|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 934/2004)
12 Ιουλίου 2006
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΥΣΗ ΚΟΥΜΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΩΣ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ Α΄
Αιτητές,
- ν. -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
---------------------------
Α.Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη 2-8.
Καμιά εμφάνιση για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 1.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Κατά το 2003 λήφθηκε απόφαση να διδάσκεται το Τεχνικό και Αρχιτεκτονικό Σχέδιο των Ενιαίων Λυκείων από Αρχιτέκτονες και Πολιτικούς Μηχανικούς, οι δε Γραφικές Τέχνες από Γραφίστες. Καθώς αντιλαμβάνομαι, αυτά τα μαθήματα συναποτελούσαν ως τότε μια ενότητα και διδάσκονταν από τους Καθηγητές Τέχνης.
Η πρόταση για τη νέα ρύθμιση, με τον κατά είδος διαχωρισμό στο μάθημα Σχεδίου ώστε η διδασκαλία να γίνεται από καθηγητές με ανάλογη ειδικότητα, προήλθε από την ΟΛΤΕΚ, τα μέλη της οποίας ευνοούνταν βέβαια. Υποστηρίχθηκε από τη Συνομοσπονδία Γονέων όπως και από το ΕΤΕΚ το οποίο δήλωσε πως η μη διδασκαλία του Τεχνικού και Αρχιτεκτονικού Σχεδίου από ειδικούς αποτελούσε κατάφωρη αδικία προς τα παιδιά. Η ΟΕΛΜΕΚ, στην οποία ανήκαν οι δυσμενώς επηρεασθέντες Καθηγητές Τέχνης, αντιτάχθηκε στη μεταβολή. Εξέφρασε την άποψη ότι:
«Ο θεσμός του Ενιαίου Λυκείου, στοχεύει στην προσφορά ευρέως φάσματος επιλογών στους μαθητές αλλά και στη γενική μόρφωση. Σε καμιά περίπτωση η υπερεξειδίκευση δε συνάδει με το πνεύμα και τη φιλοσοφία του Ενιαίου Λυκείου.
Ο θεσμός επισκεπτών καθηγητών που θα έρχονται στο σχολείο για μια-δύο περιόδους αποτελεί καθαρά αντιπαιδαγωγική εξέλιξη, η οποία αντίκειται στο πνεύμα του Ενιαίου Λυκείου.
Τα μαθήματα κατεύθυνσης του κλάδου στο Ενιαίο Λύκειο (Θέματα Τέχνης, Ιστορίας της Τέχνης-Σχέδιο-Γραφικές Τέχνες) αποτελούν και τα τρία μέρος της Αισθητικής Αγωγής που προσφέρεται στους μαθητές, συνυπάρχουν, αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλεπιδρούν στην εκπαίδευση των μαθητών. Ο προτεινόμενος καταμερισμός με τη στείρα και μη δημιουργική Τεχνολογική εξειδίκευση είναι κάθετα αντίθετος με τη φιλοσοφία του Ενιαίου Λυκείου.»
Διεξήχθησαν διαβουλεύσεις μεταξύ του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού και των συνδικαλιστικών οργανώσεων, με τη συμμετοχή και άλλων φορέων, χωρίς όμως να γεφυρωθεί η διαφορά. Σε κάποιο στάδιο, και ενώ η ΟΕΛΜΕΚ ανέμενε συνέχιση της διαδικασίας, λήφθηκε η προαναφερθείσα απόφαση.
Με βάση τη νέα διευθέτηση το Υπουργείο ζήτησε από την Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας όπως προβεί στον προσωρινό διορισμό εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία Τεχνικού και Αρχιτεκτονικού Σχεδίου και Γραφικών Τεχνών για την κάλυψη των αναγκών της σχολικής χρονιάς 2004-05.
Η Ε.Ε.Υ., σε συνεδρία ημερ. 29 Ιουλίου 2004, σημείωσε ότι οι ανάγκες στελέχωσης δεν μπορούσαν να ικανοποιηθούν με μόνο τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς που είχαν παρακολουθήσει το αντίστοιχο Πρόγραμμα Προϋπηρεσιακής Κατάρτισης και ήταν διαθέσιμοι για διορισμό, οπότε θα ίσχυε το άρθρο 32 του περί Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969, (Ν.10/69 όπως τροποποιήθηκε), και ότι, επομένως, χρειαζόταν ο διορισμός λειτουργών σε έκτακτη βάση. Αποφάσισε λοιπόν να προσφέρει διορισμό διάρκειας μικρότερης των έξι μηνών σε όσους είχαν σειρά διορισμού στον οικείο πίνακα διοριστέων. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της εν λόγω γενικής απόφασης:
«ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΠΟΥ ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΩ
ΣΕ ΕΚΤΑΚΤΗ ΒΑΣΗ
Σύμφωνα με το άρθρο 32 της Εκπαιδευτικής Νομοθεσίας όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο 48(Ι)/2000, διορισμός με σύμβαση διάρκειας τουλάχιστον έξι (6) μηνών μπορεί να προσφερθεί σε εκπαιδευτικό λειτουργό ο οποίος έχει παρακολουθήσει επιτυχώς το Πρόγραμμα Προϋπηρεσιακής Κατάρτισης (Π.Π.Κ.).
Οι ανάγκες στελέχωσης των σχολείων για το σχολικό έτος 2004-2005 που υποβλήθηκαν από την Αρμόδια Αρχή δεν ικανοποιούνται με τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς που παρακολούθησαν το Π.Π.Κ. και οι οποίοι είναι διαθέσιμοι για διορισμό. Για την κάλυψη των πιο πάνω αναγκών χρειάζεται να διοριστούν πάνω σε έκτατη βάση περίπου 708 εκπαιδευτικοί λειτουργοί.
Με βάση τα ανωτέρω, η Επιτροπή αποφασίζει ότι σε όσους δεν έχουν παρακολουθήσει το Π.Π.Κ. και έχουν σειρά διορισμού στον οικείο πίνακα διοριστέων θα προσφερθεί έκτακτος διορισμός διάρκειας λιγότερης των έξι μηνών με δυνατότητα ανανέωσής του μετά από ολιγοήμερη διακοπή. Συγκεκριμένα, ο διορισμός θα αρχίζει από 1.9.2004 ή από μεταγενέστερη ημερομηνία ανάλογα με την περίπτωση και θα διαρκεί μέχρι 25.2.2005, θα διακόπτεται για δύο ημέρες και θα επαναρχίζει από 28.2.2005 μέχρι 29.8.2005.»
Εν συνεχεία, με την προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 5 Αυγούστου 2004, η Ε.Ε.Υ. προέβη σε «έκτακτους διορισμούς» εκπαιδευτικών για τις Γραφικές Τέχνες. Ο διορισμός, με ισχύ από 1 Σεπτεμβρίου 2004, θα είχε ως διάρκεια «το πρώτο τρίμηνο με δυνατότητα ανανέωσης για τα υπόλοιπα τρίμηνα του σχολικού έτους 2004-2005». Ο διορισμός διέπετο από τους όρους σύμβασης η οποία περιλάμβανε όρο ότι η απασχόληση μπορούσε να τερματιστεί οποτεδήποτε με την προειδοποίηση την οποία προέβλεπε ο περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμος. Οι διορισθέντες ήταν υποψήφιοι στον Πίνακα διοριστέων Καθηγητών Γραφικών Τεχνών. Από την άλλη μεριά, οι αιτητές ήταν υποψήφιοι στον Πίνακα διοριστέων Καθηγητών Τέχνης και παραπονούνται διότι η επιλογή δεν έγινε από το δικό τους Πίνακα. Θεωρούν ότι η γενική απόφαση πολιτικής ήταν παράνομη και την περιγράφουν ως προπαρασκευαστική πράξη στην παραγωγή της προσβαλλόμενης απόφασης διορισμού των ενδιαφερομένων προσώπων, η οποία μπορεί επομένως να ελεγχθεί δικαστικώς.
Η Δημοκρατία εισηγείται ότι ο διορισμός των ενδιαφερομένων προσώπων εμπίπτει στη σφαίρα όχι του δημοσίου αλλά του ιδιωτικού δικαίου. Επισημαίνει πρώτο, ότι επρόκειτο για έκτακτους διορισμούς σε σχέση με τους οποίους δεν υπήρχε θεσμική πρόνοια και, δεύτερο, ότι διέπονταν από σύμβαση με όρο ο οποίος παρείχε τη δυνατότητα τερματισμού βάσει νόμου που ρύθμιζε σχέσεις στο ιδιωτικό δίκαιο. Αναφέρθηκε δε στην επί του θέματος νομολογία.
Στον τομέα της απασχόλησης η διάκριση μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου παρουσιάζει ενίοτε δυσκολία. Καθοδηγεί το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση της Ολομέλειας στην Κωνσταντίνου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2004) 3 Α.Α.Δ. 577, (σελ. 584-585):
«... δεν τίθεται θέμα δεσμευτικού προηγούμενου ή κατηγοριοποίησης απασχόλησης, αφού στην κάθε συγκεκριμένη περίπτωση το θέμα είναι θέμα κρίσεως επί του συνόλου των γεγονότων που τη συνθέτουν, ούτε βεβαίως μπορεί να γίνεται λόγος για διάσταση στη νομολογία ... Και δεν είναι μόνο το ότι δεν είναι δυνατός ο προκαθορισμός της σημασίας οποιουδήποτε συγκεκριμένου στοιχείου για κάθε περίπτωση, αφού είναι ο ποικίλων συνδυασμός και η ποικίλουσα σημασία των στοιχείων σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, εξεταζόμενη στο χρόνο της, που διαμορφώνει, στο τέλος της ημέρας, την καλή κρίση του δικαστηρίου ως προς την έτσι αναδυόμενη πραγματική φύση της απασχόλησης.»
Έχω τη άποψη πως η παρούσα περίπτωση εντάσσεται στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου. Παρόλον που οι υπό αναφορά «έκτακτοι διορισμοί» δεν ρυθμίζονται ειδικά από το σχετικό Νόμο η φυσιογνωμία τους καθορίζεται από το ότι συνδέονται άρρηκτα με αυτόν. ΄Εγιναν στο πλαίσιο της λειτουργίας του Νόμου, με τους μηχανισμούς τους οποίους προβλέπει και για την προώθηση των σκοπών του. Αυτή η κατάταξη δεν μεταβάλλεται είτε από τη μικρή χρονική διάρκεια των διορισμών - που φαίνεται να έφεραν και την πιθανότητα ανανέωσης - είτε από τον όρο περί απόλυσης ο οποίος, υπό το φως της απόφασης του Κωνσταντινίδη, Δ., στην Καυκαλιάς ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 680/01, ημερ. 3 Απριλίου 2003 πρέπει να αντικρίζεται με κάποια επιφύλαξη.
Η Δημοκρατία επίσης εισηγείται ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος αφού δεν περιλαμβάνονταν στον Πίνακα της ειδικότητας η οποία χρειαζόταν. Αυτή η εισήγηση προϋποθέτει την αρνητική απάντηση στο ζητούμενο που είναι το κατά πόσο ελέγχεται ο προσδιορισμός της ειδικότητας. Η αρνητική απάντηση είναι όμως ορθή γιατί ο εν λόγω προσδιορισμός ήταν εν προκειμένω το αποτέλεσμα απόφασης γενικής πολιτικής του Κράτους αναφορικά με την κατεύθυνση της εκπαίδευσης. Το ότι εξειδικεύεται συγκεκριμένος τομέας της μέσης και τεχνικής εκπαίδευσης δεν μεταβάλλει αυτή τη φυσιογνωμία. Τέτοιου είδους απόφαση δεν μπορεί, κατά την άποψή μου, να θεωρηθεί ως προπαρασκευαστική στην παραγωγή εκτέλεσης διοικητικής πράξης ώστε να ελέγχεται με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Αλλά, ακόμα και αν επικρατούσε αντίθετη άποψη, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν διαφορετικό. Δεν θα δικαιολογείτο δικαστική παρέμβαση σε απόφαση η οποία εκφράζει την κρίση της διοίκησης σε σχέση με την επιλογή στόχων.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ