|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[Υπόθεση Αρ. 522/2008]
4 Οκτωβρίου, 2010
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΚΟΛΟΚΑΣΙΔΟΥ
Αιτήτρια
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ' ων η αίτηση
Α. Kωνσταντίνου για την αιτήτρια
Ρ. Παπαέτη, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση.
Α. Ευσταθίου για το Ενδιαφερόμενος Μέρος Α. Γρηγορίου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια, ως υποψήφια και η ίδια, προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ), ημερομηνίας 20.12.07, με την οποία ο Α. Γρηγορίου (ενδιαφερόμενος) διορίστηκε στη μόνιμη θέση Διευθυντή Τμήματος Ταχυδρομικών Υπηρεσιών.
Διατυπώθηκε σειρά ισχυρισμών σε σχέση με τη συγκριτική καταλληλότητα της αιτήτριας και του ενδιαφερόμενου με αναφορά στο γεγονός ότι ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων σύστησε την αιτήτρια. Επίσης, με αναφορά στις θέσεις της αιτήτριας σε σχέση με την αρχαιότητα και υπέρτερη πείρα της. Δεδομένα που δεν ήταν, όπως εισηγείται η αιτήτρια, επιτρεπτό να υποχωρήσουν μπροστά στην πολύ μικρή διαφορά τους στην προφορική εξέταση (εξαίρετος - σχεδόν εξαίρετος) παρά και την κατοχή από τον ενδιαφερόμενο ακαδημαϊκού προσόντος σχετικού μεν αλλά μη απαιτουμένου. Αυτά, νοουμένου ότι ο ενδιαφερόμενος εγκύρως κρίθηκε ότι, όπως και η αιτήτρια, κατέχει το πλεονέκτημα της «μακράς πείρας» σε ταχυδρομικά θέματα, που προβλέπει το σχέδιο υπηρεσίας. Την κατοχή όμως του οποίου για λόγους που ανέπτυξε σε έκταση, εν πάση περιπτώσει, αμφισβητεί.
Τα πιο πάνω, αναφερόμενα στη συγκριτική καταλληλότητα, τελούν υπό την προϋπόθεση πως ο ενδιαφερόμενος εγκύρως θεωρήθηκε ως προσοντούχος και είναι η θέση της αιτήτριας πως η σχετική κρίση της ΕΔΥ δεν ήταν έγκυρη.
Η παράγραφος 3(2) του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης απαιτεί, ως απαραίτητο προσόν, και το ακόλουθο:
«Δεκαετής τουλάχιστο πείρα σε υπεύθυνη θέση, από την οποία πενταετής τουλάχιστο πείρα σε διευθυντικά/εποπτικά καθήκοντα που να περιλαμβάνουν προγραμματισμό, οργάνωση, καθοδήγηση, συντονισμό και έλεγχο εργασιών».
Η ΕΔΥ, κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 18.9.2007, καθόρισε ως ακολούθως σε σχέση με την πιο πάνω απαίτηση του σχεδίου υπηρεσίας:
«Σ' ό,τι αφορά την απαίτηση της παρ. 3(2) για δεκαετή πείρα σε υπεύθυνη θέση, η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη το βαθμό υπευθυνότητας που λογικά απαιτείται για την ικανοποιητική εκτέλεση των καθηκόντων στα διάφορα επίπεδα θέσεων της Δημόσιας Υπηρεσίας, έκρινε ότι ως «υπεύθυνη» μπορεί να θεωρηθεί μια θέση με μισθοδοτική κλίμακα τουλάχιστον του επιπέδου που αντιστοιχεί/αντιστοιχούσε στη σημερινή κυβερνητική κλίμακα Α8. Σε ό,τι αφορά τους υποψηφίους που προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα, το θέμα θα κριθεί με βάση το περιεχόμενο των καθηκόντων της θέσης που αυτοί κατέχουν.
Περαιτέρω, η Επιτροπή αποφάσισε ότι, για να διαπιστώσει κατά πόσον οι αιτητές διαθέτουν την απαιτούμενη από την πιο πάνω παρ. 3(2) του Σχεδίου Υπηρεσίας πείρα στους κατάλληλους τομείς, θα πρέπει να λάβει υπόψη τόσο τα καθήκοντα που οι υποψήφιοι εκτελούσαν ή/και εκτελούν όσο και τα καθήκοντα που προβλέπονται στα Σχέδια Υπηρεσίας των θέσεων που κατέχουν ή/και κατείχαν, και τα οποία ίσχυαν κατά το χρόνο που οι αιτητές κατείχαν τη θέση, αναφορικά με τους υποψηφίους που είναι δημόσιοι υπάλληλοι.»
Στην ίδια δε συνεδρία, ως προς την πιο πάνω παράγραφο, κατέγραψε τα ακόλουθα για τον ενδιαφερόμενο, ως «δημόσιο υπάλληλο»:
«Ικανοποιεί επίσης την απαίτηση 3(2) του Σχεδίου Υπηρεσίας, λόγω της πείρας που απέκτησε υπηρετώντας στις πιο κάτω θέσεις ως ακολούθως:
2.4.96 - 1.11.02 Λειτουργός Φ.Π.Α.
1.11.02 - σήμερα Ανώτερος Λειτουργός Τηλεπικοι- νωνιών και Ταχυδρομείων, Γρα- φείο Επιτρόπου Ρυθμίσεως Ηλε- κτρονικών Επικοινωνιών.
Ως εκ τούτου, κρίνεται προσοντούχος υποψήφιος.».
Δεν αμφισβητεί η αιτήτρια πως ο ενδιαφερόμενος είχε την απαιτούμενη δεκαετή πείρα «σε υπεύθυνη θέση». Σημειώνω συναφώς πως ως Λειτουργός ΦΠΑ ο ενδιαφερόμενος διορίστηκε στην Α8 και στη συνέχεια ως Λειτουργός Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, σε ανώτερη. Αμφισβητεί όμως την πενταετή τουλάχιστον πείρα στα διευθυντικά/εποπτικά καθήκοντα που προσδιορίζονται: Ως εξής: Ενώ δέχεται πως η πείρα του ως Λειτουργός Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων ανταποκρινόταν, αυτή ήταν διάρκειας μόνο τεσσάρων χρόνων και 6 μηνών. Διορίστηκε σε εκείνη τη θέση την 1.11.02 και ο ουσιώδης χρόνος κατοχής των απαιτούμενων προσόντων ήταν η 7.5.07, δηλαδή η ημερομηνία κατά την οποία έληγε η προθεσμία που τάχθηκε για την προκήρυξη της θέσης με την υποβολή αιτήσεων. Αυτό δεν το αμφισβητούν οι καθ' ων η αίτηση και ο ενδιαφερόμενος και το ζήτημα πλέον αφορά στο κατά πόσο η τουλάχιστον πενταετής απαιτούμενη πείρα σε διευθυντικά/εποπτικά καθήκοντα εγκύρως θεωρήθηκε ότι αποκτήθηκε ενόψει της υπηρεσίας του ενδιαφερομένου στη θέση Λειτουργού ΦΠΑ.
Η αιτήτρια επισύναψε το σχέδιο υπηρεσίας του Λειτουργού ΦΠΑ και εισηγήθηκε πως σαφώς προκύπτει από το περιεχόμενο του πως δεν ασκούσε τέτοια διευθυντικά/εποπτικά καθήκοντα. Διαφωνούν, βεβαίως, ως προς αυτό οι καθ' ων η αίτηση και ο ενδιαφερόμενος αλλά δεν νομίζω πως η λύση βρίσκεται στη γενική αρχή αναφορικά με την κατ' εξοχή αρμοδιότητα της διοίκησης για έρευνα και εφαρμογή του Σχεδίου Υπηρεσίας. Ορθά επισημαίνει η αιτήτρια την ανάγκη για έρευνα και για εξήγηση αναφορικά με το «γιατί και πώς» η ΕΔΥ κατέληξε ότι ο ενδιαφερόμενος είναι προσοντούχος, μόνο με αναφορά στις θέσεις στις οποίες υπηρέτησε, εν προκειμένω, με αναφορά και στη θέση του Λειτουργού ΦΠΑ.
Η ίδια η ΕΔΥ καθόρισε την πορεία. Θα λάμβανε υπόψη όχι απλώς τα Σχέδια Υπηρεσίας των θέσεων που κατείχαν οι υποψήφιοι αλλά και «τα καθήκοντα που οι υποψήφιοι εκτελούσαν ή/και εκτελούν». Προφανώς αφού η όποια πρόνοια του Σχεδίου Υπηρεσίας δεν σημαίνει και πράγματι εκτέλεση ορισμένων καθηκόντων που είναι, βεβαίως, προϋπόθεση για την απόκτηση πείρας. Η ΕΔΥ δεν ακολούθησε την πορεία που η ίδια καθόρισε. Και να ήταν επιτρεπτό να ανατρέξουμε τώρα στα Σχέδια Υπηρεσίας, θα έλειπε το ουσιαστικό στοιχείο. Εκείνο των καθηκόντων τα οποία ο ενδιαφερόμενος εκτελούσε ως Λειτουργός ΦΠΑ. Έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση δεν έγινε. Η ΕΔΥ εξάντλησε το θέμα με αναφορά στις θέσεις στις οποίες υπηρέτησε ο ενδιαφερόμενος και, συναφώς, ελλείπει από την κρίση της οποιασδήποτε μορφής αιτιολόγηση που θα καθιστούσε και δυνατό το δικαστικό έλεγχο. Επομένως, στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας σε σχέση με την κρίση ότι ο ενδιαφερόμενος κατείχε το συζητούμενο απαιτούμενο προσόν.
Τα υπόλοιπα από την απόφασή της, ως προς τη συγκριτική καταλληλότητα, μόνο πάνω σε υποθετική βάση θα ήταν δυνατό να συζητηθούν. Θα είχαν υπόσταση που θα δέσμευε εφόσον εγκύρως θα φαινόταν ότι ο ενδιαφερόμενος ήταν προσοντούχος υποψήφιος. Επομένως, δεν θα ασχοληθώ με άλλο θέμα. Η προσφυγή επιτυγχάνει, με €1,700 έξοδα πλέον ΦΠΑ. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
/μσιαμπαρτά