλοτριωθέντων ακινήτων για ανέγερση σχολείου και διαμόρφωση του οδικού δικτύου της περιοχής απορρίφθησαν, λόγω, μεταξύ άλλων, και της κρίσης ότι ο σκοπός της απαλλοτρίωσης παρέμεινε εφικτά υλοποιήσιμος και ότι η διοίκηση δεν επέδειξε τέτοια αδράνεια στην εξέλιξη της κατασκευής του έργου που θα ισοδυναμούσε με εγκατάλειψη ή μη υλοποίηση του επιδιωκόμενου έργου. Τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης είναι πολύ διαφορετικά από τα δεδομένα στις προαναφερθείσες Αναθεωρητικές Εφέσεις. Από το απόσπασμα της πρωτόδικης απόφασης που υιοθετήθηκε εκεί από την Ολομέλεια, φανερώνονται οι συντονισμένες ενέργειες που είχαν γίνει από τις Τεχνικές Υπηρεσίες και τον τρόπο που η διοίκηση γενικώς προσπάθησε να επιλύσει προβλήματα που προέκυψαν στην πορεία σχετικά με το οδικό δίκτυο, το οποίο και είχε ολοκληρωθεί 1½ χρόνο πριν την καταχώρηση των προσφυγών. Παράλληλα, είχε διαπιστωθεί και η εκκίνηση των εργασιών πραγματικής κατασκευής του σχολείου.
Σ΄ αντίθεση εδώ, ουδέν ουσιαστικό έγινε πέραν της ανάθεσης του έργου σε κάποιο μεταγενέστερο χρόνο και μόλις τον Μάρτιο 2010, σε ιδιώτες μελετητές και της ετοιμασίας κάποιων προσχεδίων τα οποία ούτε καν εμφανίζονται στον κατατεθέντα διοικητικό φάκελο. Στις 13.5.2011, (Παράρτημα 3 στην ένσταση), αναφερόταν ότι το έργο βρισκόταν στο στάδιο των τελικών κατασκευαστικών σχεδίων, με προγραμματισμένη την προκήρυξη προσφορών τον Οκτώβριο του 2011 και τη λειτουργία της Α΄ φάσης του σχολείου τον Σεπτέμβριο 2012. Όπως ήδη λέχθηκε ήδη έγινε αποδεκτό και από τη Δημοκρατία ότι ουδέν έγινε μέχρι και τις 3.9.2012, ημέρα των διευκρινίσεων. Να σημειωθεί ότι στην επιστολή ημερ. 1.2.2011, (ερ. 90 του διοικητικού φακέλου), του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας προς τη Γενική Ελέγκτρια της Δημοκρατίας, αναφορικά, μεταξύ άλλων, με την απαλλοτρίωση για την ανέγερση του Δημοτικού Σχολείου δυτικά του νέου Σταδίου Λάρνακας, που είναι η προσβαλλόμενη απαλλοτρίωση, καταγράφεται στο ερ. 87, ότι δεν υπήρχε καμιά ενημέρωση από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού όσον αφορά «τον τρόπο υλοποίησης του συγκεκριμένου έργου ...».
Να σημειωθεί περαιτέρω ότι στην αίτηση τους, οι αιτητές αναφέρουν ότι στην ουσία το τεμάχιο τους ήταν δεσμευμένο από το 1998 με τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λάρνακας και ότι ο χώρος θα έπρεπε να διαφυλαχθεί για την ανέγερση Δημοτικού Σχολείου, (Παραρτήματα 1 και 2 στην αίτηση ακυρώσεως). Η ίδια διαπίστωση έγινε και στην προαναφερθείσα ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για γειτνιάζοντα ακίνητα, στις υπ΄ αρ. 489/09 και 1219/09, συνενωμένες προσφυγές.
Υπό το φως όλων των πιο πάνω, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται με έξοδα υπέρ των αιτητών και εναντίον των καθ΄ ων, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Παν παραλειφθέν δέον όπως εκτελεστεί.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ