|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 3 ΑΑΔ 827
18 Δεκεμβρίου, 2002
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 3128)
Διοικητική πράξη ― Εκτελεστή ― Σε αντιδιαστολή με πληροφοριακή ― Παραγωγή έννομων αποτελεσμάτων και υποχρεώσεων ― Τέτοια η κοινοποίηση της απόφασης βάσει της οποίας ο οριστικός προσδιορισμός της τελωνειακής αξίας του εισαχθέντος οχήματος, θα γινόταν στη βάση της εκτιμημένης αξίας που είχε ήδη καθοριστεί.
Πρωτόδικα αποφασίστηκε πως η απόφαση του εφεσίβλητου, που προσβλήθηκε με την προσφυγή, ήταν πληροφοριακή και ως εκ τούτου η προσφυγή απορρίφθηκε. Καταχωρήθηκε από τον εφεσείοντα η έφεση με την οποία αμφισβητήθηκε η ορθότητα της δικαστικής απόφασης.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Αφού ο οριστικός προσδιορισμός της τελωνειακής αξίας θα γινόταν στη βάση της εκτιμημένης αξίας, όπως αυτή είχε ήδη καθοριστεί και όπως αυτή ήταν ήδη γνωστή στο Τμήμα, δεν έχουμε αναφορά σε μελλοντική πράξη, αλλά σε κοινοποίηση, ουσιαστικά, της απόφασης του Τμήματος. Η υλοποίηση της απόφασης αυτής επιβεβαιώνεται στη συνέχεια της επιστολής με αναφορά στο ποσό της τραπεζικής εγγυητικής επιστολής που θα διακανονιζόταν ανάλογα. Και αυτά όλα, υπό το φως της καταβολής από τον εφεσείοντα, λίγες μέρες προηγουμένως, στις 7.3.1996, του ποσού των £7.215.
Πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα είναι η πράξη που πληροφορεί το διοικούμενο για μια κατάσταση πραγμάτων ή για τις πρόνοιες ενός νόμου ή πράξη στην οποία εκφράστηκε η πρόθεση και όχι η βούληση της διοίκησης. Από την επιστολή παράγονται έννομα αποτελέσματα και υποχρεώσεις, όπως είναι βέβαια η υποχρέωση για την καταβολή του υπόλοιπου οφειλόμενου ποσού. Η προσβαλλόμενη πράξη δεν αποτελεί απλή έκφραση γνώμης της διοίκησης, ούτε σκοπό είχε να υπενθυμίσει στον εφεσείοντα την επικρατούσα νομική θέση.
Με τη συγκεκριμένη επιστολή εκφράστηκε η βούληση της διοίκησης και όχι η πρόθεσή της και συνεπώς η απόφαση είναι εκτελεστή διοικητική πράξη. Ουσιαστικά η πράξη εμπεριέχει επιταγή, της οποίας η εκτέλεση είναι πλέον υποχρεωτική. Είναι αδιάφορο μάλιστα αν η πράξη έχει ή μη πράγματι εκτελεστεί. Αποτέλεσμά της είναι η δημιουργία νομικού καθεστώτος.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Krashias Modern Land & Building Developers Ltd v. Δήμου Έγκωμης (1995) 3 Α.Α.Δ. 198,
Fellas v. Republic (1972) 3 C.L.R. 310.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπόθεση Aρ. 474/98), ημερομηνίας 16/9/2000, με την οποία απέρριψε, ως μη προσβάλλουσα εκτελεστή πράξη, αλλά πράξη πληροφοριακού περιεχομένου, την προσφυγή του κατά του περιεχομένου επιστολής ημερομηνίας 19/3/98, με την οποία κοινοποιήθηκε στον εφεσείοντα η απόφαση για οριστικό προσδιορισμό της τελωνειακής αξίας ενός αυτοκινήτου το οποίο τελώνισε η αδελφή του και για το οποίο ο ίδιος κατέθεσε διασάφηση τελωνισμού μαζί με τραπεζική εγγύηση ύψους £1.766 το δε Tμήμα Tελωνείων προχώρησε στη ρευστοποίηση της τραπεζικής εγγυητικής επιστολής που είχε κατατεθεί προς είσπραξη της διαφοράς του οφειλόμενου δασμού.
Σ. Νικολάου για κ.κ. Παπαχαραλάμπους και Αγγελίδη, για τον Εφεσείοντα.
Στ. Θεοδούλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Tην απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Φρ. Νικολαΐδης, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η αδελφή του εφεσείοντα τελώνισε το ιδιωτικό αυτοκίνητό της, μάρκας VW Corrado 16V, σύμφωνα με τους σχετικούς κανονισμούς. Το αυτοκίνητο ενίοτε χρησιμοποιόταν, ενώ για κάποιες άλλες περιόδους φυλασσόταν σε γενική αποθήκη αποταμίευσης.
Στις 14.2.1996 όταν το όχημα τοποθετήθηκε για μια ακόμα φορά σε αποθήκη αποταμίευσης, μαζί με τη διασάφηση αποταμίευσης του τίτλου ιδιοκτησίας του επ' ονόματι της ιδιοκτήτριας, κατατέθηκε στο Τμήμα Τελωνείων και δεύτερος τίτλος, σύμφωνα με τον οποίο το όχημα είχε μεταβιβαστεί στις 15.7.1995 στον εφεσείοντα. Κατατέθηκε επίσης και τιμολόγιο αγοράς για ποσό ST£7.200.
Στις 23.2.1996 ο εφεσείων κατέθεσε διασάφηση τελωνισμού του εν λόγω οχήματος, μαζί με τραπεζική εγγυητική επιστολή για ποσό £1.766, που κάλυπτε τη διαφορά δασμού και φόρων μεταξύ της εκτιμημένης αξίας και της τιμολογιακής τιμής του αυτοκινήτου. Η κατάθεση της πιο πάνω εγγυητικής επιστολής κρίθηκε αναγκαία γιατί δεν ήταν δυνατόν να επιτευχθεί, τότε, ο οριστικός προσδιορισμός της αξίας του αυτοκινήτου. Η εκτιμημένη τελωνειακή του αξία υπολογίστηκε με βάση την CIF αξία του ως καινουργές, κατά την ημέρα της πρώτης εγγραφής του.
Ο εφεσείων προχώρησε, το Μάρτη του 1996, στην καταβολή δασμών και φόρων ύψους £7.215 και η υπόθεση διαβιβάστηκε στο Αρχιτελωνείο για οριστικό προσδιορισμό της τελωνειακής αξίας.
Στις 26.6.1996, ο εφεσείων ανταποκρινόμενος σε αξίωση του Τμήματος Τελωνείων ημερ. 10.6.1996, για προσκόμιση στοιχείων σχετικά με τις συνθήκες αγοράς του αυτοκινήτου, κατέθεσε, μεταξύ άλλων, ότι το αγόρασε στο όνομα της αδελφής του, η οποία και το μετέφερε στην Κύπρο, μετά το πέρας των σπουδών του.
Στις 19.3.1998 κοινοποιήθηκε στον εφεσείοντα η απόφαση για οριστικό προσδιορισμό της τελωνειακής αξίας του αυτοκινήτου και στη συνέχεια το Τμήμα Τελωνείων προχώρησε στη ρευστοποίηση της τραπεζικής εγγυητικής επιστολής που είχε κατατεθεί για είσπραξη της διαφοράς του οφειλόμενου δασμού. Ο εφεσείων προσέβαλε την απόφαση στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Το πρωτόδικο δικαστήριο, χωρίς το θέμα να έχει εγερθεί από τα μέρη, κατέληξε ότι το περιεχόμενο της επιστολής ήταν καθαρά πληροφοριακό και συνεπώς η προσβαλλόμενη απόφαση δεν ήταν εκτελεστή διοικητική πράξη. Έτσι, απέρριψε την προσφυγή. Η ορθότητα της απόφασης αυτής αμφισβητήθηκε κατ' έφεση.
Είναι χρήσιμο, πριν προχωρήσουμε, να έχουμε υπ' όψιν το ακριβές κείμενο της επίδικης επιστολής του Τμήματος Τελωνείων:
«19 Μαρτίου 1998
Κύριο Πέτρο Στυλιανού,
Σπύρου Σαμαρά 3, Αγ. Ομολογητές,
Λευκωσία.
Κύριε,
Τελωνειακή αξία ενός μεταχειρισμένου
αυτοκινήτου VW CORRADO 16V με αριθμό
εγγραφής J 272 CGJ ημερ. 10.9.91 που
τελωνίστηκε με Τελ. 43/Α1134 και τραπεζική
εγγύηση αρ. 0136-0014/96.
Επιθυμώ να αναφερθώ στο πιο πάνω θέμα και να σας πληροφορήσω ότι σύμφωνα με το άρθρο 15(1) του περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου, σε περίπτωση διάθεσης οποιουδήποτε μεταχειρισμένου αντικειμένου που είχε αρχικά τελωνιστεί χωρίς την καταβολή δασμού ή/και φόρων κατανάλωσης, καταβάλλονται δασμοί ή/και φόροι ως αξία δε λογίζεται αυτή που ισχύει κατά το χρόνο της διάθεσής τους.
Με βάση λοιπόν την Γνωστοποίησή μου αρ. 50(17/Α/15) ημερομηνίας 9.1.95 ο οριστικός προσδιορισμός της τελωνειακής αξίας θα γίνει στη βάση της εκτιμημένης αξίας όπως αυτή έχει καθοριστεί από τον Ανώτερο Τελωνειακό Λειτουργό Λευκωσίας. Το ποσό της ανέκκλητης τραπεζικής εγγυητικής επιστολής θα διακανονιστεί ανάλογα.
Με τιμή,
Αν. Διευθυντής,
Τμήμα Τελωνείων.»
Θα πρέπει να πούμε ότι δεν συμφωνούμε με την πρωτόδικη απόφαση. Με την προσφυγή του ο εφεσείων αξιώνει ακύρωση της απόφασης του Τμήματος Τελωνείων να προχωρήσει στον οριστικό προσδιορισμό της τελωνειακής αξίας, όπως είχε καθοριστεί από τον Ανώτερο Τελωνειακό Λειτουργό Λευκωσίας.
Τα γεγονότα της υπόθεσης καθιστούν φανερό ότι δεν έχουμε απλώς πληροφόρηση του διοικούμενου περί της υφιστάμενης κατάστασης, αλλά γνωστοποίηση της απόφασης, ενώ συνάμα τέθηκε σε κίνηση ο μηχανισμός υλοποίησής της.
Αφού ο οριστικός προσδιορισμός της τελωνειακής αξίας θα γινόταν στη βάση της εκτιμημένης αξίας, όπως αυτή είχε ήδη καθοριστεί και όπως αυτή ήταν ήδη γνωστή στο Τμήμα, δεν έχουμε αναφορά σε μελλοντική πράξη, αλλά σε κοινοποίηση, ουσιαστικά, της απόφασης του Τμήματος. Η υλοποίηση της απόφασης αυτής επιβεβαιώνεται στη συνέχεια της επιστολής με αναφορά στο ποσό της τραπεζικής εγγυητικής επιστολής που θα διακανονιζόταν ανάλογα. Και αυτά όλα, υπό το φως της καταβολής από τον εφεσείοντα, λίγες μέρες προηγουμένως, στις 7.3.1996, του ποσού των £7.215.
Πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα είναι η πράξη που πληροφορεί το διοικούμενο για μια κατάσταση πραγμάτων ή για τις πρόνοιες ενός νόμου ή πράξη στην οποία εκφράστηκε η πρόθεση και όχι η βούληση της διοίκησης (Krashias Modern Land & Building Developers Ltd v. Δήμου Έγκωμης (1995) 3 Α.Α.Δ. 198). Από την επιστολή παράγονται έννομα αποτελέσματα και υποχρεώσεις, όπως είναι βέβαια η υποχρέωση για την καταβολή του υπόλοιπου οφειλόμενου ποσού. Η προσβαλλόμενη πράξη δεν αποτελεί απλή έκφραση γνώμης της διοίκησης, ούτε σκοπό είχε να υπενθυμίσει στον εφεσείοντα την επικρατούσα νομική θέση (Fellas v. The Republic (1972) 3 C.L.R. 310).
Με τη συγκεκριμένη επιστολή εκφράστηκε η βούληση της διοίκησης και όχι η πρόθεσή της και συνεπώς η απόφαση είναι εκτελεστή διοικητική πράξη. Ουσιαστικά η πράξη εμπεριέχει επιταγή της οποίας η εκτέλεση είναι πλέον υποχρεωτική. Είναι αδιάφορο μάλιστα αν η πράξη έχει ή μη πράγματι εκτελεστεί. Αποτέλεσμά της είναι η δημιουργία νομικού καθεστώτος (Krashias Dev. v. Δήμου Έγκωμης, ανωτέρω).
Εν όψει των πιο πάνω καταλήγουμε ότι η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η προσφυγή θα πρέπει να οριστεί για συνέχιση της ακρόασης επί των σημείων που ηγέρθηκαν πρωτόδικα αλλά, λόγω της απόφασης του Δικαστηρίου, δεν εξετάστηκαν. Τα έξοδα της έφεσης θα βαρύνουν τους εφεσίβλητους.
H έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.