|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2007) 3 ΑΑΔ 206
4 Mαΐου, 2007
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
(Υπόθεση Aρ. 391/2001)
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ «ΖΕΝΙΘ»,
Εφεσείοντες-Αιτητές,
v.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
3. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Εφεσίβλητης.
(Υπόθεση Aρ. 214/2002)
PERA AGENCIES LTD,
Εφεσείοντες-Αιτητές,
v.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
3. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Εφεσίβλητης.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3730)
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Σχέδιο ραδιοτηλεοπτικής κάλυψης ― Ενστάσεις των επηρεαζομένων κατά του σχεδίου πριν αυτό καταστεί τελικό δυνάμει του Άρθρου 13(3), (4), (5) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν.7(Ι)/98) ― Η υποχρέωση του ενιστάμενου να εγείρει με την ένστασή του, το σύνολο των λόγων κατά του περιεχομένου του σχεδίου και η αδυναμία έγερσης νέων λόγων εκ των υστέρων.
Οι εφεσείοντες αμφισβήτησαν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης που απέρριψε τις προσφυγές τους η μία εκ των οποίων στρεφόταν κατά του τελικού σχεδίου ραδιοτηλεοπτικής κάλυψης, ενώ η δεύτερη κατά συγκεκριμένου όρου που τέθηκε στην επίδικη άδεια ραδιοφωνικού σταθμού κατ' εφαρμογή του σχεδίου.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Κατέστη πρόδηλο κατά την ακρόαση της έφεσης, ότι η κρίση επί του θέματος της πρώτης προσφυγής καθορίζει και την τύχη του θέματος της δεύτερης. Και ορθώς εφ' όσον, αν θεωρηθεί δεδομένη η νομιμότητα του τελικού σχεδίου, όντως θα ήταν πλέον δέσμια η αρμοδιότητα της ΑΡΚ ως προς το κοινό σημείο εκπομπής. Το ερώτημα που ενδιαφέρει εν προκειμένω δεν είναι κατά πόσο η υποβολή ένστασης είναι ή δεν είναι προϋπόθεση προσφυγής, αλλά κατά πόσο, εφ' όσον υποβληθεί ένσταση, ο ενιστάμενος εκλαμβάνεται ως συναινών στα όσα άλλα δεν καλύπτει η ένστασή του.
Αν επιτρεπόταν στους Εφεσείοντες να εγείρουν θέμα εκ των υστέρων, η όλη διαδικασία δημοσίευσης του αρχικού σχεδίου προς το σκοπό τελικής και πληροφορημένης διαμόρφωσής του ως τελικού σχεδίου που επηρέαζε όχι μόνο τους Εφεσείοντες αλλά όλους τους εμπλεκόμενους, μέσα από τη διαδικασία των ενστάσεων και των επί τούτων διαβουλεύσεων, θα ανατρέπετο.
Δεδομένου λοιπόν του κοινού σημείου εκπομπής, ήταν αναπόφευκτο η νέα άδεια των Εφεσειόντων να περιλάμβανε όρο ως προς τούτο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπ. Aρ. 391/2001, 214/2002), ημερ. 20/10/2003.
Ι. Νικολάου, για τους Εφεσείοντες.
Λ. Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους 1 και 3.
Ρ. Καλλίγερου, για τους Εφεσίβλητους 2.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας της 29.1.1999 δημοσιεύθηκε σχέδιο ραδιοτηλεοπτικής κάλυψης εκπονηθέν από τον Υπουργό Συγκοινωνιών και Έργων σύμφωνα με το Αρθρο 13(1), (2) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν. 7(Ι)/1998), καθορίζον τις συχνότητες, την ισχύ και τις τοποθεσίες εκπομπής της αδειούχων σταθμών. Στη συνέχεια ακολουθήθηκε η διαδικασία των ενστάσεων που προβλέπεται στο Αρθρο 13(3), (4), (5) και το τελικό σχέδιο όπως διαμορφώθηκε κατόπιν αυτής δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 23.3.2001 σύμφωνα με το Αρθρο 13(6). Μία από τις ενστάσεις ήταν εκείνη του ραδιοφωνικού σταθμού ΖΕΝΙΘ, ιδιοκτησίας της Pera Agencies Ltd. Η ένσταση αφορούσε το ότι «αρκετές από τις συχνότητες δίδονται οι ίδιες και σε άλλες επαρχίες», τονίζοντας τα προβλήματα παρεμβολών που ενδεχομένως να προέκυπταν ως εκ τούτου λόγω των μικρών αποστάσεων μεταξύ των πόλεων και της μορφολογίας του εδάφους. Φαίνεται ότι η ένσταση του ΖΕΝΙΘ εκρίθη, μαζί με άλλες αιτήσεις, λογική και ελήφθη υπ' όψη από την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (ΑΡΚ) και τον Υπουργό κατά τη διαμόρφωση του τελικού σχεδίου.
Ο ΖΕΝΙΘ κατεχώρησε προσφυγή κατά του τελικού σχεδίου. Παράπονο του ήταν ότι, με τον καθορισμό σε αυτό ως κοινού σημείου εκπομπής για τη Λευκωσία του Ολυμπιακού Σκοπευτηρίου, παρεβιάζοντο τα δικαιώματα του όπως προέκυπταν από τους όρους της υφιστάμενης προσωρινής άδειας του που καθόριζαν ως σημείο εκπομπής του τους Καπέδες. Στη συνέχεια κατεχωρήθη από την Pera Agencies Ltd και δεύτερη προσφυγή κατά της νέας άδειας λειτουργίας που του εδόθη από την ΑΡΚ κατά το ότι αυτή περιείχε όρο ότι θα εξέπεμπε από το καθορισθέν στο τελικό σχέδιο κοινό σημείο εκπομπής. Ως εκ της συνάφειας τους, οι προσφυγές συνεκδικάσθησαν. Η πρώτη απερρίφθη καθ' όσον εκρίθη ότι ο ΖΕΝΙΘ δεν είχε έννομο συμφέρον. Και τούτο διότι η ένσταση του στο αρχικό σχέδιο περιορίσθηκε στο προαναφερθέν θέμα της κατανομής ίδιων συχνοτήτων και ουδόλως αφορούσε στο θέμα του κοινού σημείου εκπομπής, θεωρούμενος έτσι ότι συναίνεσε ως προς τούτο. Η δεύτερη προσφυγή απερρίφθη καθ' όσον εκρίθη ότι, εκδίδοντας τη νέα άδεια με τον εν λόγω όρο, η ΑΡΚ ενήργησε κατά δέσμια εξουσία εφ΄όσον το κοινό σημείο εκπομπής καθορίζετο στο τελικό σχέδιο.
Κατέστη πρόδηλο κατά την ακρόαση της έφεσης ότι η κρίση επί του θέματος της πρώτης προσφυγής καθορίζει και την τύχη του θέματος της δεύτερης. Και ορθώς εφ' όσον, αν θεωρηθεί δεδομένη η νομιμότητα του τελικού σχεδίου, όντως θα ήταν πλέον δέσμια η αρμοδιότητα της ΑΡΚ ως προς το κοινό σημείο εκπομπής. Το βάρος των εισηγήσεων του ευπαιδεύτου συνηγόρου για τους Εφεσείοντες λοιπόν βρίσκεται στα αφορώντα τον καθορισμό του κοινού σημείου εκπομπής στο ίδιο το τελικό σχέδιο. Εισηγήθηκε ο κ. Νικολάου ότι, καθ' όσον η υποβολή ένστασης δεν ήταν προϋπόθεση για άσκηση προσφυγής, η υποβολή της δεν μπορούσε και να περιόριζε τους Εφεσείοντες ώστε να εμποδίζοντο να εγείρουν με προσφυγή τους θέματα που δεν είχαν εγείρει στην ένσταση. Το ερώτημα όμως που ενδιαφέρει δεν είναι κατά πόσο η υποβολή ένστασης είναι ή δεν είναι προϋπόθεση προσφυγής, που είναι το θέμα που κατά κύριο λόγο πραγματεύεται η νομολογία στην οποία γίνεται παραπομπή, αλλά κατά πόσο, εφ' όσον υποβληθεί ένσταση, ο ενιστάμενος εκλαμβάνεται ως συναινών στα όσα άλλα δεν καλύπτει η ένσταση του, όπως αποφάσισε ο αδελφός μας Δικαστής. Επιχειρηματολογώντας οι Εφεσείοντες λέγουν ότι δεν μπορούσαν να είχαν συναινέσει στον καθορισμό του Ολυμπιακού Σκοπευτηρίου ως κοινού σημείου εκπομπής αφού στο αρχικό σχέδιο καθορίζετο το Μιτσερό και σαν εναλλακτική λύση το Ολυμπιακό Σκοπευτήριο, οι δε διαδικασίες καθορισμού του κοινού σημείου εκπομπής δεν είχαν ακόμα συμπληρωθεί.
Η εισήγηση όμως παραγνωρίζει ότι το συζητούμενο δεν είναι η συναίνεση στον ακριβή χώρο του κοινού σημείου εκπομπής, αλλά η συναίνεση στον καθορισμό κοινού σημείου εκπομπής, που εν πάση περιπτώσει τόσο στο αρχικό όσο και στο τελικό σχέδιο δεν ήταν οι Καπέδες από όπου εξέπεμπαν οι Εφεσείοντες. Είναι ως προς τούτο που δεν ήγειραν θέμα με την ένσταση τους οι Εφεσείοντες. Αν τους επιτρέπετο να εγείρουν θέμα εκ των υστέρων, η όλη διαδικασία δημοσίευσης του αρχικού σχεδίου προς το σκοπό τελικής και πληροφορημένης διαμόρφωσης του ως τελικού σχεδίου που επηρέαζε όχι μόνο τους Εφεσείοντες αλλά όλους τους εμπλεκόμενους, μέσα από τη διαδικασία των ενστάσεων και των επί τούτων διαβουλεύσεων, θα ανατρέπετο. Εξ άλλου, το παράπονο τους στην προσφυγή, όπως προκύπτει από τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται ότι βασίζεται, ήταν ότι ο καθορισμός κοινού σημείου εκπομπής στο τελικό σχέδιο παραβίαζε τους όρους της υφιστάμενης προσωρινής άδειας τους να εκπέμπουν από τους Καπέδες και έτσι επηρέαζε τα συμφέροντά τους. Ακριβώς αυτά είναι που θα αναμένοντο να είχαν εγείρει στην ένσταση τους, δηλαδή τοποθετούμενοι κατά του καθορισμού κοινού σημείου εκπομπής που σίγουρα δεν θα ήταν οι Καπέδες αφού καθορίζετο ως τέτοιο το Μιτσερό ή το Ολυμπιακό Σκοπευτήριο. Αλλά και περαιτέρω, εφ' όσον το παράπονο των Εφεσειόντων αφορούσε παραβίαση των όρων της υφιστάμενης άδειάς τους με τον καθορισμό κοινού σημείου εκπομπής, διερωτούμεθα πώς θα μπορούσαν να υπεισέλθουν, όπως επιχείρησαν στην αγόρευσή τους, σε θέματα που αφορούν την ουσία της επιλογής του Ολυμπιακού Σκοπευτηρίου ως κοινού σημείου εκπομπής και όχι την όλη δυνατότητα της διοίκησης να καθορίσει κοινό σημείο εκπομπής.
Με την κατάληξή μας, που βεβαιώνει την ορθότητα της εφεσιβαλλόμενης απόφασης, δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περαιτέρω. Δεδομένου πλέον του κοινού σημείου εκπομπής, ήταν αναπόφευκτο η νέα άδεια των Εφεσειόντων να περιλάμβανε όρο ως προς τούτο.
Η Έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Οι Εφεσείοντες θα καταβάλουν £500 έξοδα στη Δημοκρατία και £500 έξοδα στην ΑΡΚ.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.