|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:B263
31 Μαίου, 2018
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.Δ.]
ΜΕΤΑΞΥ:
1. STELSA TRADING CO LTD,
2. ΣΑΒΒΑ,
3. ΤΑΣΟΥ,
4. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
Εφεσειόντων/Αιτητών
και
Εφεσίβλητου-Καθ΄ ου η αίτηση.
-----------------------
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 2.3.2018
Αλ. Ελευθερίου για Π. Αγγελίδη & Σία, για τους Εφεσείοντες-Αιτητές.
Ερ. Παπαλοίζου (κα.), Δικηγόρος για τη Δημοκρατία, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέως, για τον Εφεσίβλητο-Καθ΄ ου η αίτηση.
-----------------------
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Π.
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(ex-tempore)
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Με την υπό εξέταση αίτηση ζητείται διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να παρατείνεται κατά τρεις ημέρες, από την έκδοση του διατάγματος, ο χρόνος καταχώρισης της ειδοποίησης έφεσης.
Στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι στις 15.2.2018 επιβλήθηκε ποινή σε έκαστο αιτητή στην Υπόθεση αρ. 21027/15, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, για αδικήματα παράλειψης καταβολής Φ.Π.Α..
Το κείμενο της απόφασης ήταν έτοιμο στις 23.2.2018, ημέρα Παρασκευή, και ουσιαστικά αυτός είναι ο λόγος τον οποίο επικαλούνται οι αιτητές προς υποστήριξη του αιτήματος τους, ότι δηλαδή δεν παρείχετο επαρκής χρόνος για καταχώριση της έφεσης μέχρι τις 26.2.2018.
Καταχωρήθηκε ένσταση, στην αίτηση, η οποία επίσης υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση. Στην ένορκη δήλωση αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι στις 15.2.2018 η ποινή ανακοινώθηκε στους αιτητές, στην παρουσία του δικηγόρου τους, ο οποίος, παρόλον που δήλωσε ότι θα καταχωρήσει έφεση και ζήτησε προφορικά το κείμενο της απόφασης, μόνο μετά από 6 μέρες, την 21.2.2018 ζήτησε γραπτώς το κείμενο της απόφασης, το οποίο δόθηκε δύο μέρες αργότερα, την 23.2.2018.
Από τα ενώπιον μας στοιχεία φαίνεται ότι οι δικηγόροι των αιτητών ζήτησαν, από το γραφείο επιδόσεως τους στη Λεμεσό, να τους αποσταλεί το κείμενο της απόφασης, το οποίο είχε ληφθεί στις 23.2.2018, με Υπηρεσία Ταχυμεταφορών, παρότι την 26.2.2018 έληγε η προθεσμία καταχώρισης έφεσης. Οι δικηγόροι των αιτητών τελικά παρέλαβαν το κείμενο της απόφασης από την Υπηρεσία Ταχυμεταφορών την 27.2.2018.
Η υπό εξέταση αίτηση καταχωρήθηκε την 2.3.2018.
Η ποινή η οποία επιβλήθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο ήταν συνολική ποινή ύψους €800.- στις κατηγορίες 3, 4, 5, 6, 7 και 9-13, σε κάθε ένα από τους κατηγορούμενους 1, 2, 3 και 4. Το συνολικό οφειλόμενο ποσό για επιβαρύνσεις και τόκους ήταν €1.300.-, το οποίο συνυπολογίστηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο κατά την επιμέτρηση της ποινής.
Το ζήτημα που εγείρεται, ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια η οποία παρέχεται από το άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155. Δυνάμει του άρθρου 134 το Ανώτατο Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια να δώσει παράταση χρόνου για καταχώριση ειδοποίησης έφεσης, όταν αποδεικνύεται βάσιμος λόγος. Η διαπίστωση βάσιμου λόγου, σύμφωνα με τη νομολογία, εξαρτάται από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης αλλά για να θεωρηθεί ότι συντρέχει τέτοιος λόγος θα πρέπει να υπάρχει ουσιαστική αδυναμία, του αιτητή, να ενεργήσει έγκαιρα και ορθά για καταχώριση έφεσης. Σχετική είναι η υπόθεση Komurgu κ.α. ν. Δημοκρατίας (1991) 2 ΑΑΔ, 83. Τα χρονικά όρια εντός των οποίων θα πρέπει να καταχωρείται έφεση πρέπει να τηρούνται αυστηρά, σύμφωνα με τη νομολογία μας και είναι σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν το δικαστήριο ικανοποιηθεί ότι η καθυστέρηση οφείλεται σε ουσιαστικήν αδυμαμία του αιτητή, που μπορεί να επιτραπεί η παράταση χρόνου για καταχώριση έφεσης. Σχετική είναι η υπόθεση Menwer (1990) 2 ΑΑΔ, 245.
Στην προκείμενη περίπτωση, λάβαμε υπόψιν όλα τα ενώπιον μας στοιχεία και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν βάσιμο λόγο για τον οποίο θα πρέπει να τους δοθεί η ζητούμενη παράταση χρόνου για καταχώριση έφεσης. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήξαμε αφού συνεκτιμήσαμε ότι ο δικηγόρος των αιτητών ήταν παρών κατά την απαγγελία της απόφασης στις 15.2.2018, ότι το γραπτό κείμενο της απόφασης δόθηκε στις 23.2.2018, μέρα Παρασκευή, στο γραφείο επιδόσεως των δικηγόρων των αιτητών και ότι η προθεσμία καταχώρισης της έφεσης έληγε τη Δευτέρα, 26.2.2018. Επομένως οι δικηγόροι των αιτητών, έστω και αν ήταν απαραίτητο γι΄ αυτούς να έχουν γραπτό κείμενο της απόφασης για να καταχωρήσουν την έφεση, είχαν δύο εργάσιμες ημέρες στη διάθεση τους, την Παρασκευή 23.2.2018 και τη Δευτέρα 26.2.2018, και δεν υπάρχει οποιαδήποτε ουσιαστική αιτιολογία γιατί δεν καταχώρησαν την έφεση μέχρι 26.2.2018. Η αιτιολογία που έδωσαν ότι ανέμεναν το κείμενο της απόφασης να φθάσει στο γραφείο τους στη Λευκωσία, μέσω Υπηρεσίας Ταχυμεταφορών, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως επαρκής, δεδομένου ότι θα μπορούσαν να πληροφορηθούν το περιεχόμενο του κειμένου της απόφασης είτε με τελεφαξ, είτε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, από τις 23.2.2018.
Όπως είναι θεμελιωμένο έχει μεγάλη σημασία η τελεσιδικία των αποφάσεων και ως εκ τούτου είναι πολύ σημαντική η τήρηση των προθεσμιών για καταχώριση εφέσεων.
Θεωρούμε ότι οι αιτητές έδειξαν ουσιαστικά ολιγωρία στην τήρηση των υποχρεώσεων τους για καταχώριση της έφεσης εμπρόθεσμα και ως εκ τούτου, κατά την κρίση μας, δεν δικαιολογείται η παροχή παράτασης χρόνου για καταχώριση έφεσης εναντίον της πρωτόδικης ποινής.
Κατά συνέπεια η αίτηση απορρίπτεται. Καμία διαταγή τα έξοδα, εφόσον δεν ζητήθηκαν.
Π.
Δ.
Δ.
/ΕΑΠ.