|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 4 ΑΑΔ 259
19 Απριλίου, 2004
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΙΑΝΗ ΛΕΩΝΙΔΑ ΣΑΒΒΑ,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ Ή/ΚΑΙ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ - ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ
& ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 713/2000)
Έννομο Συμφέρον ― Προσβολής της άρνησης ανανέωσης πολεοδομικής άδειας, όταν ακολουθεί αίτηση του αιτητή για έκδοση νέας πολεοδομικής άδειας ― Κρίθηκε ότι το έννομο συμφέρον διατηρείται υπό τις περιστάσεις της κριθείσας περίπτωσης.
Πολεοδομική Άδεια ― Αίτηση ανανέωσης ― Άρνηση ανανέωσης στην κριθείσα περίπτωση, προσέκρουε στην αρχή της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης ― Περιστάσεις.
Διοικητικό Δίκαιο ― Γενικές αρχές ― Αρχή της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης ― Περιστάσεις παράβασής τους στην κριθείσα περίπτωση.
Η αιτήτρια προσέφυγε κατά της άρνησης ανανέωσης της πολεοδομικής της άδειας για ανέγερση χοιροστασίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Το γεγονός ότι η αιτήτρια, στις 13.2.2002, υπέβαλε, κατόπιν υποδείξεως του Επάρχου, νέα αίτηση για την έκδοση νέας πολεοδομικής άδειας, δε σημαίνει ότι εγκατέλειψε το αίτημά της για ανανέωση της πολεοδομικής άδειας της 8.4.1996, και δη με βάση το νομικό καθεστώς του 1996, και περιορίστηκε στο αίτημα της 13.2.2002 για νέα άδεια, και δη με βάση το νομικό καθεστώς του 2002. Περαιτέρω, το γεγονός ότι, στις 24.9.2002, χορηγήθηκε στην αιτήτρια νέα άδεια, δεν κατέστησε την παρούσα προσφυγή άνευ αντικειμένου, εφόσον η νέα άδεια δεν εκδόθηκε με βάση το νομικό καθεστώς του 1996, αλλά με βάση το νομικό καθεστώς του 2002, αυτή δε, και τούτο είναι το ουσιωδέστερο, περιέλαβε και όρους οι οποίοι δεν περιλαμβάνονταν στην άδεια της 8.4.1996.
Η επίδικη πολεοδομική άδεια είχε εκδοθεί από το Τμήμα Πολεοδομίας στις 8.4.1996 και είχε διάρκεια ισχύος τρία χρόνια. Έληγε στις 8.4.1999. Μέχρι τότε, η αιτήτρια δεν ξεκίνησε εργασίες για την προτεινόμενη ανάπτυξη, ελλείψει άδειας οικοδομής από τον Έπαρχο, ο οποίος είχε αρνηθεί την έκδοσή της. Η αρνητική απόφαση του Επάρχου προσβλήθηκε από την αιτήτρια με την προσφυγή 936/98. Με απόφαση που εκδόθηκε στις 18.9.2000 η προσφυγή πέτυχε πάνω στη βάση ότι ο Έπαρχος παράνομα δεν εξέδωσε την άδεια οικοδομής. Το παράνομο της απόφασης του Επάρχου δεν οφειλόταν, σύμφωνα με την απόφαση στην προσφυγή 936/98, σε λόγους τυπικούς αλλά σε λόγους ουσίας. Με αυτά τα δεδομένα, όπως ορθά γνωμάτευσε και η Νομική Υπηρεσία, "η περαιτέρω ανανέωση της πολεοδομικής άδειας της 8.4.1996 δε μπορούσε να εμποδιστεί". Προσκρούει όντως στην αρχή της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης να είναι ανεκτή η εμμονή του Τμήματος Πολεοδομίας στην άρνηση να ανανεώσει την πολεοδομική άδεια της 8.4.1996, επειδή ο Έπαρχος παράνομα αρνήθηκε την έκδοση άδειας οικοδομής κατά τη διάρκεια της ισχύος της εν λόγω πολεοδομικής άδειας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Κολιού κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2629,
Σάββα ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 936/98, ημερ. 18.9.2000.
Προσφυγή.
Α. Κουντουρή, για την Αιτήτρια.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ' ων η αίτηση.
�Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια είχε πολεοδομική άδεια με αρ. ΠΑΦ/0081/92 για ανέγερση χοιροστασίου στο τεμάχιο 40 του Φ./Σχ. XL VI/17 στο χωριό Χούλου, στην Επαρχία Πάφου. Η άδεια εκδόθηκε στις 8.4.1996 αφού η αιτήτρια πέτυχε στην προσφυγή 734/94. (Βλ. Σ. Κολιού κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2629). Με την πολεοδομική άδεια στο χέρι, η αιτήτρια υπέβαλε στον Έπαρχο Πάφου αίτηση για έκδοση άδειας οικοδομής. Ο Έπαρχος απέρριψε την αίτηση. Η απορριπτική απόφαση του Επάρχου προσβλήθηκε από την αιτήτρια με την προσφυγή 936/98. Με επιτυχία. (Βλ. Α. Σάββα ν. Δ., Προσφυγή Aρ. 936/98, ημερ. 18.9.2000). Εκκρεμούσης της διαδικασίας της προσφυγής 936/98, και επειδή η άδεια της 8.4.1996 είχε διάρκεια ισχύος τρία χρόνια, και, επομένως, θα έληγε στις 8.4.1999, η αιτήτρια, στις 13.3.1999, υπέβαλε εμπρόθεσμα, μέσω των δικηγόρων της, αίτηση για ανανέωσή της, πληροφορώντας, ταυτόχρονα, το Τμήμα Πολεοδομίας ότι ο Έπαρχος είχε απορρίψει την αίτησή της για έκδοση άδειας οικοδομής και ότι, για το ζήτημα, εκκρεμούσε διαδικασία ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στις 15.3.2000, ένα δηλαδή χρόνο μετά την υποβολή της αίτησης, και προτού εκδοθεί απόφαση στην προσφυγή 936/98, το Τμήμα Πολεοδομίας πληροφόρησε την αιτήτρια ότι αποφάσισε να απορρίψει την αίτηση για ανανέωση της άδειας της 8.4.1996. (Βλ. Παράρτημα Α στην Αίτηση).
Η απόφαση της 15.3.2000 είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
Δύο σχεδόν χρόνια μετά την απόφαση της 15.3.2000, στις 13.2.2002, η αιτήτρια υπέβαλε στο Τμήμα Πολεοδομίας νέα αίτηση για την έκδοση νέας πολεοδομικής άδειας για ανέγερση χοιροστασίου στο ίδιο τεμάχιο. Στις 24.9.2002 η Πολεοδομική Αρχή χορήγησε νέα άδεια, περιορισμένης χρονικής διάρκειας, για τη σκοπούμενη ανάπτυξη (ΠΑΦ/0241/2002). Η ισχύς της λήγει σε διάστημα δύο χρόνων από την ημερομηνία έκδοσης της άδειας οικοδομής. Η νέα αυτή άδεια χορηγήθηκε ως αποτέλεσμα της ακυρωτικής απόφασης στην προσφυγή 936/98 (πιο πάνω), με βάση τα ίδια πολεοδομικά δεδομένα με τα οποία χορηγήθηκε και η άδεια της 8.4.1996. Στη νέα άδεια, το Τμήμα Πολεοδομίας, με βάση το νομικό καθεστώς του 2002, και όχι το καθεστώς του 1996, περιέλαβε όρους οι οποίοι δεν περιλαμβάνονταν στην άδεια της 8.4.1996. Με σκοπό την ακύρωση των νέων αυτών όρων η αιτήτρια καταχώρησε την υπ' αρ. 1168/2002 προσφυγή η οποία εκκρεμεί μέχρι σήμερα.
Η προδικαστική ένσταση.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση πρόβαλε την προδικαστική ένσταση ότι η αιτήτρια στερείται εννόμου συμφέροντος για προώθηση της παρούσας προσφυγής διότι αυτή "έχασε το νόημα της αφού η ίδια η αιτήτρια υπέβαλε νέα αίτηση στις 13.2.2002, εγκαταλείποντας έτσι το έννομο συμφέρον της να προσβάλλει την παρούσα άρνηση". Και διότι "Η παρούσα προσφυγή αφορά άρνηση ανανέωσης πολεοδομικής άδειας η οποία άρνηση αντιμετωπίστηκε με άλλα μέτρα εκ μέρους των αιτητών, εκκρεμούσης της προσφυγής αυτής. Το άλλο μέτρο που έκαμαν οι αιτητές ήταν ότι, ενώ εκδικαζόταν η άρνηση ανανέωσης της πολεοδομικής άδειας, υπέβαλαν αίτηση για να εκδοθεί νέα άδεια. Νέα πολεοδομική άδεια. Αυτό από μόνο του καθιστά την υπόθεση αυτή χωρίς αντικείμενο, δεδομένου, μάλιστα, ότι η νέα πολεοδομική άδεια εξεδόθη ήδη από το Σεπτέμβριο του 2002 και αποτελεί το αντικείμενο άλλης προσφυγής. Άλλων προσφυγών. Τρεις άλλες προσφυγές."
Η ένσταση δεν ευσταθεί. Το γεγονός ότι η αιτήτρια, στις 13.2.2002, υπέβαλε, κατόπιν υποδείξεως του Επάρχου (βλ. Κυανά 31-33 του Τεκμηρίου 2), νέα αίτηση για την έκδοση νέας πολεοδομικής άδειας, δε σημαίνει ότι εγκατέλειψε το αίτημά της για ανανέωση της πολεοδομικής άδειας της 8.4.1996, και δη με βάση το νομικό καθεστώς του 1996, και περιορίστηκε στο αίτημα της 13.2.2002 για νέα άδεια, και δη με βάση το νομικό καθεστώς του 2002. Περαιτέρω, το γεγονός ότι, στις 24.9.2002, χορηγήθηκε στην αιτήτρια νέα άδεια, δεν κατέστησε την παρούσα προσφυγή άνευ αντικειμένου, εφόσον η νέα άδεια δεν εκδόθηκε με βάση το νομικό καθεστώς του 1996, αλλά με βάση το νομικό καθεστώς του 2002, αυτή δε, και τούτο είναι το ουσιωδέστερο, περιέλαβε και όρους οι οποίοι δεν περιλαμβάνονταν στην άδεια της 8.4.1996.
Η ουσία της προσφυγής.
Προβάλλεται, μεταξύ άλλων, ως λόγος ακυρώσεως ότι η άρνηση του Τμήματος Πολεοδομίας να ανανεώσει την πολεοδομική άδεια της 8.4.1996, και δη με βάση το νομικό καθεστώς του 1996, ήτοι η επίδικη απόφαση της 15.3.2000, είναι άκυρη για το λόγο ότι παραβιάζει την αρχή της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης. Ο λόγος αυτός ευσταθεί. Η πολεοδομική άδεια είχε εκδοθεί από το Τμήμα Πολεοδομίας στις 8.4.1996 και είχε διάρκεια ισχύος τρία χρόνια. Έληγε στις 8.4.1999. Μέχρι τότε, η αιτήτρια δε ξεκίνησε εργασίες για την προτεινόμενη ανάπτυξη ελλείψει άδειας οικοδομής από τον Έπαρχο, ο οποίος είχε αρνηθεί την έκδοσή της. Η αρνητική απόφαση του Επάρχου προσβλήθηκε από την αιτήτρια με την προσφυγή 936/98. Με απόφαση που εκδόθηκε στις 18.9.2000 η προσφυγή πέτυχε πάνω στη βάση ότι ο Έπαρχος παράνομα δεν εξέδωσε την άδεια οικοδομής. Το παράνομο της απόφασης του Επάρχου δεν οφειλόταν, σύμφωνα με την απόφαση στην προσφυγή 936/98, σε λόγους τυπικούς αλλά σε λόγους ουσίας. Με αυτά τα δεδομένα, όπως ορθά γνωμάτευσε και η Νομική Υπηρεσία, "η περαιτέρω ανανέωση της πολεοδομικής άδειας της 8.4.1996 δε μπορούσε να εμποδιστεί" (βλ. Παράρτημα Β στη γραπτή αγόρευση για την αιτήτρια). Προσκρούει όντως στην αρχή της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης να είναι ανεκτή η εμμονή του Τμήματος Πολεοδομίας στην άρνηση να ανανεώσει την πολεοδομική άδεια της 8.4.1996, επειδή ο Έπαρχος παράνομα αρνήθηκε την έκδοση άδειας οικοδομής κατά τη διάρκεια της ισχύος της εν λόγω πολεοδομικής άδειας.
Ενόψει της κατάληξής μου ότι ο πιο πάνω λόγος ακυρώσεως ευσταθεί, δε θεωρώ σκόπιμο να υπεισέλθω και εξετάσω τους υπόλοιπους λόγους ακυρώσεως που προβάλλονται.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ της αιτήτριας.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.