|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
&nb sp; Υπóθεση αρ. 313/2007
22 Οκτωβρίου, 2008
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23, 25, 26, 28 ΚΑΙ 146 TOY ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΟΥΛΑ ΣΟΦΟΚΛΗ
Αιτήτρια
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ
Καθών η αίτηση
........
Α. Σ. Αγγελίδης, για την αιτήτρια
Α. Μαππουρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθών η αίτηση
............
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά από το δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία που παραθέτω αυτούσια:
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η παράλειψη και/ή συστηματική καθυστέρηση των καθ' ων να επανεξετάσουν και/ή να απαντήσουν μετά την απόφαση στην προσφυγή 1141/03 και στη συνέχεια από 30/5/06 αποδοχή της ιεραρχικής Προσφυγής της αιτήτριας που υπέβαλε σύμφωνα με το Νόμο από το 2002 κατά της τότε απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής ν΄ απορρίψει την αίτηση της ΛΕΜ/0108/2002 για άδεια ανέγερσης κατοικίας στην ακίνητη ιδιοκτησία της αρ. τεμ. 852 Φ/Σχ. LIV. 44 που ευρίσκεται στη Γερμασόγεια, είναι άκυρη, παράνομη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα και ότι παραλήφθηκε να διαταχθεί να γίνει.»
Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια του τεμαχίου 852, Φ/Σχ. LIV/44 που ευρίσκεται στη Γερμασόγεια. Στις 28/1/02 υπέβαλε αίτηση για έκδοση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση κατοικίας. Η Πολεοδομική Αρχή, με ειδοποίηση της ημερ. 12/2/02, απέρριψε την αίτηση για το λόγο ότι το υπό αναφορά τεμάχιο σύμφωνα με το Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού επηρεάζεται για σκοπούς ανέγερσης Σχολείου. Έτσι η αιτήτρια στις 8/3/02 υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή, η οποία όμως απορρίφθηκε στις 26/9/03.
Η αιτήτρια καταχώρησε τότε την υπ' αρ. προσφυγή 1141/03 που οδήγησε σε ακυρωτική απόφαση την 15/4/05. Την 15/4/06, μετά από μεγάλη καθυστέρηση, εξετάστηκε εκ νέου η ιεραρχική προσφυγή από την εξ Υπουργών Επιτροπή η οποία στις 30/5/06 την αποδέχθηκε και παρέπεμψε το θέμα στους καθών η αίτηση για τελική κρίση της αίτησης της αιτήτριας που εκκρεμεί από το 2002. ΄Εκτοτε και πάλιν τίποτε δεν διενεργήθηκε.
Η πλευρά των καθών η αίτηση παρόλο ότι αρχικά καταχώρησε ένσταση, σε αργότερο στάδιο και συγκεκριμένα μετά την καταχώρηση της γραπτής αγόρευσης της αιτήτριας, δήλωσε ότι η Δημοκρατία δεν προτίθετο να υποστηρίζει την προσβαλλόμενη απόφαση και γιαυτό δε θα καταχωρούσε γραπτή αγόρευση. Έτσι το δικαστήριο επιφύλαξε την απόφαση. Αυτό έγινε στις 18/9/08 οπότε από πλευράς του δικηγόρου των καθών η αίτηση αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Μαππουρίδης: Η υπόθεση αυτή αφορά αίτημα ακύρωσης επιβολής όρου σε πολεοδομική άδεια με βάση τον οποίο δεν μπορεί να γίνει άλλη ανάπτυξη στην περιοχή αυτή εκτός από δημόσιο σχολείο. Ο όρος αυτός εκρίθη από απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως απόλυτα περιοριστικός και επομένως θα πρέπει να εξαλειφθεί. Έτσι η αιτούμενη θεραπεία δεν μπορεί να ικανοποιηθεί προς το παρόν λόγω ύπαρξης αυτού του όρου ο οποίος είναι έκδηλα παράνομος. Γιαυτό εισηγούμαι όπως η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρωθεί εξαιτίας του ότι είναι απόρροια όρου πολεοδομικού ο οποίος είναι παράνομος και ας πάει να επανεξεταστεί από την αρμόδια αρχή η οποία δε θα πρέπει να λάβει υπόψη την ύπαρξη του όρου στο πολεοδομικό σχέδιο που δεν μπορεί να γίνει άλλη ανάπτυξη εκτός από δημόσιο σχολείο. Έχω καταλήξει να μην καταχωρήσουμε γραπτή αγόρευση και δε θα υποστηρίξουμε την παρούσα υπόθεση.»
Όπως είχα αναφέρει και κατά την ημερομηνία που επιφυλάχθηκε η απόφαση, το γεγονός ότι ο δικηγόρος των καθών η αίτηση δήλωσε ότι δεν προτίθεται να υποστηρίξει την απόφαση, δεν είναι κάτι που οδηγεί αυτόματα και σε ακύρωσή της. Ενόψει του τεκμηρίου κανονικότητας των διοικητικών πράξεων, μια απόφαση θεωρείται νόμιμη εκτός αν ο αιτητής, που φέρει και το βάρος απόδειξης, δείξει λόγο ακύρωσής της.
Στρεφόμενος στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης κι' αφού έλαβα υπόψη το περιεχόμενο τόσο της αρχικής όσο και της συμπληρωματικής γραπτής αγόρευσης του ευπαιδεύτου συνηγόρου της αιτήτριας και τα όσα ανάφερε ο ευπαίδευτος δικηγόρος για τη Δημοκρατία, έχω καταλήξει να δεχθώ τη θέση της αιτήτριας ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έρχεται σε σύγκρουση με το ακυρωτικό αποτέλεσμα της προσφυγής 1141/03 ημερ. 15/4/05. Ενώ η Υπουργική Επιτροπή επανεξέτασε την ιεραρχική προσφυγή στις 30/5/06 και αποδέκτηκε αυτή, η Πολεοδομική Αρχή αντί να υλοποιήσει την απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής, πράγμα που θα αποτελούσε και συμμόρφωση πριν την προαναφερθείσα απόφαση στην υπόθεση 1141/03 όπως απαιτεί και το Άρθρο 146.5 του Συντάγματος και η σχετική νομολογία και να εκδώσει την άδεια ως η αίτηση της αιτήτριας, επέμενε στην αρχική της απόφαση. Απλώς τώρα επικαλέσθηκαν και την ύπαρξη ιδέας για απαλλοτρίωση. Ενώ η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας ήταν ότι ο συγκεκριμένος χώρος δεν χρειαζόταν πλέον για ανέγερση σχολείων λόγω ψηλών κόστων, οι καθών δεν αποδέσμευσαν το ακίνητο της αιτήτριας και δεν ενέκριναν, ως ώφειλαν, την Πολεοδομική άδεια, αφού μέχρι τότε καμιά απαλλοτρίωση και καμιά αποζημίωση δε δόθηκε στην αιτήτρια.
Ενόψει των πιο πάνω ορθά ο δικηγόρος της Δημοκρατίας δεν υποστήριξε την απόφαση. Έτσι η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.000 έξοδα υπέρ της αιτήτριας και εναντίον των καθών η αίτηση.
Η προσβαλλόμενη απόφαση στην έκταση που αφορά την άρνηση χορήγησης άδειας οικοδομής, ακυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑΣ