|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2015:B800
(2015) 2 ΑΑΔ 865
1 Δεκεμβρίου, 2015
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
(Ποινική Έφεση Αρ. 311/2015)
ABDURRAHMAN DOGAN,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 312/2014)
ΟΖΑΥ DOGAN,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινικές Εφέσεις Αρ. 311/2015, 312/2015)
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Εφέσεις εναντίον διαταγής για κράτηση μέχρι τη δίκη ― Εφεσείοντες αντιμετώπιζαν κατηγορίες κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, ήτοι 159,99 γραμμαρίων κάνναβης, κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα, συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος και προμήθειας του εν λόγω φαρμάκου από άλλο πρόσωπο ― Απορριπτική κατάληξη ― Το πρωτόδικο Δικαστήριο συνεκτίμησε τόσο τα αντικειμενικά κριτήρια όσο και τους δεσμούς των εφεσειόντων με την Κύπρο και λαμβανομένου υπόψη και του μικρού χρόνου της κράτησης τους μέχρι τη δίκη, δεν υπήρχε περιθώριο επέμβασης στον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου ― Ικανοποιούνταν τα τρία αντικειμενικά κριτήρια στη βάση των οποίων διατάσσεται η κράτηση ενός υποδίκου.
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Το θέμα κράτησης ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, το οποίο ως πρώτη επιλογή πρέπει να αφήνει τον υπόδικο ελεύθερο υπό όρους, εκτός και αν στην περίπτωση του διαφαίνεται κίνδυνος φυγοδικίας ― Κίνδυνος ο οποίος εκτιμάται στη βάση των τριών νομολογημένων αντικειμενικών κριτηρίων, λαμβανομένων σοβαρώς υπόψη και των προσωπικών δεδομένων του υποδίκου και των δεσμών του με την Κύπρο.
Ποινική Δικονομία ― Κράτηση μέχρι τη δίκη ― Κατ' εξοχή σε θέση να εκτιμήσει τον κίνδυνο φυγοδικίας είναι το πρωτόδικο Δικαστήριο και το Εφετείο επεμβαίνει όταν διαπιστώσει ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε εσφαλμένα τη διακριτική του ευχέρεια επί του θέματος.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Οι εφέσεις απορρίφθηκαν.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 109,
Θεοχάρους κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 48,
Μωυσίδης ν. Δημοκρατίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 131,
Παρασκευά ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 607,
Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 130.
Εφέσεις εναντίον Κράτησης.
Εφέσεις από τους Κατηγορούμενους εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Γεωργίου-Αντωνίου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 10839/2015), ημερομηνίας 6/11/2015 και 2/12/2015.
Μ. Μικελλίδου (κα), για τους Εφεσείοντες.
Θ. Παπανικολάου, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
EΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Χριστοδούλου, Δ..
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Οι εφεσείοντες αντιμετωπίζουν από κοινού με άλλους δύο κατηγορούμενους κατηγορίες ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β (159,99 γρ. κάνναβης), κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα, συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος και προμήθειας του εν λόγω φαρμάκου από άλλο πρόσωπο, αδικήματα που σύμφωνα με το κατηγορητήριο διέπραξαν στις 20.10.15 στη Λάρνακα.
Οι κατηγορίες απαγγέλθηκαν στους 4 συγκατηγορούμενους στις 6.11.15 και οι εφεσείοντες παραδέχθηκαν ενοχή στις κατηγορίες της κατοχής και της προμήθειας του ελεγχόμενου φαρμάκου από άλλο πρόσωπο (κατηγορίες 1 και 4), ενώ δεν παραδέχθηκαν ενοχή στις άλλες δύο κατηγορίες της κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα και της συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος (κατηγορίες 2 και 3).
Με τη μη παραδοχή στις κατηγορίες 2 και 3 το πρωτόδικο Δικαστήριο όρισε γι' αυτές την υπόθεση για ακρόαση στις 2.12.15 και στη συνέχεια ικανοποίησε αίτημα της Κατηγορούσας Αρχής, το οποίο προσέκρουσε σε ένσταση, για κράτηση όλων των κατηγορουμένων μέχρι τη δίκη στη βάση διαφαινόμενου κινδύνου φυγοδικίας. Έκρινε συναφώς ότι στην περίπτωση τους ικανοποιούνταν τα τρία αντικειμενικά κριτήρια που καθορίζονται από τη νομολογία - σοβαρότητα των αδικημάτων, πιθανότητα καταδίκης και ενδεχόμενο επιβολής αυστηρής ποινής - και σ' ότι αφορά τα υποκειμενικά κριτήρια, έκρινε πως, παρόλο που οι Τ/Κ εφεσείοντες διαμένουν με τις συζύγους και τα παιδιά τους στις ελεύθερες περιοχές εντούτοις εάν αφήνονταν ελεύθεροι υπό όρους υπήρχε ορατός κίνδυνος φυγοδικίας.
Οι εφεσίβλητοι θεωρούν ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου παραβιάζει το Άρθρο 11 του Συντάγματος και τη νομολογία, σύμφωνα με την οποία η κράτηση υποδίκου διατάσσεται μόνο κατ' εξαίρεση και εφόσον ελλοχεύει κίνδυνος φυγοδικίας. Προς τούτο, μέσω της ευπαιδεύτου συνηγόρου τους, τόνισαν ιδιαίτερα ότι αμφότεροι οι εφεσείοντες έχουν ισχυρούς δεσμούς με την Κύπρο αφού κατοικούν με τις συζύγους και τα παιδιά τους στις ελεύθερες περιοχές και, με αναφορά στην επί του θέματος νομολογία, υπέβαλαν ότι στο στοιχείο αυτό δεν δόθηκε η βαρύτητα που θα έπρεπε να δοθεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Περαιτέρω επικαλέστηκε και το γεγονός ότι ο εφεσείοντας 1 αντιμετωπίζει και άλλη υπόθεση ενώπιον του Ε.Δ. Λεμεσού και παρόλο που αφέθηκε ελεύθερος με όρους, εντούτοις είναι συνεπής στις εμφανίσεις του και δεν έχει δημιουργήσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Δεν παρέλειψε επίσης να επισημάνει την αξία της ελευθερίας, τονίζοντας ότι έστω και μικρός χρόνος στέρησης της πρέπει να αιτιολογείται με επάρκεια και τότε μόνο να διατάσσεται εφόσον πράγματι ελλοχεύει ο κίνδυνος φυγοδικίας.
Αντίθετη βεβαίως είναι η θέση του ευπαιδεύτου συνηγόρου της εφεσίβλητης ο οποίος, πέραν των άλλων, επεσήμανε αφενός ότι οι εφεσείοντες παραδέχθηκαν ενοχή στις δύο από τις 4 κατηγορίες και αφετέρου ότι ο χρόνος κράτησης τους είναι μικρός.
Εξετάσαμε την πρωτόδικη απόφαση και τις θέσεις που προβλήθηκαν ενώπιον μας εκατέρωθεν. Να υπενθυμίσουμε κατ' αρχάς ότι κατά πάγια νομολογία το θέμα κράτησης ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, το οποίο ως πρώτη επιλογή πρέπει να αφήνει τον υπόδικο ελεύθερο υπό όρους εκτός και αν στην περίπτωση του διαφαίνεται κίνδυνος φυγοδικίας (βλ. ενδεικτικά Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 109, Θεοχάρους κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 48, Μωυσίδης ν. Δημοκρατίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 131, Παρασκευά ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 607 και Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 130). Κίνδυνος ο οποίος εκτιμάται στη βάση των τριών αντικειμενικών κριτηρίων που αναφέρουμε πιο πάνω, λαμβανομένων σοβαρώς υπόψη και των προσωπικών δεδομένων του υποδίκου και των δεσμών του με την Κύπρο.
Στην υπό εξέταση περίπτωση δεν αμφισβητείται ότι τα αδικήματα που καταλογίζονται στους εφεσείοντες είναι σοβαρά, παρόλο που η ποσότητα του φαρμάκου είναι σχετικώς μικρή και αφορά φάρμακο τάξεως Β΄ (κάνναβη) και γι' αυτά προνοούνται από το Νόμο κατ' ανώτατο όριο πολύχρονες ποινές. Όπως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και το ενδεχόμενο καταδίκης στις δύο κατηγορίες που δεν παραδέχθηκαν ενοχή οι εφεσείοντες εφόσον σύμφωνα με το Νόμο κατείχαν ποσότητα κάνναβης πέραν των 30 γρ. και ως εκ τούτου δημιουργείται στην περίπτωση τους μαχητό τεκμήριο κατοχής του φαρμάκου με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα και σε τέτοια περίπτωση η ποινή ενδεχομένως να είναι αυστηρή. Ικανοποιούνταν λοιπόν τα τρία αντικειμενικά κριτήρια στη βάση των οποίων διατάσσεται η κράτηση ενός υποδίκου και ορθώς η ευπαίδευτη συνήγορος των εφεσειόντων βάσισε την ένσταση της πρωτοδίκως για απόλυση των εφεσειόντων υπό όρους στη βάση των υποκειμενικών κριτηρίων, κάτι που επανέλαβε και ενώπιον του Εφετείου. Παραβλέπει όμως η ευπαίδευτη συνήγορος των εφεσειόντων ότι κατ' εξοχή σε θέση να εκτιμήσει τον κίνδυνο φυγοδικίας είναι το πρωτόδικο Δικαστήριο και το Εφετείο επεμβαίνει όταν διαπιστώσει ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε εσφαλμένα τη διακριτική του ευχέρεια επί του θέματος.
Στην παρούσα περίπτωση διαπιστώνουμε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο συνεκτίμησε τόσο τα αντικειμενικά κριτήρια όσο και τους δεσμούς των εφεσειόντων με τα ελεύθερα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας και λαμβανομένου υπόψη και του μικρού χρόνου της κράτησης τους μέχρι τη δίκη, η οποία αναμένεται να αρχίσει αύριο, καταλήξαμε ότι δεν υπάρχει περιθώριο επέμβασης στον τρόπο με τον οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια.
Ενόψει των πιο πάνω και οι δύο εφέσεις απορρίπτονται.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.