|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1144/2008)
11 Ιουλίου 2008
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MOHAMMAD KASHIF,
Αιτητής,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------
Μονομερής Αίτηση ημερ. 10 Ιουλίου 2008
Λ. Κληρίδης, για τον Αιτητή.
---------------------------
ΑΠΟΦΑΣΗ (Ex-tempore)
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Το Δικαστήριο έχει ενώπιον του μονομερή αίτηση για προσωρινό διάταγμα, με αφορμή την καταχώρηση προσφυγής με την οποία ζητείται δήλωση του Δικαστηρίου όπως το διάταγμα σύλληψης και κράτησης του αιτητή στα αστυνομικά κρατητήρια Αμμοχώστου στη Λάρνακα ημερ. 14.6.08, για σκοπούς απέλασης που είχε εκδώσει η Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, κηρυχθεί άκυρο και χωρίς νομικό αποτέλεσμα. Η αίτηση για προσωρινό διάταγμα ορίστηκε για σήμερα το πρωΐ ως επείγον ζήτημα, συνοδεύεται δε από σύντομη ένορκη δήλωση της δικηγόρου κας Μηλιδώνη, που είναι δικηγόρος που συνεργάζεται στο γραφείο του κ. Λεύκου Κληρίδη και Υιών. Απλά εκεί αναφέρεται ότι υιοθετούνται τα γεγονότα και νομικά σημεία προς υποστήριξη της προσφυγής και ότι ο αιτητής ο οποίος κρατείτο στα αστυνομικά κρατητήρια Αμμοχώστου στη Λάρνακα θα απελαύνετο χθες στο Πακιστάν. Σήμερα, έχει δηλώσει ο κ. Κληρίδης ότι η απέλαση του θα λάβει χώραν εντός της ημέρας, εκτός εάν εκδοθεί το προσωρινό διάταγμα.
Ο συνήγορος αγόρευσε με συντομία επιδιώκοντας την έκδοση του προσωρινού διατάγματος με βάση, κυρίως, το γεγονός ότι τυχόν απέλαση του αιτητή θα είναι αντίθετη με το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Άρθρο 15 του Συντάγματος και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που προστατεύει το δικαίωμα οικογενειακής ζωής. Τόνισε ότι τα δύο ανήλικα τέκνα του αιτητή γεννήθηκαν στην Κύπρο και η οικογένεια συντηρείται από τον αιτητή. Έγινε αναφορά στο σύγγραμμα των D. J. Harris, M. O'Boyle, C. Warbrick: «Law of the European Convention on Human Rights», σελ. 332-333.
Κατ΄ αρχάς, η αίτηση για προσωρινό διάταγμα δεν βασίζεται στους ορθούς διαδικαστικούς κανονισμούς, εφόσον γίνεται επίκληση των Κανονισμών 18 και 19, του άρθρου 32 του Νόμου αρ. 14/60 και των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ενώ βεβαίως ο ορθός Κανονισμός που διέπει τις αιτήσεις για προσωρινά διατάγματα σε προσφυγές, είναι ο Κανονισμός 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962.
Πέραν τούτου υπάρχει πλούσια νομολογία η οποία έχει καθορίσει ότι δεν μπορεί ένας αιτητής διά της αμφισβήτησης του διατάγματος σύλληψης και κράτησης του να αμφισβητεί και τις προηγούμενες πράξεις επί των οποίων έχει υπάρξει ήδη η κρίση της διοίκησης, δηλαδή, της άρνησης, για παράδειγμα, της επέκτασης της παραμονής του αιτητή στην Κύπρο ή της άρνησης της Υπηρεσίας Ασύλου ή της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, να ικανοποιήσει το αίτημα του να αναγνωριστεί ως πολιτικός πρόσφυγας. Σχετικές υποθέσεις είναι η Salaudi Khatateav v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 149/2005, ημερ. 14.1.08 και η Kedoum v. Κυπριακής Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 505. Πόσο μάλλον εδώ, όπου ο κ. Κληρίδης με ειλικρίνεια δήλωσε, και έτσι απορρέει στην ουσία πίσω από τις γραμμές και από τις πρώτες παραγράφους των γεγονότων της προσφυγής στις οποίες παραπέμπει η επίδικη αίτηση, ότι είχε γίνει προσφυγή εναντίον της απορριπτικής απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, η οποία όμως απερρίφθη από το Ανώτατο Δικαστήριο και δεν εφεσιβλήθη. Το διάταγμα το οποίο εξέδωσε η Διευθύντρια στην παρούσα περίπτωση επομένως είναι δικαιωματικό με βάση την παράνομη παραμονή του αιτητή στην Κύπρο, μετά το ατελέσφορο των προηγούμενων διαβημάτων. Παρόλο που δεν αναφέρεται και δεν επισυνάπτεται στην προσφυγή το ίδιο το διάταγμα σύλληψης και κράτησης, παρά μόνο επισυνάπτονται τα δύο πιστοποιητικά γέννησης των παιδιών του αιτητή, εντούτοις έχει αναφερθεί από τη νομολογία ότι η έκδοση ενός διατάγματος κράτησης και απέλασης με βάση το άρθρο 6 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105, όπως τροποποιήθηκε, αποτελεί επαρκή αιτιολογία, διότι ακριβώς είναι αποτέλεσμα της παράνομης διαμονής του αιτητή.
Περαιτέρω, προσωρινό διάταγμα εκδίδεται μόνο όταν προκύπτει έκδηλη παρανομία ή διαφαίνεται η έλευση ανεπανόρθωτης ζημίας, η δε παρανομία θα πρέπει να αναδύεται από μόνη της από αναντίλεκτα και αντικειμενικά δεδομένα. (δέστε τις υποθέσεις Λοϊζίδης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 234 και Πολύβιος Νικολάου ν. ΕΔΥ (1992) 4 Α.Α.Δ. 3959. Πρόκειται για μια εξαιρετική δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αναλαμβάνεται μόνο εφόσον διαπιστώνεται πως η προσβαλλόμενη διοικητική πράξη είναι έκδηλα παράνομη ή εφόσον στο πλαίσιο του συνόλου των δεδομένων δικαιολογείται να εκδοθεί ενόψει επαπειλούμενης, εξ αιτίας της, ανεπανόρθωτης βλάβης. Αυτά έχουν λεχθεί στη σχετικά πρόσφατη απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Co Ltd, A.E. 11/07, ημερ. 7.2.07. Η οικογενειακή ζωή στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Κληρίδης δεν αποτελεί από μόνη της στοιχείο για να διαφοροποιηθεί υπέρ του αιτητή μια κατά τα άλλα έκδηλα παράνομη κατάσταση, ιδιαίτερα στον τομέα της απέλασης όπου το κυρίαρχο δικαίωμα του κράτους είναι προεξάρχον στον καθορισμό της πολιτικής, εφόσον ουδείς δικαιούται να παραμένει στην Κύπρο άνευ αδείας. Το δικαίωμα αποκλεισμού αλλοδαπού υπόκειται σε αναθεωρητικό έλεγχο, αλλά ασκείται, εν πάση περιπτώσει, κυριαρχικά με την προϋπόθεση ότι ασκείται καλόπιστα στα πλαίσια μιας ομολογουμένως ευρείας εξουσίας που παρέχεται στις αρμόδιες αρχές από το σχετικό νόμο. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Moyo v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203 και Ahmed v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 537. Στην Kedoum - πιο πάνω - έγινε επίσης ανάλυση των αποφάσεων που μνημονεύονται στα πιο πάνω σύγγραμμα των Harris, Boyle, Warbrick, με την παρατήρηση ότι εκεί υπήρχαν πρόσωπα τα οποία είχαν αυτοτελή δικαιώματα παραμονής στις χώρες εκείνες στις οποίες είχαν εκδοθεί διατάγματα απέλασης και ήταν δεδομένο ότι θα διακόπονταν οι οικογενειακοί δεσμοί με το μέλος που δεν είχε τέτοιο δικαίωμα. (δέστε Berrehab v. Netherlands, A 138 (1988), Moustaquim v. Belgium, A 193 (1991) και Beldjoudi v. France, A 234-Α (1992)). Η Ολομέλεια συμφώνησε επίσης με την πρωτόδικη κρίση ότι η γέννηση παιδιού στην Κύπρο από μόνη της, δεν παρέχει αυτόματο και αυτοτελές δικαίωμα παραμονής του στην Κύπρο. Εδώ, δεν λέχθηκε τίποτε ουσιωδώς το αντίθετο και δεν έχουν τεθεί σαφή γεγονότα προς διαφοροποίηση της κατάστασης. Παρατηρείται, αντίθετα, ότι η αίτηση υποβλήθηκε πολύ καθυστερημένα, την ύστατη στιγμή προ της απέλασης.
Έχοντας ακούσει τον συνήγορο και έχοντας με προσοχή εξετάσει το ζήτημα όπως αυτό απορρέει από τα πολύ συνοπτικά γεγονότα τα οποία έχουν αναφερθεί ενώπιον του Δικαστηρίου από την αγόρευση και από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση για προσωρινό διάταγμα, κρίνεται ότι δεν υπάρχει καμία έκδηλη παρανομία και ως εκ τούτου το αίτημα δεν μπορεί να γίνει δεκτό.
Απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ