|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2011) 3 ΑΑΔ 51
24 Ιανουαρίου, 2011
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ,
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΡΧΗ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΕΛΕΝΑΣ ΜΑΚΡΙΔΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 41/2008)
Αρχή Λιμένων Κύπρου ― Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Υπεροχή σε πείρα λόγω άσκησης καθηκόντων ― Ορθά λήφθηκε υπόψη ― Αρχαιότητα λόγω ηλικίας, δεν μπορούσε να ληφθεί αποφασιστικά υπόψη.
Η Αρχή Λιμένων Κύπρου εφεσίβαλε την πρωτόδικη απόφαση, με την οποία είχε ακυρωθεί η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Ανώτερου Γραμματειακού Λειτουργού.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Σαφώς επρόκειτο εδώ για δύο ισάξιες υποψήφιες, οι οποίες ισοζυγισμένα συστήθηκαν για προαγωγή από τη Διευθύντρια. Η αναφορά της Διευθύντριας στην πείρα που απέκτησε το ενδ. μέρος στα πλαίσια εκτέλεσης συναφών καθηκόντων, είναι στοιχείο το οποίο αναδύεται από το περιεχόμενο των φακέλων και το οποίο η Διευθύντρια μπορούσε να το υποδείξει. Η σύσταση δεν συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων και είναι το ίδιο θετική τόσο για την εφεσίβλητη όσο και για το ενδ. μέρος. Κατά συνέπεια αδικαιολόγητα η εφεσίβλητη, πρωτοδίκως και κατ' έφεση, επιδοκιμάζει και ταυτόχρονα αποδοκιμάζει τη σύσταση της Διευθύντριας. Ορθά λήφθηκε υπόψη η πείρα του ενδ. μέρους ως στοιχείο υπεροχής, εφόσον στα άλλα κριτήρια οι δύο υποψήφιες ήταν ίσες.
Η αρχαιότητα λόγω ηλικίας είναι συμβολική και εκεί όπου υπάρχει, δύσκολα λαμβάνεται υπόψη.
Η εφεσίβλητη απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδ. μέρους και με δεδομένη την υπεροχή του ενδ. μέρους σε πείρα, η απόφαση της εφεσείουσας, Αρχής Λιμένων Κύπρου, ήταν εύλογα επιτρεπτή και μέσα στα ορθά πλαίσια.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Βασιλειάδης κ.ά. ν. Τσιάππα κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 404,
Δημοκρατία ν. Πετρίδη (1991) 3 Α.Α.Δ. 731,
Αλευρά κ.ά. ν. Ηρακλέους κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 85,
Κατσελλή ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 585.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Χατζηχαμπής, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 989/07), ημερ. 12/2/08.
Β. Γεωργιάδου και Στ. Μαξούτη, για την Εφεσείουσα.
Α. Κωνσταντίνου, για την Εφεσίβλητη.
Α.Σ. Αγγελίδης, για το Ενδ. Μέρος.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κραμβής.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Στα πλαίσια προσφυγής της εφεσίβλητης, ακυρώθηκε η απόφαση της Αρχής Λιμένων Κύπρου, με την οποία προάχθηκε το ενδ. μέρος στη θέση Ανώτερου Γραμματειακού Λειτουργού αντί της εφεσίβλητης. Κρίθηκε πρωτοδίκως ότι το Συμβούλιο της Αρχής Λιμένων πεπλανημένα απέδωσε υπεροχή σε αξία και πείρα στο ενδ. μέρος, παραγνωρίζοντας την έστω και λόγω ημερομηνίας γέννησης υπεροχή της αιτήτριας/εφεσίβλητης σε αρχαιότητα κατά 6 έτη.
Η Αρχή Λιμένων, υποστηριζόμενη από το ενδ. μέρος, επιδιώκει με δύο λόγους έφεσης τον παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης. Υποστηρίζει ότι εσφαλμένα το δικαστήριο έκρινε ως πεπλανημένη τη σύσταση της Διευθύντριας υπέρ του ενδ. μέρους όπως εσφαλμένη ήταν και η τελική απόφαση του Συμβουλίου της Αρχής Λιμένων ότι το ενδ. μέρος υπερτερούσε της εφεσίβλητης σε πείρα. Η εφεσείουσα εισηγείται επίσης ότι εσφαλμένη είναι και η κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι η πλάνη του Συμβουλίου ήταν ουσιαστική επειδή απέδωσε υπεροχή (εκτός από την αξία) σε πείρα στο ενδ. μέρος και παραγνώρισε την έστω και λόγω ημερομηνίας γέννησης υπεροχή της εφεσίβλητης σε αρχαιότητα κατά 6 έτη.
Για την πλήρωση της θέσης υπήρχαν τέσσερις υποψήφιοι ανάμεσα στους οποίους η εφεσίβλητη και το ενδ. μέρος. Το Συμβούλιο της Αρχής Λιμένων αφού αποφάσισε τη μη διεξαγωγή προφορικής εξέτασης, ζήτησε τη σύσταση της Διευθύντριας Προσωπικού και Διοίκησης. Η Διευθύντρια ανέφερε ότι ως προς τη βαθμολογημένη αξία όλες οι υποψήφιες ήταν «περίπου ισοδύναμες με οριακές διαφορές» τις οποίες προσδιόρισε. Ανέφερε επίσης ότι η εφεσίβλητη και το ενδ. μέρος υπερείχαν από τις άλλες σε αρχαιότητα κατά πέντε έτη και έτσι η σύγκριση επικεντρώθηκε μεταξύ της εφεσίβλητης και του ενδ. μέρους. Η Διευθύντρια θεώρησε ότι οι δύο αυτές υποψήφιες ήταν ισοδύναμες σε βαθμολογημένη αξία και προσόντα με «οριακή υπεροχή» της εφεσίβλητης σε αρχαιότητα αναγόμενη στην ημερομηνία γέννησης και σε «οριακή υπεροχή του ενδ. μέρους σε πείρα». Με αυτά υπόψη η Διευθύντρια σύστησε και τις δύο ως τις πλέον κατάλληλες για προαγωγή.
Το Συμβούλιο της Αρχής Λιμένων επέλεξε το ενδ. μέρος ως την καταλληλότερη για προαγωγή για τους πιο κάτω λόγους:
«1. Από πλευράς αξίας δεν υπάρχει άλλη υποψήφια, η οποία να υπερτερεί έναντί της, αντίθετα σε σχέση με την κα Μακρίδου, η κα Αρέστη διαθέτει σχόλια από την άμεσα Προϊσταμένη των υποψηφίων με τα οποία εξαίρεται η εργασία της για το 2005, σε μεγαλύτερο βαθμό.
2. Από πλευράς προσόντων δεν υπάρχει υποψήφια η οποία να υπερτερεί έναντί της.
3. Από πλευράς αρχαιότητας δεν υπάρχει υποψήφια η οποία να υπερτερεί έναντί της, αντίθετα η κα Αρέστη όπως και η κα Μακρίδου υπερτερούν έναντι των κων Κυπρή και Ντεμιρζιάν και η οριακή αρχαιότητα της κας Μακρίδου λόγω της ημερομηνίας γέννησης είναι πολύ περιορισμένης σημασίας και δεν μπορεί να διαφοροποιήσει την κρίση της πλειοψηφίας του Συμβουλίου.
4. Από πλευράς πείρας η κα Αρέστη υπερτερεί έναντι όλων. Σε σχέση με την κα Μακρίδου η κα Αρέστη υπερτερεί στο βαθμό που τα καθήκοντα της στενοδακτυλογράφου έχουν σχέση με τα Γραμματειακά, που η πλειοψηφία του Συμβουλίου κρίνει ότι έχουν αρκετή σχέση, αν ληφθεί υπόψη ότι τα 3 αυτά χρόνια ήταν τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης της Αρχής και δεν υπήρχε διαχωρισμός καθηκόντων αλλά οι στενοδακτυλογράφοι εκτελούσαν και γραμματειακά καθήκοντα.»
Σαφώς επρόκειτο για δύο ισάξιες υποψήφιες οι οποίες ισοζυγισμένα συστήθηκαν για προαγωγή από τη Διευθύντρια. Δεν διαπιστώσαμε πλάνη ή αδικία στη σύσταση η οποία συνάδει με τα στοιχεία των προσωπικών φακέλων. Η αναφορά της Διευθύντριας στην πείρα που απέκτησε το ενδ. μέρος στα πλαίσια εκτέλεσης συναφών καθηκόντων είναι στοιχείο το οποίο αναδύεται από το περιεχόμενο των φακέλων και το οποίο η Διευθύντρια μπορούσε να το υποδείξει. Η Διευθύντρια, ως εκ της θέσεως της, μπορούσε να διατυπώσει αυθεντική σύσταση βασισμένη στην προσωπική της γνώση για την καταλληλότητα των υποψηφίων σε συνάρτηση προς τις ανάγκες της θέσης. Στην προκείμενη περίπτωση η σύσταση δεν συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων και είναι το ίδιο θετική τόσο για την εφεσίβλητη όσο και για το ενδ. μέρος. Με αυτή τη διαπίστωση υπόψη, θεωρούμε ότι αδικαιολόγητα η εφεσίβλητη, πρωτοδίκως και κατ' έφεση, επιδοκιμάζει και ταυτόχρονα αποδοκιμάζει τη σύσταση της Διευθύντριας, κάτι που προφανώς διέλαθε της προσοχής του ευπαίδευτου συναδέλφου μας που εκδίκασε την προσφυγή. Βλ. Βασιλειάδης κ.ά. ν. Τσιάππα κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 404. Εχουμε επομένως την άποψη ότι ορθά λήφθηκε υπόψη η πείρα του ενδ. μέρους ως στοιχείο υπεροχής εφόσον στα άλλα κριτήρια οι δύο αυτές υποψήφιες ήταν ίσες. Βλ. Δημοκρατία ν. Πετρίδη (1991) 3 Α.Α.Δ. 731.
Αναφορικά με τη διαπίστωση για παραγνώριση της έστω και λόγω ημερομηνίας γέννησης, υπεροχής της εφεσίβλητης σε αρχαιότητα κατά έξι έτη, υπενθυμίζουμε την πάγια γραμμή της νομολογίας ότι η αρχαιότητα λόγω ηλικίας είναι συμβολική και ότι εκεί όπου υπάρχει, δύσκολα λαμβάνεται υπόψη. Βλ. Αλευρά κ.ά. ν. Ηρακλέους κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 85 και Κατσελλή ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 585.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος της εφεσίβλητης εισηγήθηκε πως αν ακόμη επιτύχουν οι δύο λόγοι έφεσης που αφορούν μόνο στην πείρα, η κατάληξη αυτή δεν πρέπει να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης η οποία θα πρέπει να παραμείνει άκυρη εφόσον η έφεση δεν επεκτείνεται κατά του μέρους της πρωτόδικης απόφασης με το οποίο κρίθηκε ως πεπλανημένη η απόφαση της Αρχής Λιμένων ότι το ενδ. μέρος υπερείχε σε αξία. Είναι γεγονός ότι στην ειδοποίηση έφεσης δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος έφεσης ο οποίος να αναφέρεται ρητά στο θέμα της αξίας. Ωστόσο, εγείρεται ζήτημα λανθασμένης εκτίμησης αναφορικά με την ύπαρξη υπεροχής της εφεσίβλητης, ζήτημα το οποίο έμμεσα άπτεται του θέματος της αξίας. Στα πλαίσια εξέτασης του θέματος της πείρας ανέκυψε η ανάγκη εξέτασης του ευρύτερου θέματος της υπεροχής οπότε αναπόφευκτα χρειάστηκε να αγγίξουμε, έστω και ακροθιγώς, το θέμα της αξίας για να διαπιστώσουμε ότι επρόκειτο για δύο ισάξιες υποψήφιες οι οποίες ισοζυγισμένα συστήθηκαν από τη Διευθύντρια. Ενόψει των πιο πάνω, έχουμε την άποψη πως δεν ενδείκνυται υπό τις περιστάσεις να υιοθετήσουμε την εισήγηση του κ. Κωνσταντίνου.
Η εφεσίβλητη απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδ. μέρους και με δεδομένη την υπεροχή του ενδ. μέρους σε πείρα θεωρούμε ότι η απόφαση της εφεσείουσας, Αρχής Λιμένων Κύπρου, ήταν εύλογα επιτρεπτή και μέσα στα ορθά πλαίσια.
Η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα και ΦΠΑ αν υπάρχει υπέρ της εφεσείουσας και σε βάρος της εφεσίβλητης τα οποία να υπολογισθούν από τον πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το δικαστήριο.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.