|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 4 ΑΑΔ 173
19 Μαρτίου, 2007
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚA ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 146, 8, 9, 11, 28, 29
ΤΟΥ ΣΥΝΤAΓΜΑΤΟΣ
YOUSIFE MOHAMAD,
Αιτητής,
v.
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΜΕΣΩ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 261/2006)
Αλλοδαποί ― Πολιτογράφηση ― Οι προϋποθέσεις του άρθρου 110(2) του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002 (Ν.141(Ι)/02) ― Δεν επληρούντο στην κριθείσα περίπτωση ― Η σχετική απόφαση της διοίκησης, που απέρριψε το αίτημα πολιτογράφησης, ήταν καλόπιστη.
Ο αιτητής επεδίωξε την ακύρωση της απόφασης απόρριψης του αιτήματός του για πολιτογράφηση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Η δεύτερη επιφύλαξη του άρθρου 110(2) φαίνεται αρκετά ευρεία, ώστε να καλύπτει περιπτώσεις παράνομης παραμονής στο παρελθόν, έστω και αν ο αλλοδαπός έχει νόμιμη παραμονή κατά το χρόνο της αίτησής του για πολιτογράφηση. Εδώ μάλιστα ο μόνος λόγος που ανέτρεψε το παράνομο της παραμονής του Αιτητή ήταν ο γάμος του το 2001, που ήταν και ο λόγος για μη εκτέλεση του διατάγματος απέλασης. Εξ άλλου, το παράνομο της παραμονής στη Δημοκρατία στο παρελθόν, συνιστά μέρος του συνόλου των γεγονότων τα οποία αφορούν τον αιτούμενο πολιτογράφηση αλλοδαπό. Εν πάση περιπτώσει, δεν ανατρέπεται το εύλογο της διαπίστωσης ως προς το χαρακτήρα του Αιτητή, στην οποία βασίστηκε ο δεύτερος λόγος για απόρριψη του αιτήματός του. Τα στοιχεία που επέτρεπαν στη διοίκηση να αμφιβάλλει για το καλό του χαρακτήρα ήσαν πολλά και διάφορα και δεν αναιρούντο απλώς και μόνο διότι ο Αιτητής αρνείτο οποιοδήποτε από αυτά ως το ζητούμενο να ήταν η επί δικαστηρίω απόδειξη γεγονότων. Αρκεί ότι η διοίκηση ενήργησε με καλή πίστη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Προσφυγή.
Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Αιτητή.
Λ. Χριστοδουλίδου-Ζαννέτου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
XATZHXAMΠHΣ, Δ.: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Συρία. Ήρθε στην Κύπρο το 1994 και έμεινε για τρία χρόνια με άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας. Παρέμεινε όμως και ύστερα στην Κύπρο, παράνομα πλέον, και το 1998 τέλεσε γάμο με Κυπρία, για να απελαθεί τελικά ως απαγορευμένος μετανάστης τον ίδιο χρόνο. Σε σχετική εκτεταμένη έκθεση της Αστυνομίας αναφέροντο μάλιστα τα ακόλουθα σε κατάληξη:
«Λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα έχουν αναφερθεί πιο πάνω φαίνεται καθαρά ότι, ο αλλοδαπός προχώρησε σε εικονικό γάμο με απώτερο σκοπό να διαιωνίσει την παραμονή του και βρήκε τρόπο για να παραμείνει ανενόχλητος. Το γεγονός ότι, δεν διαμένει μαζί με τη σύζυγό του, δεν εργάζεται και ίσως να είναι αναμεμειγμένος σε κομπίνες μεταφοράς αλλοδαπών στην Κύπρο και ίσως ακόμη και σε εμπόριο γυναικών, εισήγηση μας είναι όπως εκδοθούν το συντομότερο δυνατό διατάγματα κράτησης και απέλασης για να απελαθεί στη χώρα του προτού αυτός εξαφανιστεί.»
Του επετράπη όμως να επανέλθει στην Κύπρο το 2000 για 15 μέρες για να διευθετήσει υποθέσεις που προέκυψαν μετά από το θάνατο της γυναίκας του το 1999. Ο Αιτητής παρέμεινε, και πάλι παράνομα, πέραν των 15 ημερών και εξεδόθη διάταγμα απέλασης του που όμως δεν εκτελέστηκε αφού εν τω μεταξύ το 2001 τέλεσε άλλο γάμο με Κυπρία. Έκτοτε του εδίδετο άδεια παραμονής με ανανεώσεις μέχρι 30.12.2006. Το 2004 υπέβαλε αίτηση για πολιτογράφηση του ως άντρας Κυπρίας. Η Αστυνομία δεν υποστήριξε το αίτημα του. Σε έκθεση της, αναφερθείσα στο ιστορικό, κατέληξε:
«Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο αλλοδαπός στο παρελθόν έχει τελέσει γάμο ευκαιρίας με απότερο σκοπό την παραμονή του στην Κύπρο και αφού συνελήφθηκε, απελάθηκε για τη χώρα του, οι απόψεις της Υπηρεσίας μας στο παρόν στάδιο όσον αφορά το αίτημα του για εγγραφή του σαν κύπριος πολίτης είναι αρνητικές και η αίτηση του παρακαλώ όπως εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο για να εξακριβωθεί και η βιοσημότητα του γάμου του.»
Εν τω μεταξύ διερευνήθηκε και πληροφορία ότι ο Αιτητής είχε τελέσει και γάμο στη Συρία το 2004. Εν πάση περιπτώσει απεφασίσθη η απόρριψη του αιτήματος του για πολιτογράφηση με βάση, όπως ανεφέρθη στην επιστολή που του εστάλη:
«. την 2η επιφύλαξη του εδαφίου 2 του Άρθρου 110 του Νόμου 14(Ι)/2002 και διότι δεν πληρούται η προϋπόθεση (γ) του ιδίου εδαφίου 2 του πιο πάνω Νόμου.»
Στο σχετικό πρακτικό της διοίκησης αναφέρεται:
«Η αίτηση για εγγραφή απορρίπτεται δυνάμει της 2ης επιφύλαξης του εδαφίου 2 του Άρθρου 110 του Ν. 141(Ι)/2002 καθώς επίσης γιατί λόγω του ιστορικού του (παράνομη παραμονή & απέλαση, τέλεση προηγούμενου γάμου με σκοπό να παραμείνει στη Δημοκρατία σε συνδυασμό με ύποπτες δραστηριότητες του) θεωρώ ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις του ιδίου εδαφίου & άρθρου του Νόμου.»
Ο Αιτητής ισχυρίζεται έλλειψη δέουσας έρευνας. Τούτο γίνεται σε συνάρτηση με την αναφορά του σε διάφορες πτυχές των στοιχείων που ήσαν ενώπιον της διοίκησης και χωρίς συσχετισμό προς τα ουσιαστικά θέματα. Εδώ η αίτησή του απερρίφθη για δύο λόγους δυνάμει του Άρθρου 110(2) του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002 (Ν. 141(Ι)/2002) το οποίο προνοεί:
«2. Τηρουμένων των διατάξεων του εδαφίου (4), ο Υπουργός μπορεί, όταν υποβληθεί αίτηση κατά τον καθορισμένο τρόπο και δοθεί διαβεβαίωση πίστεως στη Δημοκρατία στον τύπο ο οποίος καθορίζεται στο Δεύτερο Πίνακα, να μεριμνήσει για την εγγραφή ως πολίτη της Δημοκρατίας, οιουδήποτε προσώπου, που είναι ενήλικο και πλήρους ικανότητας πρόσωπο και που ικανοποιεί τον Υπουργό ότι-
.........................
(γ) είναι καλού χαρακτήρα· ......
.........................
Νοείται περαιτέρω ότι οι διατάξεις του παρόντος εδαφίου δεν εφαρμόζονται στις περιπτώσεις που ο αλλοδαπός εισέρχεται ή παραμένει παράνομα στη Δημοκρατία.»
Ο Αιτητής εισηγείται πλάνη και έλλειψη δέουσας έρευνας και ως προς τα δύο σκέλη της απόφασης. Δεν ήταν, λέγει, παράνομα στην Κύπρο αφού κατά το χρόνο που υπέβαλε την αίτηση του είχε άδεια παραμονής, ενώ δεν διερευνήθησαν επαρκώς και δεν αξιολογήθησαν ορθώς τα όσα του κατελογίζοντο στην έκθεση της Αστυνομίας που αντανακλούσαν στο χαρακτήρα του και σε σχέση με την τέλεση άλλου γάμου του στη Συρία.
Η δεύτερη επιφύλαξη του Άρθρου 110(2) φαίνεται αρκετά ευρεία ώστε να καλύπτει περιπτώσεις παράνομης παραμονής στο παρελθόν, έστω και αν ο αλλοδαπός έχει νόμιμη παραμονή κατά το χρόνο της αίτησής του για πολιτογράφηση. Εδώ μάλιστα ο μόνος λόγος που ανέτρεψε το παράνομο της παραμονής του Αιτητή ήταν ο γάμος του το 2001 που ήταν και ο λόγος για μη εκτέλεση του διατάγματος απέλασης. Εξ άλλου, το παράνομο της παραμονής στη Δημοκρατία στο παρελθόν συνιστά μέρος του συνόλου των γεγονότων τα οποία αφορούν τον αιτούμενο πολιτογράφηση αλλοδαπό. Αποκλίνω λοιπόν να θεωρήσω ότι μπορούσε νόμιμα η διοίκηση να βασισθεί στην προηγούμενη παράνομη παραμονή του Αιτητή στη Δημοκρατία για να απορρίψει το αίτημά του. Δεν θα επεκταθώ όμως επί του θέματος, αφού εν πάση περιπτώσει δεν ανατρέπεται το εύλογο της διαπίστωσης ως προς το χαρακτήρα του Αιτητή στην οποία βασίστηκε ο δεύτερος λόγος για απόρριψη του αιτήματός του. Τα στοιχεία που επέτρεπαν στη διοίκηση να αμφιβάλλει για το καλό του χαρακτήρα ήσαν πολλά και διάφορα και δεν αναιρούντο απλώς και μόνο διότι ο Αιτητής αρνείτο οποιοδήποτε από αυτά ως το ζητούμενο να ήταν η επί δικαστηρίω απόδειξη γεγονότων. Αρκεί ότι η διοίκηση ενήργησε με καλή πίστη αξιολογώντας τα στοιχεία που είχε ενώπιον της για να καταλήξει στην απόφαση ότι δεν ήταν ικανοποιημένη ότι ο Αιτητής ήταν καλού χαρακτήρα ώστε να του δοθεί το ευεργέτημα της πολιτογράφησης.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει £300 έξοδα στη Δημοκρατία.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.