|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:B441
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΙΝΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 10/2018)
15 Οκτωβρίου 2018
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΥ, Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΔΔ]
DELINCYP COMPANY LIMITED
Παραπονούμενη
ΚΑΙ
1. XXXXX WOGANG
2. XXXXX ΠΑΠΑΡΓΥΡΟΥ
3. XXXXX ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Κατηγορούμενοι
---------------
Ex parte αίτηση ημερ. 5.7.2018
---------------
Λουκής Λουκαΐδης για την παραπονούμενη-αιτήτρια.
--------------
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και
δίδεται από τον Λ. Παρπαρίνο, Δ.
--------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex tempore)
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.: Η υπό εξέταση αίτηση ημερ. 5.7.2018 αφορά αίτημα για παράταση του χρόνου καταχώρισης ποινικής έφεσης εντός 15 ημερών από τη σύνταξη του διατάγματος, αναφορικά με την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 31.5.2018, με την οποία απερρίφθη ιδιωτική ποινική που καταχώρισε η αιτήτρια και ως αποτέλεσμα αθώωσε και απάλλαξε τις κατηγορούμενες 2 και 3.
Οι λόγοι επί των οποίων στηρίζει η αιτήτρια το αίτημα της είναι η καθυστέρηση στην παράδοση της πρωτόδικης απόφασης στο δικηγόρο της αιτήτριας, στο χρόνο που στάληκε από τους δικηγόρους στην αιτήτρια για σκοπούς μετάφρασης προκειμένου να αντιληφθούν την απόφαση, στο χρόνο που χρειάστηκε να προσέλθει η αιτήτρια στην Κύπρο και να συζητήσει το θέμα με τους δικηγόρους της αναφορικά με την περαιτέρω πορεία της, που όλοι μαζί είχαν ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση και την πάροδο του χρόνου μέσα στον οποίο θα έπρεπε να καταχωρηθεί η έφεση.
Σύμφωνα με τη νομολογία, οι αρχές με βάση τις οποίες εγκρίνονται οι αιτήσεις για παράταση προθεσμίας καταχώρησης έφεσης είναι καλά θεμελιωμένες και ο χρόνος για την άσκηση έφεσης σύμφωνα με το άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, μπορεί να παραταθεί μόνο εφόσον το Δικαστήριο ικανοποιηθεί ότι υπάρχει βάσιμος λόγος γι΄αυτό. Η εξουσία αυτή ασκείται με φειδώ. Σχετική υπόθεση είναι η Βάκης ν. Αστυνομίας (2004) 2 ΑΑΔ 303.
Ό,τι προκύπτει από τη νομολογία είναι ότι η παράταση της προθεσμίας έφεσης τότε μόνο επιτρέπεται όταν η παράλειψη καταχώρησης έφεσης εντός του καθορισμένου χρόνου οφείλεται σε αδυναμία του εφεσείοντα. Η αδυναμία αυτή πρέπει να συντρέχει όχι μόνο κατά το διάστημα της προθεσμίας αλλά και κατά το διάστημα από την εκπνοή της προθεσμίας μέχρι την υποβολή της αίτησης για παράταση χρόνου. Η ανάγκη για μελέτη από συνήγορο εφεσείοντα δεν αποτελεί λόγο παράτασης της προθεσμίας όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Α/φοί Λαμπριανίδη κ.α. ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερίου (1989) 2 Α.Α.Δ. 374. (Βλ. επίσης Δημοκρατία ν. Κυριάκου (2003) 2 Α.Α.Δ. 479, Φυτούλλα Ιωάννου (1997) 2 Α.Α.Δ. 387)
Έχουμε μελετήσει με προσοχή τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μας σε συνάρτηση με τα όσα ανέφερε στο Δικαστήριο ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας και είναι η κρίση μας, ότι η αίτηση δεν έχει προοπτική επιτυχίας για τους ακόλουθους λόγους: Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση, η πρωτόδικη απόφαση δόθηκε τέλος Μαΐου του 2018 και η υπό εξέταση αίτηση υποβλήθηκε ένα μήνα και πλέον μετά, δεν έχει δοθεί άδεια καταχώρησης έφεσης ούτε και από τον Γενικό Εισαγγελέα και τέλος, δεν έχει καταδειχθεί ουσιαστική αδυναμία καταχώρησης της Έφεσης εμπρόθεσμα. Ενόψει αυτών, καταλήγουμε ότι δεν έχει τεθεί ενώπιον μας καλός λόγος για να δοθεί η αιτούμενη άδεια. Όλα όσα έχουν τεθεί από την αιτήτρια είναι αόριστα, χωρίς χρονικό προσδιορισμό και τα οποία από μόνα τους δεν καταδεικνύουν αδυναμία ως έχει καθορίσει η νομολογία.
Κατά συνέπεια η αίτηση απορρίπτεται.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
/ΚΧ»Π