|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:B110
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Εφεση Αρ. 79/2017)
13 Μαρτίου, 2018
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ISMEN BORA,
Εφεσείων,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_ _ _ _ _ _
Χρ. Χριστοφόρου, για τον Εφεσείοντα.
Χρ. Κυθραιώτου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την Εφεσίβλητη.
_ _ _ _ _ _
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Λιάτσο, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Ο Εφεσείων κρίθηκε ένοχος μετά από δική του παραδοχή από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας σε δύο κατηγορίες, εδραζόμενες στον περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμο του 1977, Ν. 29/77, όπως τροποποιήθηκε. Ειδικότερα, ότι κατείχε 2.028,3 γρ. κάνναβης από την οποία δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη και ότι κατείχε την εν λόγω ναρκωτική ουσία με σκοπό να την προμηθεύσει σε άλλα πρόσωπα. Του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης πέντε ετών σε σχέση με την κατηγορία της κατοχής με σκοπό την προμήθεια. Στην κατηγορία της κατοχής δεν επιβλήθηκε οποιαδήποτε ποινή, δεδομένης της ουσιαστικής ταύτισης των συστατικών στοιχείων των δύο κατηγοριών.
Το Κακουργιοδικείο παρέθεσε ως ακολούθως το πλαίσιο των αδιαμφισβήτητων γεγονότων που περιέβαλλε τη διάπραξη των αδικημάτων:
«Την 28η Σεπτεμβρίου 2016 περί ώρα 11:30 μέλη της Υπηρεσίας Καταπολέμησης Ναρκωτικών (Υ.ΚΑ.Ν), μετέβησαν στον ξενώνα «Kipros Accommodation» που βρίσκεται επί της οδού Βασιλείου Βουλγαροκτόνου 16Α στη Λευκωσία, κατόπιν πληροφορίας ότι στο δωμάτιο υπ' αριθμό 4 του αναφερόμενου ξενώνα αποκρύπτονταν ναρκωτικά.
Ενώ τα μέλη της ΥΚΑΝ βρίσκονταν στο χώρο του ξενώνα, περί της 12:20 έφτασε στο μέρος ο κατηγορούμενος, ο οποίος ήταν το πρόσωπο που ενοικίαζε κατά τον ουσιώδη χρόνο το εν λόγω δωμάτιο. Συγκεκριμένα κατά τη διερεύνηση της υποθέσεως, διαπιστώθηκε ότι το εν λόγω δωμάτιο ενοικιάστηκε από τον κατηγορούμενο από τις 26 Σεπτεμβρίου 2016 μέχρι και την 28η Σεπτεμβρίου 2016 συμπεριλαμβανομένων, μέσω συγκεκριμένης ιστοσελίδας.
Αμέσως ο Α/Αστ.9 ανέκοψε τον κατηγορούμενο και αφού του υπέδειξε την αστυνομική του ταυτότητα, τον πληροφόρησε για την πρόθεση του να ερευνήσει τόσο τον ίδιο όσο και το δωμάτιο το οποίο ενοικίαζε, καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη η έκδοση σχετικού εντάλματος έρευνας.
Μετά την έκδοση του εντάλματος έρευνας και μεταξύ των ωρών 12:40 - 14:00 της ίδιας ημέρας, ο Α/Αστ. 9 μαζί με τον Α/Λοχ. 1877 ερεύνησαν το δωμάτιο υπ' αρ. 4 στην παρουσία του Κατηγορουμένου.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας και περί ώρα 12:50, εντός της ντουλάπας του εν λόγω δωματίου, εντοπίστηκε ένα χάρτινο κιβώτιο το οποίο περιείχε έξι διαφανείς και δύο ασημένιες πλαστικές συσκευασίες, αεροστεγώς κλειστές, οι οποίες περιείχαν ξηρή φυτική ύλη, κάνναβη. Ακολούθως ο Α/Αστ 9, αφού εξακρίβωσε το περιεχόμενο μίας εκ των συσκευασιών, επέστησε την προσοχή του κατηγορούμενου στο Νόμο και ο τελευταίος απάντησε «these are not mine». Ο κατηγορούμενος συνελήφθηκε για το αυτόφωρο αδίκημα της κατοχής ναρκωτικών και αφού του επεστήθη εκ νέου η προσοχή του στο Νόμο, αυτός δεν απάντησε οτιδήποτε.
Εντός του συγκεκριμένου χάρτινου κιβωτίου εντοπίστηκαν ακόμα 6 παρόμοιες πλαστικές συσκευασίες οι οποίες ήταν σχισμένες και άδειες.
Ακολούθως, τόσο τα κατασχεθέντα τεκμήρια, όσο και ο κατηγορούμενος οδηγήθηκαν στα γραφεία της Υ.ΚΑ.Ν Λευκωσίας όπου λήφθηκαν κατόπιν γραπτής του συγκατάθεσης, παρειακά επιχρίσματα και δακτυλικά αποτυπώματα. Την ίδια ημέρα και περί ώρα 19:00 ο κατηγορούμενος συνελήφθη δυνάμει Δικαστικού Εντάλματος Σύλληψης και αφού του εξήγησαν του λόγους της σύλληψης του και του επέστησαν την προσοχή του στο Νόμο, αυτός απάντησε «no comment».
Από επιστημονικές εξετάσεις που διενεργήθηκαν στα κατασχεθέντα τεκμήρια από το Γενικό Χημείο του Κράτους, διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για ελεγχόμενο φάρμακο Τάξεως Β, δηλαδή κάνναβη από την οποία δεν έχει εξαχθεί η ρητίνη, συνολικού βάρους 2028,3 γραμμαρίων τα οποία ο κατηγορούμενος είχε στην κατοχή του με σκοπό να τα προμηθεύσει σε τρίτο πρόσωπο.
Την 2.10.2016 και μεταξύ των ωρών 12:00 - 14:30, ο Α/Αστ 9 έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον κατηγορούμενο, στην οποία εμπλέκει τον εαυτό του στη διάπραξη των αδικημάτων, ενώ την 4.10.2016 λήφθηκε εκ νέου ανακριτική κατάθεση από τον Κατηγορούμενο.
Από τις δακτυλοσκοπικές εξετάσεις που διενεργήθηκαν από το Εργαστήριο Δακτυλοσκοπίας διαπιστώθηκε ότι τα δακτυλικά αποτυπώματα του κατηγορουμένου ταυτίζονται με δακτυλικό αποτύπωμα το οποίο βρέθηκε στο χάρτινο κιβώτιο, εντός του οποίου εντοπίστηκαν οι συσκευασίες με τις επίδικες ναρκωτικές ουσίες. Επιπρόσθετα τα δακτυλικά αποτυπώματα του κατηγορουμένου ταυτίστηκαν με τα αποτυπώματα τα οποία βρέθηκαν σε τρεις εκ των έξι άδειων σχισμένων πλαστικών συσκευασιών που ήταν τοποθετημένες εντός του ανωτέρω αναφερόμενου χάρτινου κιβωτίου.»
Αντικείμενο της υπό κρίση έφεσης συνιστά η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης σε σχέση με την έκταση της επιβληθείσας ποινής φυλάκισης των πέντε ετών. Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα εισηγείται ότι η εν λόγω ποινή είναι, υπό τις περιστάσεις, έκδηλα υπερβολική και θέτει ότι το Κακουργιοδικείο έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στην ποσότητα της επίδικης ναρκωτικής ουσίας. Προβάλλει ότι το λευκό ποινικό μητρώο του Εφεσείοντα σε συνάρτηση με την ηλικία του, 27 ετών, την επιπολαιότητα με την οποία ενήργησε, την άμεση παραδοχή του και τη συνεργασία του με την Αστυνομία, την οποία προμήθευσε με όλες τις πληροφορίες και τα στοιχεία που γνώριζε σχετικά με τον τελικό παραλήπτη των ναρκωτικών, ήταν παράγοντες που θα έπρεπε να οδηγήσουν στην επιβολή μικρότερης διάρκειας ποινής φυλάκισης.
Στην πολύ πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου Δημοκρατία ν. Niland, Ποιν. Εφ. Αρ. 18/17 κ.α., ημερ. 14.2.2018, ECLI:CY:AD:2018:B79, με αναφορά στα λεχθέντα στην Ρίκκος Ερωτοκρίτου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. Αρ. 53/17 κ.α., ημερ. 15.12.2017, ECLI:CY:AD:2017:B465, υπενθυμίζονται οι αρχές που διέπουν το ζήτημα ενεργοποίησης της εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου προς επανακαθορισμό επιβληθείσας πρωτοδίκως ποινής. Λέχθηκαν τα εξής:
«Οι βασικές αρχές που διέπουν το ζήτημα της εξουσίας επέμβασης του Εφετείου επί επιβληθείσας πρωτοδίκως ποινής, επαναλαμβάνονται στη σχετικά πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Selmani κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις 235/13 και 236/13, ημερομηνίας 5.10.2016, όπου λέχθηκαν τα εξής:
«Είναι πάγια νομολογημένο ότι το Εφετείο δεν κρίνει πρωτογενώς το ύψος της ποινής, καθότι ο καθορισμός της ποινής αποτελεί ευθύνη του πρωτόδικου δικαστηρίου. Σε δεύτερο βαθμό, εξετάζεται αν η ποινή εντάσσεται στα πλαίσια τα οποία καθορίζονται από τη νομολογία και τα οποία αρμόζουν προς τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Η έφεση δεν αποσκοπεί στον επανακαθορισμό της ποινής, αλλά στον έλεγχο της ορθότητάς της. Η επάρκεια δε της τιμωρίας καταδικασθέντος κρίνεται υπό το φως του συνόλου των γεγονότων που άπτονται της ποινής. Το Εφετείο έχει εξουσία επέμβασης μόνο όπου η επιβληθείσα ποινή, αντικειμενικά κρινόμενη, είναι είτε έκδηλα ανεπαρκής, είτε έκδηλα υπερβολική. Στις περιπτώσεις αυτές εναπόκειται στο Εφετείο ο καθορισμός της αρμόζουσας ποινής. Επέμβαση του Εφετείου χωρεί επίσης όπου διαπιστώνεται σφάλμα αρχής. (Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 525, Γενικός Εισαγγελέας ν. Αβρααμίδου (1993) 2 ΑΑΔ 355, Γενικός Εισαγγελέας ν. Λάμπρου (2009) 2 ΑΑΔ 686, Χρίστου Μιχαήλ ν. Αστυνομίας, Ποιν. Εφ. 130/2013, ημερ. 16.5.2014, ECLI:CY:AD:2014:B327 και Αναστάσιος Φραγκίσκου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 222/2014, ημερ. 25.11.2015), ECLI:CY:AD:2015:B779.»
Η επιτυχία ισχυρισμού περί έκδηλα ανεπαρκούς ή υπερβολικής ποινής, προϋποθέτει τεκμηρίωση πασιφανούς αναντιστοιχίας μεταξύ σοβαρότητας του εγκλήματος και επιβληθείσας ποινής ή/και ουσιώδη απόκλιση της ποινής από το πλαίσιο που οριοθετεί η νομολογία σε παρόμοιες περιπτώσεις (Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 525).»
Κατευθυντήριες αρχές αναφορικά με την επιβολή ποινών σε υποθέσεις κατοχής ναρκωτικών ουσιών και ιδιαίτερα σε περιπτώσεις κατοχής τέτοιων ουσιών με σκοπό την προμήθειά τους σε άλλα πρόσωπα, τέθηκαν από τη νομολογία μας μέσα από μια σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Μπορεί να αποτυπωθεί, ως απαύγασμα της εν λόγω νομολογίας, η ανάγκη για επιβολή αυστηρών ποινών, αποτρεπτικού χαρακτήρα, ακριβώς λόγω των ολέθριων αποτελεσμάτων που ενέχει η εγκληματική αυτή συμπεριφορά. Η αυστηρή μεταχείριση των παραβατών προβάλλει ως επιτακτική, δεδομένης της συχνότητας των υποθέσεων αυτής της μορφής που τίθενται ενώπιον των Δικαστηρίων και της ραγδαίας επιδείνωσης του φαινομένου της κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Η εξαθλίωση των θυμάτων, αλλά και η απώλεια ζωών, κυρίως νέων ανθρώπων, επιβάλλει τη δραστική παρέμβαση και συμμετοχή της δικαιοσύνης στην καθολική προσπάθεια αναχαίτισης της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών.
Δεν είναι χωρίς σημασία να τονιστεί ότι το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι βασική παράμετρος που προσμετρά το Δικαστήριο στην πορεία για επιμέτρηση της ποινής. Πέραν τούτου, λαμβάνονται βεβαίως υπόψη οι συνθήκες διάπραξης ενός αδικήματος αλλά και οι προσωπικές περιστάσεις ενός κατηγορουμένου, στα πλαίσια εξατομίκευσης της κάθε ποινής. Προεξάρχουσας όμως σημασίας είναι η αποτροπή προς τον σκοπό προστασίας του κοινωνικού συνόλου, στοιχείο που υπαγορεύει παροχή περιορισμένης σημασίας στις προσωπικές συνθήκες και περιστάσεις ενός κατηγορούμενου. Είναι επίσης πάγια νομολογιακή αρχή, ότι όπου παρατηρείται έξαρση και επιμονή στη διάπραξη παρόμοιας φύσης αδικημάτων παρά τις επιβληθείσες από τα δικαστήρια αυστηρές ποινές, δικαιολογείται η επιβολή ακόμα αυστηρότερων (Selmani κα ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 235/13 κα, ημερ. 5.10.2016), ECLI:CY:AD:2016:B469.
Στην υπό κρίση περίπτωση, κατά την επιμέτρηση της ποινής, το Κακουργιοδικείο τόνισε τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων με αναφορά στην ανώτατη προβλεπόμενη από το Νόμο ποινή της διά βίου φυλάκισης, σε σχέση με την κατηγορία της κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα. Ακολούθως, σημείωσε τη σχετικά μεγάλη ποσότητα των υπό αναφορά ναρκωτικών και έλαβε υπόψη του το σύνολο των μετριαστικών παραγόντων που τέθηκαν ενώπιόν του, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειακών και προσωπικών περιστάσεων του Εφεσείοντα. Τέλος, προσέδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην παραδοχή του Εφεσείοντα, στη συνεργασία του με τις αστυνομικές αρχές και στο λευκό ποινικό μητρώο του.
Δεν εντοπίζουμε οποιοδήποτε σφάλμα στην πρωτόδικη κατάληξη, ούτε και υπάρχουν περιθώρια επέμβασης του Εφετείου.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση επιμαρτυρούν ότι ο Εφεσείοντας ενεργούσε ως μεταφορέας (βαποράκι) των ναρκωτικών. Είχε συμφωνήσει με τον τελικό παραλήπτη - πρόσωπο που διέμενε στις κατεχόμενες περιοχές και το οποίο αδυνατούσε να εισέλθει στις ελεύθερες περιοχές και να παραλάβει τις ναρκωτικές ουσίες - να μεταφέρει ο ίδιος τις παράνομες ουσίες από τις ελεύθερες στις κατεχόμενες περιοχές. Ηταν, υπό τις συνθήκες, αναγκαίος κρίκος στην αλυσίδα διακίνησης των παράνομων ουσιών και ορθά σταθμίστηκε ο ρόλος που διαδραμάτισε από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εφεσείοντα επικαλέστηκε τη συνεργασία του Εφεσείοντα με την Αστυνομία, θέτοντας ότι θα έπρεπε να ήταν κυρίαρχης σημασίας στην πορεία επιμέτρησης της ποινής. Είναι νομολογιακά αναγνωρισμένο ότι η συνεργασία με τις διωκτικές αρχές, ιδίως σε σχέση με αδικήματα αυτής της μορφής, συνιστά σοβαρό ελαφρυντικό παράγοντα, ο οποίος και θα πρέπει να προσμετράται ανάλογα. Λέχθηκαν τα εξής στην υπόθεση Αναστάσιος Φραγκίσκου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 222/14, ημερ. 25.11.2015, ECLI:CY:AD:2015:B779:
«Η πλήρης διαλεύκανση εγκληματικών δραστηριοτήτων οι οποίες περιστρέφονται γύρω από την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και ιδίως η προσαγωγή ενώπιον της δικαιοσύνης των προσώπων που διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην εγκληματική αυτή συμπεριφορά, είναι έργο δύσκολο και πολύπλοκο. Στις πλείστες των περιπτώσεων είναι αναγκαία η αναζήτηση μαρτυρίας από πρόσωπα που εμπλέκονται στις έκνομες αυτές δραστηριότητες. Πρόσωπα που συνήθως είναι απρόθυμα να συνδράμουν τις προσπάθειες των διωκτικών αρχών. Ο φόβος τόσο για τη δική τους ασφάλεια όσο και γι΄ αυτή του στενού οικογενειακού και φιλικού τους περιβάλλοντος λειτουργεί αποτρεπτικά. Ο κίνδυνος που αναλαμβάνουν ως αποτέλεσμα της απόφασής τους να συνεργαστούν με την Αστυνομία, σε συνάρτηση με το βαθμό συνεργασίας και την έκταση και φύση των πληροφοριών που παρέχουν, θα πρέπει να συνεκτιμούνται από τα Δικαστήρια κατά το στάδιο της επιβολής ποινής στα πρόσωπα αυτά. Οσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος και όσο πολυτιμότερη είναι η συνδρομή τόσο περισσότερο θα πρέπει αυτό να αντανακλάται στο ύψος της ποινής που επιβάλλεται.»
Στην ενώπιόν μας περίπτωση η συνεργασία του Εφεσείοντα και η επίδρασή της στην πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης ήταν περιορισμένης μορφής, δεδομένου ότι εξαντλήθηκε στην αναφορά του ονόματος και της ηλεκτρονικής διεύθυνσης του τελικού παραλήπτη, κάποιου Ekin Ersoy, προσώπου που διαμένει στις κατεχόμενες περιοχές. Παρά ταύτα, η περιορισμένη, έστω, συνεισφορά του Εφεσείοντα, λήφθηκε υπόψη από το Κακουργιοδικείο, γεγονός που αντανακλάται και στο τελικό ύψος της επιβληθείσας ποινής.
Καταληκτικά, για τους λόγους που έχουμε ήδη εξηγήσει, δεν εντοπίζουμε οποιοδήποτε σφάλμα αρχής, ούτε και έχει καταδειχθεί ότι η υπό κρίση ποινή είναι έκδηλα υπερβολική, δεδομένης της σοβαρότητας των κατηγοριών αλλά και των γεγονότων που τις περιβάλλουν, ιδίως της σημαντικής ποσότητας των ναρκωτικών. Το Κακουργιοδικείο, συνεκτίμησε στο ορθό πλαίσιό τους τα ενώπιόν του δεδομένα και ορθά εφαρμόζοντας τα νομολογιακά καθορισμένα κριτήρια επέβαλε την αρμόζουσα, υπό τις περιστάσεις, ποινή.
Συνακόλουθα, η έφεση απορρίπτεται, η επιβληθείσα ποινή επικυρώνεται.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.