|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 4 ΑΑΔ 2569
30 Δεκεμβρίου, 1994
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ,
Αιτητής,
v.
KYΠPIAKHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, MEΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 727/93)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Συστάσεις ― Εμπιστευτικές Εκθέσεις ― Σύσταση αξιολογούντος λειτουργού για προαγωγή υπαλλήλου ― Αν έγινε για λόγους επικείμενης αφυπηρέτησής του αποτελεί κατάχρηση εξουσίας ― Ούτως ή άλλως δεν θα επιδρούσε στη νομιμότητα της επίδικης απόφασης της Ε.Δ.Υ η οποία δεν προέβη στην προαγωγή για τέτοιο λόγο.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Σύσταση Προϊσταμένου ― Ιδιαίτερο στοιχείο κρίσης ― Απαιτείται ειδική αιτιολογία για απόκλιση από τη σύσταση αυτή.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Συστάσεις ― Αιτιολόγηση ― Η γνώση του Γενικού Διευθυντή για την αξία των υποψηφίων αποτελεί πρωτογενή πηγή γνώσης για τη διαμόρφωση των συστάσεών του ― Ο Διευθυντής σε μοναδική θέση να αξιολογήσει τις ανάγκες της υπηρεσίας και σε σχέση με αυτές να προβεί στις συστάσεις του.
Ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση της Ε.Δ.Υ να προάγει στη θέση Λειτουργού Αρχείων και Επικοινωνιών 1ης Τάξης στο Υπουργείο Εξωτερικών το ενδιαφερόμενο μέρος αντί του ιδίου.
Ο αιτητής ισχυρίστηκε πως η ενέργεια του αξιολογούντος λειτουργού να προβεί σε ευμενή σχόλια για το ενδιαφερόμενο μέρος, προτείνοντας την προαγωγή του στις εμπιστευτικές εκθέσεις του ενδιαφερόμενου μέρους για το 1989 και 1990, καταχράστηκε την εξουσία που του παρέχεται για αξιολόγηση. Ο αιτητής ισχυρίστηκε επίσης πλάνη περί τα πράγματα αναφορικά με τα προσόντα και την αρχαιότητά του καθώς και έλλειψη αιτιολόγησης τόσο της σύστασης του Διευθυντή όσο και της απόφασης της Ε.Δ.Υ.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Η σύσταση που περιέχεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις γι' αναβάθμιση της θέσης του ενδιαφερόμενου μέρους ή την προαγωγή του, αποτελεί απόρροια της αξιολόγησης των υπηρεσιών του και όχι σύσταση για την προαγωγή του λόγω επικείμενης αφυπηρέτησής του. Τα σχόλια του αξιολογούντος λειτουργού εντάσσονται στα πλαίσια της αξιολόγησης υπαλλήλων. Σύσταση για την προαγωγή υπαλλήλου λόγω επικείμενης αφυπηρέτησης θα συνιστούσε κατάχρηση εξουσίας δεδομένου ότι ο παράγοντας αυτός δεν αποτελεί στοιχείο κρίσης για την προαγωγή υπαλλήλων βάσει του νόμου (αξία, προσόντα, αρχαιότητα). Αλλά και τέτοιο χαρακτήρα να είχε η σύσταση του αξιολογούντος λειτουργού σ' αυτή την περίπτωση, δε θα είχε οποιεσδήποτε επιπτώσεις στη ληφθείσα απόφαση εφόσο δεν υπάρχει τίποτε που να υποδηλώνει ότι η ΕΔΥ προέβη στην προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους λόγω της επικείμενης αφυπηρέτησής του. Αντίθετα, η αξιολόγηση του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους περιορίζεται, σ' ό,τι αφορά τις εμπιστευτικές εκθέσεις, όπως συνάγεται από το κείμενο της απόφασης, στους προδιαγεγραμμένους τομείς αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων.
2. Η σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος συνιστά ιδιαίτερο στοιχείο κρίσης που άπτεται της αξίας των υποψηφίων, τόσο σημαντικού ώστε απόκλιση από αυτό (τη σύσταση) να επιβάλλει την παροχή ειδικής αιτιολογίας από το διορίζον σώμα.
3. Οι ισχυρισμοί του αιτητή ότι η ΕΔΥ παραπλανήθηκε ως προς την αρχαιότητα ή τα προσόντα ή και την αξία του, στερούνται ερείσματος. Συνάγεται από την κρινόμενη διοικητική απόφαση ότι λήφθηκαν υπόψη όλα τα ουσιώδη στοιχεία που αφορούσαν τόσο τον αιτητή όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος. Η αιτιολογία που παρέχεται για την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους δεν κρίνεται ατελής ή πλημμελής σε οποιοδήποτε σημείο. Εκείνο που προκύπτει είναι ότι τα στοιχεία που έτειναν να διαμορφώσουν τις εκατέρωθεν διεκδικήσεις για προαγωγή, άφηναν ανοικτό το ενδεχόμενο επιλογής του ενδιαφερόμενου μέρους στο πλαίσιο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας της ΕΔΥ.
4. Η εισήγηση ότι η αιτιολόγηση της σύστασης του Γενικού Διευθυντή είναι ατελής ή ότι η αιτιολόγηση της απόφασης από την ΕΔΥ πάσχει, κρίνεται ανεδαφική. Η γνώση του Γενικού Διευθυντή για την αξία των υποψηφίων αποτελεί, όπως αναγνωρίζει η νομολογία, πρωτογενή πηγή γνώσης για τη διαμόρφωση των συστάσεών του. Ο Διευθυντής είναι, όπως έχει αναγνωρισθεί, σε μοναδική θέση να προβεί σ' εκτίμηση των λειτουργικών αναγκών της υπηρεσίας και σε σχέση με αυτές να υποβάλει συστάσεις για την καλύτερη πλήρωσή τους.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Kalaitzis a.o. v. Republic (1984) 3 C.L.R. 839,
Spanos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1826,
Ζαχαρία v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 858,
Αδαμίδης κ.ά. v. Ε.Δ.Υ. (1992) 4 Α.Α.Δ. 528,
Σιάμπος κ.ά. v. ΕΔΥ. (1992) 4 Α.Α.Δ. 1759.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία προάχθηκε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Ανώτερου Λειτουργού Αρχείων και Επικοινωνιών, αντί του αιτητή.
Κ. Λοΐζου, για τον Aιτητή.
Ε. Νικολαΐδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, Λειτουργός Αρχείων και Επικοινωνιών 1ης Τάξης στο Υπουργείο των Εξωτερικών, προσβάλλει την απόφαση για την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη Θέση Ανώτερου Λειτουργού Αρχείων και Επικοινωνιών που λήφθηκε στις 7.5.1993 με ισχύ από 15.6.1993. Επρόκειτο για θέση προαγωγής στην οποία, τόσο ο αιτητής, όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος, ομοβάθμιοι στην υπηρεσία του Αρχείου του Υπουργείου των Εξωτερικών, ήταν υποψήφιοι για προαγωγή.
Οι λόγοι για τους οποίους προσβάλλεται η απόφαση είναι, σε σύνοψη, οι εξής:
(α) Κατάχρηση εξουσίας: Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι ο αξιολογών λειτουργός καταχράστηκε την εξουσία που του παρέχεται για αξιολόγηση των υφισταμένων του, με τα σχόλια στα οποία προέβη στις εμπιστευτικές εκθέσεις του ενδιαφερόμενου μέρους για τα έτη 1989 και 1990. Στην αγόρευση του αιτητή προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι τα σχόλια αυτά ισοδυναμούν με εισήγηση για την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους για το λόγο ότι επίκειτο η αφυπηρέτησή του. Το θέμα δεν είναι τόσο απλό όπως τέθηκε από τον αιτητή. Στην εμπιστευτική έκθεση του 1990 επισημαίνεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος εκτελούσε για πολλά χρόνια και καθήκοντα άλλα από εκείνα της θέσης του, συγκεκριμένα, εκτελούσε προξενικά και ναυτιλιακά καθήκοντα και ότι για το λόγο αυτό εδικαιολογείτο είτε η αναβάθμιση της θέσης που κατείχε ή η προαγωγή του. Η επικείμενη αφυπηρέτησή του αναφέρεται σε σχέση με την πικρία που διακατείχε το ενδιαφερόμενο μέρος για το γεγονός ότι παρέμεινε στην ίδια θέση για πολλά χρόνια και ότι θεωρούσε την αφυπηρέτησή του χωρίς περαιτέρω ανέλιξη στην υπηρεσία, άδικη. Και στην έκθεση του 1989 γίνονται ανάλογα σχόλια και συστήνεται η αναβάθμιση της θέσης ή η προαγωγή του. Η σύσταση που περιέχεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις για αναβάθμιση της θέσης του ενδιαφερόμενου μέρους ή την προαγωγή του, αποτελεί απόρροια της αξιολόγησης των υπηρεσιών του και όχι σύσταση για την προαγωγή του λόγω επικείμενης αφυπηρέτησής του. Τα σχόλια του αξιολογούντος λειτουργού εντάσσονται στα πλαίσια της αξιολόγησης υπαλλήλων. Σύσταση για την προαγωγή υπαλλήλου λόγω επικείμενης αφυπηρέτησης θα συνιστούσε κατάχρηση εξουσίας δεδομένου ότι ο παράγοντας αυτός δεν αποτελεί στοιχείο κρίσης για την προαγωγή υπαλλήλων βάσει του νόμου (αξία, προσόντα, αρχαιότητα). Αλλά και τέτοιο χαρακτήρα να είχε η σύσταση του αξιολογούντος λειτουργού σ' αυτή την περίπτωση, δε θα είχε οποιεσδήποτε επιπτώσεις στη ληφθείσα απόφαση εφόσο δεν υπάρχει τίποτε που να υποδηλώνει ότι η ΕΔΥ προέβη στην προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους λόγω της επικείμενης αφυπηρέτησής του. Αντίθετα, η αξιολόγηση του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους περιορίζεται, σ' ό,τι αφορά τις εμπιστευτικές εκθέσεις, όπως συνάγεται από το κείμενο της απόφασης, στους προδιαγεγραμμένους τομείς αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων.
(β) Πλάνη περί τα πράγματα. Η πλάνη προέκυψε, σύμφωνα με τον αιτητή, από την παραγνώριση της αρχαιότητας, των προσόντων και της αποτίμησης της αξίας του έξω από το νενομισμένο πλαίσιο.
(γ) Έλλειψη επαρκούς αιτιολόγησης τόσο της σύστασης του Γενικού Διευθυντή, όσο και της απόφασης της ΕΔΥ.
Ο Γενικός Διευθυντής προέβη στην αξιολόγηση των υποψηφίων υπό το φως των υπηρεσιακών τους στοιχείων και της προσωπικής γνώσης για την αξία, την προσφορά και τις δυνατότητές τους για την εκπλήρωση των καθηκόντων της νέας θέσης. Επεσήμανε ότι ο αιτητής υπερείχε οριακά σε αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους. Η υπεροχή προκύπτει από το γεγονός ότι στη θέση του Λειτουργού Αρχείων και Επικοινωνιών 2ης τάξης ο αιτητής διορίστηκε στις 10.7.1981 ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος στις 15.10.1982. Επρόκειτο για τον πρώτο διορισμό του αιτητή στη Δημόσια Υπηρεσία. Αντίθετα, το ενδιαφερόμενο μέρος προσλήφθηκε το 1963 κι έκτοτε υπηρετεί στη Δημόσια Υπηρεσία. Ο Γενικός Διευθυντής επίσης διαπίστωσε ότι η αξιολόγηση των δυο μερών, όπως αυτή κατοπτρίζεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις, ήταν περίπου στα ίδια επίπεδα. Και αυτή η εκτίμηση είναι σε γενικές γραμμές σωστή, εφόσον η γενική βαθμολογία των δυο μερών ήταν ίση. Ό,τι πρέπει να διευκρινισθεί, είναι ότι για τα έτη 1987, 1988 και 1989, ο αιτητής υπερείχε του ενδιαφερόμενου μέρους στις επί μέρους βαθμολογίες. Ο Γενικός Διευθυντής σύστησε, όπως αναφέρει, το ενδιαφερόμενο μέρος καθοδηγούμενος από τα τρία κριτήρια που καθορίζει ο νόμος ως το γνώμονα για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων για προαγωγή.
Η ΕΔΥ εξέτασε τους φακέλους των υποψηφίων και, όπως συνάγεται από το κείμενο της απόφασής της, έλαβε υπόψη όλα τα ουσιώδη στοιχεία που έτειναν να διαφωτίσουν ως προς την καταλληλότητα των υποψηφίων για προαγωγή στην επίμαχη θέση. Αναγνωρίζεται η υπεροχή του ενδιαφερομένου μέρους σε αρχαιότητα. Εν τούτοις διαπιστώνεται η υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους γενικά, ενόψει της σύστασης του Γενικού Διευθυντή για το διορισμό του.
Όπως αναγνωρίζει η νομολογία, η σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος συνιστά ιδιαίτερο στοιχείο κρίσης που άπτεται της αξίας των υποψηφίων, τόσο σημαντικού ώστε απόκλιση από αυτό (τη σύσταση) να επιβάλλει την παροχή ειδικής αιτιολογίας από το διορίζον σώμα.
Οι ισχυρισμοί του αιτητή ότι η ΕΔΥ παραπλανήθηκε ως προς την αρχαιότητα ή τα προσόντα ή και την αξία του, στερούνται ερείσματος. Συνάγεται από την κρινόμενη διοικητική απόφαση ότι λήφθηκαν υπόψη όλα τα ουσιώδη στοιχεία που αφορούσαν τόσο τον αιτητή όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος. Η αιτιολογία που παρέχεται για την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους δεν κρίνεται ατελής ή πλημμελής σε οποιοδήποτε σημείο. Εκείνο που προκύπτει είναι ότι τα στοιχεία που έτειναν να διαμορφώσουν τις εκατέρωθεν διεκδικήσεις για προαγωγή, άφηναν ανοικτό το ενδεχόμενο επιλογής του ενδιαφερόμενου μέρους στο πλαίσιο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας της ΕΔΥ.
Η εισήγηση ότι η αιτιολόγηση της σύστασης του Γενικού Διευθυντή είναι ατελής ή ότι η αιτιολόγηση της απόφασης από την ΕΔΥ πάσχει, κρίνεται ανεδαφική. Η γνώση του Γενικού Διευθυντή για την αξία των υποψηφίων αποτελεί, όπως αναγνωρίζει η νομολογία, πρωτογενή πηγή γνώσης για τη διαμόρφωση των συστάσεών του. Ο Διευθυντής είναι, όπως έχει αναγνωρισθεί, σε μοναδική θέση να προβεί σ' εκτίμηση των λειτουργικών αναγκών της υπηρεσίας και σε σχέση με αυτές να υποβάλει συστάσεις για την καλύτερη πλήρωσή τους [βλ. μεταξύ άλλων, Kalaitzis and Another v. Republic (1984) 3 C.L.R. 839. Spanos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1826. Ζαχαρία v. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 858, Αδαμίδης κ.ά. v. ΕΔΥ (1992) 4 Α.Α.Δ. 528, Σιάμπος κ.ά. v. ΕΔΥ (1992) 4 Α.Α.Δ. 1759)].
Δε διαπιστώνεται λόγος που να δικαιολογεί επέμβαση με τη ληφθείσα απόφαση.
Η προσφυγή απορρίπτεται.
Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται στην ολότητά της, βάσει των διατάξεων του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.