|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 3 ΑΑΔ 391
13 Ιουλίου, 2010
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσείοντες,
ν.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΤΑΛΙΩΤΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Aναθεωρητική Έφεση Αρ. 190/2007)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Κριτήρια ― Ο ρόλος της αρχαιότητας ― Κατά πόσο μπορεί να αποτελέσει την ειδική αιτιολόγηση της παραγνώρισης πρόσθετου προσόντος που προβλέπεται στο σχέδιο υπηρεσίας ως πλεονέκτημα ― Περιστάσεις υπό τις οποίες θεωρήθηκε επαρκής η αιτιολογία παραγνώρισης του πλεονεκτήματος στην κριθείσα περίπτωση.
Η Δημοκρατία αξίωσε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε ακυρωθεί η προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Ανώτερου Κτηνιατρικού Λειτουργού.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποδεχόμενη την έφεση, αποφάσισε ότι:
Στην υπόθεση Ζωδιάτης ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 406, η Ολομέλεια έκρινε ότι μεγάλη διαφορά στην αρχαιότητα (πέραν των 16 χρόνων στην περίπτωση εκείνη) μετρούσε και ότι αποτελούσε ικανό λόγο για παράκαμψη του πλεονεκτήματος. Η αρχαιότητα μάλιστα, μπορεί, ως ένα από τα τρία κριτήρια, να αποτελέσει και λόγο για απόκλιση από τη σύσταση του προϊστάμενου, όταν οι υποψήφιοι είναι ισότιμοι σε αξία. Η μεγάλη διαφορά στην αρχαιότητα υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν εν προκειμένω επαρκής αιτιολογία για παραγνώριση του πλεονεκτήματος. Η σημασία της αρχαιότητας, ως ένα από τα τρία κριτήρια έχει κατά καιρούς, άδικα υποτονηθεί. Υπό τις περιστάσεις στην παρούσα περίπτωση η υπεροχή σε αρχαιότητα κατά 15 σχεδόν χρόνια είναι αρκετή προς παραγνώριση του πλεονεκτήματος, των άλλων κριτηρίων όντων ίσων.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Φιλίππου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 1,
Ζωδιάτης ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 406,
Δημοκρατία ν. Σταύρου (1993) 3 Α.Α.Δ. 71.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Ηλιάδης, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 690/05), ημερ. 19/10/07.
Λ. Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσείοντες.
Α. Ταλιαδώρος, για Κ. Χρυσοστομίδη, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής «η Επιτροπή»), στη συνεδρία της ημερομηνίας 16.2.2005, προχώρησε σε επανεξέταση της πλήρωσης της μόνιμης θέσης Ανώτερου Κτηνιατρικού Λειτουργού, Κτηνιατρικές Υπηρεσίες, η οποία παρέμεινε κενή από 1.9.2003, ύστερα από την αναδρομική προαγωγή του Παύλου Τουμάζου από 15.11.2001. Τελικά, μετά και τη σύσταση του Διευθυντή Κτηνιατρικών Υπηρεσιών, η Επιτροπή επέλεξε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος. Προσφυγή εναντίον της πιο πάνω απόφασης που καταχωρήθηκε από τον εφεσίβλητο είχε ευτυχές γι' αυτόν αποτέλεσμα, αφού το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε ότι η Επιτροπή κατά την επιλογή της δεν κατέγραψε την αιτιολογία που επιβάλλει η νομολογία. Συγκεκριμένα επισημαίνει ότι η επιλογή προσώπου που δεν κατέχει το πλεονέκτημα και η αναφορά στην αρχαιότητα δεν συνιστά την ειδική αιτιολογία που απαιτείται. Το πρωτόδικο δικαστήριο βασίστηκε στην υπόθεση Φιλίππου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 1.
Η πρωτόδικη απόφαση προσβλήθηκε με έφεση. Οι εφεσείοντες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή κατέγραψε την αιτιολογία που επιβάλλεται από τη διαχρονική νομολογία. Υποστηρίζουν ακόμα ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι «όταν αποφασίζεται η επιλογή προσώπου που δεν κατέχει το πλεονέκτημα και η αναφορά στην αρχαιότητα δεν συνιστά τέτοια εξειδίκευση».
Είναι η θέση των εφεσειόντων ότι η ακυρωθείσα απόφαση είναι καθ' όλα σύμφωνη με την κρατούσα νομολογία, αφού η Επιτροπή έχει εξειδικεύσει το λόγο για τον οποίο επέλεξε το ενδιαφερόμενο μέρος, το οποίο δεν διέθετε μεν το πλεονέκτημα που διέθεταν άλλοι υποψήφιοι για τη θέση, μεταξύ των οποίων και ο εφεσίβλητος, είχε όμως εξασφαλίσει υπέρ του τη σύσταση του Διευθυντή και υπερείχε σε αρχαιότητα κατά σχεδόν 15 χρόνια.
Το πρωτόδικο δικαστήριο παρέλειψε να αναφερθεί άμεσα στο λόγο ακύρωσης που είχε σχέση με το αναιτιολόγητο της σύστασης του Διευθυντή και ασχολήθηκε περισσότερο με την αιτιολογία της απόφασης της Επιτροπής ή καλύτερα με την έλλειψή της.
Είναι όμως φανερό ότι το δικαστήριο θεώρησε τη σύσταση του Διευθυντή εξ ίσου αναιτιολόγητη με την απόφαση της Επιτροπής, μια και το σκεπτικό για την έλλειψη αιτιολογίας στην απόφαση της Επιτροπής στηρίζεται στα ίδια γεγονότα που αφορούν και το μεμπτό της σύστασης του προϊστάμενου.
Όπως είπαμε και προηγουμένως, το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε ότι το προβάδισμα αρχαιότητας 15 σχεδόν χρόνων που διέθετε το ενδιαφερόμενο μέρος δεν αποτελούσε ειδική αιτιολογία για παραγνώριση του πλεονεκτήματος που κατείχε ο εφεσίβλητος, δηλαδή μεταπτυχιακό προσόν, με σπουδές διάρκειας ενός έτους.
Οι εφεσείοντες υποστηρίζουν με αναφορά σε νομολογία ότι στο πλαίσιο ισοδυναμίας στα υπόλοιπα κριτήρια, η ουσιαστική αρχαιότητα μπορεί να αποτελέσει ικανοποιητική αιτιολογία για παραμερισμό του πλεονεκτήματος, τόσο από τον προϊστάμενο, όσο και από την Επιτροπή.
Πράγματι, στην υπόθεση Ζωδιάτης ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 406, η Ολομέλεια έκρινε ότι μεγάλη διαφορά στην αρχαιότητα (πέραν των 16 χρόνων στην περίπτωση εκείνη) μετρούσε και ότι αποτελούσε ικανό λόγο για παράκαμψη του πλεονεκτήματος. Η αρχαιότητα μάλιστα, μπορεί, ως ένα από τα τρία κριτήρια να αποτελέσει και λόγο για απόκλιση από τη σύσταση του προϊστάμενου, όταν οι υποψήφιοι είναι ισότιμοι σε αξία (Δημοκρατία ν. Σταύρου (1993) 3 Α.Α.Δ. 71).
Συμφωνούμε με τις πιο πάνω θέσεις. Η μεγάλη διαφορά στην αρχαιότητα υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν επαρκής αιτιολογία για παραγνώριση του πλεονεκτήματος. Η σημασία της αρχαιότητας ως ένα από τα τρία κριτήρια πιστεύουμε ότι έχει κατά καιρούς, άδικα υποτονηθεί.
Με όλο το σέβας προς το πρωτόδικο δικαστήριο στην Φιλίππου ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω, δεν έχει κριθεί ότι η αναφορά στην αρχαιότητα δεν συνιστά ειδική αιτιολογία για παραγνώριση του πλεονεκτήματος. Επαναλαμβάνονται εκεί οι γνωστές αρχές για την ανάγκη ειδικής αιτιολογίας για παραγνώριση του πρόσθετου προσόντος, λόγοι οι οποίοι πρέπει να εμφαίνονται στην αιτιολογία της απόφασης της Επιτροπής και δεν μπορούν να συναχθούν από τα πρακτικά.
Θεωρούμε ότι υπό τις περιστάσεις η υπεροχή σε αρχαιότητα κατά 15 σχεδόν χρόνια είναι αρκετή προς παραγνώριση του πλεονεκτήματος των άλλων κριτηρίων όντων ίσων.
Θα πρέπει ίσως να επισημάνουμε ότι όταν η νομολογία απαιτεί ειδική αιτιολογία αυτό σημαίνει ότι όταν επιλέγεται άτομο που δεν διαθέτει πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, θα πρέπει η απόφαση να μη ληφθεί υπ' όψιν το πλεονέκτημα ή το πρόσθετο προσόν, να αιτιολογείται ξεχωριστά. Να παρέχεται δηλαδή λόγος για την παραγνώριση του πλεονεκτήματος. Και η αιτιολογία βέβαια που θα δίδεται θα πρέπει πάντα να είναι επαρκής. Μια αιτιολογία, με άλλα λόγια, μπορεί να είναι ειδική γιατί αναφέρεται στους λόγους παραγνώρισης του πλεονεκτήματος, αλλά να μην είναι επαρκής.
Εν όψει των πιο πάνω η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €2.000 έξοδα, εναντίον του εφεσίβλητου.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.