|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2010) 3 ΑΑΔ 87
8 Μαρτίου, 2010
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
KHALID BALLA AL TAAB SOLIMAN,
Εφεσείων - Αιτητής,
ν.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,
Εφεσίβλητης - Καθ' ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 120/2007)
Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων ― Περιστάσεις υπό τις οποίες η απόρριψη αίτησης ασύλου κρίθηκε εύλογη ― Ειδικά ο αποκλεισμός της υποκατάστασης του αναθεωρητικού δικαστηρίου στην ουσιαστική κρίση της διοίκησης.
Ο εφεσείων αμφισβήτησε με την έφεσή του, την πρωτόδικη απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του κατά της αρνητικής απόφασης των καθ' ων η αίτηση αναφορικά με την αίτησή του για χορήγηση πολιτικού ασύλου.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Ο εφεσείων ουσιαστικά επαναλαμβάνει τα όσα είχε υποβάλει πρωτοδίκως, εισηγούμενος ότι δεν αντικρίστηκε με καλή πίστη. Από τα όσα αναφέρονται στην ανάλυση αυτού του λόγου έφεσης, εκείνο το οποίο επιδιώκει ο εφεσείων ουσιαστικά, είναι να υποκατασταθεί η κρίση του Δικαστηρίου με την κρίση του αρμόδιου οργάνου, το οποίο είχε την ευθύνη να παρακολουθήσει τα όσα ανέφερε ο εφεσείων στη συνέντευξή του και να τα αξιολογήσει.
Το ίδιο ισχύει και για την εισήγηση ότι δεν υπήρξε επαρκής έρευνα. Και εδώ, τόσο η αναφορά του εφεσείοντα στους δικούς του ισχυρισμούς, όσο και στις αντιφάσεις που διαπίστωσε το διοικητικό όργανο, δεν βοηθά καθόλου την υπόθεσή του. Συνοπτικά η κρίση της διοίκησης ήταν μια εύλογη κρίση επί των δεδομένων τα οποία είχε ενώπιόν της και δεν υπήρξε υπέρβαση της διακριτικής ευχέρειάς της.
Τα στοιχεία τα οποία είχε ενώπιον της η Διοίκηση ήσαν επαρκή και δεν υπήρχε πεπλανημένη αντίληψη της εικόνας.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Νικολάου, Δ.), (Υπόθεση Aρ. 543/05), ημερ. 2/7/07.
Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Εφεσείοντα.
Ελ. Λοϊζίδου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Δ. Χατζηχαμπής.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων είναι πολίτης του Σουδάν, από όπου έφυγε το 1991 και, αφού παρέμεινε αλλού, ήλθε το 1993 στην Κύπρο ως επισκέπτης.
Η υπόθεση αυτή που τον αφορά ανάγεται στην αίτηση του μετά από 11 χρόνια για να αποκτήσει το καθεστώς του αιτητή πολιτικού ασύλου. Εξετάστηκε η αίτηση του από την Υπηρεσία Ασύλου και ακολουθήθηκε όλη η διαδικασία η οποία προνοείται, για να απορρίψει τελικά η Υπηρεσία Ασύλου το αίτημα, μη αποδεχόμενη την όλη αξιοπιστία του εφεσείοντα και καταλήγοντας ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για να απαντήσει ευνοϊκά στο αίτημά του. Τέθηκε έμφαση στο γεγονός ότι η αίτηση είχε γίνει 11 χρόνια μετά.
Στην ίδια βάση απερρίφθη και η ιεραρχική προσφυγή του εφεσείοντα ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων και ο εφεσείων προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο εναντίον της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων στη βάση ότι δεν υπήρξε δέουσα έρευνα και ότι υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα. Επίσης ότι δεν υπήρξε νόμιμη αιτιολογία και ότι υπήρχε ουσιαστικά κατάχρηση εξουσίας σε σχέση με προκατάληψη εναντίον του. Ο αδελφός μας Δικαστής, ο οποίος εξέτασε την προσφυγή, την απέρριψε διαπιστώνοντας ότι, "Η διεξαχθείσα έρευνα ήταν επαρκής, η περαιτέρω διερεύνηση των σημείων στα οποία η Αναθεωρητική Αρχή θεώρησε ότι ο αιτητής υπέπεσε σε αντιφάσεις δεν θα εξυπηρετούσε χρήσιμο σκοπό και με δεδομένο ότι, όπως υποστήριξε ο αιτητής, δεν δικαιολογείτο τέτοια θεώρηση, παρέμενε αμετάβλητος ο κεντρικός άξονας της εκδοχής του, με κτυπητή εκεί πάντως την αντίφαση και προφανή πια την έλλειψη αξιόπιστου ερείσματος για πολιτικό άσυλο. Στην πραγματικότητα η απόρριψη του αιτήματος καθίστατο αναπόφευκτη."
Στην έφεση ενώπιον μας τώρα, ο εφεσείων ουσιαστικά επαναλαμβάνει τα όσα είχε υποβάλει πρωτοδίκως, εισηγούμενος ότι δεν αντικρίστηκε με καλή πίστη. Από τα όσα αναφέρονται στην ανάλυση αυτού του λόγου έφεσης, εκείνο το οποίο επιδιώκει ο εφεσείων ουσιαστικά είναι να υποκατασταθεί η κρίση του Δικαστηρίου με την κρίση του αρμόδιου οργάνου, το οποίο είχε την ευθύνη να παρακολουθήσει τα όσα ανέφερε ο εφεσείων στη συνέντευξη του και να τα αξιολογήσει.
Το ίδιο ισχύει και για την εισήγηση ότι δεν υπήρξε επαρκής έρευνα. Και εδώ, τόσο η αναφορά του εφεσείοντα στους δικούς του ισχυρισμούς όσο και στις αντιφάσεις που διαπίστωσε το διοικητικό όργανο, δεν βοηθά καθόλου την υπόθεση του, αφού και πάλι ζητείται ουσιαστικά να γίνει δική μας κρίση αντί εκείνη της διοίκησης. Συνοπτικά να πούμε ότι δεν διαπιστώνουμε τίποτε στην κρίση της διοίκησης το οποίο να την εκτρέπει των ορίων τα οποία η νομολογία αναγνωρίζει, δηλαδή ότι ήταν μια εύλογη κρίση επί των δεδομένων τα οποία είχε ενώπιον της και ότι δεν υπήρξε υπέρβαση της διακριτικής ευχέρειάς της.
Δεν θα μας απασχολήσει ιδιαίτερα ο άλλος λόγος έφεσης, ότι υπήρχε πλάνη περί τα πράγματα. Τα στοιχεία τα οποία είχε ενώπιον της η Διοίκηση ήσαν επαρκή και δεν υπήρχε πεπλανημένη αντίληψη της εικόνας.
Για τους λόγους αυτούς δεν διαπιστώνεται πλημμέλεια στην έφεση και απορρίπτεται, με €500 έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.