|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2017:B246
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Αίτηση Αρ. 13/2017)
7 Ιουλίου 2017
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΛΟΥΚΑΙΔΗΣ,
Κατηγορούσα Αρχή
- ΚΑΙ -
ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
Κατηγορούμενου
---------------------------------------------
Ex parte Αίτηση ημερ. 28.6.2017
Βρ. Χατζηχάννας, για τον Αιτητή.
---------------------------------------------
Δικαστήριο: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει η Δικαστής Ψαρά-Μιλτιάδου.
ΑΠΟΦΑΣΗ (δοθείσα αυθημερόν)
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Με νομικό βάθρο το άρθρο 134 της Ποινικής Δικονομίας Κεφ. 155 ο αιτητής ζητά παράταση του χρόνου καταχώρησης έφεσης εναντίον απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 29.5.2017 με την οποία ο ως άνω κατηγορούμενος αθωώθηκε και απαλλάχθηκε από δύο κατηγορίες για πρόκληση τρόμου κατά παράβαση του άρθρου 91Α του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 και για παράνομη επίθεση κατά παράβαση του άρθρου 242 του ιδίου Κεφαλαίου. Ο αιτητής στην εν λόγω διαδικασία είχε την ιδιότητα του κατήγορου ως παραπονούμενος. Το Δικαστήριο έκρινε μη ικανοποιητική την προσαχθείσα υπό του κατηγόρου μαρτυρία θεωρώντας την αναξιόπιστη.
Δυνάμει του άρθρου 134, της Ποινικής Δικονομίας Κεφ. 155 ο χρόνος εντός του οποίου μπορεί να ασκηθεί έφεσης δύναται να παραταθεί, κατόπιν απόδειξης βάσιμου λόγου, από το Ανώτατο Δικαστήριο σε οποιοδήποτε χρόνο.
Υπάρχει πλούσια νομολογία που στηρίζεται στο πιο πάνω άρθρο και πώς αυτό ερμηνεύεται από το Δικαστήριο. Στην υπόθεση Eurohouse Finance Ltd v. Αστυνομικού Διευθυντή Επαρχίας Λεμεσού, (2002) 2 Α.Α.Δ. 52, αναφέρεται ότι η παράταση του χρόνου για την υποβολή έφεσης αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, το οποίο μπορεί να παρασχεθεί μόνο εφόσον καταδειχθεί καλός λόγος, τέτοιος που να αντισταθμίζει το τελέσφορο των δικαστικών αποφάσεων, συνυφασμένο με την τελεσιδικία. (Βλ. επίσης Τάσος Φιλίππου ν. Δημοκρατίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 98 και Δημοκρατία ν. Κυριάκου (2003) 2 Α.Α.Δ. 479).
Στην προκειμένη περίπτωση, έχοντας θεωρήσει το πραγματικό υπόβαθρο της ένορκης δήλωσης του Αιτητή παρατηρούμε ότι ενώ η ως άνω απόφαση εξεδόθη στις 29.5.2017 οι συναφείς δικαιολογίες που δίδονται από τον Αιτητή δεν συναρτώνται με ταυτόχρονη αιτιολόγηση επί του χρόνου που έχει παρέλθει μεταξύ 29.5.2017 και ημερομηνίας υποβολής της αίτησης δηλαδή την 29.6.2017. Ο αιτητής αναφέρεται στην απροθυμία της δικηγόρου του να καταθέσει έφεση, ταυτόχρονα όμως δηλώνει αόριστα, κατά την κρίση μας, ότι η δικηγόρος του καθυστέρησε να τον δεχθεί για να εξοφλήσει το υπόλοιπο οφειλόμενο ποσό και να παραλάβει το φάκελο, γεγονότα τα οποία αναφέρει ότι έλαβαν χώραν στις 19.6.2017. Καταλήγει δε ότι μετά από τις πιο πάνω δυσκολίες και ασυνεννοησίες με την προηγούμενη του δικηγόρο ανέθεσε σε νέο δικηγόρο να προχωρήσει στην καταχώρηση έφεσης. Είναι η θέση του ότι η παρούσα γίνεται καλόπιστα για σκοπούς δίκαιης απονομής της δικαιοσύνης και δεν υπήρξε σοβαρή καθυστέρηση προς το σκοπό αυτό.
Έχοντας υπόψη ότι πρόκειται για αθωωτική απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου και μάλιστα είναι προαπαιτούμενο η σχετική άδεια του Γενικού Εισαγγελέα ως προς την καταχώρηση έφεσης, θεωρούμε ότι οι δοθείσες δικαιολογίες δεν αποτελούν σοβαρό έρεισμα καταδεικνύον καλόν λόγο τέτοιο που να αντισταθμίζει το τελέσφορο των δικαστικών αποφάσεων συνυφασμένο με την τελεσιδικία, ως ορίζει η νομολογία.
Ο Αιτητής έπρεπε να είχε καταδείξει καλό λόγο ουσιαστικής αδυναμίας για να ασκήσει το δικαίωμα του, πράγμα που απέτυχε να πράξει.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
/ΕΘ