|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 3 ΑΑΔ 478
11 Οκτωβρίου, 1993
[ΠΙΚΗΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Εφεσείοντες,
ν.
ΑΧΙΛΛΕΑ ΠΑΠΑΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ,
Εφεσίβλητου.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 947).
Διοικητική πράξη — Εκτελεστή πράξη — Πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα — Δεν θεωρείται εκτελεστή.
Τελωνειακοί δασμοί και Φόροι καταναλώσεως — Αυτοκίνητα οχήματα —Αδασμολόγητος εισαγωγή — Ο περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμος 18/78 όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 309/87—Διάταγμα 188/82 Υπουργικού Συμβουλίου.
Λέξεις και Φράσεις —"Νοουμένου ότι η εισαγωγή γίνεται εντός..." — στο άρθρο 11(4)(β) του Νόμου 18/78 όπως τροποποιήθηκε, και στο Διάταγμα 188/82 του Υπουργικού Συμβουλίου.
Ο Εφεσίβλητος με βάση το Διάταγμα 188/82 του Υπουργικού Συμβουλίου ζήτησε απαλλαγή πληρωμής εισαγωγικού δασμού για αυτοκίνητο που είχε εισαχθεί προσωρινά στην Κύπρο.
Το αίτημα του εφεσίβλητου απορρίφθηκε με το αιτιολογικό ότι η απουσία του αιτητή στο εξωτερικό δεν "συνιστούσε μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτερικό" όπως προνοεί το πιο πάνω Διάταγμα. Δεν καταχωρήθηκε προσφυγή εναντίον της απόρριψης εκείνης.
Ο Εφεσίβλητος υπέβαλε νέα αίτηση μετά την θέσπιση του Νόμου 309/87 άρθρο 11(4)(β), (ο Νόμος), για απαλλαγή εισαγωγικού δασμού για "καινούργιο" όμως αυτοκίνητο το οποίο δεν είχε εισαχθεί στην Κύπρο.
Κατά την έρευνα που ακολούθησε τη δεύτερη αίτηση, η Διοίκηση έκαμε χρήση στοιχείων της πρώτης αίτησης με αποτέλεσμα να γίνει μερική συγχώνευση των στοιχείων των δύο αιτήσεων, και απέρριψε την δεύτερη αίτηση με το αιτιολογικό της "μη προσκόμισης στοιχείων που να αποδεικνύουν εργασία στο εξωτερικό για συνολική περίοδο δέκα χρόνων".
Κατά την πρωτόδικη διαδικασία ηγέρθηκαν τα θέματα κατά πόσο η προσβαλλόμενη διοικητική πράξη είχε εκτελεστό χαρακτήρα και κατά πόσο ήταν εύλογα επιτρεπτή στη Διοίκηση ενόψει των προσκομισθέντων στοιχείων.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η επίδικη διοικητική πράξη είχε εκτελεστό χαρακτήρα
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου διαφώνησε με την πρωτόδικη απόφαση και αποφάνθηκε ότι:
1. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε προηγουμένη υπόθεση ουσιαστικά ανάλογη όσον αφορά τα γεγονότα προς την παρούσα, αποφάσισε ότι η επίδικη διοικητική πράξη είχε πληροφοριακό χαρακτήρα μόνο και όχι εκτελεστό λόγω της μη εισαγωγής του αυτοκινήτου για το οποίον εζητείτο η απαλλαγή κατά τον χρόνο απόρριψης του αιτήματος.
2. Η φράση "νοουμένου ότι η εισαγωγή γίνεται εντός..", η
οποία είχε καθοριστική σημασία στην προηγούμενη απόφαση της Ολομέλειας συναντάται τόσο στα κείμενα του άρθρου 11(4)(β) του Νόμου όσο και του Διατάγματος 188/82 του Υπουργικού Συμβουλίου - το οποίο ίσχυε στην προηγούμενη απόφαση - και ως εκ τούτου πρέπει να ερμηνευθούν κατά τον ίδιο τρόπο.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η επίδικη διοικητική πράξη στερείται του απαραίτητου εκτελεστού χαρακτήρα και η προσφυγή είναι απαράδεκτη για το μοναδικό αυτό λόγο.
Η έφεση επιτυγχάνει. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Υπόθεση που αναφέρθηκε:
Yiaogou v. Republic of Cyprus (1987) 3 C.L.R. 27.
Έφεση.
Έφεση εναντίον απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Στυλιανίδη, Δ.) ημερ. 20 Ιουνίου, 1989 (Προσφυγή Αρ. 449/88) με την οποία κηρύχθηκε άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα η απόφαση του Διευθυντή του Τμήματος Τελωνείων να απορρίψει το αίτημα του εφεσίβλητου για απαλλαγή πληρωμής δασμού για εισαγωγή μηχανοκίνητου οχήματος.
Α. Βασιλειάδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α', για τους εφεσείοντες.
Σ. Μαμαντόπουλος, για τον εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ι. Πογιατζής.
ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ: Η έφεση αυτή στρέφεται εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία κηρύχθηκε άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα η πράξη του Διευθυντή Τμήματος Τελωνείων, η οποία ήταν το αντικείμενο της προσφυγής αρ. 449/88 που ο Εφεσίβλητος-Αιτητής καταχώρησε εναντίον των Εφεσειόντων-Καθ'ων η Αίτηση. Με την επίδικη διοικητική πράξη είχε απορριφθεί αίτημα του Εφεσίβλητου για απαλλαγή πληρωμής δασμού για εισαγωγή μηχανοκίνητου οχήματος, με βάση το άρθρο 11(4)(β)* του περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1978 (Νόμος αρ. 18/ 78), όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο αρ.309/87.
Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου είχαν εγερθεί δυο βασικά ερωτήματα. Το πρώτο ερώτημα ήταν κατά πόσο η προσβαλλόμενη διοικητική πράξη είχε εκτελεστό
11(4) Τηρουμένων των διατάξεων τον παρόντος άρθρον ως και οιασδήποτε ετέρας διατάξεως οπονδήποτε διαλαμβανομένης και αφορώσης εις την ατελή εισαγωγήν εμπορευμάτων, ωσαύτως απαλλάττονται τον εισαγωγικού δασμού ή και φόρον καταναλώσεως υπό τους ακολούθους όρονς και προϋποθέσεις-
(β) μηχανοκίνητα οδικά οχήματα των κλάσεων 87.02.11 και 87.02.19 εισαγόμενα υπό ή διά λογαριασμών πολίτον της Δημοκρατίας ο οποίος κατά τα αμέσως προ της επανόδον τον εις την Δημο-κρατίαν δώδεκα έτη αποδεδειγμένως ειργάσθη εις το εξωτερικόν μετά την 20ην Ιονλίον 1974 διά σννολικήν περίοδον τονλάχιστον 10 ετών, νοονμένον ότι η εισαγωγή γίνεται εντός ενός έτονς από της ενάρξεως της ισχύος τον παρόντος Νόμον ή εντός ενός έτονς από της αφίξεως τον δι'εγκατάστασιν εν τη Δημοκρατία·
χαρακτήρα ή όχι. Το δεύτερο ερώτημα ήταν κατά πόσο, εν όψει των στοιχείων που προσκόμισε ο Αιτητής, η προσβαλλόμενη πράξη ήταν εύλογα επιτρεπτή στη Διοίκηση ή όχι.
Η εισήγηση των Εφεσειόντων ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν είχε εκτελεστό χαρακτήρα βασίστηκε στο γεγονός ότι, σε κανένα στάδιο πριν την έκδοσή της, δεν είχε εισαχθεί στην Κύπρο από τον Εφεσίβλητο το καινούργιο αυτοκίνητο αναφορικά με το οποίο ζητούσε την απαλλαγή πληρωμής εισαγωγικού δασμού.
Με την προσβαλλόμενη απόφασή του το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η επίδικη διοικητική πράξη είχε εκτελεστό χαρακτήρα, λέγοντας επί του προκειμένου τα εξής:
"Το δεύτερο στοιχείο που πρόβαλε ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση για τη μη εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης πράξης είναι ότι ο αιτητής δεν έκαμε εισαγωγή αυτοκινήτου.
Στην πρώτη αίτηση παράθεσε πλήρη στοιχεία. Στη δεύτερη ανάφερε "Καινούργιο". Όλα τα στοιχεία της πρώτης αίτησης λήφθηκαν υπόψη και έγινε, κατά κάποιο τρόπο, συγχώνευση των στοιχείων των δύο αιτήσεων. Ο νομοθέτης πρόβλεψε: "Νοουμένου ότι η εισαγωγή γίνεται εντός ενός έτους από της ενάρξεως της ισχύος του παρόντος νόμου.'"
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να αναφερθούμε σε συντομία στα σχετικά γεγονότα που ήταν ενώπιον της Διοίκησης και του πρωτόδικου Δικαστηρίου, πάνω στα οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο βάσισε την αιτιολογία του για την απόρριψη της πιο πάνω εισήγησης των Εφεσειόντων.
Στις 15/4/1986 ο Εφεσίβλητος ζήτησε, με γραπτή αίτησή του, την απαλλαγή πληρωμής εισαγωγικού δασμού για το αυτοκίνητο Mercedes 200D, ξένος αριθμός εγγραφής 774-Ζ-3242, αριθμός Εντύπου C104 Β92148, που είχε εισαχθεί προσωρινά στην Κύπρο. Η αίτηση εκείνη υποβλήθηκε με βάση το τότε ισχύον δίκαιο, δηλαδή το Διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου ΚΔΠ 188/82* που εκδόθηκε με βάση το άρθρο 11(2) του περί Τελωνειακών Δασμών και Φόρων Καταναλώσεως Νόμου του 1978 (Νόμος αρ. 18/78), όπως τροποποιήθηκε. Η Διοίκηση απέρριψε την αίτηση εκείνη στις 7/9/1987, με το αιτιολογικό ότι η απουσία του Αιτητή από την Κύπρο δεν "συνιστούσε μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτερικό". Εναντίον της απόρριψης εκείνης δεν καταχωρήθηκε προσφυγή.
Μετά τη θέσπιση του Νομού αρ. 309/87, με τον οποίο τροποποιήθηκε ο βασικός Νόμος 18/78 με την προσθήκη νέων εδαφίων, στο τέλος του άρθρου 11, περιλαμβανομένου του εδαφίου 4(β) στο οποίο έχω ήδη αναφερθεί, ο Εφεσίβλητος υπέβαλε νέα γραπτή αίτηση, αυτή τη φορά κάτω από το άρθρο 11(4)(β) του Νόμου, για απαλλαγή πληρωμής εισαγωγικού δασμού για "καινούριο" όμως αυτοκίνητο. Φαίνεται ότι η Διοίκηση, κατά την έρευνα που ακολούθησε την υποβολή της δεύτερης αυτής αίτησης έκαμε χρήση στοιχείων που είχαν υποβληθεί από τον Εφεσίβλητο προς υποστήριξη της πρώτης αίτησής του και, με αυτή την έννοια, μπορεί να λεχθεί ότι έγινε, κατά κάποιο τρόπο, συγχώνευση των στοιχείων των δυο αιτήσεων του Εφεσίβλητου. Τελικά η Διοίκηση, με την πράξη που προσβλήθηκε με την προσφυγή αρ. 449/88, απέρριψε τη δεύτερη αίτηση του Εφεσίβλητου, με το αιτιολογικό ότι δεν είχε "προσκομίσει στοιχεία που να αποδεικνύουν εργασία του στο εξωτερικό για συνολική περίοδο δέκα χρόνων."
*Μηχανοκίνητα οχήματα των κλάσεων 87.02.11 και 87.02.19 εισαγόμενα υπό Κυπρίων οι οποίοι κατόπιν μονίμου εγκαταστάσεως εις το εξωτερικό διά συνεχή περίοδον τουλάχιστον 10 ετών επανέρχονται και εγκαθίστανται μονίμως εν τη Δημοκρατία νοουμένου ότι η εισαγωγή γίνεται εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος από της αφίξεώς των κατά την κρίσιν του Διευθυντού:
Νοείται περαιτέρω ότι ο Υπουργός Οικονομικών κέκτηται εξουσίαν όπως παραχωρή ατέλειαν εις Κυπρίους επάναπατρισθέντας προ της 1.1.1982 οι οποίοι δεν πληρούν τους ανωτέρω όρους.
Ο πρώτος λόγος εφέσεως στρέφεται κατά του μέρους της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου που αφορά την εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης πράξης και υποστηρίχτηκε από τον ευπαίδευτο δικηγόρο των Εφεσειό-ντων με αναφορά του στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Anna Yiangou v Republic of Cyprus (1987) 3 C.L.R. 27.
Κατά τη συζήτηση της έφεσης ενώπιόν μας κατέστη απόλυτα σαφές ότι οι δύο διαδοχικές αιτήσεις υποβλήθηκαν από τον Εφεσίβλητο αναφορικά με δυο διαφορετικά μηχανοκίνητα οχήματα. Το όχημα στην πρώτη αίτηση ήταν μεταχειρισμένο και είχε εισαχθεί προσωρινά στην Κύπρο. Το όχημα στη δεύτερη αίτηση, που είναι η επίδικη, ήταν "καινούριο" και δεν είχε ποτέ εισαχθεί στην Κύπρο.
Έχουμε τη γνώμη ότι η μερική συγχώνευση των στοιχείων των δυο αιτήσεων, στην οποία έχουμε αναφερθεί, δεν μειώνει την καθοριστική σημασία που ενέχει το γεγονός ότι οι δύο αιτήσεις αφορούν διαφορετικά αυτοκίνητα και ότι το αυτοκίνητο που αναφέρεται στη δεύτερη αίτηση δεν εισάχθηκε ποτέ στην Κύπρο.
Υπάρχει ουσιαστική αναλογία μεταξύ των γεγονότων στην παρούσα υπόθεση και των γεγονότων στην υπόθεση Anna Yiangou (ανωτέρω), εφόσο, τόσο στη μια όσο και στην άλλη περίπτωση, το αυτοκίνητο για το οποίο ζητείτο η απαλλαγή δεν είχε εισαχθεί στη Δημοκρατία κατά το χρόνο της απόρριψης του αιτήματος. Η μη εισαγωγή του αυτοκινήτου ήταν ο μοναδικός λόγος για τον οποίο η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου αποφάσισε ότι η επίδικη διοικητική πράξη στην υπόθεση Anna Yiangou (ανωτέρω) είχε πληροφοριακό μόνο χαρακτήρα και όχι εκτελεστό. Υπάρχει, βέβαια, η εισήγηση του ευπαίδευτου δικηγόρου του Εφεσίβλητου ότι η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται από την υπόθεση Anna Yiangou για το λόγο ότι στην παρούσα υπόθεση ισχύει το άρθρο 11(4)(β) του Νόμου, ενώ στην υπόθεση Anna Yiangou ίσχυε το Διάταγμα 188/82. Δεν έχουμε, όμως, διαπιστώσει οποιαδήποτε διαφορά στα αντίστοιχα κείμενα των δύο διατάξεων, η οποία να επιβάλλει ή να δικαιολογεί τη διαφοροποίηση που εισηγείται ο δικηγόρος του Εφεσίβλητου. Τουναντίον,η φράση "νοουμένου ότι η εισαγωγή γίνεται εντός...", στην οποία η Ολομέλεια απέδωσε καθοριστική σημασία στην υπόθεση Anna Yiangou, συναντάται στα κείμενα και των δυο νομοθετικών διατάξεων οι οποίες πρέπει, ως εκ τούτου, να ερμηνευθούν κατά τον ίδιο τρόπο.
Για τους πιο πάνω λόγους, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η επίδικη διοικητική πράξη στερείται του απαραίτητου εκτελεστού χαρακτήρα και η προσφυγή είναι απαράδεκτη για το μοναδικό αυτό λόγο. Εν όψει αυτού, ο μοναδικός άλλος λόγος έφεσης που αναπτύχθηκε ενώπιόν μας από το δικηγόρο του εφεσείοντα, που είναι ο τέταρτος στη σειρά λόγος στην Ειδοποίηση Εφέσεως, παραμένει χωρίς αντικείμενο.
Η έφεση επιτυγχάνει και η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Δεν εκδίδουμε οποιαδήποτε διαταγή αναφορικά με τα έξοδα.
Έφεση επιτυγχάνει χωρίς έξοδα.