|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 3 ΑΑΔ 167
10 Απριλίου, 2000
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΥΔΑΤΟΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Εφεσείων-Καθ' ου η αίτηση,
v.
ESSO CYPRUS INC,
Εφεσιβλήτων-Αιτητών.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2437)
Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λάρνακας ― Επιβολή τελών υδροδότησης ― Η απόφαση καθορισμού του ύψους του τέλους, αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη.
Οι περί Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λάρνακας Κανονισμοί (1965-1984) ― Κανονισμός 6Α(γ) ― Επιβολή τελών υδατοπρομήθειας ― Σαφώς προβλέπεται ότι επιβάλλονται πριν την έκδοση της άδειας οικοδομής ― Εφόσον η άδεια οικοδομής εκδόθηκε το 1988, ορθά θεωρήθηκε ότι ίσχυαν αυτοί οι Κανονισμοί και όχι οι Κανονισμοί του 1991.
Διοικητικό Όργανο ― Αρμοδιότητα ― Επιβολή τέλους υδατοπρομήθειας κατά δέσμια αρμοδιότητα ― Λήψη της απόφασης από το Γενικό Διευθυντή αντί το Συμβούλιο ― Δε λήφθηκε αναρμόδια, εφόσον θεωρείται αυτονόητη η ανάθεση υπολογισμού των δικαιωμάτων σύμφωνα με τους Κανονισμούς.
Εφεσιβλήθηκε η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση των εφεσειόντων να επιβάλουν τέλη υδατοπρομήθειας ύψους £1.410,-.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Aναφορικά με τη φύση της επίδικης επιστολής κρίνεται ότι ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο τη θεώρησε ως εκτελεστή πράξη. Οι κανονισμοί προβλέπουν γενικά για τα τέλη και ο υπολογισμός τους και η επιβολή τους έγιναν δυνάμει της επιστολής αυτής. Στην υπόθεση Kanika Hotels κ.ά. v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού - Αμαθούντας (1996) 3 Α.Α.Δ. 169, κρίθηκε πως γνωστοποίηση με βάση σχετικό κανονισμό, με την οποία επιβάλλετο η πληρωμή τελών σε σχέση με το αποχετευτικό και η οποία καθόριζε τα τέλη και καλούσε τους αιτητές να τα πληρώσουν, αποτελούσε διοικητική εκτελεστή πράξη.
Κατ' αναλογία και στην παρούσα περίπτωση κρίνεται ότι ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε την επίδικη απόφαση ως εκτελεστή διοικητική πράξη, γιατί με βάση αυτή καθορίστηκαν και επιβλήθηκαν τα δικαιώματα.
2. Προκύπτει σαφώς από το περιεχόμενο του Κανονισμου 6Α(γ) ότι η υποχρέωση καταβολής δικαιώματος προμήθειας νερού προηγείται της άδειας οικοδομής. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο δεν έχει καμιά δυσκολία να αποφασίσει ότι συνάγεται σαφώς ότι οι Κανονισμοί με βάση τους οποίους θα έπρεπε να αποφασισθούν και να επιβληθούν τα τέλη, ήταν οι παλιοί Κανονισμοί, αφού η άδεια οικοδομής χορηγήθηκε, όπως αποτελεί κοινό έδαφος, το 1988.
3. Η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι, η απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο γιατί την επιστολή υπογράφει ο Διευθυντής και δεν υπάρχει πρακτικό απόφασης του Συμβουλίου, ελέγχεται ως εσφαλμένη. Η παρούσα είναι περίπτωση όπου το Συμβούλιο δεν είχε διακριτική ευχέρεια και όφειλε να επιβάλει τα δικαιώματα που προνοούνταν από τους Κανονισμούς, ασχέτως της φύσης της οικοδομής. Ως εκ τούτου, θα ήταν παράλογο να θεωρηθεί ότι λήφθηκε αναρμόδια η απόφαση, γιατί, κατά την κρίση του δικαστηρίου, σε περίπτωση όπως η παρούσα, το Συμβουλίο θα μπορούσε να αναθέσει σε οποιοδήποτε αξιωματούχο του ή υπάλληλο να υπολογίσει τα δικαιώματα με βάση τους Κανονισμούς, αφού δεν ετίθετο θέμα άσκησης διακριτικής ευχέρειας εκ μέρους του.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Kanika Hotels κ.ά. v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού - Αμαθούντας (1996) 3 Α.Α.Δ. 169,
Ε.Ο.Ε. Τοurist Enterprises Ltd v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού - Αμαθούντας (2000) 1 A.A.Δ. 441.
Έφεση.
Έφεση από τον Καθ' ου η αίτηση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Μ. Κρονίδης, Δ.) στην Υπόθεση Αρ. 716/94, ημερ. 7/3/97, με την οποία ακυρώθηκε η επίδικη απόφαση επιβολής δικαιωμάτων υδροδότησης στην άδεια οικοδομής η οποία χορηγήθηκε στους αιτητές
Α. Αθανασιάδου, για τον Εφεσείοντα-Καθ' ου η αίτηση.
Π. Πολυβίου, για τους Εφεσίβλητους-Αιτητές.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Π. Αρτέμης, Δ.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων-καθ' ου η αίτηση προσβάλλει την πρωτόδικη απόφαση με βάση την οποία η προσφυγή των εφεσιβλήτων-αιτητών πέτυχε και ακυρώθηκε η επίδικη απόφαση.
Στους εφεσίβλητους-αιτητές χορηγήθηκε μετά από αίτηση τους άδεια οικοδομής, ημερομηνίας 31.12.88, για την ανέγερση ντεποζίτου πετρελαιοειδών χωρητικότητας 4.000 μ2. Η επίδικη επιστολή έφερε ημερομηνία 7.6.94 και περιείχε τα ακόλουθα:
"Αναφέρομαι στο ανωτέρω θέμα και σας παρακαλώ να προσέλθετε στα Γραφεία του Συμβουλίου μέσα σε 15 ημέρες από σήμερα για να καταβάλετε τα δικαιώματα υδροδότησης που προνοούν οι Κανονισμοί του Συμβουλίου. Αν παραλείψετε να προσέλθετε μέσα στον προκαθορισμένο χρόνο για να καταβάλετε τα δικαιώματα αυτά τότε θα διακοπεί η παροχή νερού στην οικοδομή που προβλέπει η ανωτέρω άδεια οικοδομής.
2. Με βάση την άδεια που σας έχει παραχωρήσει ο Δήμος Λάρνακας τα δικαιώματα υδροδότησης υπολογίσθηκαν σε £1.410,00".
Οι αιτητές διαφώνησαν με τον τρόπο υπολογισμού των δικαιωμάτων, εισηγούμενοι ότι θα έπρεπε να τους είχαν επιβληθεί μειωμένα δικαιώματα για αποθήκη, αλλά πλήρωσαν το ποσό για να μην διακοπεί η παροχή νερού στα υποστατικά τους, επιφυλάσσοντας τα δικαιώματά τους.
Ο συνήγορος των εφεσιβλήτων-αιτητών υποστήριζε και υποστηρίζει ότι η απόφαση λήφθηκε δυνάμει των περί Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λάρνακας Κανονισμών του 1991 (Κ.Δ.Π. 385/91), όπου προβλέπονται μειωμένα τέλη, μεταξύ άλλων, για αποθήκες. Είναι δε η θέση του ότι τα υποστατικά τους είναι αποθήκες και η απόφαση λήφθηκε κάτω από πραγματική πλάνη.
Αντίθετα, ο συνήγορος του εφεσείοντα-καθ' ου η αίτηση υποστήριξε ότι οι Κανονισμοί με βάση τους οποίους επιβλήθηκαν τα δικαιώματα ήταν οι παλιοί Κανονισμοί που ίσχυαν το 1988 όταν χορηγήθηκε η άδεια οικοδομής (Κανονισμοί 1965-1984), με βάση τους οποίους δεν γινόταν διάκριση αναλόγως με την κατηγορία των υποστατικών αναφορικά με τα πληρωτέα δικαιώματα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τη θέση του δικηγόρου του καθ' ου η αίτηση, ότι η επίδικη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, θεωρώντας ότι δεν ήταν απλώς απαίτηση για πληρωμή αλλά εμπεριείχε και απόφαση καθορισμού των οφειλομένων δικαιωμάτων, έκρινε ότι, εφόσον αυτή λήφθηκε από το Διευθυντή και όχι από το Συμβούλιο, είχε ληφθεί από αναρμόδιο όργανο και ως εκ τούτου έπρεπε να ακυρωθεί.
Αναφορικά με τη φύση της επίδικης επιστολής κρίνουμε ότι ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο τη θεώρησε ως εκτελεστή πράξη. Οι κανονισμοί προβλέπουν γενικά για τα τέλη και ο υπολογισμός τους και η επιβολή τους έγιναν δυνάμει της επιστολής αυτής. Στην υπόθεση Kanika Hotels κ.ά. ν. Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντας (1996) 3 Α.Α.Δ. 169, κρίθηκε πως γνωστοποίηση με βάση σχετικό κανονισμό, με την οποία επιβάλλετο η πληρωμή τελών σε σχέση με το αποχετευτικό και η οποία καθόριζε τα τέλη και καλούσε τους αιτητές να τα πληρώσουν, αποτελούσε διοικητική εκτελεστή πράξη. (Δέστε και E.O.E. Tourist Enterprises Ltd ν. Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντας (2000) 1 A.A.Δ. 441.)
Κατ' αναλογία και στην παρούσα περίπτωση κρίνουμε ότι ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε την επίδικη απόφαση ως εκτελεστή διοικητική πράξη γιατί με βάση αυτή καθορίστηκαν και επιβλήθηκαν τα δικαιώματα.
Ο παλιός Κανονισμός 6Α(γ) (που αντικατέστησε προηγούμενο Κανονισμό) προνοεί τα ακόλουθα:
"Κάθε πρόσωπο στο οποίο χορηγείται δικαίωμα προμήθειας οικιακού νερού από την υδατοπρομήθεια του Συμβουλίου για να χρησιμοποιηθεί στην περιοχή υδατοπρομήθειας ως πηγή υδατοπρομήθειας της γης του για σκοπούς αξιοποίησης ή και διαχωρισμού της σε οικόπεδα ή για να μεταφερθεί σε οικοδομή του που πρόκειται να ανεγερθεί, πρέπει να πληρώνει προς το Συμβούλιο πριν από την έκδοση της άδειας διαχωρισμού ή οικοδομής, επιπρόσθετα από οποιοδήποτε ποσό που πληρώνεται με βάση οποιοδήποτε άλλο Κανονισμό, και τα ακόλουθα δικαιώματα, δηλαδή:
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ."
(Η υπογράμμιση είναι δική μας).
Επισημαίνεται επίσης, όπως προκύπτει από τους παλιούς Κανονισμούς, ότι η θέση του εφεσείοντα ότι δεν γίνεται διάκριση αναλόγως της φύσης των υποστατικών σχετικά με τα επιβαλλόμενα δικαιώματα είναι ορθή.
Προκύπτει σαφώς από το περιεχόμενο του πιο πάνω Κανονισμού ότι η υποχρέωση καταβολής δικαιώματος προμήθειας νερού προηγείται της άδειας οικοδομής. Ως εκ τούτου, δεν έχουμε καμιά δυσκολία να αποφασίσουμε ότι συνάγεται σαφώς από τα πιο πάνω ότι οι Κανονισμοί με βάση τους οποίους θα έπρεπε να αποφασισθούν και να επιβληθούν τα τέλη ήταν οι παλιοί Κανονισμοί, αφού η άδεια οικοδομής χορηγήθηκε, όπως αποτελεί κοινό έδαφος, το 1988.
Η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο γιατί την επιστολή υπογράφει ο Δειυθυντής και δεν υπάρχει πρακτικό απόφασης του Συμβουλίου, ελέγχεται ως εσφαλμένη. Η παρούσα είναι περίπτωση όπου το Συμβούλιο δεν είχε διακριτική ευχέρεια και όφειλε να επιβάλει τα δικαιώματα που προνοούνταν από τους Κανονισμούς, ασχέτως της φύσης της οικοδομής. Ως εκ τούτου, θα ήταν παράλογο να θεωρηθεί ότι λήφθηκε αναρμόδια η απόφαση, γιατί, κατά την κρίση μας, σε περίπτωση όπως η παρούσα, το Συμβούλιο θα μπορούσε να αναθέσει σε οποιοδήποτε αξιωματούχο του ή υπάλληλο να υπολογίσει τα δικαιώματα με βάση τους Κανονισμούς, αφού δεν ετίθετο θέμα άσκησης διακριτικής ευχέρειας εκ μέρους του.
Κατά συνέπεια των πιο πάνω η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται και η επίδικη διοικητική πράξη επικυρώνεται. Το πρωτόδικο διάταγμα για έξοδα επίσης ακυρώνεται και επιδικάζονται έξοδα, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση, υπέρ του εφεσείοντα-καθ' ου η αίτηση.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.