|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 4 ΑΑΔ 1497
24 Ιουνίου, 1993
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στής]
ANAΦOPIKA ME TO APΘPO 146 TOY ΣYNTAΓMATOΣ
ΕΛΕΝΗ Α. ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
v.
KYΠPIAKHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
MEΣΩ EΠITPOΠHΣ ΔHMOΣIAΣ YΠHPEΣIAΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υποθέσεις Αρ. 10/92 και 211/92)
Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας — Σχέδια Υπηρεσίας — Ερμηνεία ανήκει στην Ε.Δ.Υ., που αξιολογεί τα υπό κρίση πιστοποιητικά σπουδών — Δεν είναι υπόχρεη να δεχθεί αξιολόγηση, που οι ίδιες οι πανεπιστημιακές αρχές κάνουν, για τους τίτλους σπουδών που απονέμουν.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Σύσταση Διευθυντή — Η σταδιοδρομία, αποκτηθείσα πείρα και ικανότητα του υποψηφίου να τη χρησιμοποιεί, αποτελούν σοβαρά στοιχεία αξιολόγησης που πρέπει να επιμετρούν στη σύσταση του Διευθυντή — Περίληψη στη σύσταση, στοιχείων που θα ήταν ορθότερο να μη σημειωθούν, δεν επάγεται ακυρότητα της απόφασης του διοικητικού οργάνου — Το περιεχόμενο μιας σύστασης πρέπει να εξετάζεται ως ενιαίο σύνολο.
Οι αιτητές στράφηκαν με την προσφυγή τους κατά της νομιμότητας της απόφασης προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Ανώτερου Χημικού, Γενικό Χημείο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
1. Ο ισχυρισμός ότι η Ε.Δ.Υ λανθασμένα έκρινε πως η αιτήτρια δεν κατείχε το προσόν πλεονέκτημα, απορρίπτεται.
Εναπόκειται στο εκάστοτε αρμόδιο σώμα να κάμνει την έρευνα του, να ερμηνεύει τα σχετικά Σχέδια Υπηρεσίας και να αξιολογεί τα υπό κρίση πιστοποιητικά, αποφασίζοντας το ίδιο κατά πόσο πληρούν τα σχέδια αυτά, με γνώμονα το σκοπό που ζητάται συγκεκριμένη γνώση ή εκπαίδευση, σε συνάρτηση με τις ειδικές ανάγκες της υπηρεσίας και γενικά της χώρας.
Ειδικά, αναφορικά με τη συζητούμενη υπόθεση, η ΕΔΥ δεν ήταν υπόχρεη να δεχθεί την αξιολόγηση, που οι ίδιες οι πανεπιστημιακές αρχές κάμνουν για τους τίτλους σπουδών που απονέμουν, ιδιαίτερα δε όταν τους συγκρίνουν με αυτούς άλλων χωρών.
Εξάλλου, και η ειδικότητα της αιτήτριας, όπως αναφέρεται στο εν λόγω πιστοποιητικό, είναι στη Βιολογία και όχι στη Χημεία, που απαιτείται από τα Σχέδια Υπηρεσίας.
2. Ο ισχυρισμός της αιτήτριας, ότι η αναφορά της Διευθύντριας, κατά τη σύσταση του ενδιαφερόμενου μέρους, στη σημασία της προηγούμενης πείρας που αυτό κατείχε, αποτελούσε αναφορά σε στοιχεία εξωγενή που δε θα έπρεπε να αναφερθούν, απορρίπτεται.
Στην υπό εξέταση υπόθεση, η επάρκεια του δημόσιου λειτουργού, όπως αποδεικνύεται σ'ολόκληρη τη σταδιοδρομία του, η αποκτηθείσα πείρα, αλλά ταυτόχρονα και η ικανότητά του να τη χρησιμοποιεί στην εκτέλεση των καθηκόντων του, είναι άκρως σοβαρά στοιχεία αξιολόγησης, που πρέπει να επιμετρούν στη σύσταση του Διευθυντή. Επομένως, η αναφορά της Διευθύντριας στην προηγούμενη σταδιοδρομία, πείρα, επάρκεια και απόδοση του ενδιαφερομένου μέρους, ήταν απόλυτα σχετικά, και αναγκαία, στην αιτιολόγηση της σύστασης. Αλλά, και αν στη σύστασή του, ο Προϊστάμενος αναφέρεται σε ορισμένα στοιχεία, που μπορεί να υποστηριχθεί πως θα ήταν ορθότερο να μην σημειωθούν, αυτό δε συνεπάγεται ακυρότητα της επίμαχης απόφασης του διοικητικού οργάνου. Το περιεχόμενο μιας σύστασης πρέπει να εξετάζεται ως ενιαίο σύνολο και έχοντας παράλληλα υπόψη πως αυτή αποτελεί ένα από τα στοιχεία, έστω ανεξάρτητο και σοβαρό, που αξιολογούνται από το αρμόδιο όργανο.
Στη συζητούμενη υπόθεση, η σύσταση της Διευθύντρια συνάδει πλήρως με τα στοιχεία των προσωπικών, εμπιστευτικών και υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων. Πάνω σ' αυτό δε το σημείο, είναι τελείως αβάσιμη η περί του αντιθέτου εισήγηση του δικηγόρου των αιτητών. Τούτο φαίνεται ξεκάθαρα από τα στοιχεία, που παρατίθεται στην αρχή της απόφασης.
3. Η εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας, ότι η Ε.Δ.Υ. θα έπρεπε να είχε θεωρήσει τη βαθμολόγηση του ενδιαφερόμενου μέρους για το έτος 1990, ως "πολύ ικανοποιητικός" γιατί το "εξαίρετος" δεν είχε αιτιολογηθεί, είναι εντελώς εσφαλμένη.
Στο σχετικό μέρος του Εντύπου, για την αιτιολογία της βαθμολόγησης, αναγράφεται "βλέπε επισυναπτόμενα" και στη σχετική επισύναψη υπάρχουν χειρόγραφες έξι παραγράφοι, που αιτιολογούν πλήρως την εξαιρετική επαγγελματική αξία του ενδιαφερόμενου μέρους.
Είναι ολοφάνερο, από τα στοιχεία της υπόθεσης, πως η αιτήτρια και ο αιτητής στις δύο προσφυγές, όχι μόνο δεν απέδειξαν έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους, αλλά αντίθετα αποδεικνύεται πως η ΕΔΥ έκαμε την καταλληλότερη επιλογή.
Oι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Μάρκου και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 213.
Προσφυγές.
Προσφυγές με τις οποίες οι αιτητές προσβάλλουν την απόφαση των καθ' ων η αίτηση με την οποία προάχθηκε στη θέση Ανώτερου Χημικού Γενικό Χημείο το ενδιαφερόμενο μέρος αντί των αιτητών.
Λ. Παπαφιλίππου, για την Αιτήτρια, στην Υπόθεση Αρ. 10/92.
Σπ. Σπυριδάκης, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 211/92.
Λ. Κουρσουμπά, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος Στ. Μιχαηλίδου.
Cur. adv. vult.
APTEMIΔHΣ, Δ.: Οι δύο αιτητές στις συνεκδικαζόμενες προσφυγές και το ενδιαφερόμενο μέρος ήσαν διεκδικητές, από σύνολο έξι, για προαγωγή στη θέση Ανώτερου Χημικού, Γενικό Χημείο. Προκρίθηκε και προήχθη, από 15.11.91, το ενδιαφερόμενο μέρος Στέλλα Μιχαηλίδου. Η αιτήτρια Ελένη Ιωάννου, προσφυγή 10/92, και ο αιτητής Νίκος Ζανόπουλος, 211/92, αμφισβητούν τη νομιμότητα της απόφασης, προβάλλοντας λόγους που αφορούν στην ορθότητα της διαδικασίας ενώπιον της Ε.Δ.Υ. για την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου, αλλά και ουσίας με τη συνήθη δηλαδή επωδό σ' αυτές τις υποθέσεις, πως είναι έκδηλα υπέρτεροι της προαχθείσας.
Ας παραθέσουμε τα στοιχεία που αφορούν στην αξία, αρχαιότητα και προσόντα των υποψηφίων. Σημειώνω εδώ πως μεταπτυχιακό προσόν στη χημεία θεωρείται από τα Σχέδια Υπηρεσίας ως πλεονέκτημα. Η προαχθείσα για τα έτη 1979-1990 έχει γενική βαθμολογία "εξαίρετος" (εκτός από ένα "λίαν καλός" το 1984), ενώ για τρία χρόνια (1987, 1988 και 1989) έχει και ιδιαίτερη μνεία (blue reports) για το "εξαίρετος" στις ετήσιες εκθέσεις. Η αιτήτρια βαθμολογείται ως "εξαίρετος" στα έτη 1985-1989 και "πολύ ικανοποιητική" για το 1990. Πριν από αυτά τα χρόνια, το 1980-1984, είναι "λίαν καλός". Ο αιτητής βαθμολογείται επίσης "εξαίρετος" για τα χρόνια 1985-1989 και ως "πολύ ικανοποιητικός" για το 1990. Πριν από αυτό το χρονικό διάστημα, και για τα έτη 1980-1984, βαθμολογήθηκε ως "λίαν καλός". Στις επί μέρους βαθμολογίες η προαχθείσα έχει πάντοτε ψηλότερες. Αναφορικά με την αρχαιότητα, είναι δεκτό πως η αιτήτρια υπερέχει κατά οκτώ μήνες της προαχθείσας, ενώ ο αιτητής κατά δύο χρόνια και τρεις μήνες. Η Ε.Δ.Υ. έκρινε πως το ενδιαφερόμενο μέρος και ο αιτητής διαθέτουν το πλεονέκτημα των Σχεδίων Υπηρεσίας, όχι όμως η αιτήτρια. Ο δικηγόρος της ισχυρίζεται πως το εύρημα αυτό της Ε.Δ.Υ. είναι εσφαλμένο, γιατί ενώπιόν της είχε βεβαίωση από το Πανεπιστήμιο της Σόφιας, σύμφωνα με την οποία ο κύκλος σπουδών της αιτήτριας στη Βιολογία, που διήρκεσε πέντε χρόνια, οδήγησε σε πανεπιστημιακό τίτλο αντίστοιχο με το Master of Science που απονέμεται από Αγγλικά Πανεπιστήμια. Ήταν λογικά επιτρεπτό, κατά τη γνώμη μου, το συμπέρασμα της Ε.Δ.Υ. πως η αιτήτρια δε διαθέτει το πλεονέκτημα, γιατί αυτό είναι σύμφωνο με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ιδιαίτερα με αυτά που λέχθηκαν στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Πέτρος Μάρκου και Άλλοι v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 213. Παραθέτω από αυτή τις ουσιώδεις τελευταίες γραμμές:
"... Εναπόκειται στο εκάστοτε αρμόδιο σώμα να κάμνει την έρευνά του, να ερμηνεύει τα σχετικά σχέδια υπηρεσίας και να αξιολογεί τα υπό κρίση πιστοποιητικά, αποφασίζοντας το ίδιο κατά πόσο πληρούν τα σχέδια αυτά, με γνώμονα το σκοπό που ζητάται συγκεκριμένη γνώση ή εκπαίδευση, σε συνάρτηση με τις ειδικές ανάγκες της υπηρεσίας και γενικά της χώρας."
Ειδικά, αναφορικά με τη συζητούμενη υπόθεση, νομίζω πως η Ε.Δ.Υ. δεν ήταν υπόχρεη να δεχθεί την αξιολόγηση, που οι ίδιες οι πανεπιστημιακές αρχές κάμνουν για τους τίτλους σπουδών που απονέμουν, ιδιαίτερα δε όταν τους συγκρίνουν με αυτούς άλλων χωρών.
Εξάλλου, και η ειδικότητα της αιτήτριας, όπως αναφέρεται στο εν λόγω πιστοποιητικό, είναι στη Βιολογία και όχι στη Χημεία, που απαιτείται από τα Σχέδια Υπηρεσίας.
Η Διευθύντρια του Τμήματος σύστησε, ομολογουμένως ένθερμα, για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος. Σύμφωνα δε με τις πρόνοιες του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου, 1/90, αιτιολόγησε τη σύστασή της με λεπτομερή και αναλυτική αναφορά των διαφόρων στοιχείων στα οποία στήριξε την κρίση της. Αυτή η σύσταση αποτελεί τον βασικό στόχο της επιχειρηματολογίας του δικηγόρου της αιτήτριας. Εισηγείται πως αυτή εδράζεται σε λαθεμένο πραγματικό υπόβαθρο, που οδήγησε σε πλάνη την Ε.Δ.Υ.. Κυρίαρχο στοιχείο στην επιχειρηματολογία του δικηγόρου της αιτήτριας, είναι η αναφορά της Διευθύντριας στην προηγούμενη πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους στο Τμήμα Γεωργίας, την οποία χαρακτήρισε ως σχετική, με τις αρμοδιότητες της στο Γενικό Χημείο. Συγκεκριμένα η Διευθύντρια ανέφερε πως κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του ενδιαφερομένου μέρους στο Τμήμα Γεωργίας, αυτή ασχολήθηκε και βοήθησε στη δημιουργία του εργαστηρίου φυτοφαρμάκων. Αξιοποίησε δε την πείρα αυτή για να δημιουργήσει τώρα ένα νέο εργαστήριο φυτοφαρμάκων στο Γενικό Χημείο. Λέγει λοιπόν, ο δικηγόρος της αιτήτριας, πως τα στοιχεία αυτά είναι εξωγενή, και δε θα έπρεπε να αναφερθούν, ούτε και να ληφθούν υπόψη στη λήψη της επίδικης απόφασης. Κάμνει δε αναφορά σε σχετικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η απάντηση της δικηγόρου της Δημοκρατίας, στα επιχειρήματα αυτά είναι κατά τη γνώμη μου ορθή. Οι αυθεντίες, στις οποίες παραπέμπει ο δικηγόρος της αιτήτριας, αφορούν στην τελική απόφαση του διοικητικού οργάνου, όπου λαμβάνονται υπόψη στοιχεία, τα οποία δεν πρέπει να μετρήσουν στη διαμόρφωσή της, γιατί άμεσα ή έμμεσα αποκλείονται από το Νόμο, ή τις αρχές του διοικητικού δικαίου.
Στην υπό εξέταση υπόθεση, η επάρκεια του δημόσιου λειτουργού, όπως αποδεικνύεται σ' ολόκληρη τη σταδιοδρομία του, η αποκτηθείσα πείρα, αλλά ταυτόχρονα και η ικανότητα του να τη χρησιμοποιεί στην εκτέλεση των καθηκόντων του, είναι άκρως σοβαρά στοιχεία αξιολόγησης, που πρέπει να επιμετρούν στη σύσταση του Διευθυντή. Επομένως, η αναφορά της Διευθύντριας στην προηγούμενη σταδιοδρομία, πείρα, επάρκεια και απόδοση του ενδιαφερομένου μέρους, ήσαν απόλυτα σχετικά, και αναγκαία θα έλεγα, στην αιτιολόγηση της σύστασης. Αλλά, και αν στη σύστασή του ο Προϊστάμενος αναφέρεται σε ορισμένα στοιχεία, που μπορεί να υποστηριχθεί πως θα ήταν ορθότερο να μην σημειωθούν, αυτό δε συνεπάγεται ακυρότητα της επίμαχης απόφασης του διοικητικού οργάνου. Το περιεχόμενο μιας σύστασης πρέπει να εξετάζεται ως ενιαίο σύνολο και έχοντας παράλληλα υπόψη πως αυτή αποτελεί ένα από τα στοιχεία, έστω ανεξάρτητο και σοβαρό, που αξιολογούνται από το αρμόδιο όργανο.
Στη συζητούμενη υπόθεση, η σύσταση της Διευθύντριας συνάδει πλήρως με τα στοιχεία των προσωπικών, εμπιστευτικών και υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων. Πάνω σ' αυτό δε το σημείο, είναι τελείως αβάσιμη η περί του αντιθέτου εισήγηση του δικηγόρου των αιτητών. Τούτο φαίνεται ξεκάθαρα από τα στοιχεία, που παραθέτω στην αρχή της απόφασης.
Ένα άλλο σημείο που εγείρει ο δικηγόρος της αιτήτριας, είναι η σημασία που έδωσε η Διευθύντρια στη σύστασή της, στις τελευταίες υπηρεσιακές εκθέσεις, του 1990, όπου το ενδιαφερόμενο μέρος βαθμολογείται "εξαίρετος", ενώ η αιτήτρια και ο αιτητής ως "πολύ ικανοποιητικός". Η Ε.Δ.Υ., πολύ ορθά, ρώτησε τη Διευθύντρια να εξηγήσει, γιατί η αιτήτρια και ο αιτητής έχουν μείωση της βαθμολογίας τους για το έτος αυτό, εφόσον στα προηγούμενα χρόνια αξιολογούνται "εξαίρετοι". Η Διευθύντρια ανέφερε πως δεν υπήρξε μείωση της απόδοσής τους, αλλά λόγω της αλλαγής του συστήματος αξιολόγησης, που γίνεται τώρα βάσει του Νόμου 1/90 από τριμελή ομάδα αξιολογούντων λειτουργών, αυτή θεωρείται ορθότερη και δικαιότερη. Σύμφωνα δε με αυτή, το ενδιαφερόμενο μέρος κρίθηκε πάλιν άξια του "εξαίρετος", ενώ οι δύο αιτητές "πολύ ικανοποιητικός".
Ο δικηγόρος της αιτήτριας εισηγείται επίσης πως η Ε.Δ.Υ. θα έπρεπε να θεωρήσει και τη βαθμολόγηση του ενδιαφερόμενου μέρους για το 1990 ως "πολύ ικανοποιητικός", γιατί δεν αιτιολογείται το "εξαίρετος", όπως προβλέπεται από τον Κανονισμό 6(1) των σχετικών περί Δημόσιας Υπηρεσίας Κανονισμών. (Δες μέρος ΙΙΙ του εντύπου "Αξιολόγηση"). Η εισήγηση είναι παντελώς εσφαλμένη. Στο σχετικό μέρος του Εντύπου, για την αιτιολογία της βαθμολόγησης, αναγράφεται "βλέπε επισυναπτόμενα" και στην σχετική επισύναψη υπάρχουν χειρόγραφες έξι παραγράφοι, που αιτιολογούν πλήρως την εξαιρετική επαγγελματική αξία του ενδιαφερόμενου μέρους.
Είναι ολοφάνερο, νομίζω, από τα πιο πάνω πως η αιτήτρια και ο αιτητής στις δύο προσφυγές, όχι μόνο δεν απέδειξαν έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους, αλλά αντίθετα αποδεικνύεται πως η ΕΔΥ έκαμε την καταλληλότερη επιλογή.
Οι προσφυγές απορρίπτονται. Και οι δύο αιτητές θα επωμισθούν εξίσου τα έξοδα της Δημοκρατίας και του ενδιαφερόμενου μέρους.
Oι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα σε βάρος των αιτητών.