|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 3 ΑΑΔ 123
15 Φεβρουαρίου, 2002
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Aναθεωρητική Έφεση Aρ. 2908)
Ακυρωτική Απόφαση Ανωτάτου Δικαστηρίου ― Συνέπειες ― Ανάκληση προαγωγής που ακολούθησε την ακυρωθείσα προαγωγή ή διορισμό στην προηγούμενη θέση ― Δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ― Το ίδιο ισχύει για την αποκατάσταση του υπαλλήλου στην ανώτερη θέση μετά την αναδρομική προαγωγή στην προηγούμενη, μετά από επανεξέταση ― Πρακτική που πρέπει να ακολουθείται.
Ο εφεσείων καταχώρισε εκ νέου προσφυγή κατά της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους μετά την αποκατάστασή του στη θέση αυτή, που ακολούθησε την προαγωγή του στην προηγούμενη θέση, μετά από επανεξέταση. Πρωτόδικα η προσφυγή απορρίφθηκε ως προσβάλλουσα πράξη μη εκτελεστή.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Η αρχή, η οποία συνάγεται, είναι ότι πράξεις επαναφοράς της νομιμότητας, καθώς και αποκατάστασης υπαλλήλου στη θέση την οποία έπρεπε να κατέχει, δε συνιστούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις ή αποφάσεις, υποκείμενες σε αναθεωρητικό έλεγχο. Δεν αποτελούν απόρροια εξουσιαστικής εκδήλωσης της Διοίκησης, αλλά μηχανιστική πράξη, προς αποκατάσταση της πρέπουσας τάξης στη Διοίκηση.
Το Δικαστήριο συμφωνεί με το πρωτόδικο Δικαστήριο, ότι το αντικείμενο της προσφυγής του εφεσείοντος δε συνιστούσε εκτελεστή πράξη, υποκείμενη στον αναθεωρητικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Δεν παραγνωρίζεται ότι ο εφεσείων απέσυρε την προσφυγή κατά της εκτελεστής πράξης προαγωγής του ενδιαφερομένου προσώπου στη θέση του Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών & Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, ούτε ότι την απέσυρε, λόγω της ανάκλησης της πράξης χάριν της νομιμότητας. Κατά πόσο εδικαιολογείτο η απόσυρση και, συνακόλουθα, η απόρριψη της προσφυγής, άνευ ετέρου, δεν είναι υπό εξέταση. Το γεγονός παραμένει ότι η προσφυγή έχασε το αντικείμενό της με την απόρριψή της. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα μπορούσε να γίνει παραδεκτή, ως θέμα πρακτικής, η παραμονή της υπόθεσης στο πινάκιο των εκκρεμουσών υποθέσεων, με διαταγή όπως αυτή μη προχωρήσει, εκτός μετά από άδεια του δικαστηρίου, η οποία μπορεί να παρασχεθεί σε περίπτωση αποκατάστασης του ενδιαφερομένου προσώπου στη θέση από την οποία εξέπεσε.
Η έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Χατζηγρηγορίου v. Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου (1994) 4 Α.Α.Δ. 2343,
Κυπριανού v. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (Αρ. 1) (1996) 4 Α.Α.Δ. 645,
Κυπριανού v. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (Αρ. 2) (1996) 4 Α.Α.Δ. 1835,
Πανταζής v. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 107,
Ναυτικός Όμιλος Πάφου v. Αρχής Λιμένων (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147,
Δημοκρατία v. Κασσέρα (1996) 3 Α.Α.Δ. 27,
Takis P. Markides Ltd v. Γεν. Εισαγγελέα (1997) 1 Α.Α.Δ. 1424.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου (Yπόθεση Aρ. 445/98), ημερομηνίας 11/8/99, με την οποία απέρριψε την προσφυγή του εναντίον της αποκατάστασης του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση Διευθυντή Tεχνικών Yπηρεσιών και Aναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, συνεπεία της εκ νέου προαγωγής του, κατόπιν επανεξέτασης, στην ανώτερη θέση Διευθυντή Προσωπικού.
Α.Σ. Αγγελίδης με Σ. Αγγελίδη, για τον Εφεσείοντα.
Κ. Στιβαρού, εκ μέρους Γ. Κακογιάννη, για την Εφεσίβλητη.
Α. Κωνσταντίνου, για το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π..
ΠΙΚΗΣ, Π.: Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, Γενέθλιος Γ. Παπαδόπουλλος, προάχθηκε σε Διευθυντή των Τεχνικών Υπηρεσιών & Αναπληρωτή Γενικό Διευθυντή της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου, (η «Αρχή»), όντας κάτοχος της θέσης του Διευθυντή Προσωπικού της Αρχής, γεγονός που συνιστούσε προϋπόθεση για την ανέλιξή του στη θέση που κατέλαβε. Η προαγωγή του έγινε εκκρεμούσης προσφυγής κατά της εγκυρότητας της προαγωγής του στη θέση Διευθυντή Προσωπικού.
Με προσφυγή του, ο εφεσείων προσέβαλε τη νομιμότητα της απόφασης για την προαγωγή του ενδιαφερομένου προσώπου στη θέση Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών & Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή. Εκκρεμούσης της ακρόασης της προσφυγής του, η απόφαση για την προαγωγή του ενδιαφερομένου προσώπου στη θέση του Διευθυντή Προσωπικού ακυρώθηκε. Κατά συνέπεια, η Αρχή ανακάλεσε την προαγωγή του ενδιαφερομένου προσώπου στη θέση Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών & Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή. Η ανάκληση έγινε λόγω της εξαφάνισης του βάθρου, στο οποίο θεμελιώθηκε η προαγωγή του.
Επακόλουθα της ακύρωσης της προαγωγής του ενδιαφερομένου προσώπου στη θέση Διευθυντή Προσωπικού, η Αρχή επανεξέτασε την πλήρωση της θέσης, διαδικασία η οποία απέληξε στην εκ νέου προαγωγή του σ' αυτή, με αναδρομική ισχύ από την ημερομηνία που πρώτα την κατέλαβε. Τούτου δοθέντος, η Αρχή αποκατέστησε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στη θέση του Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών & Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή. Ο εφεσείων προσέβαλε την απόφαση αυτή με νέα του προσφυγή, η οποία απέληξε στην έκδοση της απόφασης που προσβάλλεται με την έφεση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, ακολουθώντας τρεις πρωτόδικες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου και καθοδηγούμενο από το λόγο τους - (Χατζηγρηγορίου ν. Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου (1994) 4 Α.Α.Δ. 2343· Κυπριανού ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (Αρ. 1) (1996) 4 Α.Α.Δ. 645· Κυπριανού ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (Αρ. 2) (1996) 4 Α.Α.Δ. 1835) - έκρινε ότι η απόφαση επαναφοράς του ενδιαφερομένου προσώπου στη θέση Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών & Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή δεν ήταν εκτελεστή. Υιοθετώντας απόσπασμα από την Κυπριανού ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (ανωτέρω), διαπίστωσε ότι η αποκατάσταση του ενδιαφερομένου προσώπου στην προγενέστερη θέση του συνιστούσε μηχανιστική πράξη, από την οποία δεν απέρρεαν έννομα αποτελέσματα. Γίνεται αναφορά και στη γαλλική νομολογία επί του θέματος, σύμφωνα με την οποία η αποκατάσταση καταπέσαντος υπαλλήλου στην προγενέστερή του θέση αποτελεί υποχρέωση της Διοίκησης, η οποία απορρέει από το καθήκον της να εξασφαλίζει την ομαλή συνέχιση της υπηρεσίας δημοσίου υπαλλήλου.
Εκτός από τις προαναφερθείσες τρεις πρωτόδικες αποφάσεις, ανάλογη θέση, για το χαρακτήρα πράξης αποκατάστασης υπαλλήλου σε θέση την οποία κατείχε, μετά την επαναστοιχειοθέτηση των προϋποθέσεων για την τοποθέτησή του σ' αυτή, υιοθετείται και από την Ολομέλεια στην Πανταζής ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 107.
Στην Πανταζής ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω), εξηγείται, και σ' αυτό το σημείο εστιάζεται ο λόγος της επί του προκειμένου, ότι ανακλητικές πράξεις, επακόλουθες ακυρωτικής δικαστικής απόφασης, προς αποκατάσταση της νομιμότητας, δεν είναι εκτελεστές. Δε συνιστούν πράξεις εξουσίας, δηλωτικές της βούλησης της Διοίκησης για τη ρύθμιση θέματος. Δεν εμφέρουν τη συνήθη έννοια του όρου «ανάκληση», όπως αυτός είναι γνωστός στο διοικητικό δίκαιο - (βλ. Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων (1991) 1 Α.Δ.Δ. 1147). Η ανάκληση, κατά τα άλλα, εκτελεστής απόφασης ή πράξης συνιστά αυτοτελή εκτελεστή απόφαση ή πράξη, υποκείμενη σε αναθεώρηση κάτω από το Άρθρο 146.1 του Συντάγματος - (βλ., μεταξύ άλλων, Δημοκρατία ν. Κασσέρα (1996) 3 Α.Α.Δ. 27· Takis P. Markides Ltd v. Γεν. Εισαγγελέα (1997) 1 Α.Α.Δ. 1424).
Η αρχή, η οποία συνάγεται, είναι ότι πράξεις επαναφοράς της νομιμότητας, καθώς και αποκατάστασης υπαλλήλου στη θέση την οποία έπρεπε να κατέχει, δε συνιστούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις ή αποφάσεις, υποκείμενες σε αναθεωρητικό έλεγχο. Δεν αποτελούν απόρροια εξουσιαστικής εκδήλωσης της Διοίκησης, αλλά μηχανιστική πράξη, προς αποκατάσταση της πρέπουσας τάξης στη Διοίκηση.
Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι το αντικείμενο της προσφυγής του εφεσείοντος δε συνιστούσε εκτελεστή πράξη, υποκείμενη στον αναθεωρητικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Δεν παραγνωρίζουμε ότι ο εφεσείων απέσυρε την προσφυγή κατά της εκτελεστής πράξης προαγωγής του ενδιαφερομένου προσώπου στη θέση του Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών & Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, ούτε ότι την απέσυρε, λόγω της ανάκλησης της πράξης χάριν της νομιμότητας. Κατά πόσο εδικαιολογείτο η απόσυρση και, συνακόλουθα, η απόρριψη της προσφυγής, άνευ ετέρου, δεν είναι υπό εξέταση. Το γεγονός παραμένει ότι η προσφυγή έχασε το αντικείμενό της με την απόρριψή της. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα μπορούσε να γίνει παραδεκτή, ως θέμα πρακτικής, η παραμονή της υπόθεσης στο πινάκιο των εκκρεμουσών υποθέσεων, με διαταγή όπως αυτή μη προχωρήσει, εκτός μετά από άδεια του δικαστηρίου, η οποία μπορεί να παρασχεθεί σε περίπτωση αποκατάστασης του ενδιαφερομένου προσώπου στη θέση από την οποία εξέπεσε.
Η έφεση απορρίπτεται.
Τα ιδιάζοντα περιστατικά της υπόθεσης δικαιολογούν απόκλιση από τον κανόνα ως προς τα έξοδα, για τα οποία δε γίνεται διαταγή.
H έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.