ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
ECLI:CY:AD:2018:B95
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 61/2016)
1 Μαρτίου, 2018
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
Μεταξύ:
ΜΑΡΙΟΥ ΠΟΛΥΒΙΟΥ
Εφεσείοντα,
-v-
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Εφεσίβλητης
_________________________
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 6.12.2017
Ανδρέας Ευτυχίου μαζί με τον Μάριο Καραϊσκο, για τον Αιτητή-Εφεσείοντα
Γιάννος Αργυρού, Δημόσιος Κατήγορος, για Γενικό Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη
__________________________
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάτος, Π.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Με την αίτηση του, ο Αιτητής-Εφεσείων ζητά άδεια για την προσαγωγή περαιτέρω προφορικής μαρτυρίας και κατάθεση σχετικής έκθεσης από τον κύριο Νίκο Μαρκουλλή, εμπειρογνώμονα εκτιμητή ζημιών και φθορών αυτοκινήτων, αναφορικά με ζημιά και φθορά που κατ' ισχυρισμόν υπέστη το αυτοκίνητό του με αριθμό εγγραφής ΜΑΤ 230, μετά την έκδοση της υπό έφεση πρωτόδικης απόφασης ημερομηνίας 25.2.2016 και ενώ το προαναφερόμενο αυτοκίνητο βρισκόταν υπό τη φύλαξη της αστυνομίας, στον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό Λεμεσού, δυνάμει της προσβαλλόμενης πρωτόδικης απόφασης.
Την 25.2.2016, το πρωτόδικο Δικαστήριο, ασκώντας τις εξουσίες του κυρίως δυνάμει του άρθρου 32 του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, διέταξε όπως το διάταγμα κράτησης του προαναφερόμενου οχήματος, το οποίο είχε αρχικά εκδοθεί στις 2.12.2014 και ανανεώθηκε στη συνέχεια, παραμείνει σε ισχύ μέχρι την ολοκλήρωση της ποινικής υπόθεσης 15349/15 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού.
Η προαναφερόμενη απόφαση η οποία εφεσιβλήθηκε στις 4.3.2016, προσβάλλεται ως εσφαλμένη με τρεις λόγους έφεσης, εκ των οποίων ο τρίτος λόγος είναι σχετικός με την υπό εξέταση αίτηση. Στον τρίτο λόγο έφεσης αναγράφεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, κατά την έκδοση του προαναφερόμενου διατάγματος, εφάρμοσε και/ή ερμήνευσε εσφαλμένα το άρθρο 32 του Κεφαλαίου 155. Στην αιτιολογία του προαναφερόμενου λόγου έφεσης, αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν εξέτασε καθόλου και/ή επαρκώς εάν η αστυνομία που θα κρατήσει το όχημα του Εφεσείοντα θα λάβει μέτρα για την εύλογη φροντίδα και διατήρηση του, δεδομένου ότι είναι πολυτελές και μεγάλης αξίας όχημα.
Στην υπό εξέταση αίτηση, η Εφεσίβλητη καταχώρησε ένταση και, στη συνέχεια, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των δυο πλευρών υπέβαλαν γραπτές αγορεύσεις.
Η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του Εφεσείοντα στην οποία αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι αυτός στις 24.10.2016 (δηλαδή οκτώ περίπου μήνες μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης), ανέθεσε στον προαναφερόμενο κύριο Νίκο Μαρκουλλή, εμπειρογνώμονα εκτιμητή ζημιών και φθορών αυτοκινήτων, να εξετάσει το προαναφερόμενο αυτοκίνητό του για να διαπιστώσει αν υπέστη ζημιές ή φθορές κατά την περίοδο της κράτησης του από την αστυνομία, η οποία άρχισε στις 2.12.2014 και, στη συνέχεια, ανανεώθηκε διαδοχικά. Ο κύριος Μαρκουλλής επιθεώρησε το συγκεκριμένο όχημα, στην Αστυνομική Διεύθυνση Λεμεσού, στις 25.10.2016 και, κατά την ημέρα της επιθεώρησης, διαπίστωσε ότι το όχημα είχε υποστεί κάποιες φθορές.
Σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο του Αιτητή - Εφεσείοντα, η μαρτυρία του κυρίου Μαρκουλλή, η οποία δεν μπορούσε να παρουσιαστεί στο πρωτόδικο Δικαστήριο με εύλογη επιμέλεια, είναι σχετική και σημαντική για την υποστήριξη του τρίτου λόγου έφεσης και την έκβαση της έφεσης γενικότερα, και είναι μαρτυρία αξιόπιστη καθότι προέρχεται από αντικειμενικό και εγνωσμένου κύρους πραγματογνώμονα.
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία υπό το φως των ικανών αγορεύσεων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των διαδίκων. Παρατηρούμε ότι το άρθρο 32 του Κεφαλαίου 155 στο οποίο, κυρίως βασίστηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο για να διατάξει την κατακράτηση του προαναφερόμενου οχήματος το οποίο κατασχέθηκε δυνάμει εντάλματος έρευνας, παρέχει εξουσία στο Δικαστήριο να διατάξει την κατακράτηση κατασχεθέντος, κατά την εκτέλεση εντάλματος έρευνας, αντικειμένου από τέτοιο πρόσωπο το οποίο ο Δικαστής ήθελε ορίσει, λαμβανομένης πάντοτε εύλογης φροντίδας για τη διατήρησή του, μέχρι την αποπεράτωση οποιασδήποτε ποινικής διαδικασίας, η οποία είναι δυνατό να διεξαχθεί, σε σχέση με αυτό [άρθρο 32(1)].
Η υπό εξέταση αίτηση βασίζεται και στο άρθρο 146 του Κεφ. 155, το οποίο προνοεί, μεταξύ άλλων, ότι το Ανώτατο Δικαστήριο, κατά την ακρόαση έφεσης, έχει εξουσία να ακούσει περαιτέρω μαρτυρία και να επιφυλάξει την απόφασή του μέχρις ότου ακουστεί η περαιτέρω αυτή μαρτυρία. Το άρθρο αυτό έτυχε νομολογιακής ερμηνείας, μεταξύ άλλων στην υπόθεση Ιωάννου άλλως Άθως v. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 584, στην οποία τονίστηκε ότι το Εφετείο, σπάνια ασκεί την εξουσία του υπέρ της αποδοχής αιτήσεων για προσαγωγή περαιτέρω μαρτυρίας κατ' έφεση. Αυτό είναι συνέπεια του γεγονότος ότι η λήψη πρωτογενούς μαρτυρίας δεν συνάδει, γενικά, με την αποστολή του Εφετείου. Το Εφετείο όμως, οφείλει να δεχθεί να ακούσει περαιτέρω μαρτυρία, αν πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
Α. Αν δεν ήταν δυνατόν ο Αιτητής, με την άσκηση εύλογης επιμέλειας, να εντοπίσει και να προσάξει στη δίκη την προτεινόμενη μαρτυρία
Β. Αν η μαρτυρία έχει οντότητα με επιπτώσεις στην υπόθεση, χωρίς κατ' ανάγκη να είναι αποφασιστικής σημασίας και
Γ. Αν είναι αξιόπιστη μαρτυρία υπό την έννοια που δίδεται στην αγγλική υπόθεση R. v. Beresford 56 (1971) Crim. App. Rep. 143.
Στην προκείμενη περίπτωση, εκείνο που μας απασχόλησε ιδιαίτερα, είναι το κατά πόσον η μαρτυρία του κυρίου Μαρκουλλή έχει οντότητα, με επιπτώσεις στην έκβαση της Έφεσης, έστω και αν δεν είναι αποφασιστικής σημασίας. Ο κύριος Μαρκουλλής εξέτασε το υπό κατάσχεση όχημα του Αιτητή-Εφεσείοντα οκτώ μήνες μετά την έκδοση του προσβαλλόμενου διατάγματος και βρήκε ότι αυτό, κατά την ημερομηνία της επιθεώρησής του από τον κ. Μαρκουλλή, είχε υποστεί κάποια φθορά. Παρά το ότι στο άρθρο 32(1) του Κεφ. 155 αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι η κατακράτηση κατασχεθέντος αντικειμένου διατάσσεται «λαμβανομένης πάντοτε εύλογης φροντίδας για τη διατήρησή του μέχρι την αποπεράτωση οποιασδήποτε ποινικής διαδικασίας.» εντούτοις η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 32 δεν ασκείται με γνώμονα τα μέτρα που λαμβάνονται για τη φροντίδα για τη διατήρηση του κατακρατούμενου αντικειμένου (Δέστε: Concrete Mix Limited v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 360). Στην υπόθεση Concrete Mix (ανωτέρω) και στις υποθέσεις Ησαϊα κ.α. v. Αστυνομίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 669 και Ch. & G. Emporium Cars Ltd v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 70/2015, ημερομηνίας 12.7.2016, ECLI:CY:AD:2016:B350, αναλύθηκαν οι πρόνοιες του άρθρου 32 του Κεφ. 155 και οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες διατάσσεται η κατακράτηση κατασχεθέντων αντικειμένων, για ανακριτικούς και αποδειχτικούς σκοπούς. Όπως τονίστηκε στην Ησαία (ανωτέρω), η έκδοση διατάγματος κατακράτησης δυνάμει του άρθρου 32(1) υπόκειται στην προϋπόθεση ότι η καταχώρηση ποινικής διαδικασίας, σε σχέση με αυτό, θα λάβει χώραν εντός ευλόγου χρόνου. Στην παρούσα υπόθεση, από τα ενώπιον μας στοιχεία προκύπτει ότι, αναφορικά με το προαναφερόμενο όχημα καταχωρήθηκε η ποινική υπόθεση 15349/2015 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, αν και αυτή δεν αφορά τον Εφεσείοντα - Αιτητή, αλλά τρίτα πρόσωπα.
Προκύπτει, επομένως, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο φαίνεται να άσκησε την εξουσία του δυνάμει του άρθρου 32 του Κεφ. 155 και η ορθότητα της απόφασής του είναι το αντικείμενο της έφεσης, ενώ σε σχέση με την ασφαλή φύλαξη του οχήματος υπάρχει, στο φάκελο του Δικαστηρίου, επιστολή του κυρίου Γιάννου Αργυρού, δημόσιου Κατήγορου, ημερομηνίας 22.2.2017 προς τον Αστυνομικό Διευθυντή Λεμεσού, στην οποία αναγράφεται ότι το Ανώτατο Δικαστήριο, στα πλαίσια της παρούσας ποινικής έφεσης, έδωσε ρητές οδηγίες όπως το εν λόγω όχημα τύχει ασφαλούς φύλαξης ως ο Νόμος επιβάλλει.
Με τα προαναφερόμενα υπόψιν, θεωρούμε πως η μαρτυρία του κυρίου Μαρκουλλή, την οποία ο Αιτητής-Εφεσείων επιθυμεί να προσαγάγει στο παρόν στάδιο, δεν είναι μαρτυρία που, σύμφωνα με τη Νομολογία και, κατ' εξαίρεση προς τον προαναφερόμενο γενικό κανόνα, μπορεί να επιτραπεί δυνάμει του άρθρου 146(β) του Κεφ. 155. Δεν είναι, δηλαδή, μαρτυρία η οποία έχει οντότητα, με επιπτώσεις στην έκβαση της Έφεσης, καθότι το τι, κατ' ισχυρισμό, βρήκε ο κύριος Μαρκουλλής ως φθοράν επί του προαναφερόμενου οχήματος, οκτώ μήνες μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μαρτυρία σημαντική για την έκβαση της Έφεσης η οποία αφορά στην ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης. Η ορθότητά της θα κριθεί, με αναφορά στο χρόνο έκδοσής της και όχι με αναφορά σε τυχόν μεταγενέστερα συμβάντα.
Για τους λόγους που αναφέρθηκαν, η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος του Αιτητή - Εφεσείοντα. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και να υποβληθούν για έγκριση από το Δικαστήριο.
Π.
Δ.
Δ.
/ΜΣ