ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

1. Oscar Willy Isseyegh

2. Arthour Willy Isseyegh

3. Mary W. Isseyegh - Van Beveren

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

1. Υπουργείου Εσωτερικών

2. Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως

_____________

Για τους αιτητές : κ. Π. Κακόπιερος.

Για τους καθ΄ων η αίτηση : κ. Χρ. Ιωσηφίδης, για Γενικό Εισαγγελέα

της Δημοκρατίας.

______________

Οι αιτητές αξιώνουν ακύρωση της πολεοδομικής άδειας που εξασφάλισαν στις 29.9.1999 για προσθήκες και μετατροπές σε υφιστάμενη βιομηχανική οικοδομή και συγκεκριμένα σε εργοστάσιο επεξεργασίας χάρτου. Αξιώνουν επίσης τροποποίηση της πολεοδομικής άδειας που τους εκδόθηκε, ούτως ώστε να συνάδει με την υποβληθείσα αίτηση και τα προτεινόμενα σχέδιά τους ή τροποποίηση της άδειας διά της απάλειψης του όρου 101 για παραχώρηση έκτασης για τη δημιουργία δημόσιου χώρου πρασίνου.

Ο δικηγόρος των καθ΄ ων η αίτηση υπέβαλε ότι η αξίωση για τροποποίηση της εκδοθείσας πολεοδομικής άδειας θα πρέπει να απορριφθεί, γιατί το Δικαστήριο έχει ακυρωτικό μόνο χαρακτήρα και συνεπώς στερείται αρμοδιότητας να εκδόσει απόφαση η οποία να υποδεικνύει στην πολεοδομική αρχή τις πράξεις στις οποίες πρέπει να προχωρήσει.

Η ένσταση είναι απόλυτα ορθή. Υιοθέτηση της θεραπείας αυτής θα υποκαθιστούσε το Δικαστήριο στη θέση της αρμόδιας αρχής και θα το μετέτρεπε σε διοικητικό όργανο με εκτελεστική εξουσία. Χωρίς αμφιβολία η θεραπεία θα πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται.

Οι αιτητές, ιδιοκτήτες του τεμαχίου υπ΄ αρ. 367, Φύλλο/Σχέδιο ΧΧΧ.7 W2, στο Στρόβολο, Λευκωσία, υπέβαλαν στην πολεοδομική αρχή, τον Επαρχιακό Λειτουργό του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως στη Λευκωσία, αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για προσθήκες και μετατροπές σε υφιστάμενη βιομηχανική οικοδομή και συγκεκριμένα του εργοστάσιου επεξεργασίας χάρτου τους και αλλαγή χρήσης του εργοστασίου αυτού σε αποθηκευτικό χώρο.

Η πολεοδομική αρχή κατά τη μελέτη της αίτησης έλαβε υπ΄όψιν τόσο τις πρόνοιες της παραγράφου 3.1 του Παραρτήματος Β του Αναθεωρημένου Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, σύμφωνα με την οποία η πολεοδομική αρχή κατά τη χορήγηση της πολεοδομικής άδειας δύναται να απαιτήσει την παραχώρηση προς το δημόσιο γης για διάνοιξη νέων δρόμων και τη διεύρυνση ή συνέχιση των υφισταμένων, καθώς και της παραγράφου 3.2 για παραχώρηση έκτασης ποσοστού 15% του εμβαδού του υπό ανάπτυξη τεμαχίου που προκύπτει μετά την αφαίρεση δρόμων ή άλλων προσβάσεων για να χρησιμοποιηθεί ως ανοικτός δημόσιος χώρος. Με δεδομένο το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο τεμάχιο υπήρχε υφιστάμενη εγκεκριμένη οικοδομή, ο υπολογισμός του απαιτούμενου για παραχώρηση δημόσιου χώρου πρασίνου έγινε αναλογικά στο αντίστοιχο εμβαδόν του τεμαχίου που παρέμενε ελεύθερο για αξιοποίηση (παράγραφος 3.3 (ε) του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου).

΄Υστερα από σχετική ενημέρωση, ο αρχιτέκτονας των αιτητών υπέβαλε στις 28.10.1999 νέο χωροταξικό σχέδιο στο οποίο υποδεικνυόταν και ο προς παραχώρηση δημόσιος χώρος πρασίνου. Με τα σχέδια επισυνάφθηκε επίσης και επιστολή υπογεγραμμένη από τους αιτητές με την οποία δήλωναν ότι αποδέχονται το οδικό δίκτυο της περιοχής.

Στις 4.11.1999 στάληκε στους αιτητές η πολεοδομική άδεια στην οποία περιλαμβανόταν και ο όρος 101 που προνοούσε την παραχώρηση τμήματος του υπό ανάπτυξη τεμαχίου ως δημόσιου χώρου πρασίνου.

Η επιχειρηματολογία του ευπαίδευτου συνήγορου για τους αιτητές επικεντρώθηκε μόνο στο επιχείρημα ότι η περίληψη του όρου 101 στην προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράνομη και άκυρη για διάφορους λόγους. Ισχυρίζεται ότι κατά το χρόνο επιβολής του όρου 101 δεν υπήρχε έγκυρο ρυμοτομικό σχέδιο, κατά παράβαση των άρθρων 12 και 13 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96 και του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, Ν.90/1972.

Δεν αντιλαμβάνομαι πού ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών βασίζει το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει έγκυρο ρυμοτομικό σχέδιο. Ο όρος 101 βρίσκεται στο Παράρτημα Β του Αναθεωρημένου Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, όπως τέθηκε σε ισχύ από το 1996. Σαφώς περιλαμβάνεται, στην παράγραφο 3.2, η πρόνοια για παραχώρηση από την υπό ανάπτυξη ιδιοκτησία προς το δημόσιο γης, η έκταση της οποίας θα είναι ποσοστού 15% του εμβαδού του υπό ανάπτυξη τεμαχίου για να χρησιμοποιηθεί ως ανοικτός δημόσιος χώρος (ελεύθερος χώρος πρασίνου, πλατεία κ.ο.κ.). Το τμήμα της υπό ανάπτυξη ακίνητης ιδιοκτησίας των αιτητών που επηρεάζεται από τον όρο 101 είναι σύμφωνα με τους ίδιους 412 τ.μ., ήτοι της τάξης του 12%, δηλαδή ποσοστού μικρότερου του προνοουμένου από το τοπικό σχέδιο.

Θα πρέπει στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι ο όρος 61 της πολεοδομικής άδειας που προνοεί την παραχώρηση τμήματος του υπό ανάπτυξη τεμαχίου και εγγραφή του ως δημόσιου δρόμου, δεν προσβάλλεται, ούτε καν αναφέρεται είτε στην αίτηση, είτε στις γραπτές αγορεύσεις των αιτητών. ΄Οπως είπαμε και πιο πάνω, η όλη επιχειρηματολογία των αιτητών επικεντρώνεται μόνο εναντίον του όρου 101.

Εν όψει όλων των πιο πάνω είναι φανερό ότι οι ισχυρισμοί των αιτητών για την ανάγκη δημοσιευμένου ρυμοτομικού σχεδίου, με αναφορά στα άρθρα 12 και 13 του Κεφ. 96, είναι εντελώς ανυπόστατοι.

Οι αιτητές προβάλλουν επίσης τον ισχυρισμό ότι η επιφύλαξη της παραγράφου 3.3(γ) του Παραρτήματος Β δημιουργεί εξαίρεση από τις πρόνοιες των παραγράφων 3.1 και 3.2.

Η παράγραφος 3.3(γ) προβλέπει ότι η πολεοδομική αρχή δύναται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις που αναγράφονται, να απαιτήσει μερική εφαρμογή ή να μην απαιτήσει καθόλου εφαρμογή της γενικής πρόνοιας της παραγράφου 3.2. Είναι φανερό ότι η παράγραφος 3.3 παρέχει στην πολεοδομική αρχή διακριτική ευχέρεια να περιορίσει τις εφαρμογές της παραγράφου 3.2. Στην παρούσα περίπτωση η αρχή έκρινε ότι επιβαλλόταν η παραχώρηση 12% της υπό ανάπτυξη γης για σκοπούς πρασίνου, αντί ποσοστού 15% και γι΄ αυτό επέβαλε τον όρο 101, τον οποίο βρίσκω νόμιμο.

Η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται από την υπόθεση Αυγουστή και άλλων ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 479/94, ημερ. 22.2.1995, που αφορούσε την παραχώρηση συγκεκριμένης έκτασης για σκοπούς ρυμοτομίας, κάτι που δεν συμβαίνει στην παρούσα υπόθεση, όπου η παραχώρηση αξιώνεται για τη δημιουργία δημόσιου χώρου πρασίνου.

Οι αιτητές ισχυρίζονται επίσης ότι δεν εξυπηρετείται η ανάπτυξη ή χρήση της ακίνητής τους περιουσίας για διάφορους λόγους. Επισημαίνουν για παράδειγμα ότι ο χώρος είναι απομονωμένος και διάσπαρτος, ότι δεν αποτελεί συνέχεια άλλων χώρων πρασίνου και ότι δεν εξυπηρετείται λειτουργικά οποιαδήποτε κοινόχρηστη ή άλλη χρήση ανάπτυξης. Ισχυρίζονται επίσης ότι επηρεάζεται δυσμενώς η ανάπτυξη της περιουσίας τους και καθίσταται προβληματική η μελλοντική αξιοποίηση του ακίνητου.

Και αυτά τα επιχειρήματα των αιτητών θα πρέπει να απορριφθούν. Το Δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα να υπεισέλθει σε τεχνικά θέματα και να αμφισβητήσει την απόφαση του αποφασίζοντος οργάνου επί της ουσίας. Η αρμόδια αρχή θεώρησε ότι το συγκεκριμένο μέρος της ακίνητης περιουσίας θα έπρεπε να μεταβληθεί σε χώρο πρασίνου και συνεπώς το Δικαστήριο δεν μπορεί να αμφισβητήσει την απόφαση ως προς τη λειτουργικότητα της λύσης που προτείνεται. Εξ ίσου ανεδαφικό είναι και το επιχείρημα για την κατ΄ ισχυρισμόν προβληματική μελλοντική αξιοποίηση του ακίνητου.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών, τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £400.

Φρ. Νικολαΐδης

Δ.

/ΜΔ