|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2006) 3 ΑΑΔ 46
14 Φεβρουαρίου, 2006
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΥΨΟΥ ΚΑΙ ΓΥΨΟΣΑΝΙΔΩΝ ΛΤΔ,
Εφεσείουσα,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3504)
Οι περί Εκτάκτου Εισφοράς (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμοι του 1990-1991 (Ν. 111/90, Ν. 248/90, Ν. 235/91) ― Άρθρο 6 του Ν. 111/90 ― Εφαρμογή τηρουμένων των αναλογιών των διατάξεων των περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων του 1961-1989 και Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων του 1978-1989 ― Η ορθή ερμηνεία είναι πως οι διατάξεις των δύο πιο πάνω Νόμων εφαρμόζονται, είτε εκδόθηκαν μέχρι το 1989, είτε αφορούν μεταγενέστερες τροποποιήσεις της νομοθεσίας ― Η αναφορά στις χρονολογίες των Νόμων είναι περιγραφική ― Η ερμηνεία αυτή συνάδει με το Άρθρο 13 του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφ. 1 ― Νόμιμη κατά συνέπεια η επιβολή έκτακτης εισφοράς για τους πρόσφυγες και για τα έτη 1991 και 1992 ― Επίδικη απόφαση επικυρώθηκε.
Η εφεσείουσα υποστήριξε τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση, πως η απόφαση να της επιβληθεί έκτακτη εισφορά για τους πρόσφυγες για τα έτη 1991 και 1992, δεν έβρισκε έρεισμα στο Νόμο.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Ο πρωτόδικος Δικαστής, που επιλήφθηκε της προσφυγής εξέτασε το θέμα αυτό και αφού παρέθεσε τις θέσεις των δύο πλευρών αποφάνθηκε ότι ο ισχυρισμός των εφεσειόντων είναι αβάσιμος. Αιτιολόγησε όμως το συμπέρασμά του παρατηρώντας ότι το Άρθρο 47Α του προαναφερόμενου νόμου εφαρμόζεται για σκοπούς επιβολής φορολογίας έκτακτης εισφοράς, ενόψει των προνοιών του Άρθρου 3(5) του περί Εκτάκτου Εισφοράς δια την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμου (Ν. 5/85, όπως τροποποιήθηκε) σύμφωνα με τις οποίες οι διατάξεις των εκάστοτε εν ισχύει περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων εφαρμόζονται, τηρουμένων των αναλογιών, στις περιπτώσεις προσώπων υποχρέων στην καταβολήν εκτάκτου εισφοράς.
Έγινε παραδεκτό από τον ευπαίδευτο συνήγορο των καθ' ων η αίτηση ότι το προαναφερόμενο Άρθρο 3(5) του Ν. 5/85, όπως τροποποιήθηκε, στο οποίο παραπέμπει ο πρωτόδικος Δικαστής, δεν εφαρμόζεται στις επίδικες φορολογίες έκτακτης εισφοράς. Γίνεται δεχτή αυτή η θέση, εφόσον το άρθρο εκείνο προνοεί για έκτακτη εισφορά για την άμυνα, ενώ στην προκείμενη περίπτωση το επίδικο ζήτημα, είναι το κατά πόσο η εφεσείουσα εταιρεία υπόκειται σε έκτακτη εισφορά (για τους πρόσφυγες).
2. Επί της ουσίας της υπόθεσης, δηλαδή για το επίμαχο νομικό σημείο που παραμένει για απόφαση κρίνεται ότι το Άρθρο 47Α εφαρμόζεται για σκοπούς επιβολής φορολογίας έκτακτης εισφοράς (για τους πρόσφυγες) και για τα φορολογικά έτη μετά το 1989 και συγκεκριμένα, στην προκείμενη περίπτωση, για τα έτη 1991 και 1992. Εκτιμάται ότι η ορθή ερμηνεία του Άρθρου 6 του Ν. 111/90, είναι ότι οι διατάξεις των περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων που εφαρμόζονται, τηρουμένων των αναλογιών, και για την επιβολή εκτάκτου εισφοράς, είναι οι διατάξεις των περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων του 1961-1989, συμπεριλαμβανομένων και όλων των μεταγενεστέρων τροποποιήσεων αυτής της Νομοθεσίας. Δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος για περιορισμό της εφαρμογής της Νομοθεσίας αυτής μόνον στις διατάξεις που ίσχυαν μέχρι το 1989. Η αναφορά, στο Άρθρο 6 του Ν. 111/90 και στο Άρθρο 2(2) του ιδίου νόμου, στους περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμους του 1961-1989, είναι περιγραφική αναφορά και συνιστά διευκολυντική παραπομπή στο βασικό περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμο του 1961, καταγράφοντας απλά τη χρονολογική σειρά των μεταγενέστερων τροποποιήσεων. Θεωρείται πως αυτή είναι η μόνη ερμηνεία που συνάδει και ουσιαστικά επιβάλλεται από το Άρθρο 13 του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφ. 1, το οποίο προνοεί ότι οπουδήποτε σε κάποιο νόμο γίνεται αναφορά σε άλλο νόμο τέτοια αναφορά, εκτός εάν το κείμενο απαιτεί διαφορετικά, θα θεωρείται ότι περιλαμβάνει αναφορά στον άλλο νόμο, όπως τροποποιείται από καιρού εις καιρόν, ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμον που τον αντικαθιστά.
Δεν διαφεύγει, ότι στο Άρθρο 3(5) του Ν. 5/85 γίνεται αναφορά στους εκάστοτε εν ισχύει περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμους, ενώ στο Άρθρο 6 και το άρθρο 2(2) του Ν. 111/90 γίνεται ρητή αναφορά στους περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμους του 1961-1989. Παρά ταύτα κρίνεται πως η ορθή και λογική ερμηνεία του Άρθρου 6 του Ν. 111/90 (υπό το φως του προαναφερόμενου Άρθρου 13 του Κεφ. 1) είναι αυτή που αναφέρθηκε δηλαδή ότι, για σκοπούς επιβολής φορολογίας έκτακτης εισφοράς (για τους πρόσφυγες), ισχύουν οι διατάξεις του περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμου του 1961, όπως τροποποιήθηκε και όπως από καιρού εις καιρόν τροποποιείται. Κατά συνέπεια η επιβολή υποχρεώσεως καταβολής εκτάκτου εισφοράς (για τους πρόσφυγες) ισχύει και για τα φορολογικά έτη 1991 και 1992 και για τα μεταγενέστερα έτη.
Δεν θεωρείται πως, με αυτή την ερμηνεία, το δικαστήριο εκφεύγει καθ' οιονδήποτε τρόπο από τα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του, που είναι η ερμηνεία του Νόμου και όχι η συμπλήρωσή του.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Kyros Holdings Ltd v. Δημοκρατίας, Συνεκδ. Προσφυγές 1263/99 και 1265/99, ημερ. 29.11.2000.
Έφεση.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου στις Yποθέσεις Aρ. 44/2000 και 45/2000, ημερομηνίας 9/8/2002.
Π. Γ. Πολυβίου με Γ. Τριανταφυλλίδη, για την Εφεσείουσα.
Γ. Λαζάρου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Μετά από απόσυρση των άλλων λόγων εφέσεως ο μόνος λόγος εφέσεως που παραμένει είναι ο πρώτος. Αφορά στις φορολογίες έκτακτης εισφοράς, για τα φορολογικά έτη 1991 και 1992, που επεβλήθησαν στην εφεσείουσα αναφορικά με ποσά που αποτελούν το προϊόν τόκου επί ποσού δανείου/χρηματικής διευκόλυνσης που παραχώρησε η εφεσείουσα σε ιθύνουσα εταιρεία.
Το άρθρο 47Α των περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων με βάση το οποίο οι εφεσίβλητοι επέβαλαν τις επίδικες φορολογίες έκτακτης εισφοράς θεσπίστηκε με το Ν. 245/90, ο οποίος δημοσιεύθηκε την 29.12.1990 και τέθηκε σε ισχύ από το φορολογικό έτος που αρχίζει την 1.1.1991. Με το άρθρο 47Α προνοείται ότι σε περίπτωση παραχώρησης δανείου ή άλλης χρηματικής διευκόλυνσης, από εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, σε διευθυντές, μετόχους κλπ. (που ερμηνεύτηκε ότι περιλαμβάνει και άλλη εταιρεία περιορισμένης ευθύνης), οι φορολογικές αρχές μπορούν να θεωρήσουν ότι καταβάλλεται στην εταιρεία τόκος προς εννέα τοις εκατόν ετήσια επί του ποσού του δανείου (και συνεπώς το τεκμαιρόμενο ποσό του τόκου είναι φορολογητέο).
Η σχετική νομοθεσία για την έκτακτη εισφορά η οποία ίσχυε για τα φορολογικά έτη 1991 και 1992 είναι οι περί Εκτάκτου Εισφοράς (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμοι του 1990-91, N. 111/90, Ν. 248/90 και Ν. 235/91.
Το άρθρο 6* του Ν. 111/90 προνοεί ότι οι διατάξεις των περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων του 1961-1989 και των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων του 1978-1989, εφαρμόζονται, τηρουμένων των αναλογιών, σύμφωνα με τις προσαρμογές που αναφέρονται στον σχετικό Πίνακα. Εξάλλου, σύμφωνα με το ερμηνευτικό άρθρο 2(2) του Ν. 111/90 οι όροι που χρησιμοποιούνται στο Νόμο εκείνο και που δεν καθορίζονται διαφορετικά έχουν την έννοια που αποδίδουν στους όρους εκείνους οι περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμοι του 1961-1989 και οι περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμοι του 1978-1989.
Είναι η θέση των εφεσειόντων πως εφόσον το άρθρο 47Α θεσπίστηκε το Δεκέμβριο του 1990 και τέθηκε σε εφαρμογή την 1.1.1991, δεν εφαρμόζεται για σκοπούς επιβολής φορολογίας έκτακτης εισφοράς για τα φορολογικά έτη 1991 και 1992, καθότι με το προαναφερόμενο άρθρο 6 υιοθετούνται και εφαρμόζονται μόνον οι περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμοι μέχρι το 1989 και όχι οι μεταγενέστεροι Νόμοι.
Ο αδελφός Δικαστής που επιλήφθηκε της προσφυγής εξέτασε το θέμα αυτό και αφού παρέθεσε τις θέσεις των δύο πλευρών αποφάνθηκε ότι ο ισχυρισμός των εφεσειόντων είναι αβάσιμος. Αιτιολόγησε όμως το συμπέρασμά του παρατηρώντας ότι το άρθρο 47Α του προαναφερόμενου νόμου εφαρμόζεται για σκοπούς επιβολής φορολογίας έκτακτης εισφοράς, ενόψει των προνοιών του άρθρου 3(5) του περί Εκτάκτου Εισφοράς δια την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμου (Ν. 5/85, όπως τροποποιήθηκε) σύμφωνα με τις οποίες οι διατάξεις των εκάστοτε εν ισχύει περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων εφαρμόζονται, τηρουμένων των αναλογιών, στις περιπτώσεις προσώπων υποχρέων στην καταβολήν εκτάκτου εισφοράς. Ο αδελφός Δικαστής αναφέρθηκε συναφώς στην υπόθεση Kyros Holdings Ltd v. Δημοκρατίας, Συνεκδ. Προσφυγές 1263/99 και 1265/99, ημερ. 29.11.2000.
Έγινε παραδεκτό από τον ευπαίδευτο συνήγορο των καθ' ων η αίτηση ότι το προαναφερόμενο άρθρο 3(5) του Ν. 5/85, όπως τροποποιήθηκε, στο οποίο παραπέμπει ο αδελφός Δικαστής, δεν εφαρμόζεται στις επίδικες φορολογίες έκτακτης εισφοράς. Δεχόμαστε αυτή τη θέση εφόσον το άρθρο εκείνο προνοεί για έκτακτη εισφορά για την άμυνα ενώ στην προκείμενη περίπτωση το ζήτημα που έχουμε ενώπιον μας είναι το κατά πόσο η εφεσείουσα εταιρεία υπόκειται σε έκτακτη εισφορά (για τους πρόσφυγες).
Επί της ουσίας της υπόθεσης, δηλαδή για το επίμαχο νομικό σημείο που παραμένει για απόφαση κρίνουμε ότι το άρθρο 47Α εφαρμόζεται για σκοπούς επιβολής φορολογίας έκτακτης εισφοράς (για τους πρόσφυγες) και για τα φορολογικά έτη μετά το 1989 και συγκεκριμένα, στην προκείμενη περίπτωση, για τα έτη 1991 και 1992. Εκτιμούμε ότι η ορθή ερμηνεία του άρθρου 6 του Ν. 111/90 είναι ότι οι διατάξεις των περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων που εφαρμόζονται, τηρουμένων των αναλογιών, και για την επιβολή εκτάκτου εισφοράς, είναι οι διατάξεις των περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων του 1961-1989, συμπεριλαμβανομένων και όλων των μεταγενεστέρων τροποποιήσεων αυτής της Νομοθεσίας. Δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος για περιορισμό της εφαρμογής της Νομοθεσίας αυτής μόνον στις διατάξεις που ίσχυαν μέχρι το 1989. Η αναφορά, στο άρθρο 6 του Ν. 111/90 και στο άρθρο 2(2) του ιδίου νόμου, στους περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμους του 1961-1989, είναι περιγραφική αναφορά και συνιστά διευκολυντική παραπομπή στο βασικό περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμο του 1961, καταγράφοντας απλά τη χρονολογική σειρά των μεταγενέστερων τροποποιήσεων. Θεωρούμε πως αυτή είναι η μόνη ερμηνεία που συνάδει και ουσιαστικά επιβάλλεται από το άρθρο 13* του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφ. 1, το οποίο προνοεί ότι οπουδήποτε σε κάποιο νόμο γίνεται αναφορά σε άλλο νόμο τέτοια αναφορά, εκτός εάν το κείμενο απαιτεί διαφορετικά, θα θεωρείται ότι περιλαμβάνει αναφορά στον άλλο νόμο, όπως τροποποιείται από καιρού εις καιρόν, ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμον που τον αντικαθιστά.
Δεν μας διαφεύγει ότι στο άρθρο 3(5) του Ν. 5/85 γίνεται αναφορά στους εκάστοτε εν ισχύει περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμους ενώ στο άρθρο 6 και το άρθρο 2(2) του Ν. 111/90 γίνεται ρητή αναφορά στους περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμους του 1961-1989. Παρά ταύτα κρίνουμε πως η ορθή και λογική ερμηνεία του άρθρου 6 του Ν. 111/90 (υπό το φως του προαναφερόμενου άρθρου 13 του Κεφ. 1) είναι αυτή που αναφέραμε δηλαδή ότι, για σκοπούς επιβολής φορολογίας έκτακτης εισφοράς (για τους πρόσφυγες), ισχύουν οι διατάξεις του περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμου του 1961, όπως τροποποιήθηκε και όπως από καιρού εις καιρόν τροποποιείται. Κατά συνέπεια η επιβολή υποχρεώσεως καταβολής εκτάκτου εισφοράς (για τους πρόσφυγες) ισχύει και για τα φορολογικά έτη 1991 και 1992 και για τα μεταγενέστερα έτη.
Δεν θεωρούμε πως, με αυτή την ερμηνεία, το δικαστήριο εκφεύγει καθ' οιονδήποτε τρόπο από τα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του που είναι η ερμηνεία του Νόμου και όχι η συμπλήρωσή του.
Υπό τις περιστάσεις η έφεση απορρίπτεται χωρίς όμως οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα, εν όψει της διαφοροποίησης του σκεπτικού της απόφασης αυτής από την πρωτόδικη.
H έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.