|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 3 ΑΑΔ 266
1 Ιουνίου, 2010
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ,
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
P. ZAZOO UNISEX BOUTIQUE LTD,
Εφεσείουσα,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 67/2007)
Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ― Βεβαίωση ― Βεβαίωση με χρήση κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο της κρίσης του Εφόρου Φ.Π.Α. ― Εφαρμοζόμενες νομολογιακές αρχές και υπαγωγή σε αυτές των γεγονότων της κριθείσας περίπτωσης.
Αναθεωρητική Έφεση ― Λόγοι εφέσεως που δεν προωθήθηκαν πρωτοδίκως ως λόγοι ακυρώσεως, δεν είναι δυνατόν να αποτελούν λόγο έφεσης.
Οι εφεσείοντες αμφισβήτησαν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή τους κατά της βεβαίωσης φόρου προστιθέμενης αξίας, σε βάρος τους.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Τίποτε το ουσιώδες δεν έχει τεθεί κατ' έφεση που να είναι δυνατό να ανατρέψει την πρωτόδικη κρίση ως προς την επάρκεια του διενεργηθέντος ελέγχου από πλευράς των εφεσιβλήτων στους λογαριασμούς της εφεσείουσας και το εύλογο των συμπερασμάτων τους κατά τη βεβαίωση του οφειλόμενου Φ.Π.Α. Πρόσωπο που υπόκειται σε φορολογία και δεν τηρεί τις νομοθετικές υποχρεώσεις του ως προς την τήρηση με επάρκεια των αναγκαίων βιβλίων και αρχείων, δεν μπορεί να παραπονείται εκ των υστέρων για την εκ μέρους του Εφόρου Φ.Π.Α. έρευνα που εκτείνεται σε όλη την αναγκαία περίοδο χρόνου, για να επιτευχθεί ο προσδιορισμός της φορολογικής υποχρέωσης.
Σύμφωνα με τη νομολογία, ο Φ.Π.Α. είναι αυτοβεβαιούμενος φόρος, στην έλλειψη δε στοιχείων και πληροφοριών που οφείλει ο επιχειρηματίας να κρατεί, ο Έφορος δύναται να βεβαιώσει το φόρο χρησιμοποιώντας εκείνη τη μεθοδολογία που προσφέρεται υπό τις περιστάσεις. Περαιτέρω, σύμφωνα με πάγια νομολογία, δεν ισχύει η αρχή της αυτοτέλειας της φορολογίας κάθε φορολογικής περιόδου στην περίπτωση του Φ.Π.Α., ο δε Έφορος διατηρεί την ευχέρεια να χρησιμοποιεί στοιχεία ορισμένων περιόδων για προσδιορισμό του Φ.Π.Α. που αφορά τη συνολική, κατά περίπτωση, περίοδο.
Η προσβαλλόμενη πράξη όπως εμπεριέχεται στην επιστολή του Εφόρου Φ.Π.Α., περιέχει πλήρη επεξήγηση όλων των σχετικών δεδομένων που λήφθηκαν υπόψη.
2. Όσον αφορά το λόγο έφεσης σε σχέση με την πώληση και παιδικών ειδών ένδυσης που δεν υπόκεινται σε Φ.Π.Α., του γεγονότος αυτού παραγνωρισθέντος, ορθά απαντούν οι εφεσίβλητοι ότι τέτοιος λόγος ακυρότητας δεν προωθήθηκε πρωτοδίκως και δεν είναι δυνατόν να αποτελεί λόγο έφεσης ή να τυγχάνει εξέτασης.
3. Ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν διέκρινε οποιοδήποτε λάθος στην όλη έρευνα που διενήργησαν οι εφεσίβλητοι στη βάση των προαναφερθέντων αρχών του διοικητικού δικαίου, με έμφαση στο φορολογικό δίκαιο, ορθά δε εκτιμήθηκαν και τα γεγονότα, καταλήγοντας σε εύλογη κρίση, δίδοντας προς τούτο πλήρη και σαφή αιτιολογία.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Βιομηχανία Υποδημάτων Αφροδίτη Λτδ ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 47,
Κ.Ε.Μ. Tours Ltd v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 211,
Σουβλάκια - Γύρος «Κρητικός» Λτδ ν. Δημοκρατίας (2001) 3(B) Α.Α.Δ. 935,
Δημοκρατία ν. Nicolas Tyrimos Tavern Restaurant Ltd (2000) 3 Α.Α.Δ. 679,
Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 21,
F & A Car Supermarket Ltd v. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 77.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Νικολάου, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 938/05), ημερ. 4/4/07.
Δ. Χριστοδούλου για Α. Παπαχαραλάμπους, για την Εφεσείουσα.
Λ. Χριστοδουλίδου - Ζαννέτου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ναθαναήλ.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Στα πλαίσια παρακολούθησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας της εφεσείουσας εταιρείας, η οποία ασκεί εργασίες λιανικής πώλησης ενδυμάτων στη Λεμεσό, εγγεγραμμένη στο Μητρώο Φ.Π.Α. από την 1.10.93, οι εφεσίβλητοι πραγματοποίησαν επίσκεψη ελέγχου στις 6.12.03, κατά την οποία εντόπισαν στοιχεία που, κατά την άποψη τους, επέβαλλαν περαιτέρω διερεύνηση. Διεξήχθη κατά συνέπεια λεπτομερής έλεγχος στα βιβλία και αρχεία της εφεσείουσας για όλες τις φορολογικές περιόδους από 1.10.93 μέχρι 30.9.03, έλεγχος που συμπληρώθηκε στις 16.9.04.
Διαπιστώθηκε ότι η εφεσείουσα δεν τηρούσε στοιχεία για τις ημερήσιες καταστάσεις που εκδίδονταν από την ταμειακή μηχανή, δεν τηρούσε βιβλίο αποθεμάτων σχετικά με τη διακύμανση τους, δεν τηρούσε όλα τα τιμολόγια αγορών, δεν δηλώθηκε και δεν αποδόθηκε με τις φορολογικές της δηλώσεις συγκεκριμένος φόρος εκροών, το σύνολο των εισπράξεων της επιχειρήσεως ήταν πολύ μεγαλύτερο από την αξία των εκροών και του αντιστοίχου φόρου εκροών και, εν γένει, δεν υπήρχε ακριβής συμμόρφωση με τις φορολογικές υποχρεώσεις για την τήρηση βιβλίων και αρχείων κατά παράβαση του σχετικού περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 1990, Ν. 246/1990, ως τροποποιήθηκε, και των σχετικών εκδοθέντων Κανονισμών.
Ασκώντας τις εξουσίες τους οι εφεσίβλητοι προέβηκαν σε αναθεώρηση των εκροών με συνακόλουθο τον προσδιορισμό του οφειλομένου φόρου και τη βεβαίωση αυτού χρησιμοποιώντας, κατά το καλύτερο δυνατό, την κρίση τους. Με βάση το Άρθρο 34(1) του προαναφερθέντος Νόμου, οι εφεσίβλητοι καθόρισαν στην επιστολή τους ημερ. 16.6.05, ότι η εφεσείουσα όφειλε την καταβολή στον Έφορο Φ.Π.Α., ποσού ύψους £10.694,48.
Προσφυγή που καταχωρήθηκε εναντίον της πιο πάνω βεβαίωσης με βασικούς ισχυρισμούς ότι οι εφεσίβλητοι έλαβαν υπόψη φανταστικά στοιχεία, και αριθμούς, έξω από τα πραγματικά στοιχεία με παράνομη κατά συνέπεια την αναδρομική φορολόγηση της εφεσείουσας, απερρίφθη στις 4.4.07, με το βασικό σκεπτικό ότι δεν διαπιστώθηκε πλημμέλεια στην εκ μέρους των εφεσιβλήτων διεξαχθείσα έρευνα, η οποία ήταν πλήρης, προς κάλυψη όλων των αναγκών της υπόθεσης, τα δε στοιχεία που εντοπίστηκαν κατά τον έλεγχο της επιχείρησης της εφεσείουσας δικαιολογούσαν τη διενέργεια της επιβεβαίωσης του φόρου κατά την όσο το δυνατό καλύτερη κρίση των εφεσιβλήτων. Η καταληκτική βεβαίωση φόρου εξηγήθηκε στη σχετική επιστολή λεπτομερειακά και πειστικά, με πλήρη παράθεση στοιχείων, δεν συνιστούσε δε αναδρομική φορολογία.
Η έφεση προβάλλει κατ' ουσίαν τους ίδιους λόγους προς ανατροπή της πρωτόδικης κρίσης. Προβλήθηκαν εκ νέου οι ισχυρισμοί ότι ημερολόγιο που διατηρούσε η εφεσείουσα λανθασμένα κρίθηκε ότι περιλάμβανε μέρος μόνο των πωλήσεων της επιχείρησης, και ότι δεν διεξήχθη έρευνα για να διευκρινιστεί ο ισχυρισμός της εφεσείουσας ότι είχε γίνει προηγουμένως συμβιβασμός με τον αποβιώσαντα Ανδρέα Αγγελίδη, σύζυγο της Γιώτας Αγγελίδου, η οποία λειτουργούσε πλέον την επιχείρηση. Κατά τη συζήτηση της έφεσης, ο τελευταίος αυτός λόγος περί προηγούμενου συμβιβασμού, ο οποίος διαπιστώθηκε ότι δεν είχε τελεσφορήσει, απεσύρθη.
Δεν χρειάζεται να λεχθούν πολλά. Τίποτε το ουσιώδες δεν έχει τεθεί κατ' έφεση που να είναι δυνατό να ανατρέψει την πρωτόδικη κρίση ως προς την επάρκεια του διενεργηθέντος ελέγχου από πλευράς των εφεσιβλήτων στους λογαριασμούς της εφεσείουσας και το εύλογο των συμπερασμάτων τους κατά τη βεβαίωση του οφειλόμενου Φ.Π.Α. Η έρευνα των εφεσιβλήτων συνέλεξε όλα τα στοιχεία που διατηρούσε η εφεσείουσα, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή με βάση το Άρθρο 34(1), η εκ μέρους του Εφόρου Φ.Π.Α. βεβαίωση του οφειλομένου ποσού χρησιμοποιώντας, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την κρίση του επί τη βάσει βεβαίως των στοιχείων που αποκαλύφθηκαν κατά τον έλεγχο. Πρόσωπο που υπόκειται σε φορολογία και δεν τηρεί τις νομοθετικές υποχρεώσεις του ως προς την τήρηση με επάρκεια των αναγκαίων βιβλίων και αρχείων, (δέστε Βιομηχανία Υποδημάτων Αφροδίτη Λτδ ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 47), δεν μπορεί να παραπονείται εκ των υστέρων για την εκ μέρους του Εφόρου Φ.Π.Α. έρευνα που εκτείνεται σε όλη την αναγκαία περίοδο χρόνου, για να επιτευχθεί ο προσδιορισμός της φορολογικής υποχρέωσης.
Σύμφωνα με τη νομολογία, ο Φ.Π.Α. είναι αυτοβεβαιούμενος φόρος, στην έλλειψη δε στοιχείων και πληροφοριών που οφείλει ο επιχειρηματίας να κρατεί, ο Έφορος δύναται να βεβαιώσει το φόρο χρησιμοποιώντας εκείνη τη μεθοδολογία που προσφέρεται υπό τις περιστάσεις (δέστε Κ.Ε.Μ. Tours Ltd v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 211, Σουβλάκια - Γύρος «Κρητικός» Λτδ ν. Δημοκρατίας (2001) 3(Β) Α.Α.Δ. 935, Δημοκρατία ν. Nicolas Tyrimos Tavern Restaurant Ltd (2000) 3 Α.Α.Δ. 679 και Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 21.) Περαιτέρω, σύμφωνα με πάγια νομολογία, δεν ισχύει η αρχή της αυτοτέλειας της φορολογίας κάθε φορολογικής περιόδου στην περίπτωση του Φ.Π.Α., ο δε Έφορος διατηρεί την ευχέρεια να χρησιμοποιεί στοιχεία ορισμένων περιόδων για προσδιορισμό του Φ.Π.Α. που αφορά τη συνολική, κατά περίπτωση, περίοδο (δέστε F & A Car Supermarket Ltd v. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 77.
Η προσβαλλόμενη πράξη όπως εμπεριέχεται στην επιστολή του Εφόρου Φ.Π.Α., περιέχει πλήρη επεξήγηση όλων των σχετικών δεδομένων που λήφθηκαν υπόψη, με συνημμένους Πίνακες στους οποίους δίνονται αναλυτικά στοιχεία κατά φορολογική περίοδο με περαιτέρω διευκρινίσεις στις εκεί αναφερόμενες σημειώσεις. Κάθε ένα από τα ληφθέντα υπό του Εφόρου στοιχεία ως προσδιοριστικά του οφειλόμενου φόρου στη βάση της ανασυγκρότησης των εκροών της επιχείρησης της εφεσείουσας, επεξηγείται πλήρως στα οκτώ επιμέρους δεδομένα που ο Έφορος έλαβε υπόψη. Μεταξύ αυτών, υπάρχει και αποδοχή ορισμένων θέσεων της εφεσείουσας, όπως ότι οι μη δηλωθείσες εισπράξεις αντιπροσώπευαν εισόδημα που διοχετευόταν προς συντήρηση της οικογένειας και ότι το μη δηλωθέν, αλλά εισπραχθέν ποσό από τις εισπράξεις της επιχείρησης, ήταν μειωμένο κατά ποσοστό 2% κατ' έτος, λόγω της αύξησης του κόστου ζωής. Στα πλαίσια αυτά και το ημερολόγιο που διατηρούσε η εφεσείουσα κρίθηκε, εύλογα, ως μη περιέχον τα ορθά και πλήρη στοιχεία ως όφειλε να διατηρούσε. Διαπιστώθηκε, για παράδειγμα, μετά από συναντήσεις και με τους λογιστές της εφεσείουσας, ότι οι συνολικές εισπράξεις για την περίοδο 1.1.2003-30.9.2003 ήταν διαφορετικές και μεγαλύτερες από τις εισπράξεις που η εφεσείουσα δήλωσε για την ίδια περίοδο.
Όσον αφορά το λόγο έφεσης σε σχέση με την πώληση και παιδικών ειδών ένδυσης που δεν υπόκεινται σε Φ.Π.Α., του γεγονότος αυτού παραγνωρισθέντος, ορθά απαντούν οι εφεσίβλητοι ότι τέτοιος λόγος ακυρότητας δεν προωθήθηκε πρωτοδίκως και δεν είναι δυνατόν να αποτελεί λόγο έφεσης ή να τυγχάνει εξέτασης.
Ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν διέκρινε οποιοδήποτε λάθος στην όλη έρευνα που διενήργησαν οι εφεσίβλητοι στη βάση των προαναφερθέντων αρχών του διοικητικού δικαίου, με έμφαση στο φορολογικό δίκαιο, ορθά δε εκτιμήθηκαν και τα γεγονότα, καταλήγοντας σε εύλογη κρίση, δίδοντας προς τούτο πλήρη και σαφή αιτιολογία.
Η έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα εναντίον της εφεσείουσας και υπέρ των εφεσιβλήτων.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.