|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 657/2005
15 Ιουνίου, 2007
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ,
Αιτητής ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
Καθ´oύ η αίτηση
Α. Αριστείδου με Κ. Αριστείδου, για τον αιτητή
Μ. Χριστοφίδης, για τον καθού η αίτηση
ΑΠΟΦΑΣΗ
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητή ς ζητά τις ακόλουθες θεραπείες τις οποίες προτιμώ να παραθέσω αυτούσιες:
«1. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι, η πράξη και/ή απόφαση του Καθ' ου η Αίτηση, που γνωστοποιήθηκε στον Αιτητή την 13η Απριλίου 2005 και κοινοποιήθηκε στους δικηγόρους του Αιτητή με επιστολή που φέρει ημερομηνία 10 Μαίου, 2005, και σύμφωνα με την οποία καθορίστηκε η οικονομική επιβράβευση του Αιτητή σε Λ:Κ. 12.000 αποτελεί διάκριση
άδικη και άνιση κατά του Αιτητή και είναι άκυρη και χωρίς κανένα νόμιμο αποτέλεσμα αφού αντιστοιχεί σε ποσοστό 1/5 του Σχεδίου Υψηλών Παροχών Αθλητών και Προπονητών του ΚΟΑ και θα πρέπει να καταβληθεί στον Αιτητή ολόκληρο και/ή το αντίστοιχο ποσό που λαμβάνουν άλλοι αθλητές Ολυμπιακών Αγώνων.
2. Περαιτέρω και/ή διαζευκτικά, δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι, οι πρόνοιες του Σχεδίου Υψηλών Παροχών Αθλητών και Προπονητών Παραολυμπιακής Επιτροπής το οποίο εγκρίθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του ΚΟΑ την 27η Μαίου 2004, είναι άδικες και μεταχειρίζονται άνισα τον Αιτητή και είναι άκυρες χωρίς κανένα νομικό αποτέλεσμα αφού αντιστοιχούν σε ποσοστό 1/5 του Σχεδίου Υψηλών Παροχών αθλητών και Προπονητών Ολυμπιακής Ομάδας και θα πρέπει να τροποποιηθούν και εναρμονιστούν έτσι ώστε να ρυθμίζουν ισότιμα και δίκαια τους αθλητές και προπονητές της Παραολυμπιακής Ομάδας με τους αθλητές και προπονητές της ολυμπιακής ομάδας.
3. Οποιαδήποτε άλλη θεραπεία το Σεβαστό Δικαστήριο κρίνει ως ορθή και δίκαιη υπό τις περιστάσεις.
4. Τα έξοδα της παρούσας αίτησης πλέον Φ.Π.Α.»
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο αιτητής πάσχει από αναπηρία των κάτω άκρων. Είναι πρωταθλητής κολύμβησης Κύπρου στην κατηγορία του, με παγκύπρια ρεκόρ και διεθνείς διακρίσεις. Συμμετείχε ως μέλος της κυπριακής αποστολής και εκπροσώπησε τη χώρα μας στην παραολυμπιάδα της Αθήνας που διεξάχθηκε το 2004 και κατάφερε να διακριθεί καταλαμβάνοντας την 7η θέση στα 50 μέτρα κολύμβηση. Στις 27/5/04 το Διοικητικό Συμβούλιο του καθού η αίτηση ενέκρινε με σχετική απόφαση του το Σχέδιο Υψηλών Παροχών Αθλητών και Προπονητών Παραολυμπιακής Επιτροπής (που πιο
κάτω θα αναφέρεται ως Σχέδιο Παροχών) το οποίο σε γενικές γραμμές προνοεί τη χρηματική επιβράβευση των αθλητών που καλύπτονται από αυτό για τις επιτυχίες τους με ψηλές αθλητικές αποδόσεις σε διεθνείς αγώνες. Σύμφωνα με τις πρόνοιες του εν λόγω σχεδίου και εφόσον ο αιτητής πήρε την 7η θέση δικαιούτο ως οικονομική επιβράβευση το ποσό των £12.000. Ο καθού η αίτηση προσέφερε το ποσό αυτό στον αιτητή σε ειδική τελετή στις 13/4/05 αλλά ο αιτητής αρνήθηκε να το παραλάβει για το λόγο ότι ήταν η θέση του ότι το ποσό της επιβράβευσης έπρεπε να ήταν £60.000 το οποίο ίσχυε με βάση το προηγούμενο Σχέδιο Παροχών το οποίο δεν έκαμνε διάκριση μεταξύ Ολυμπιακών Αγώνων και Παραολυμπιακών Αγώνων.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΕΧΥΡΙΣΜΟΙ
Με τη γραπτή του αγόρευση ο αιτητής προωθεί τους εξής λόγους ακύρωσης; (α) παράβαση της αρχής της ισότητας, (β) προφανής πλάνη περί τα πράγματα και το νόμο, (γ) έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, (δ) λήφθηκε από μη αρμόδιο όργανο και/ή κατά λειτουργία και διαδικασία με πάσχουσα συγκρότηση και σύνθεση και (ε) στηρίζεται σε πολιτική που δεν έχει κανονιστική δύναμη.
Από πλευράς του καθού η αίτηση εγείρεται προδικαστική ένσταση ότι «η παρεμπίπτουσα προσβολή του Σχεδίου Υψηλών Παροχών Αθλητών και Προπονητών Παραολυμπιακής Επιτροπής η οποία γίνεται με την παράγραφο 2 της αίτησης, δεν επιτρέπεται και ότι είναι εκπρόθεσμη αφού το συγκεκριμένο σχέδιο εγκρίθηκε από τον Κυπριακό Οργανισμό Αθλητισμού στις 27/5/04, ένα και πλέον χρόνο δηλαδή πριν την καταχώρηση της παρούσας προσφυγής.
Διαζευκτικά προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα νόμιμη και ορθή.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Εφόσον τίθεται θέμα περί εκπρόθεσμης προσφυγής, τότε επιβάλλεται όπως εξεταστεί αυτό πρώτα. Έχουμε δεδομένο ότι η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 9/6/05. Στο αιτητικό της προσφυγής ο αιτητής μιλά για απόφαση που γνωστοποιήθηκε στον ίδιο στις 13/4/05 και στο δικηγόρο του στις 10/5/05. Δε διευκρινίζει την ημερομηνία της απόφασης που προσβάλλει. Από τα γεγονότα όμως της υπόθεσης, φαίνεται ότι προσβάλλει
την απόφαση ημερ. 13/4/05 που του προσφέρθηκε το ποσό των Λ.Κ. 12.000.-
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του καθ' ου η αίτηση υποστήριξε ότι το εν λόγω Σχέδιο απασχόλησε το Διοικητικό Συμβούλιο του ΚΟΑ στις συνεδρίες του ημερ. 27/5/04 και 22/6/04 και αφού εγκρίθηκε του δόθηκε ευρεία δημοσιότητα, ιδιαίτερα σε δημοσιογραφική διάσκεψη που έλαβε χώρα στις 6/8/04 κατά την οποία ο Πρόεδρος του ΚΟΑ, παρουσία όλων των αθλητών, συμπεριλαμβανομένου και του αιτητή πριν την αναχώρηση τους για τους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας του 2004, τους ανακοίνωσε με λεπτομέρεια τις πρόνοιες του Σχεδίου Παροχών. Εφόσον ο αιτητής πήρε την 7η θέση ορθά του προσφέρθηκε το ποσό των £12.000. Ο αιτητής παρέλειψε να αμφισβητήσει τις πρόνοιες του σχεδίου μέσα στον προβλεπόμενο από το άρθρο 146.3 του Συντάγματος χρόνο.
Σύμφωνα με νομολογία, η προθεσμία των 75 ημερών που προβλέπεται από το προαναφερθέν άρθρο του Συντάγματος μέσα στην οποία θα πρέπει να ασκείται μια προσφυγή, αρχίζει από την ημερομηνία εκείνη κατά την οποία ο αιτητής έλαβε πλήρη γνώση αυτής με την έννοια να έχει ικανοποιητικά στοιχεία για να την προσβάλει. Για την έναρξη της
προθεσμίας δε χρειάζεται να υπάρχει και η αιτιολογία της απόφασης (βλ. Moran v. Republic 1 R.S.C.C. 10, Plousiou v. Central Bank (1982) 3 C.L.R. 1382, Γεωργίου ν. Δήμος Λάρνακας (1998) 3 Α.Α.Δ. 197 και Ανδρέας Χρίστου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. αρ. 183/03, ημερ. 22/10/04).
Πέραν των πιο πάνω στην τελευταία πιο πάνω υπόθεση, σελ. 4, αναφέρονται τα εξής:
«Η γνώση τεκμαίρεται ότι υπάρχει όταν ο διοικούμενος έχει γνώση των στοιχείων που επηρεάζουν την θέση του. (Papaioannou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 103, 108) ενώ σε περίπτωση αμφιβολίας κατά πόσο ο αιτητής έλαβε γνώση ή ως προς την επάρκεια της ειδοποίησης, η αμφιβολία ενεργεί υπέρ του διοικούμενου»
Από πλευράς του καθού η αίτηση έγινε επίκληση των τεκμηρίων 1-7 από τα οποία σύμφωνα με τον ισχυρισμό του ο αιτητής έλαβε ή μπορούσε με εύλογη επιμέλεια να λάβει γνώση του Σχεδίου Παροχών πολύ πριν την καταχώρηση της προσφυγής. Στην όλη υπόθεση είχε τεθεί και θέμα κατά πόσο ο αιτητής στις 6/8/04 που είχε γίνει η δημοσιογραφική διάσκεψη ήταν στην Κύπρο ή όχι. Παρόλο που η πλευρά του καθ' ου η αίτηση, ενόψει κάποιων στοιχείων που τους εφοδίασε ο δικηγόρος του αιτητή, δήλωσε ότι δε θα επιμένει ότι ο αιτητής ήταν παρών στη δημοσιογραφική διάσκεψη, εντούτοις αναφέρθηκε σε αριθμό άλλων γεγονότων και στα
προαναφερθέντα τεκμήρια για να δείξει ότι το αργότερο στις 17/12/04 που έλαβε χώρα η τιμητική εκδήλωση της παραολυμπιακής ομάδας ο αιτητής έλαβε γνώση του σχεδίου.
Εξέτασα τις αντίστοιχες θέσεις. Είμαι της άποψης ότι ο χρόνος για καταχώρηση προσφυγής θα πρέπει να αρχίζει από την ημερομηνία εκείνη που ο αιτητής πληροφορήθηκε περί της απόφασης του καθ' ου η αίτηση να του εγκρίνουν το ποσό των Λ.Κ.12.000 (το ανάλογο δηλαδή για την 7η θέση), αντί των Λ.Κ.60.000 που ο ίδιος ισχυρίζεται ότι πρέπει να δικαιούται, πράγμα που έγινε στις 13/4/05. Εφόσον η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 9/6/05 τότε αυτή είναι εμπρόθεσμη. Διαφωνώ με τη θέση του καθ' ου η αίτηση ότι έπρεπε ο αιτητής να προσβάλει το Σχέδιο Παροχών από την πρώτη φορά που έλαβε γνώση των προνοιών του. Αν το έπραττε, θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί ότι δεν είχε τότε ενεστώς έννομο συμφέρον για να το προσβάλει αφού δεν είχε μέχρι τότε αγωνισθεί και εξασφαλίσει οποιαδήποτε θέση που θα του παρείχε το δικαίωμα αμοιβής με βάση το σχέδιο παροχών και κατά συνέπεια δικαίωμα προσφυγής στο δικαστήριο. Ο επηρεασμός ενός αιτητή πρέπει να είναι άμεσος. Με την απλή δημοσίευση του Σχεδίου, έστω και αν δεν συμφωνούσε με τις πρόνοιες
του, ο αιτητής δεν είχε δικαίωμα να το προσβάλει. Έτσι η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.
Αναφορικά με την ουσία της προσφυγής, ότι δηλαδή η διαφοροποίηση του αρχικού σχεδίου παροχών που δεν προέβλεπε διαχωρισμό μεταξύ αρτιμελών και μη αρτιμελών αθλητών με τρόπο που να μειώνονται οι παροχές για τους μη αρτιμελείς είναι παράνομη, έχω ήδη εξετάσει το θέμα στην υπόθεση Καρολίνα Πελεντρίτου ν. Κ.Ο.Α. υποθ. αρ. 1251/03 ημερ. 8/9/05, η οποία όμως θα πρέπει να αναφέρω ότι έχει εφεσιβληθεί (Α.Ε. 117/05) και η έφεση εκκρεμεί.
Εξέτασα τις δυο περιπτώσεις. Βρίσκω ότι στην ουσία τους αυτές είναι οι ίδιες ώστε και το αποτέλεσμα στην παρούσα να είναι επίσης το ίδιο. Απλώς εκεί η διαφοροποίηση του Σχεδίου Παροχών έγινε με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του καθού η αίτηση ημερ. 4/2/03 ενώ στην παρούσα με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου ημερ. 27/5/04. Σημειώνω εδώ ότι με βάση το αρχικό Σχέδιο Παροχών η χορηγία για την 7η θέση που εξασφάλισε ο αιτητής ήταν £60.000 ενώ με το νέο Σχέδιο £12.000. Μεταφέρω εδώ μέρος από την προαναφερθείσα απόφαση μου όπου είχα αναφέρει τα εξής:
«Το σχέδιο που διαλάμβανε τα πιο πάνω, δεν προέβλεπε σε διαχωριομό μεταξύ παγκοσμίων αγώνων με αθλητές χωρίς αναπηρία και αθλητές με αναπηρία. Όμως με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του καθού» η αίτηση ημερ. 4/2/03, που σημειώνω είναι μεταγενέστερη της ημερομηνίας των επιδόσεων της αιτήτριας, υιοθετήθηκε η εισήγηση Επιτροπής του Οργανισμού όπως οι μη αρτιμελείς αθλητές αντιμετωπιστούν διαφορετικά, δηλαδή μειονεκτικά και με τρόπο που εμπεριέχει το στοιχείο της άδικης και άνισης μεταχείρισης.
Επί του θέματος υπάρχει και η απόφαση της Επιτρόπου Διοικήσεως η οποία παρόλο ότι δεν δεσμεύει το δικαστήριο, εντούτοις έχω προσέξει ότι αγγίζει την ουσία του θέματος. Διαπιστώνει δηλαδή μια ανεξήγητη ασάφεια όσον αφορά το λόγο εισαγωγής αυτής της πρόνοιας που μειώνει τα εν λόγω ποσά, στην περίπτωση αθλητών με αναπηρία, κατά το 1/5.
Αφού εξέτασα τις αντίστοιχες θέσεις, έχω επίσης καταλήξει ότι η προαναφερθείσα απόφαση για μείωση του ποσού κατά 80% λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα και χωρίς συνεννόηση με την Κυπριακή Ολυμπιακή Επιτροπή η οποία, όπως αναφέρει και η Επίτροπος Διοικήσεως, είχε ήδη εκφράσει τη θέση ότι αποδίδει την ίδια βαρύτητα στους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς αγώνες. Κατ' αναλoγíα η θέση αυτή πρέπει να ισχύει και στους παγκόσμιους αγώνες που είναι και η περίπτωση μας. Περαιτέρω δε φαίνεται να παρέχεται επαρκής αιτιολογία γιατί ενώ αρχικά το σχέδιο δεν προέβαινε σε οποιαδήποτε διαφοροποίηση, το νέο σχέδιο να προβαίνει σε ουσιαστική διάκριση σε βάρος αθλητών με αναπηρία όπως και η αιτήτρια. Και αν ακόμα θα επιτρέπετο κάποια διάκριση μεταξύ των δυο κατηγοριών αθλητών (αρτιμελών και μη), λογικά αυτή θα έπρεπε να ήταν προς όφελος αθλητών με αναπηρία που, παρά το πρόβλημα τους, με αξιοθαύμαστες και αξιέπαινες προσπάθειες καταφέρουν να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες της ζωής. Όμως η απόφαση μου είναι ότι δεν πρέπει να υπάρχει διαφοροποίηση παρά το ότι η κάθε κατηγορία αγωνίζεται ξεχωριστά.»
Τα πιο πάνω ισχύουν κατ' αναλογία και στη δική μας περίπτωση ούτως ώστε να οδηγείται και αυτή η προσφυγή σε επιτυχία. Το γεγονός ότι εκεί η
10
διαφοροποίηση του Σχεδίου έγινε μετά τις επιδόσεις της αιτήτριας, δεν νομίζω να μεταβάλλει ουσιωδώς την υπόθεση. Η ουσία είναι ότι το Σχέδιο Παροχών δημιουργεί δυσμενή διάκριση μεταξύ των αθλητών των δύο κατηγοριών.
Με βάση τα πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ του αιτητή και εναντίον του καθ'ου η αίτηση Οργανισμού.
Η απόφαση του καθ' ου η αίτηση ημερ. 13/4/05 με την παρούσα ακυρώνεται.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑς