|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 696
18 Ιουλίου, 2001
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΑΜΒΗΣ,
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΔΑΥΙΔ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης-Καθ' ης η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2675)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Διορισμοί ― Προσόντα ― Δέουσα έρευνα ― Εντός της διακριτικής ευχέρειας της Ε.Δ.Υ., η απόφασή της ότι ο αιτητής δεν κατείχε το αποκτούμενο προσόν του σχεδίου υπηρεσίας.
Ο εφεσείων προσέβαλε τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση, την απόφαση της Ε.Δ.Υ. με την οποία διορίστηκαν τα ενδιαφερόμενα μέρη, αντί του ιδίου που αποκλείστηκε ως μη προσοντούχος.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Το Δικαστήριο συμφωνεί με το πρωτόδικο Δικαστήριο, ότι το γεγονός πως τα πιο πάνω έγγραφα είχαν σταλεί στην κα Καραμοντάνη και όχι στην Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας κατόπιν πρωτοβουλίας της, αφού αυτά ήταν σχετικά με το υπό εξέταση θέμα θα μπορούσαν να ληφθούν υπόψη ως μέρος της όλης έρευνας που όφειλε να διεξαγάγει η ΕΔΥ για να διαπιστώσει την κατοχή των προσόντων.
Παρά τους περί αντιθέτου ισχυρισμούς του εφεσείοντα, είναι σαφές ότι η ΕΔΥ προτού διορίσει τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί του εφεσείοντα ερεύνησε και εξέτασε το κατά πόσο ο εφεσείων ικανοποιούσε είτε το πρώτο σκέλος του Σχεδίου Υπηρεσίας είτε το δεύτερο. Κάτω από τις πραγματικές συνθήκες, η ΕΔΥ προέβη στην αναγκαία έρευνα και είναι με βάση τα στοιχεία που προέκυψαν απ' αυτήν που κατέληξε στο συμπέρασμα πως ο εφεσείων δεν ήταν προσοντούχος.
Όπως επισημαίνεται τόσο στην πρωτόδικη απόφαση όσο και στην προηγηθείσα ακυρωτική απόφαση στην υπόθεση 401/92 αρμοδιότητα ερμηνείας των Σχεδίων Υπηρεσίας έχει το διορίζον όργανο και επέμβαση από το Δικαστήριο επιτρέπεται μόνο όταν υπάρχει υπέρβαση των ακραίων ορίων αυτής της αρμοδιότητας, ή άλλη ουσιαστική πλημμέλεια.
Ο ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι ούτε τα ενδιαφερόμενα μέρη μπορούσαν να εγγραφούν ως μέλη του Βασιλικού Ινστιτούτου Πολεοδομίας του Ηνωμένου Βασιλείου, που κατά την εισήγηση του προκύπτει από απάντηση που του δόθηκε σε επιστολή του, δεν βοηθά την υπόθεση του. Δεν φαίνεται από τα στοιχεία που το Δικαστήριο έχει ενώπιον του ότι η απόφαση για κατοχή των προσόντων από τα ενδιαφερόμενα μέρη βασίστηκε στο δεύτερο σκέλος των απαιτούμενων προσόντων και ούτε έθεσε οτιδήποτε ενώπιον μας ο εφεσείων που να δείχνει ότι έτσι είχαν τα πράγματα και ότι δεν κρίθηκαν προσοντούχοι με βάση το πρώτο σκέλος, δηλαδή την κατοχή διπλώματος ισότιμου με Δίπλωμα ή Τίτλο του Πανεπιστημίου του Ηνωμένου Βασιλείου. Η κατάληξη επί του προκειμένου της ΕΔΥ ήταν εντός των πλαισίων της διακριτικής της ευχέρειας και ορθή υπό τις περιστάσεις. Ήταν εύλογα επιτρεπτό σε αυτή να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο εφεσείων δεν ήταν προσοντούχος, όπως έκρινε και το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Γεωργίου v. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 1127,
Παπαλεοντίου v. Δημοκρατία (1987) 3 Α.Α.Δ. 211,
Μιλτιάδους v. Δημοκρατία, (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318.
Έφεση.
Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Αρ. Προσφυγής 419/95) ημερομηνίας 12/6/98 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του κατά του διορισμού, κατόπιν επανεξέτασης, των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Λειτουργού Πολεοδομίας 2ης Τάξης, Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως.
O Εφεσείων εμφανίζεται προσωπικά.
Α. Παπασάββας, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Π. Αρτέμης, Δ.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Μετά την ακυρωτική απόφαση στην προσφυγή Δαυΐδ Γεωργίου ν. Κυπριακή Δημοκρατία (1994) 4 Α.Α.Δ. 1127, η ΕΔΥ προέβη σε επανεξέταση της υπόθεσης και διόρισε στις θέσεις Λειτουργού Πολεοδομίας 2ης Τάξης στο Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ο αιτητής που εμφανίστηκε προσωπικά, προσβάλλει με την παρούσα έφεση την πρωτόδικη απόφαση, με την οποία η προσφυγή του εναντίον του διορισμού των ενδιαφερομένων μερών απορρίφθηκε.
Οι λόγοι της έφεσης είναι πολυάριθμοι και αλληλοδιαπλεκόμενοι και έχουν αναπτυχθεί σε πολυσέλιδο περίγραμμα, όπου στην ουσία προβάλλονται λόγοι ακυρότητας που προβλήθηκαν και πρωτόδικα. Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι τα κυριότερα παράπονα του αιτητή είναι ότι εσφαλμένα θεωρήθηκε ως μη προσοντούχος για την επίδικη θέση και ότι ήταν λανθασμένο το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η ΕΔΥ διεξήγαγε την αναγκαία έρευνα και ότι δεν ενήργησε κάτω από πλάνη. Περαιτέρω, προβάλλει και τον ισχυρισμό ότι αν δεν είναι ο ίδιος προσοντούχος, με την ίδια βάση και αιτιολογικό δεν θα έπρεπε να είχαν θεωρηθεί προσοντούχα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Το Σχέδιο Υπηρεσίας απαιτούσε τα ακόλουθα προσόντα για τις επίδικες θέσεις:
"Πανεπιστημιακό Δίπλωμα ή Τίτλο στην Πολεοδομία ισότιμο με Δίπλωμα ή Τίτλο Πανεπιστημίου του Ηνωμένου Βασιλείου ή μέλος του Βασιλικού Ινστιτούτου Πολεοδομίας του Ηνωμένου Βασιλείου ή άλλου Επαγγελματικού Ιδρύματος αναγνωρισμένου ως ισοτίμου."
Προκύπτει από τα πιο πάνω ότι οι υποψήφιοι θα ικανοποιούσαν τα προσόντα αν ικανοποιούσαν μία από τις δύο διαζευκτικές απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας, δηλαδή αν είχαν είτε Πανεπιστημιακό Δίπλωμα ή Τίτλο στην Πολεοδομία ισότιμο με Δίπλωμα ή Τίτλο του Πανεπιστημίου του Ηνωμένου Βασιλείου αφενός ή, αφετέρου, αν ήταν Μέλη του Βασιλικού Ινστιτούτου Πολεοδομίας του Ηνωμένου Βασιλείου ή άλλου Επαγγελματικού Ιδρύματος αναγνωρισμένου ως ισότιμου.
Κατά τη διεξαγωγή της έρευνας της η ΕΔΥ ζήτησε διευκρινίσεις από τη Ρουμανική Κυβέρνηση και συγκεκριμένα κατά πόσο οι απόφοιτοι του Πανεπιστημίου "ION MINCU" του Βουκουρεστίου στην Αρχιτεκτονική και Πολεοδομία θεωρούνταν από τις Ρουμανικές Αρχές ως πολεοδόμοι, και πήρε την πιο κάτω απάντηση:
"Ref, your fax message dated on 19th of September 1994, kindly let you know that Mr. GEORGHIOU DAVID has the right to work in the planning (urbanistic) field, because he awarded the Degree of MASTER OF ARTS in ARCHTECTURE and PLANNING (according to the Degree no. 407756/230/10th of July 1980, issued by the institute of Architecture "ION MINCU", Faculty of Architecture and Planning)."
Στη συνεδρία της ΕΔΥ που έλαβε χώρα στις 16.1.95, η Επιτροπή έλαβε υπόψη, πέραν της πιο πάνω επιστολής της Ρουμανικής Κυβέρνησης, μία επιστολή και ένα τηλεμήνυμα που είχαν σταλεί στην κα Άννα Καραμοντάνη, που ήταν γραμματέας του Συνδέσμου Πολεοδόμων Κύπρου. Τα πιο πάνω προέρχονταν αντίστοιχα από το Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων "ION MINCU" και το Βασιλικό Ινστιτούτο Πολεοδομίας Ηνωμένου Βασιλείου. Το περιεχόμενο τους ήταν αντίστοιχα το ακόλουθο:
"Μs. Anna Caramondani ION MINCU INSTITUTE OF
Secretary of CATP ARCHTECTURE
Nicosia-Cyprus Bucarest-Romania
Dear Ms. Caramondani,
The translation from Romanian to English of the term "Diploma de arhitect in specialitatea ARHITECTURA SI SISTEMATIZARE" is:
"Grade (title) of architect - specialisation "ARCHITECTURE AND PLANNING".
Accordingly to the decision of the Romanian Ministery of Education, the degrees conferred up to 1993 are the equivalent of "Master in Architecture".
The complete meaning of the term "Sistematizare" is "Town and territory planning"."
"Ms. Anna Caramondani The Royal Town Planning Institute
Secretary of CATP 26 Portland Place
Nicosia-Cyprus London W1N 4BE
Ms. Anna Caramondani
Secretary of CATP
Nicosia-Cyprus
23 July 1994
Dear Ms Caramondani,
Thank you for your fax of 28 July. I am writing to confirm that the Master of Arts in Architecture and Planning from the University of Ion Mincu in Romania is not recognised for the purpose of satisfying the academic requirement for election to RTPI corporate membership."
Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι το γεγονός πως τα πιο πάνω έγγραφα είχαν σταλεί στην κα Καραμοντάνη και όχι στην Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας κατόπιν πρωτοβουλίας της, αφού αυτά ήταν σχετικά με το υπό εξέταση θέμα θα μπορούσαν να ληφθούν υπόψη ως μέρος της όλης έρευνας που όφειλε να διεξαγάγει η ΕΔΥ για να διαπιστώσει την κατοχή των προσόντων.
Παρά τους περί αντιθέτου ισχυρισμούς του εφεσείοντα, είναι σαφές ότι η ΕΔΥ προτού διορίσει τα ενδιαφερόμενα μέρη αντί του εφεσείοντα ερεύνησε και εξέτασε το κατά πόσο ο εφεσείων ικανοποιούσε είτε το πρώτο σκέλος του Σχεδίου Υπηρεσίας είτε το δεύτερο. Αναφορικά με το πρώτο, δηλαδή την κατοχή διπλώματος ισότιμου με δίπλωμα του Ηνωμένου Βασιλείου, η Επιτροπή, με βάση τα στοιχεία που της έδωσε ο εφεσείων και έχοντας υπόψη ότι κανονικά για να αποκτήσει ένας δίπλωμα στην πολεοδομία χρειάζεται 4 χρόνια και για μεταπτυχιακό προσόν 2 χρόνια και επίσης ότι ο χρόνος που αναλώθηκε σε θέματα Πολεοδομίας για την απόκτηση του πτυχίου του εφεσείοντα ήταν μόνο το 20% του χρόνου των σπουδών του, έκρινε ότι η κάλυψη του θέματος της πολεοδομίας ήταν συνοπτική και όχι του επιπέδου που θα μπορούσε να κριθεί ότι το δίπλωμα του εφεσείοντα ήταν ισότιμο με Δίπλωμα ή Τίτλο Πανεπιστημίου του Ηνωμένου Βασιλείου. Παρατήρησε επιπρόσθετα το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι δικαιολογημένα η ΕΔΥ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο εφεσείων δεν ήταν προσοντούχος, αφού, πέρα από τα πιο πάνω, αυτός δεν είχε παρουσιάσει οποιαδήποτε στοιχεία που βεβαίωναν ότι το δίπλωμα του ήταν ισοδύναμο με Δίπλωμα ή Τίτλο Πανεπιστημίου του Ηνωμένου Βασιλείου. Η ΕΔΥ εξέτασε επίσης και το δεύτερο σκέλος των προσόντων, αν ήταν δηλαδή ο εφεσείων Μέλος του Βασιλικού Ινστιτούτου Πολεοδομίας του Ηνωμένου Βασιλείου ή άλλου επαγγελματικού ιδρύματος αναγνωρισμένου ως ισότιμου. Βασιζόμενη στο έγγραφο του Βασιλικού Ινστιτούτου Πολεοδομίας του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο παραθέσαμε πιο πάνω, θεώρησε ότι δεν ικανοποιόταν ούτε αυτό το σκέλος των προσόντων, αφού το δίπλωμα του "ION MINCU" δεν αναγνωριζόταν για σκοπό ικανοποίησης των ακαδημαϊκών προσόντων για εκλογή του εφεσείοντα ως μέλους του Βασιλικού Ινστιτούτου Πολεοδομίας. Παρατηρούμε εμείς επιπρόσθετα πως ούτε έθεσε ο εφεσείων οτιδήποτε ενώπιον της ΕΔΥ που να δείχνει ότι ήταν μέλος επαγγελματικού ιδρύματος που ήταν αναγνωρισμένο ως ισότιμο του Βασιλικού Ινστιτούτου Πολεοδομίας.
Κρίνουμε ότι, κάτω από τις συνθήκες, η ΕΔΥ προέβη στην αναγκαία έρευνα και είναι με βάση τα στοιχεία που προέκυψαν απ΄αυτή που κατέληξε στο συμπέρασμα πως ο εφεσείων δεν ήταν προσοντούχος.
Όπως επισημαίνεται τόσο στην πρωτόδικη απόφαση όσο και στην προηγηθείσα ακυρωτική απόφαση στην υπόθεση 401/92 (ανωτέρω) αρμοδιότητα ερμηνείας των Σχεδίων Υπηρεσίας έχει το διορίζον όργανο και επέμβαση από το Δικαστήριο επιτρέπεται μόνο όταν υπάρχει υπέρβαση των ακραίων ορίων αυτής της αρμοδιότητας, ή άλλη ουσιαστική πλημμέλεια (δέστε μεταξύ άλλων Παπαλεοντίου ν. Δημοκρατία (1987) 3 Α.Α.Δ. 211, Μιλτιάδους ν. Δημοκρατία (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318).
Κρίνουμε ότι κάτω από τις συνθήκες η ΕΔΥ προέβη στην αναγκαία έρευνα και είχε ενώπιον της όλα τα στοιχεία στα οποία μπορούσε να βασιστεί για να καταλήξει στο συμπέρασμα της για τα προσόντα του εφεσείοντα. Ο ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι ούτε τα ενδιαφερόμενα μέρη μπορούσαν να εγγραφούν ως μέλη του Βασιλικού Ινστιτούτου Πολεοδομίας του Ηνωμένου Βασιλείου, που κατά την εισήγηση του προκύπτει από απάντηση που του δόθηκε σε επιστολή του, δεν βοηθά την υπόθεση του. Δεν φαίνεται από τα στοιχεία που έχουμε ενώπιον μας ότι η απόφαση για κατοχή των προσόντων από τα ενδιαφερόμενα μέρη βασίστηκε στο δεύτερο σκέλος των απαιτούμενων προσόντων και ούτε έθεσε οτιδήποτε ενώπιον μας ο εφεσείων που να δείχνει ότι έτσι είχαν τα πράγματα και ότι δεν κρίθηκαν προσοντούχοι με βάση το πρώτο σκέλος, δηλαδή την κατοχή διπλώματος ισότιμου με Δίπλωμα ή Τίτλο του Πανεπιστημίου του Ηνωμένου Βασιλείου. Επίσης, το παράπονο του εφεσείοντα ότι η ΕΔΥ δεν εξέτασε το θέμα πραγματοποίησης διπλών σπουδών, δηλαδή το γεγονός ότι σε διάφορα πανεπιστήμια διδάσκονται διπλά προγράμματα σπουδών σε κλάδους που υπάρχει συνάφεια, δεν είναι βάσιμο, γιατί, όπως επεσήμανε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, με το να κρίνει η ΕΔΥ ότι ο χρόνος που αφιερώθηκε για θέματα πολεοδομίας ήταν μόνο το 20% του χρόνου των σπουδών αποδεικνύει ότι εξετάστηκε το πιο πάνω θέμα. Κατά τη γνώμη μας η κατάληξη επί του προκειμένου της ΕΔΥ ήταν εντός των πλαισίων της διακριτικής της ευχέρειας και ορθή υπό τις περιστάσεις.
Καταλήγουμε ότι εν όψει των προνοιών του Σχεδίου Υπηρεσίας και με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξήγαγε η ΕΔΥ επί του προκειμένου ήταν εύλογα επιτρεπτό σε αυτή να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο εφεσείων δεν ήταν προσοντούχος, όπως έκρινε και το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του αιτητή.
Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.