|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1339/2010)
29 Νοεμβρίου, 2011
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΡΟΔΟΣΘΕΝΗ ΜΑΚΡΙΔΗ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ,
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Γ. Καραπατάκης, για την Αιτήτρια.
Φ. Κωμοδρόμος, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση του Αρχηγού της Αστυνομίας να μην προχωρήσει στην προαγωγή του στο βαθμό του Ανώτερου Υπαστυνόμου, προς πλήρωση της μιας από τις τρεις θέσεις Ανώτερου Υπαστυνόμου, που κενώθηκαν με την αναχώρηση από την Αστυνομία με προαφυπηρετική άδεια των Ανώτερων Υπαστυνόμων Αριστείδη Χριστοδούλου στις 16.6.2010, Χρίστου Τόφα στις 23.6.2010 και του Ανδρέα Κυπριανού την 1.7.2010.
Οι προαγωγές Λοχιών, Υπαστυνόμων και Ανώτερων Υπαστυνόμων ρυθμίζονται από τους περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμούς του 2004 (Κ.Δ.Π. 214/04), στο εξής «οι Κανονισμοί», όπως αυτοί έχουν τροποποιηθεί. Ενόψει των επίδικων κενωθεισών θέσεων Ανώτερων Υπαστυνόμων, ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, στο εξής «ο Υπουργός», με βάση την αρμοδιότητα που του παρέχει ο Καν.7 των Κανονισμών, στις 24.2.2010, ύστερα από διαβουλεύσεις του με τον Αρχηγό, όρισε, όπως προνοεί ο Καν. 6 των Κανονισμών, τους κ. Θ. Αχιλλέως, Βοηθό Αρχηγό (Δ) ως Πρόεδρο και τους κ. Κ. Μιχαηλίδη, Ανώτ. Αστυνόμο, κ. Φ. Βρόντο, Αστυνόμος Α' και Χρ. Μαυρή, Ανώτερο Αστυνόμο, ως μέλη της Επιτροπής Αξιολόγησης για την αξιολόγηση όλων των υποψηφίων για προαγωγή στην Αστυνομία και Πυροσβεστική Υπηρεσία στο βαθμό του Λοχία, Υπαστυνόμου και Ανώτερου Υπαστυνόμου.
Στη συνέχεια, ο Αρχηγός στις 17.5.2010, βάσει του Καν. 7 των Κανονισμών, ενημέρωσε τον Υπουργό ότι στις 30.4.2010 δημοσιεύτηκε ο περί Συντάξεων (Τροποποιητικός) Νόμος του 2010 (Ν.37(Ι)/2010) και ενόψει των προνοιών του, εισηγήθηκε όπως διακοπεί η διαδικασία αξιολόγησης των υποψηφίων για σκοπούς προαγωγής μέχρι το βαθμό του Ανώτερου Υπαστυνόμου, αναφέροντάς τους λόγους αυτής του της θέσης.
Στη συνέχεια, κενώθηκαν τρεις θέσεις στο βαθμό του Ανώτερου Υπαστυνόμου με την αναχώρηση από την Αστυνομία με προαφυπηρετική άδεια, του Ανώτερου Υπαστυνόμου Αριστείδη Χριστοδούλου στις 16.6.2010, του Ανώτερου Υπαστυνόμου Χρίστου Τόφα στις 23.6.2010 και του Ανώτερου Υπαστυνόμου Ανδρέα Κυπριανού την 1.7.2010. Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι οι θέσεις αυτές θα έπρεπε να πληρωθούν και ότι θα έπρεπε ο ίδιος να προαχθεί, με βάση τον προηγούμενο κατάλογο που καταρτίστηκε από το Συμβούλιο Κρίσεως για το έτος 2009, καθότι δεν είχε καταρτιστεί νέος.
Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον της μη πλήρωσης των επίδικων θέσεων και προβάλλει 2 λόγους ακύρωσης:- (1) Παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας και (2) παραβίαση της ίσης μεταχείρισης.
Θα εξετάσω τους δύο λόγους μαζί, αφού και οι δύο έχουν ως κεντρικό άξονα την παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας. Σύμφωνα με τη νομολογία, ένα τέτοιο θέμα υφίσταται, όταν το αποφασίζον όργανο παραλείψει να προβεί σε ορισμένη ενέργεια που του επιβάλλει ο Νόμος και ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εκτέλεσής της. Στην παρούσα περίπτωση πρόκειται για προαγωγές, για τις οποίες επανειλημμένως έχει λεχθεί ότι ο κάθε υποψήφιος έχει δικαίωμα προσδοκίας και όχι δικαίωμα προαγωγής. Έτσι το αποφασίζον όργανο έχει την εξουσία, αν κρίνει ότι δεν συντρέχουν οι αναγκαίοι λόγοι πλήρωσης κάποιων θέσεων, όπως στην παρούσα περίπτωση, να μη συνεχίσει την πλήρωση των επίδικων θέσεων. Όπως αναφέρει στην αιτιολογημένη απόφασή του ο Υπουργός, αυτό κατέστη αναγκαίο μετά την διά Νόμου επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης των μελών της Αστυνομίας, με αποτέλεσμα να επιστρέψουν στην ενεργό υπηρεσία 32 μέλη. Ο Υπουργός ενεργώντας με καλή πίστη, έκρινε ότι για λόγους δημοσίου συμφέροντος, τους οποίους και προσδιορίζει στο δυσανάλογο κόστος συμπλήρωσης των θέσεων σε σχέση με το όφελος, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και την ανάγκη για εξοικονόμηση δημόσιων δαπανών, επιβαλλόταν η διακοπή της διαδικασίας προαγωγών. Κατά την κρίση μου, δεν τίθεται ούτε θέμα παράλειψης οφειλόμενης ενέργειας, ούτε και παραβίασης της αρχής της ίσης μεταχείρισης, εφόσον ο Υπουργός Δικαιοσύνης, ως το αποφασίζον όργανο, είχε την εξουσία να διακόψει τη διαδικασία των προαγωγών για λόγους δημοσίου συμφέροντος, τους οποίους προσδιόρισε στην απόφασή του. Η άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας έγινε με τρόπο εύλογο και στη βάση της αρχής της αναλογικότητας. Εν πάση περιπτώσει, ο Αιτητής, σύμφωνα με τη νομολογία, δεν είχε δικαίωμα για προαγωγή, αλλά προσδοκία για προαγωγή. Τα δύο, σύμφωνα με τη νομολογία, δεν πρέπει να συγχέονται (βλ. Stavrou and Another v. Republic (1987) 3A CLR 276, Republic v. Menelaou (1982) 3 CLR 419, Papadopoulou v. Republic (1984) 3 CLR 332 και Νικηφόρου κ.α. ν. Δήμου Λευκωσίας, Υπόθ. Αρ. 1484/08, ημερ. 22.6.2011). Κατά την κρίση μου, οι λόγοι ακύρωσης δεν ευσταθούν.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με €1.300 έξοδα υπέρ των Καθ' ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/EΠσ