|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1070/2009)
30 Νοεμβρίου 2010
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΟΛΓΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ,
2. ΜΑΡΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
3. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΥΛΙΔΗ,
Αιτητές,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
-----------------------------
Π. Παναγιώτου για Α. Μαρκίδης, για τους Αιτητές.
Δ.Μ. Εργατούδη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας,
για τους Καθ΄ων η αίτηση.
-------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Οι αιτητές κατόπιν αντίστοιχων αιτήσεων τους εγγράφησαν στον Πίνακα Διοριστέων Εκπαιδευτών Ξενοδοχειακών με ειδικότητα τη Μαγειρική στην κλίμακα Α8-Α10. Είχαν σειρά κατάταξης 6, 7 και 8, αντιστοίχως, στον αναθεωρημένο πίνακα διοριστέων του Φεβρουαρίου του 2009. Η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (εφεξής «η Ε.Ε.Υ.»), στη συνεδρία της ημερ. 19.5.2009 αποφάσισε να καλέσει τους υποψήφιους που ενδιαφέρονταν για διορισμό για το σχολικό έτος 2009-2010, όπως υποβάλουν σχετική αίτηση μέχρι τις 10.6.2009. Η ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της Ε.Ε.Υ. την επομένη, 20.5.2009, προνοούσε αναφορικά με τους Εκπαιδευτές στα Ξενοδοχειακά την υποβολή αιτήσεως μέχρι τον αριθμό 5, στον Πίνακα Διοριστέων για τη Μαγειρική στην κλίμακα Α8-Α10 και μέχρι τον αριθμό 8, στον Πίνακα Διοριστέων για τη Μαγειρική στην κλίμακα Α5-Α7.
Υπέβαλαν αίτηση με βάση την εν λόγω ανακοίνωση για τις συγκεκριμένες ειδικότητες τέσσερα άτομα που είχαν σειρά κατάταξης 1, 3, 4 και 5 για την κλίμακα Α8-Α10, για δε τη θέση της κλίμακας Α5-Α7, υπέβαλαν αίτηση οι έχοντες σειρά κατάταξης 1, 2, 5 και 8. Διορίστηκαν, επομένως, οι Μίτας Κυπριανός, Ηρακλέους Χάρης και Παρασκευά Ανδρέας στην πρώτη βαθμίδα και οι Λουκά Κώστας και Καβαλιέρος Αντώνης, στη δεύτερη βαθμίδα, οι οποίοι όμως δεν συνενώνονται ως ενδιαφερόμενα μέρη.
Κατά τους αιτητές, η δημοσιευθείσα στην ιστοσελίδα της Ε.Ε.Υ. ανακοίνωση πρέπει να τύχει ακύρωσης ως αντίθετη με την αρχή της ισότητας που κατοχυρώνεται στο Άρθρο 28 του Συντάγματος και το 12ο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Συνθήκης περί Προασπίσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ είναι παράνομη ως αντίθετη και με την αρχή της νομιμότητας, λήφθηκε ως αποτέλεσμα πλημμελούς άσκησης διακριτικής ευχέρειας και παραβιάζει γενικώς τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης, της καλής πίστης, της αναλογικότητας και της χρηστής διοίκησης. Στη γραπτή τους αγόρευση οι αιτητές επικεντρώνονται στην, κατά την άποψη τους, παραβίαση της αρχής της ισότητας, ενόψει του ότι ο περιορισμός των υποψηφίων για τη διεκδίκηση μιας θέσης και ο ταυτόχρονος αποκλεισμός κάθε άλλου, πλήττουν τη δυνατότητα κάθε πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας να τύχει ίσων ευκαιριών για διορισμό στο δημόσιο. Κατά τους αιτητές άνευ ουσιώδους λόγου και χωρίς να δίνεται οποιαδήποτε αιτιολογία, η Ε.Ε.Υ. λανθασμένα ζητεί μεγαλύτερο αριθμό εκπαιδευτικών εγγεγραμμένων στον Πίνακα Διοριστέων της κλίμακας Α5-Α7, σε σχέση με τον αντίστοιχο αριθμό εκπαιδευτικών που είναι εγγεγραμμένοι στην υψηλότερη κλίμακα Α8-Α10. Τέτοια διαφοροποίηση προσκρούει και στο άρθρο 1 του 12ου Πρωτόκολλου και σε σειρά άλλων Νόμων που εξειδικεύονται στην αγόρευση. Η προσβαλλόμενη πράξη είναι εν πάση περιπτώσει αναιτιολόγητη χωρίς να μπορεί να συμπληρωθεί με οποιονδήποτε τρόπο από το περιεχόμενο του φακέλου, είναι δε και αντίθετη με τις αρχές της αναλογικότητας, της εμπιστοσύνης και της καλής πίστης, διότι κατά την έκδοση της επίδικης πράξης, η Ε.Ε.Υ. ενήργησε με τέτοιο τρόπο ώστε οι αιτητές να τύχουν άνισης μεταχείρισης.
Εγείρεται από την Ε.Ε.Υ. προδικαστική ένσταση ότι δεν υπάρχει προσβολή εκτελεστής διοικητικής πράξης ενόψει του ότι η δημοσίευση από μόνη της δεν παράγει έννομα αποτελέσματα, τα οποία προκύπτουν μόνο μετά το διορισμό ατόμων άλλων από τους αιτητές. Μέσα σ΄ αυτά τα πλαίσια, η επίδικη πράξη είναι και προπαρασκευαστική της τελικής πράξης διορισμού, η οποία είναι και η μόνη που μπορεί να τύχει αναθεώρησης από το Δικαστήριο. Ανεξάρτητα από την προδικαστική ένσταση, η Ε.Ε.Υ. εισηγείται ότι καμία παραβίαση της αρχής της ισότητας δεν έχει συντελεστεί με τη δημοσιευθείσα πράξη, ενόψει του ότι με βάση τις συγκεκριμένες ανάγκες της εκπαίδευσης κατά το χρόνο εκείνο, κάλεσε για πλήρωση των υπαρχουσών θέσεων τα άτομα που δικαιούντο και είχαν σειρά με βάση τον Πίνακα Διοριστέων. Δεν υπάρχει, άλλωστε, καμία δυσμενής μεταχείριση των αιτητών εφόσον η ενέργεια της Ε.Ε.Υ. ήταν εν πάση περιπτώσει δικαιολογημένη, κατ΄ αντικειμενικό τρόπο, προς το δημόσιο συμφέρον. Αναμφίβολα, δεν έχει δημιουργηθεί κατάσταση πλάνης, απάτης ή απειλής προς τους αιτητές, ούτε παραβιάστηκε η αρχή της αναλογικότητας στην υπό κρίση περίπτωση, ενόψει του ότι η Ε.Ε.Υ., ως διοικητικό όργανο, χρησιμοποίησε για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού νόμιμα μέσα, σταθμίζοντας όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Κρίνεται ότι η προδικαστική ένσταση περί μη εκτελεστής διοικητικής πράξης είναι ορθή εκ του γεγονότος ότι, όπως αποκαλύπτει το περιεχόμενο της ενστάσεως, ήδη η Ε.Ε.Υ. προχώρησε στο διορισμό αντιστοίχων ατόμων όπως καταγράφηκε προηγουμένως στις δύο ανάλογες κλίμακες, δηλαδή, Α8-Α10 και Α5-Α7. Έπεται ότι η ανακοίνωση μέσω της ιστοσελίδας ότι η Ε.Ε.Υ. θα δεχόταν αιτήσεις για διορισμό σύμφωνα με την κατάταξη των υποψηφίων στον Πίνακα Διοριστέων, ήταν μόνο μια προπαρασκευαστική πράξη, η οποία ήταν η απαρχή μιας διαδικασίας η οποία θα απέληγε σε διορισμό, ο οποίος διορισμός είναι και ο μόνος που θα ήταν προσβλητέος ως παράγωγος εννόμων αποτελεσμάτων. Όπως λέχθηκε στην απόφαση της Ολομέλειας P.A. College v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 187, εκτελεστή είναι πράξη ή απόφαση που παράγει έννομα αποτελέσματα τα οποία πρέπει να απορρέουν άμεσα. Ως λέχθηκε «. για να είναι εκτελεστή η απόφαση της διοίκησης, η παραγωγή εννόμων αποτελεσμάτων για τα δικαιώματα του διοικουμένου πρέπει να είναι άμεση και όχι να πιθανολογείται ως ενδεχόμενο του μέλλοντος.». Σχετικές είναι επίσης οι αποφάσεις Tamassos Suppliers v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 60 και Άννα Ηλία ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 884 (απόφαση Πλήρους Ολομέλειας). Επομένως με το διορισμό των αντιστοίχων υποψηφίων, έστω με τις διαφοροποιήσεις που επήλθαν μετά από τη μη αποδοχή ορισμένων, η προπαρασκευαστική πράξη της δημοσίευσης της απόφασης απορροφήθηκε στην τελική πράξη του διορισμού, η οποία και θα ήταν η μόνη που θα μπορούσε να προσβληθεί με βάση το Άρθρο 146.
Θα μπορούσε, μάλιστα, να προστεθεί και περαιτέρω ότι στην ουσία η προσβαλλόμενη πράξη δεν είναι τίποτε άλλο από πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα εφόσον απλώς καλούσε τους έχοντας σειρά κατάταξης στον Πίνακα Διοριστέων να υποβάλουν την αίτηση τους σε περίπτωση που ενδιαφέρονται. Το ότι η πράξη είναι πληροφοριακή απορρέει από το περιεχόμενο της που τιτλοφορείται, γενικώς, «Ενδιαφέρει υποψηφίους εκπαιδευτικούς μέσης γενικής και μέσης τεχνικής εκπαίδευσης» και με την οποία οι έχοντες τον ανάλογο αριθμό στον Πίνακα Διοριστέων απλώς καλούνταν να συμπληρώσουν το σχετικό ηλεκτρονικό έντυπο, εάν ενδιαφέρονταν για διορισμό, μέχρι μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Πράξεις πληροφοριακού χαρακτήρα όπως έχει αποφασιστεί κατ΄ επανάληψη δεν είναι εκτελεστές διότι ελλείπει το στοιχείο της παραγωγής άμεσου αποτελέσματος που επιφέρει τη δημιουργία εννόμων συνεπειών. Τα δικαιώματα δηλαδή των αιτητών, όπως και όλων των υπολοίπων αναγραφομένων στους Πίνακες Διοριστέων, παράμεναν αναλλοίωτα με μόνη τη δημοσίευση της υπό κρίση πράξης στη σχετική ιστοσελίδα. Η δημοσίευση αυτή δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να πληροφορήσει τους αιτητές, ως διοικούμενους, για την κατάσταση πραγμάτων απορρέουσα στην ουσία από τις πρόνοιες του άρθρου 28Β του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου αρ. 10/69, ως τροποποιήθηκε. Σχετικά με την έννοια της πληροφοριακής πράξης σε αντιδιαστολή με την εκτελεστή πράξη, δέστε Krashias Modern Land & Building Developers Ltd v. Δήμου Έγκωμης (1995) 3 Α.Α.Δ. 198, Στυλιανού ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 827, Εκδοτικός Οίκος Δίας Λτδ για το Ράδιο Πρώτο ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2002) 3 Α.Α.Δ. 461 και Αντιγόνη Αλεξάνδρου ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 196, με αναφορά και στη Γεναγρίτης ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 1029.
Παρόλον που η επιτυχία της προδικαστικής ένστασης σφραγίζει και την τύχη της προσφυγής, μπορούν να λεχθούν σε συντομία και τα εξής. Ο Πίνακας Διοριστέων στη δημόσια εκπαίδευση είναι απόρροια νομοθετικής πρόνοιας όπως εξηγήθηκε προηγουμένως, ο δε Πίνακας Διοριστέων καθορίζει σειρά προτεραιότητας όπως έχει αναφερθεί σε σωρεία υποθέσεων μεταξύ των οποίων και η Χρίστος Ηρακλέους ν. Δημοκρατίας μέσω Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, υπόθ. αρ. 555/02, ημερ. 4.10.2004, Δημοκρατία ν. Ελένης Σοφοκλέους (2003) 3 Α.Α.Δ. 190 και Στάλω Ξενή ν. Δημοκρατίας (2004) 3 Α.Α.Δ. 721. Η παρούσα προσφυγή δεν προσβάλλει τη συνταγματικότητα της ύπαρξης Πινάκων Διοριστέων, αλλά μόνο ισχυρίζεται αντισυνταγματικότητα λόγω παραβίασης της αρχής της ισότητας κλπ. σε σχέση με την πρόσκληση περισσοτέρων υποψηφίων προς υποβολή αίτησης από την κλίμακα Α5-Α7, παρά από την κλίμακα Α8-Α10. Είναι δύσκολο να νοηθεί πώς προκύπτει ανισότητα όταν εκ προοιμίου είναι διαφορετικές οι κλίμακες των αντιστοίχων υποψηφίων, έστω και αν αφορούν την ίδια θεματολογία από πλευράς επαγγέλματος. Η κατάταξη και μόνο στον Πίνακα Διοριστέων σε διαφορετικές κλίμακες αποτελεί από μόνο του επαρκές διαφοροποιητικό στοιχείο έτσι ώστε να μην υπάρχει παραβίαση του Άρθρου 28 του Συντάγματος, έχοντας υπόψη ότι η αρχή της ισότητας έναντι του νόμου στο Άρθρο 28.1 του Συντάγματος, διασφαλίζει μόνο ενάντια σε αυθαίρετες διακρίσεις, και όχι εύλογες διακρίσεις ειδικά όταν αυτές είναι απόρροια νομοθετικής πράξης. (Mikrommatis v. Republic 2 R.S.C.C. 125, Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. αρ. 114/04, ημερ. 13.4.2009 και M.C. Sports Cars Ltd v. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 42, απόφαση Πλήρους Ολομέλειας).
Ενόψει όλων των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με €1.500 έξοδα εναντίον των αιτητών και υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ