|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 3 ΑΑΔ 275
1 Ιουνίου, 2007
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ,
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ (ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ),
Εφεσείουσα-Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ' ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3868)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Σύσταση του Διευθυντή ― Όροι νομιμότητάς της, ειδικά σε σχέση με την λήψη υπόψη από τον Διευθυντή πρόσθετων ακαδημαϊκών προσόντων μη απαιτουμένων και μη προβλεπομένων ως πλεονέκτημα στο σχέδιο υπηρεσίας.
Η εφεσείουσα επεδίωξε την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης που απέρριψε την προσφυγή της, κατά της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους σε Πρωτοκολλητή Α΄ μεμφόμενη κυρίως τη σύσταση του Αρχιπρωτοκολλητή υπέρ της προαχθείσας, λόγω παραγνώρισης κατά τη σύσταση του μεταπτυχιακού της σε τομέα της νομικής.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Ασφαλώς το κατά πόσο μη απαιτούμενο ακαδημαϊκό προσόν είναι σχετικό προς τα καθήκοντα της θέσης προσλαμβάνει σημασία και, βεβαίως, ρητή περί τούτου καταγραφή αποκαλύπτει άνευ ετέρου την εκτίμηση του αρμόδιου, ως του υπόβαθρου της κρίσης του. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει και πως η μη ρητή αναφορά οπωσδήποτε σημαίνει και παράλειψη διαμόρφωσης τέτοιας κρίσης ή, πολύ λιγότερο, διαμόρφωση κρίσης κάτω από εσφαλμένη αντίληψη αναφορικά με τη σχετικότητα του ακαδημαϊκού προσόντος.
Ο Αρχιπρωτοκολλητής εν προκειμένω, αναφέρθηκε ειδικά σε όσα αφορούν στα τρία κριτήρια (της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας) και είναι έκδηλο από τη σύστασή του πως, με ίδιες τις ετήσιες αξιολογήσεις τους, ό,τι διαφοροποιούσε την εφεσείουσα και την ενδιαφερόμενη ήταν το μεταπτυχιακό της μιας και η αρχαιότητα της άλλης σε ηλικία. Αναφέρθηκε, λοιπόν, ειδικά στο μεταπτυχιακό της εφεσείουσας με την επεξήγηση πως δεν απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας ούτε αποτελεί πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν. Με την προσθήκη, όμως, πως «εν πάση περιπτώσει, το έχω συνυπολογίσει μαζί με τα άλλα στοιχεία προκειμένου να προβώ σε συστάσεις». Κάτω από αυτές τις περιστάσεις, δεν δικαιολογείται ο φόβος ότι, ενδεχομένως, ο Αρχιπρωτοκολλητής προσέγγισε το θέμα ως εάν το μεταπτυχιακό δεν ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κουκουνίδης v. ΡΙΚ (2004) 3 Α.Α.Δ. 510,
Γιαγκουλλής v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 481,
Βραχίμης Χατζηχάννας v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 3/03, ημερ. 9.1.2004.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπ. Aρ. 431/2003), ημερ. 6/8/2004.
Α. Κωνσταντίνου, για την Εφεσείουσα.
Ε. Γαβριήλ, για την Εφεσίβλητη.
Τ. Μιλτιάδου για Χρ. Μιτσίδη, για την Ενδιαφερόμενη.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Μπορούμε να επικεντρωθούμε εξ αρχής σε ό,τι προκύπτει ως η βασική σκέψη που διατρέχει τους λόγους έφεσης. Οι διαφορές μεταξύ της εφεσείουσας και της ενδιαφερόμενης σε σχέση με τα θεσμοθετημένα κριτήρια προς επιλογή του καταλληλότερου για προαγωγή στη θέση Πρωτοκολλητή Α΄, ήταν οριακές. Ως προς την αξία, με βάση τις υπηρεσιακές εκθέσεις, ήταν ίσες. Ως προς τα προσόντα, ενώ και οι δυο είχαν πτυχίο νομικής, απαιτούμενο όπως διευκρινίστηκε προσόν για τη θέση του Πρωτοκολλητή που ήδη κατείχαν, η εφεσείουσα είχε και μεταπτυχιακό σε τομέα της νομικής από το πανεπιστήμιο του Kent. Το οποίο, όμως, δεν απαιτείτο ούτε και καθοριζόταν ως πλεονέκτημα από το σχέδιο υπηρεσίας. Ως προς την αρχαιότητα, ενόψει του Νόμου, υπερείχε η ενδιαφερόμενη κατά το ότι ήταν κατά 6 χρόνια μεγαλύτερη σε ηλικία από την εφεσείουσα.
Η ΕΔΥ προέβη στην επιλογή εν πλήρη γνώσει και δεν τίθεται θέμα, ως προς αυτή, αναφερόμενο στα δεδομένα, όπως αυτά καταγράφονται σε σχέση με τα τρία κριτήρια. Τα μέρη αναφέρθηκαν σε έκταση στη νομολογία αναφορικά με την περιορισμένη βαρύτητα είτε της αρχαιότητας που προκύπτει από την ημερομηνία γέννησης είτε από την κατοχή μη απαιτούμενου προσόντος το οποίο δεν καθορίζεται και ως πλεονέκτημα. Βέβαια, δεν θα ήταν νοητό να προκαθοριστεί, ως εάν να ήταν θέμα νόμου, ορισμένη βαρύτητα οποιουδήποτε στοιχείου κρίσης, απαρεγκλίτως. Υπό το δεδομένο ότι αυτά είναι νόμιμα στοιχεία κρίσης, συναπτόμενα προς τα κριτήρια που καθορίζει ο νόμος, κατ' ανάγκη η βαρύτητά τους συναρτάται προς τους ιδιαίτερους συσχετισμούς που η κάθε περίπτωση δικαιολογεί. Όμως, δεν ήταν εν τέλει και η εισήγηση της εφεσείουσας πως η ΕΔΥ, ενισχυμένη εν προκειμένω και από την υπέρ της ενδιαφερόμενης σύσταση του Αρχιπρωτοκολλητή, δεν θα μπορούσε, κινούμενη μέσα στα όρια της διακριτικής της ευχέρειας, να επιλέξει την ενδιαφερόμενη. Όπως διευκρινίστηκε, τα αναφερόμενα στους λόγους έφεσης σε σχέση με την επιλογή, όπως την έκαμε η ΕΔΥ, ήταν παρεμφερή, εξαρτώμενα από ό,τι αποτελεί την κεντρική θέση πως πάσχει η σύσταση του Αρχιπρωτοκολλητή.
Η ΕΔΥ κατέγραψε την κρίση της πως το μεταπτυχιακό της αιτήτριας ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Δεν προέβη, όμως, σε τέτοια ρητή δήλωση και ο Αρχιπρωτοκολλητής, απαραίτητη κατά την εισήγηση, ώστε να προκύπτει πως εκτίμησε τη βαρύτητα του μεταπτυχιακού στο σωστό πλαίσιο. Επικαλέστηκε συναφώς την απόφαση της Ολομέλειας στην Κουκουνίδης v. ΡΙΚ (2004) 3 Α.Α.Δ. 510 και υποστήριξε πως αφού δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια θα ήταν η σύσταση του Αρχιπρωτοκολλητή αν αυτή διαμορφωνόταν υπό το δεδομένο πλέον πως το μεταπτυχιακό ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.
Ασφαλώς το κατά πόσο μη απαιτούμενο ακαδημαϊκό προσόν είναι σχετικό προς τα καθήκοντα της θέσης προσλαμβάνει σημασία και, βεβαίως, ρητή περί τούτου καταγραφή αποκαλύπτει άνευ ετέρου την εκτίμηση του αρμόδιου, ως του υπόβαθρου της κρίσης του. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει και πως η μη ρητή αναφορά οπωσδήποτε σημαίνει και παράλειψη διαμόρφωσης τέτοιας κρίσης ή, πολύ λιγότερο, διαμόρφωση κρίσης κάτω από εσφαλμένη αντίληψη αναφορικά με τη σχετικότητα του ακαδημαϊκού προσόντος. Στην Κουκουνίδης (ανωτέρω) η επιλογή έγινε ενόψει μικρής έστω αρχαιότητας και το θέμα ήταν αν συνιστούσε επαρκή αιτιολογία η συναφής εξήγηση του προϊσταμένου και του Διοικητικού Συμβουλίου ότι έχει μελετήσει και λάβει υπόψη το περιεχόμενο των φακέλων και ότι προκύπτει ότι όλοι είναι «περίπου ισοδύναμοι». Εξειδικεύθηκε, σε αυτό το πλαίσιο, το γεγονός της κατοχής από τον εφεσείοντα ενός διπλώματος, στο οποίο σε καμιά περίπτωση και με κανένα τρόπο δεν αναφέρθηκε η διοίκηση. Οπότε κρίθηκε εσφαλμένη η πρωτογενής εξέταση της σχετικότητάς του από το πρωτόδικο δικαστήριο. Με αναφορά δε στη Γιαγκουλλής ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 481, στην οποία ακριβώς εξηγήθηκε πως το καθήκον διερεύνησης της σχετικότητας ανήκει στη διοίκηση και όχι στο Δικαστήριο, κρίθηκε πως η απόφαση ήταν ανεπαρκώς αιτιολογημένη όσον αφορά την κατάληξη ότι όλοι οι υποψήφιοι ήταν περίπου ισοδύναμοι. Αυτά, με παραπομπή και στην απόφαση του Χατζηχαμπή Δ., στη Βραχίμης Χατζηχάννας v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή Aρ. 3/03, ημερομηνίας 9.1.04, στην οποία η απλή αναφορά πως «τα πρόσθετα προσόντα δεν απαιτούνται από το σχέδιο υπηρεσίας και έχουν ληφθεί υπόψη και συναξιολογηθεί», δεν συνιστούσαν δέουσα αιτιολογία στην περίπτωση αφού δεν σχολιάστηκε καθόλου το μεταπτυχιακό του αιτητή «Master in Public Administration», σχετικό προς τα καθήκοντα της θέσης, ιδιαίτερα δε ως προς τις διευθυντικές δυνατότητες για τις οποίες, εν τούτοις, σημειώθηκε οριακή υπεροχή του ενδιαφερόμενου.
Τα δεδομένα στην παρούσα υπόθεση είναι διαφορετικά. Ο Αρχιπρωτοκολλητής αναφέρθηκε ειδικά σε όσα αφορούν στα τρία κριτήρια (της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας) και είναι έκδηλο από τη σύστασή του πως, με ίδιες τις ετήσιες αξιολογήσεις τους, ό,τι διαφοροποιούσε την εφεσείουσα και την ενδιαφερόμενη ήταν το μεταπτυχιακό τής μιας και η αρχαιότητα της άλλης. Αναφέρθηκε, λοιπόν, ειδικά στο μεταπτυχιακό της εφεσείουσας με την επεξήγηση πως δεν απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας ούτε αποτελεί πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν. Με την προσθήκη, όμως, πως «εν πάση περιπτώσει, το έχω συνυπολογίσει μαζί με τα άλλα στοιχεία προκειμένου να προβώ σε συστάσεις». Θεωρούμε πως κάτω από τις περιστάσεις, δεν δικαιολογείται ο φόβος ότι, ενδεχομένως, ο Αρχιπρωτοκολλητής προσέγγισε το θέμα ως εάν το μεταπτυχιακό να μην ήταν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης.
Σε συμφωνία, συνεπώς, με την πρωτόδικη απόφαση καταλήγουμε πως πράγματι δεν είχε στοιχειοθετηθεί λόγος ακυρότητας. Η έφεση απορρίπτεται, με £700 έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.